"Οι αστικές επαναστάσεις, σαν τις επαναστάσεις του δέκατου όγδοου αιώνα, ορμούν γρήγορα από επιτυχία σε επιτυχία, τα δραματικά τους αποτελέσματα ξεπερνούν το ένα το άλλο, άνθρωποι και πράγματα φαίνονται σαν σε φωτιές διαμαντιών. Η έκσταση είναι το πνεύμα κάθε ημέρας. Μα η ζωή τους είναι μικρή. Σε λίγο φτάνουν κι όλας στο ανώτατο σημείο τους και μια μακρυά αποχαύνωση κυριεύει ύστερα την κοινωνία πριν μάθει να αφομειώνει νηφάλια τα αποτελέσματα της ορμητικής και θυελλώδικης εποχής της. 
Το Πάσχα, το 1932, έπεφτε και πάλι - όπως και φέτος - ανήμερα την Πρωτομαγιά. Οι διεθνιστές κομμουνιστές λοιπόν αποφάσισαν να πραγματοποιήσουν κανονικά τον εορτασμό της παγκόσμιας ημέρας της εργατικής τάξης, αυτού του συμβόλου ενότητας των εργατών όλου του πλανήτη ενάντια στην εξουσία του κεφάλαιου και στην κοινωνία της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Τις εκδηλώσεις, το απόγευμα της Κυριακής του Πάσχα, οργάνωναν από κοινού το ΚΚΕ και η συνδικαλιστική συνομοσπονδία των ταξικών εργατών, Ενωτική ΓΣΕΕ (είχε ιδρυθεί μετά το ξωπέταγμα των κομμουνιστών συνδικαλιστών από τη ΓΣΕΕ με παρέμβαση του κράτους και της ασφάλειας, στα τέλη της δεκαετίας του '20).
Οι σοσιαλδημοκράτες οργάνωναν διασπαστικές εκδηλώσεις σε κλειστό χώρο ανήμερα την Κυριακή του Πάσχα υπό τη σημαία του Σοσιαλιστικού Κόμματος Ελλάδας (ΣΚΕ). Ως συνδικαλιστές όμως, μαζί με τους καθεστωτικούς συνδικαλιστές του Βενιζέλου και της μοναρχικής Δεξιάς, καλούσαν υπό τη σημαία της ΓΣΕΕ σε "μεταφερόμενη" Πρωτομαγιά - κλοτσοσκούφι την Κυριακή του Θωμά, όπως κάνουν σήμερα οι κνιτοσυριζαίοι σοσιαλφασίστες και οι πασοκονεοδημοκράτες κολαούζοι τους! Oι κνίτες του ψευτοΚΚΕ και του ΠΑΜΕ κάνουν μάλιστα μαζί με την επίσημη Πρωτομαγιά-κλωτσοσκούφι στις 8 ή στις 10 ή ακόμα και στις 11 του Μάη και μια τελετή κατάθεσης στεφανιού με μια μικρή αντιπροσωπεία στην Καισαριανή, ώστε να έχουν και μια «μαρξιστική» πισινή.
Οι δε τροτσκιστές (κυρίως οι αρκετά δυνατοί τότε σοσιαλφασίστες αρχειομαρξιστές) χαλούσαν με ξύλο, φαλτσέτες και γκλομπς όλες τις προπαρασκευαστικές εκδηλώσεις του ΚΚΕ εν όψει της Πρωτομαγιάς, ενώ ανήμερα ήταν εξαφανισμένοι από την Αθήνα και όλες τις μεγάλες εργατουπόλεις!
Η απόφασή του ΚΚΕ για γιορτασμό της Πρωτομαγιάς το απόγευμα της 1ης του Μάη εξόργισε την αστική τάξη και την τότε κυρίαρχη κυβερνητική της φράξια, εκείνη του Ελευθέριου Βενιζέλου. Ο τελευταίος ξαπόλυσε όλο τον κατασταλτικό μηχανισμό του αντικομμουνιστικού του κράτους και προχώρησε σε ένα φασιστικό όργιο με συλλήψεις, τραμπουκισμούς, παραπομπές ταξικών εργατών και κομμουνιστών στη δικαιοσύνη με το Ιδιώνυμο προκειμένου να αποφευχθεί ο "ιερόσυλος" διεθνιστικός, ταξικός εορτασμός. Εκκλησία, αστυνομία - χωροφυλακή και παρακρατικοί χαφιέδες ενώθηκαν σε ιερή συμμαχία για να αποφευχθεί να ακουστεί η επαναστατική φωνή του συνειδητού προλεταριάτου.
Διαβάζουμε στον "Νέο Ριζοσπάστη" (όργανο της Κ. Ε. του αληθινού ΚΚΕ) της 3ης του Μάη 1932:
"Η εργαζόμενη Ελλάδα αισθάνθηκε όσο καμιά άλλη φορά την έκταση του φασιστικού βούρδουλα. Οι προληπτικές συλλήψεις που διενεργήθησαν με το σκοπό να καταπνιγούν οι διαδηλώσεις της Κόκκινης Πρωτομαγιάς σ' όλες τις γωνιές της Ελλάδος ξεπέρασαν τις 500. Τα εργατικά συνδικάτα κατελήφθησαν από την αστυνομία. Ο "Ριζοσπάστης" δέχθηκε λυσσαλέα τα χτυπήματα της λευκής τρομοκρατίας. Ολόκληρη το συνταχτικό και εργατικό προσωπικό του συνελήφθη. Τα γραφεία του κλείσθηκαν και λεηλατήθηκαν. Οι ένοπλες δυνάμεις της τάξης των εκμεταλλευτών είχαν σηκωθεί σ΄έναν πραγματικό συναγερμό. Αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό. Επιστρατεύτηκαν κι όλες οι άλλες δυνάμεις του μεσαιωνισμού και τις αντίδρασης και οι πράχτορες του κεφαλαίου.
Εκκλησία, Τύπος και αστυνομία σε κοινό και ενιαίο μέτωπο εργάστηκαν με δραστηριότητα για την ευόδωση του "κοινού ιερού σκοπού". Την κατάπνιξη της φωνής διαμαρτυρίας της εργατικής τάξης. Τη συντριβή κάθε εκδήλωσης την ημέρα που οι προλετάριοι όλου του κόσμου και όλων των φυλών αφήνουν τη φάμπρικα, το καράβι, το σιδηρόδρομο και ξεχύνονται ορμητικοί στους δρόμους για να διαδηλώσουν κάτω από την κόκκινη σημαία του Κομμουνιστικού Κόμματος, την αμετάκλητη απόφασή τους να αγωνιστούν κατά του πολέμου, για την υπεράσπιση της ΕΣΣΔ ενάντια στην επίθεση του κεφάλαιου. Για ψωμί, δουλειά και λευτεριά. Για τη λεύτερη σοβιετική Ελλάδα.
Λιγότερο ασήμαντη δεν ήταν η δράση των σοσιαλφασιστών και τροτσκιστών αρχηγών. Οι πρώτοι ανοιχτά διασπούσαν τις εργατικές δυνάμεις, ορίζοντας την Κυριακή του Θωμά ως Πρωτομαγιά. Οι δεύτεροι διαλύοντας με τα γκλομπς και τις φαλτσέτες, όπως η αστυνομία, τις προπαρασκευαστικές εργατικές συγκεντρώσεις και συνελεύσεις"
Και παρακάτω: "Για να δικαιολογήσουν τις προληπτικές αυτές συλλήψεις, η αστυνομία και η κυβέρνηση χρησιμοποίησαν το συκοφαντικό επιχείρημα ότι οι κομμουνιστές το βράδυ της Παρασκευής (σ.σ. Μεγάλη Παρασκευή) θα κάνανε ταραχές κατά την περιφορά του Επιταφίου στις εκκλησίες. Με την ψεύτικη αυτή διάδοση, αφ' ενός μεν επεδίωκαν να δικαιολογήσουν τις συλλήψεις και αφ' ετέρου, εκμεταλλευόμενοι τις θρησκευτικές προλήψεις των καθυστερημένων εργατών, να τους στρέψουν εναντίον του Κομμουνιστικού Κόμματος και των διαδηλώσεων της Πρωτομαγιάς".
"Χθες (σ.σ. Κυριακή του Πάσχα) η πόλη εστρατοκρατείτο. Πάρθηκαν εξαιρετικά τρομοκρατικά μέτρα. Όλη η δύναμη των αστυφυλάκων και της χωροφυλακής βρισκόταν σε επιφυλακή. Οι επικεφαλής τους δε φρόντισαν να τους φανατίσουν εναντίον των εργατών, λέγοντάς τους ότι αιτία που 'ναι επιφυλακή και δεν κάνουν κι αυτοί Πάσχα είναι οι κομμουνιστές που θέλουν να "διαταράξουν την τάξη". Περίπολοι αστυφυλάκων και χωροφυλάκων είχαν πλημμυρίσει την Ομόνοια και τα γύρω στενά. Αστυφύλακες με μοτοσικλέτες γυρίζαν σ' όλες τις συνοικίες. Σμήνη δε χαφιέδων, εκ των οποίων πολλοί ντυμένοι με εργατικά (σ.σ. εννοεί ρούχα), γυρνούσαν στην Ομόνοια και σ΄ άλλα μέρη της πόλης. Από τις 4, πολλοί εργάτες πηγαίναν στην Ομόνοια για να πάρουν μέρος στη διαδήλωση. Οι χαφιέδες όμως, μόλις βλέπαν κανένα γνωστό τους συνειδητό εργάτη, τον πιάνανε και μέσα στην Ομόνοια τον αρχίζανε στο ξύλο. Το σ. Πισπιρίγγο τον πιάσανε στην οδό Αθηνάς, όξω απ' τον ηλεκτρικό σταθμό κι άρχισαν να τον χτυπάν. Μια συντρόφισσα άρχισε να διαμαρτύρεται και επετέθη να τον απελευθερώσει. Εντωμεταξύ, συγκεντρώθηκαν περί τους 50 εργάτες, που άρχιζαν να αποδοκιμάζουν με τις φωνές: "Αίσχος! Κάτω η τρομοκρατία! Κάτω ο φασισμός!". Στο μεταξύ επετέθηκαν με γκλομπ, αστυφύλακες και χαφιέδες και συνέλαβαν περί τους 10 εργάτες, τους οποίους χτυπώντας τους μετέφεραν στο Αθήναιο, που το είχαν μετατρέψει σε προσωρινό κρατητήριο".
Τις προηγούμενες ημέρες μάλιστα ο Νέος Ριζοσπάστης (σ.σ. είχε λάβει για κάποιο διάστημα αυτό το όνομα επειδή το αστικό κράτος είχε απαγορεψει την έκδοση του Ριζοσπάστη) διαφήμιζε την έκδοση πανηγυρικού εξασέλιδου φύλλου ανήμερα την Πρωτομαγιά, η οποία μεταξύ άλλων θα φιλοξενούσε, όπως σημείωνε, "αντιθρησκευτικές", δηλαδή αθεϊστικές επιφυλλίδες για το ρόλο της εκκλησίας. Αντίθετα, οι "εθνικοκομμουνιστές" - αντικομμουνιστές του Περισσού τα τελευταία χρόνια έχουν μαράνει το λαό κάθε Πάσχα με γελοία λογοπαίγνια για "ανάσταση λαών"! Προφανώς για να βρίσκονται σε σύμπνοια με τον χριστιανικό ορθοδοξοφασιστικό δήθεν "αντικαπιταλισμό" των αφεντικών τους στην αντικομμουνιστική, φασιστική Μόσχα!
*Επισυνάπτουμε το φύλλο της 3ης του Μάη 1932 του Νέου Ριζοσπάστη, καθώς και το παράνομο φύλλο του, που βγήκε το Μεγάλο Σάββατο 30 του Απρίλη 1932 και καλεί στις πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις, ανήμερα Κυριακή του Πάσχα, στις 5 το απόγεμα στην Αθήνα και στις 11 το πρωί στον Πειραιά. Οι συγκεντρώσεις δεν στάθηκε δυνατό να γίνουν τελικά λόγω των συλλήψεων και της βενιζελικής τρομοκρατίας.