"Οι αστικές επαναστάσεις, σαν τις επαναστάσεις του δέκατου όγδοου αιώνα, ορμούν γρήγορα από επιτυχία σε επιτυχία, τα δραματικά τους αποτελέσματα ξεπερνούν το ένα το άλλο, άνθρωποι και πράγματα φαίνονται σαν σε φωτιές διαμαντιών. Η έκσταση είναι το πνεύμα κάθε ημέρας. Μα η ζωή τους είναι μικρή. Σε λίγο φτάνουν κι όλας στο ανώτατο σημείο τους και μια μακρυά αποχαύνωση κυριεύει ύστερα την κοινωνία πριν μάθει να αφομειώνει νηφάλια τα αποτελέσματα της ορμητικής και θυελλώδικης εποχής της. 
Σχετικά με το νέο φορολογικό καθεστώς των αγροτών δημοσιεύσαμε στην ιστοσελίδα της ΟΑΚΚΕ και στο φ. 494 της Νέας Ανατολής άρθρο με την εκτίμηση ότι γενικά αυτό κινούνταν προς μία θετική κατεύθυνση αντιμετώπισης της φοροδιαφυγής των μεγαλο-αγροτών και ότι τα μπλόκα, καθοδηγούμενα από ΣΥΡΙΖΑ και ψευτοΚΚΕ, εξυπηρετούσαν κατά κύριο λόγο τη φοροασυλίααυτών.
Κάποιοι φίλοι αναγνώστες από την επαρχία, μας είπαν ότι αυτή μας η εκτίμηση ήταν λανθασμένη και ότι το νέο φορολογικό φέρνει ένα ακόμα οικονομικό χτύπημα κυρίως μάλιστα στους μεσαίους αλλά και σε μικρότερους αγρότες οπότε και ένα ακόμα αντίστοιχο χτύπημα στην αγροτική παραγωγή. Αντίθετα οι μεγάλοι αγροτοπαραγωγοί, που δουλεύουν σαν ΑΕ ή γενικά κρατάνε περισσότερα φορολογικά στοιχεία, δεν θίγονται τόσο πολύ από αυτά τα μέτρα. Αποδείχτηκε σύντομα ότι έτσι έχουν τα πράγματα από το γεγονός ότι χωρίς να έχουν κερδίσει ουσιαστικές αλλαγές στο φορολογικό καθεστώς, ψευτοΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ σταμάτησαν τα μπλόκα, αμέσως μετά τη συγκέντρωση που έγινε στην Αθήνα.
Εμείς πέσαμε σε λάθος κυρίως επειδή, ενώ δεν ξέρουμε καλά την κατάσταση στην αγροτιά, δεν κοιτάξαμε να ενημερωθούμε καλύτερα μιλώντας με μικρομεσαίους παραγωγούς. Επίσης φταίει το ότι εν μέρει μπερδέψαμε εκείνη την προηγούμενη περίοδο που γίνονταν και κάποιες μικρές θετικές μεταρρυθμίσεις με αυτήν εδώ την περίοδο του απόλυτου σαμποτάζ. Σε μια προηγούμενη περίοδο, πριν από τη χρεωκοπία της χώρας και την άνοδο στην εξουσία των πιο ρωσόδουλων σαμποταριστικών δυνάμεων στο ΠΑΣΟΚ και στη ΝΔ υπήρξαν και κάποιες απόπειρες θετικών αστοδημοκρατικών μεταρρυθμιστικών αλλαγών στην οικονομία και πιο πολύ στην παιδεία που υπονομεύτηκαν και τσακίστηκαν από τους σαμποταριστές ηγέτες αυτών των δύο κομμάτων και βέβαια, την ψευτοαριστερά (όπως πχ οι απόπειρες αξιολόγησης στην εκπαίδευση, τα χωροταξικά ρυθμιστικά κλπ). Τέτοιες απόπειρες η ΟΑΚΚΕ πάντα τις υποστήριζε. Όμως πολύ δύσκολα θα βρει κανείς στην κυβέρνηση των χρεοκόπων Σαμαρά-Βενιζέλου σήμερα κάποιο μέτρο που να υπηρετεί την ανάπτυξη και όχι το σαμποτάζ καθώς και το αντιευρωπαϊκό μίσος μέσα στο λαό. Αποδεικνύεται ότι τέτοια ήταν και τα μέτρα για τη φορολογία των αγροτών δηλαδή δεν έχουν ούτε αυτά κάποια καλή πλευρά. Είναι απλά μέθοδος για ξεζούμισμα και σαμποτάζ και τελικά παρότρυνση των αγροτών για φοροδιαφυγή. Δηλαδή εμείς ενώ είδαμε σωστά ότι χρειαζόταν φορολόγηση και των μικρομεσαίων αγροτών, κόντρα στην αντιφορολογική μικροαστική δημαγωγία των ψευτοαριστερών, δεν είδαμε σωστά ότι η φορολογία στα βιβλία κλπ ήταν πρόσχημα για να τσακίσουν κι άλλο τους ήδη πολύ χτυπημένους αγρότες. Το νέο φορολογικό δηλαδή οξύνει στο έπακρο τα δύο μεγάλα προβλήματα των αγροτών που είναι το αυξημένο κόστος παραγωγής ιδιαίτερα λόγω της αύξησης του κόστους της ενέργειας ιδιαίτερα του ηλεκτρικού και το πρόβλημα της ρευστότητας, αφού οι τράπεζες δεν δίνουν δάνεια, και οι πληρωμές στους αγρότες για την πώληση των προϊόντων τους στη βιομηχανία, στα σούπερ μάρκετ και στο χοντρεμπόριο, γίνονται όλο και πιο καθυστερημένα. Δηλαδή μέτρα νέας μεγάλης φορολόγησης ιδιαίτερα η αύξηση της προκαταβολής φόρου, η μείωση των αποσβέσεων σε συνδυασμό με τη σχεδόν κατάργηση κάθε αφορολόγητου ορίου οδηγούν σε πιστωτική ασφυξία, σε έλλειψη κεφαλαίων κίνησης και σε στραγγαλισμό των μικρομεσαίων αγροτών. Αν δηλαδή δεν ήταν σαμποταριστές και προβοκάτορες οι Στουρνάρες και σία θα μπορούσαν να βάλουν και τους μικρομεσαίους αγρότες -που τώρα διαφεύγουν εντελώς- στο καθεστώς φορολόγησης όπως τον άλλο εργαζόμενο λαό. Όμως θα αρχίζανε με κάποια μικρή φορολογία, με αρκετά ψηλά αφορολόγητα και επίσης θα δίνανε σε αντιστάθμισμα κάποιες άλλες διευκολύνσεις που δεν θα βάραιναν ή θα βάραιναν ελάχιστα τον προϋπολογισμό. Πχ θα μπορούσαν να υποχρεώσουν τη ΔΕΗ να μειώσει τις τιμές του αγροτικού ρεύματος και να μειώσουν και την υπερφορολόγηση του πετρελαίου, επίσης θα μπορούσαν να υποχρεώσουν τα σούπερμάρκετ να εξοφλούν σύντομα-πράγμα που εύκολα μπορούν να κάνουν επειδή περιστρέφουν ταχύτατα το χρηματικό κεφάλαιο- και όχι μετά από 8 μήνες τα προϊόντα που αγοράζουν, καθώς και τις τράπεζες να δίνουν κάποια στοιχειώδη κεφάλαια κίνησης. Τέλος θα έπρεπε να αυξήσουν τις αποσβέσεις για τα αγροτικά εργαλεία που προκλητικά και παράλογα τις έχουν μειώσει πάνω στην κρίση.
Τα δύο ψευτοαριστερά κόμματα του παραγωγικού σαμποτάζ και της αγροτικής εξαθλίωσης δεν ήθελαν καθόλου να εμφανιστεί μέσα στους αγρότες μία γραμμή που θα πρόβαλε τέτοια πραγματικά φιλοαγροτικά όποτε και αναπτυξιακά αιτήματα. Φάνηκε καθαρά ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση οι ηγέτες «της αρπαχτής των εθνικών δρόμων» μπήκαν μπροστά με το υπεραντιδραστικό κίνημα «όχι στη φορολόγηση όχι στα βιβλία» για να προβοκάρουν το αγροτικό κίνημα. Γι' αυτό άλλωστε ιδιαίτερα ο Μπούτας του ψευτοΚΚΕ έβγαζε μπροστά και το ακόμα πιο αντιπαθητικό σύνθημα που ήταν το αφορολόγητο των 40.000 ευρώ, την ώρα που φορολογούνται και οι πιο φτωχοί των φτωχών. Επίσης ένα πραγματικά προοδευτικό κίνημα μέσα σε έναν λαό που πεινάει θα αναζητούσε μορφές προπαγάνδας και μεθόδους πάλης άλλους από τους μισητούς στο λαό, αποκλεισμούς δρόμων.