"Οι αστικές επαναστάσεις, σαν τις επαναστάσεις του δέκατου όγδοου αιώνα, ορμούν γρήγορα από επιτυχία σε επιτυχία, τα δραματικά τους αποτελέσματα ξεπερνούν το ένα το άλλο, άνθρωποι και πράγματα φαίνονται σαν σε φωτιές διαμαντιών. Η έκσταση είναι το πνεύμα κάθε ημέρας. Μα η ζωή τους είναι μικρή. Σε λίγο φτάνουν κι όλας στο ανώτατο σημείο τους και μια μακρυά αποχαύνωση κυριεύει ύστερα την κοινωνία πριν μάθει να αφομειώνει νηφάλια τα αποτελέσματα της ορμητικής και θυελλώδικης εποχής της. 
Οι κάτοικοι της Λευκάδας είναι από τα πρώτα θύματα αυτής της πικρής «γειτνίασης». Ως γνωστό, ο ρώσος ολιγάρχης Ριμπολόβλεφ – μεγάλη λέρα, «βασιλιάς» των λιπασμάτων και ιδιοκτήτης της ποδοσφαιρικής ομάδας του Μονακό – έχει αγοράσει το μικρό λευκαδίτικο νησί Σκορπιός από την Α. Ωνάση για να το προσφέρει στην κόρη του. Αυτό που έχει εξοργίσει ιδιαίτερα τους ψαράδες του γειτονικού χωριού Νυδρί είναι η απόφασή του να περιφράξει το θαλάσσιο χώρο που βρίσκεται ανάμεσα στο Σκορπιό και τη διπλανή νησίδα Σκορπίδι αποκλείοντας τη διέλευση σε τρίτους. Έτσι λοιπόν ένα ωραίο βράδυ οι ψαράδες που είχαν βγει για δουλειά βρέθηκαν ξαφνικά αντιμέτωποι με ένα «τείχος» από φωσφορίζουσες σημαδούρες που είχαν τοποθετηθεί από άντρες της προσωπικής ασφάλειας του ολιγάρχη και τους έκλειναν το δρόμο.
«Δημιουργήθηκε σάλος με την κίνηση αυτή, καθώς δεν έχουν καμία άδεια και από κανένα υπουργείο ώστε να πράξουν κατ' αυτό τον τρόπο. Αν, όπως λένε στους ψαράδες, έχουν άδειες, να τις δείξουν. Εμείς καταγγέλλουμε αυτές τις ενέργειες και καλούμε το υπουργείο να ανακαλέσει την άδεια, αν υπάρχει, αλλιώς να παρέμβει. Καλούμε επίσης την Τοπική Αυτοδιοίκηση να λάβει τα μέτρα της, διότι αν αυτά συμβαίνουν στις πρώτες μέρες του καλοκαιριού, στη συνέχεια τι θα γίνει;» επισημαίνουν τα μέλη του Εργατικού Κέντρου Λευκάδας-Βόνιτσας για να προσθέσουν ότι μετά το σάλο που προκλήθηκε οι υπεύθυνοι ασφαλείας του Σκορπιού έχουν αρχίσει να καταφεύγουν, με την ανοχή των αρχών, σε νέες μεθόδους παρενόχλησης των ψαράδων της περιοχής, όπως είναι η χρήση προβολέων και οι απειλές σε βάρος τους (βλ. iefimerida, 4/6).
Παρόμοια περιστατικά εκτιμούμε ότι θα πληθαίνουν όσο θα εντείνεται η ρωσική οικονομική διείσδυση στην Ελλάδα. Το διακομματικό ρωσόδουλο καθεστώς, και ιδιαίτερα τα τσιράκια του Πούτιν που έχουν ανέλθει στην πολιτική εξουσία υπερφαλαγγίζοντας σε «πατριωτισμό», δε θέλουν παρά να μετατρέψουν τη χώρα σε ένα παράδεισο για τον κάθε καγκεμπίτη ρώσο ολιγάρχη και ταυτόχρονα ένα κάτεργο για το λαό: μια χώρα που θα απαγορεύει στους ψαράδες της την πρόσβαση στη θάλασσα, θα ακυρώνει επενδύσεις στο όνομα του «ανύπαρκτου» δάσους, θα επιβάλλει στους κατοίκους της να ανέχονται τις οχληρές βεγγέρες και τα βίτσια των διεστραμμένων ρώσων κροίσων και θα δίνει στον ακόμα περήφανο λαό το θλιβερό ρόλο του υπηρέτη τους.