Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Το πό­σα ε­μπο­ρεύ­μα­τα εί­ναι α­να­γκαί­α σε έ­ναν ερ­γά­τη να κα­τα­να­λώ­σει για να ζή­σει αυ­τό εί­ναι κά­τι που ε­ξαρ­τιέ­ται κα­τά μέ­σο ό­ρο και σε κά­ποιο βά­θος χρό­νου α­πό τις υ­λι­κές και πο­λι­τι­στι­κές συν­θή­κες κά­θε χώρας, αλ­λά και από τους πο­λι­τι­κούς συ­σχε­τι­σμούς δύ­να­μης α­νά­με­σα στην α­στι­κή τά­ξη και το προ­λε­τα­ριά­το στη δο­σμέ­νη χώ­ρα. 

Ό­μως ό­πως κά­θε ε­μπό­ρευ­μα έ­τσι και η τι­μή του ε­μπο­ρεύ­μα­τος ερ­γατι­κή δύ­να­μη κι­νεί­ται πά­νω ή κά­τω α­πό αυ­τό το μέ­σο ό­ρο, λί­γο ή και πά­ρα πο­λύ ανά­λο­γα με την προ­σφο­ρά και τη ζή­τη­ση, α­νά­λο­γα δη­λα­δή αν βρι­σκό­μα­στε σε μια ε­πο­χή άν­θη­σης ή κρί­σης της πα­ρα­γω­γής, ο­πότε οι ερ­γο­δό­τες χρειά­ζο­νται πε­ρισ­σό­τε­ρα ή λι­γό­τε­ρα ερ­γα­τι­κά χέ­ρια.

Γρά­φει ο Μαρ­ξ σχε­τι­κά: “γί­νε­ται λοι­πόν έ­νας συ­να­γω­νι­σμός α­νάμε­σα στους πω­λη­τές, που κα­τε­βά­ζει την τι­μή των ε­μπο­ρευ­μά­των που προ­σφέρουν. Γί­νε­ται τέ­λος έ­νας συ­να­γω­νι­σμός α­νά­με­σα στους α­γο­ρα­στές, που με τη σει­ρά του α­νε­βά­ζει την τι­μή των ε­μπο­ρευ­μά­των που προ­σφέ­ρο­νται. Γί­νε­ται τέ­λος, έ­νας συ­να­γω­νι­σμός α­νά­με­σα στους α­γο­ρα­στές και τους που­λη­τές...το απο­τέ­λε­σμα αυ­τού του συ­να­γω­νι­σμού α­νά­με­σα στους α­γο­ρα­στές και τους πω­λητές θα ε­ξαρ­τη­θεί α­πό την κα­τά­στα­ση που υ­πάρ­χει α­νά­με­σα στα δύ­ο μέ­ρη του συ­να­γω­νι­σμού που α­να­φέρθη­καν, δη­λα­δή αν εί­ναι πιο δυ­να­τός ο συ­να­γω­νι­σμός μέ­σα στο στρα­τό των α­γο­ρα­στών ή ο συ­να­γω­νι­σμός μέ­σα στο στρα­τό των πω­λη­τών. Η βιο­μη­χα­νί­α ο­δη­γεί στο πε­δί­ο της μά­χης α­ντι­μέ­τω­πες δύ­ο μά­ζες στρα­τού, που η κά­θε μια α­πό αυ­τές διε­ξά­γει με τη σει­ρά της μια μά­χη α­νά­με­σα στα δι­κά της τμή­μα­τα. Τη νί­κη ε­νά­ντια στον α­ντί­πα­λο την κερδί­ζει η μά­ζα του στρα­τού, που στις μο­νά­δες της γί­νε­ται το μι­κρό­τε­ρο αλ­λη­λο­φά­γω­μα” (Κ. Μαρ­ξ, Μι­σθω­τή ερ­γα­σί­α και κε­φά­λαιο).

Ό­πως εύ­κο­λα μπο­ρού­με να κα­τα­λά­βου­με με τα υ­ψη­λά πο­σο­στά της α­νεργί­ας, ο συ­να­γω­νι­σμός α­νά­με­σα στους ερ­γά­τες (το στρα­τό­πε­δο των πω­λη­τών ερ­γα­τι­κής δύ­να­μης) εί­ναι τε­ρά­στιος και με­γα­λώ­νει ό­σο με­γα­λύ­τε­ρη εί­ναι η α­νερ­γί­α. Ά­ρα το ά­με­σο α­πο­τέ­λε­σμα εί­ναι η πτώ­ση της τι­μής της ερ­γα­τι­κής δύ­να­μης. Δη­λα­δή η πτώ­ση των μι­σθών και του με­ρο­κά­μα­του. Αυ­τή η πτώ­ση που συντε­λεί­ται ορ­μη­τι­κά σε ό­λη τη διάρ­κεια της κρί­σης, ε­ντά­θη­κε στην πε­ρί­ο­δο της κυ­βέρ­νη­σης ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ σαν α­πο­τέ­λε­σμα της πιο με­γά­λης πτώ­σης της πα­ρα­γω­γής, που προ­κλή­θηκε α­πό την α­πο­θέ­ω­ση του σα­μπο­τάζ της πα­ρα­γω­γής α­πό αυ­τήν την κυ­βέρ­νη­ση. Δη­λα­δή α­ντί­θε­τα α­πό αυ­τό που λέ­ει διαρ­κώς το ψευ­τοΚ­ΚΕ και παπα­γα­λί­ζει η μι­κρο­α­στι­κή τά­χα ε­πα­να­στα­τι­κή ου­ρά του η ελ­λη­νι­κή κρί­ση δεν εί­ναι μια οι­κο­νο­μι­κή κρί­ση στα πλαί­σια της πα­γκό­σμιας κρί­σης και εξαι­τί­ας της. Η ελ­λη­νι­κή οι­κο­νο­μι­κή κρί­ση εί­ναι πε­λώ­ρια και μο­να­δι­κή στον κό­σμο για μη ε­μπό­λε­μη χώ­ρα και ο­φεί­λε­ται στη συ­νει­δη­τή κα­τα­στρο­φή των πα­ρα­γω­γι­κών δυ­νά­με­ων α­πό την πο­λι­τι­κή και οι­κο­νο­μι­κή ε­πι­δί­ω­ξη ε­νός κεφά­λαιου και ε­νός ι­μπε­ρια­λι­στι­κού ά­ξο­να να α­ποι­κιο­ποι­ή­σει τη χώ­ρα μας και μέ­σω αυ­τής να δια­σπά­σει και να δια­λύ­σει την Ευ­ρώ­πη. Η ελ­λη­νι­κή κρί­ση και μό­νο αυ­τή έ­χει πολι­τι­κές αι­τί­ες και προ­κα­λεί­ται α­πό πο­λι­τι­κούς προ­βοκά­το­ρες.

Σύμ­φω­να με στοι­χεί­α της Κα­θη­με­ρι­νής της 29-8, το πο­σο­στό των ερ­γα­ζο­μέ­νων που α­μεί­βο­νται με α­πο­δο­χές χα­μη­λό­τε­ρες α­πό αυ­τές του α­νει­δί­κευ­του ερ­γά­τη αυ­ξή­θη­κε α­πό το 36%, που ή­ταν στο τέ­λος του 2014, στο 38%, ε­νώ το πο­σο­στό αυ­τών που α­μεί­βο­νται με λι­γό­τε­ρα α­πό 1.000 ευ­ρώ έ­φθα­σε στο 58,8%. Μέ­σα στο 2015 ο αριθ­μός των α­σφα­λι­σμέ­νων στο Ι­ΚΑ φαί­νε­ται να έ­χει αυ­ξη­θεί κα­τά 85.053 ά­το­μα. Η αύ­ξη­ση αυ­τή α­πο­δί­δε­ται εί­τε στη δη­μιουρ­γί­α θέ­σε­ων ερ­γα­σί­ας με­ρι­κής α­πασχό­λη­σης, εί­τε, στην α­σφά­λι­ση α­να­σφά­λι­στων ερ­γα­τών.

Οι μι­κτές α­πο­δο­χές, ό­μως, που προ­σφέ­ρουν αυ­τές οι και­νούρ­γιες δου­λειές έ­χουν ως ε­ξής:

o Οι 15.087 θέ­σεις, ή πο­σο­στό 17,74%, προ­σφέ­ρουν α­μοι­βές έ­ως και 200 ευ­ρώ τον μήνα.

o Οι 22.806 θέ­σεις, ή πο­σο­στό 26,81%, προ­σφέ­ρουν α­μοι­βές α­πό 200 έ­ως 400 ευ­ρώ.

o Οι 37.317 θέ­σεις, ή πο­σο­στό 43,87%, ε­ξα­σφα­λί­ζουν α­μοι­βές α­πό 400 έ­ως και 800 ευρώ.

o Οι 8.424 θέ­σεις, δη­λα­δή μό­λις το 9,9%, δί­νουν α­πο­δο­χές α­πό 800 έ­ως 1.000 ευ­ρώ, ενώ

o μό­λις 1.419 θέ­σεις, ή το... 1,67% των νέ­ων θέ­σε­ων ερ­γα­σί­ας, δί­νουν α­μοι­βές ά­νω των 1.000 ευ­ρώ.

Έ­τσι με ε­ντει­νό­με­νο το σα­μπο­τάζ στην πα­ρα­γω­γή οι μι­σθοί στο λεγό­με­νο ι­διω­τι­κό το­μέ­α της οι­κο­νο­μί­ας το 2015, εμ­φα­νί­ζουν την ε­ξής ει­κό­να:

o Οι α­σφα­λι­σμέ­νοι με α­πο­δο­χές έ­ως και 200 ευ­ρώ έ­φθα­σαν να α­ντι­στοιχούν πλέ­ον στο 8,1% του συ­νό­λου (α­πό 7,65% το 2014) και α­νέρ­χο­νται πλέ­ον στα 143.715 ά­το­μα.

o Οι 12 στους 100 ει­σπράτ­τουν α­πό 200 έ­ως 400 ευ­ρώ, α­ντι­προ­σω­πεύ­ουν το 11,9% του συ­νό­λου των α­σφα­λι­σμέ­νων και εί­ναι πλέ­ον 209.546 ά­το­μα.

o 484.610 ά­το­μα, δη­λα­δή πε­ρί­που το 27,4% του συ­νό­λου των α­σφα­λι­σμέ­νων, α­μεί­βο­νται με πο­σά α­πό 400 έ­ως 800 ευ­ρώ.

o Το πο­σο­στό αυ­τών που ε­ξα­κο­λου­θούν να έ­χουν α­μοι­βή ά­νω των 1.000 ευρώ μειώ­θη­κε το 2015 στο 41,2% (α­πό 43,23% το 2014), σε 728.393 ά­το­μα. Οι μι­σθοί α­να­φέ­ρο­νται πά­ντα σε μι­κτούς μι­σθούς που πε­ρι­λαμ­βά­νουν τις α­σφα­λι­στι­κές ει­σφο­ρές του ερ­γα­ζο­μέ­νου, το φό­ρο εισο­δή­μα­τος φυ­σι­κών προ­σώ­πων και την ει­σφο­ρά αλ­λη­λεγγύ­ης.

Εί­ναι ο­λο­φά­νε­ρο ό­τι αυ­τός που ω­φε­λεί­ται α­πό αυ­τά τα με­ρο­κά­μα­τα εί­ναι το κε­φά­λαιο. Αλ­λά ό­χι κά­θε κε­φά­λαιο. Για την α­κρί­βεια το με­γα­λύ­τε­ρο μέ­ρος του ντό­πιου και δυ­τι­κού κε­φά­λαιου που βρί­σκε­ται σή­με­ρα στην πα­ραγω­γι­κή δια­δι­κα­σί­α δεν μπο­ρεί να ε­πω­φε­λη­θεί α­πό την ε­ξευ­τε­λι­στι­κά χαμη­λή τι­μή της ερ­γα­τι­κής δύ­να­μης. Και τού­το εί­τε για­τί έ­χει στα­μα­τή­σει τη λει­τουρ­γί­α του λό­γω του γε­νι­κευ­μέ­νου πα­ρα­γω­γι­κού σα­μπο­τάζ, εί­τε για­τί η ερ­γα­τι­κή υ­πε­ρα­ξί­α που θα μπο­ρού­σε να α­πο­σπά το ί­διο α­πό την υ­πε­ρεκ­με­τάλ­λευ­ση των ερ­γα­τών α­ποσπά­ται α­πό το κρά­τος των σα­μπο­τέρ, με τη μορ­φή της υπερ­φο­ρο­λό­γη­σης και με τη μορ­φή των α­σφα­λι­στι­κών υ­πε­ρει­σφο­ρών του ά­με­σου ερ­γο­δό­τη. Δη­λα­δή πα­ρό­λο που η α­πό­λυ­τη υ­πε­ρα­ξί­α με­γα­λώ­νει, δη­λα­δή πα­ρόλο που ο χρό­νος για τον ο­ποί­ο δου­λεύ­ει ο ερ­γά­της για το α­φε­ντικό του αυ­ξάνε­ται σε σχέ­ση με ε­κεί­νον που δου­λεύ­ει για να βγά­λει τα προς το ζειν, ό­πως ε­πί­σης αυ­ξά­νε­ται και η έ­ντα­ση της ερ­γα­σί­ας του, το πο­σο­στό της υ­πε­ρα­ξί­ας, η σχε­τι­κή υ­πε­ρα­ξί­α, αλ­λά και η α­πό­λυ­τη μειώ­νε­ται ε­πει­δή αυ­ξά­νο­νται τα κόστη της πα­ρα­γω­γής: Αυ­τό γίνε­ται α) με την υ­λι­κή και η­θι­κή α­χρή­στευ­ση των πα­γί­ων που και λό­γω μεί­ω­σης της ζή­τη­σης και λό­γω ορ­γα­νω­μέ­νης τρα­πε­ζικής κα­τα­στρο­φής ο­πό­τε και πι­στω­τι­κής α­σφυ­ξί­ας δεν α­ξιο­ποιού­νται αυ­τά ή δεν α­ντι­κα­θί­στα­νται, β) με την ε­σκεμ­μέ­νη αύ­ξη­ση της τι­μής της ε­νέρ­γειας ό­πως λό­γω του α­κρι­βού για τα ρώ­σι­κα α­φε­ντι­κά α­έ­ριου, εί­τε λό­γω της ε­σκεμ­μέ­νης προ­τί­μη­σης στις πα­νά­κρι­βες α­να­νε­ώ­σι­μες και το σα­μπο­τά­ρι­σμα του φτη­νού λι­γνί­τη. 

Κά­τω α­πό αυ­τές τις συν­θή­κες δεν εί­ναι δυ­να­τή η συσ­σώ­ρευ­ση νέ­ου πα­ρα­γω­γι­κού κε­φά­λαιου, αλ­λά στην κύ­ρια πλευ­ρά υ­πάρ­χει μό­νο κα­τα­στρο­φή του. Έ­τσι δεν εί­ναι δυ­να­τό να υ­πάρ­ξει αυ­ξη­μέ­νη ζή­τη­ση ερ­γα­τι­κών χε­ριών, οπό­τε θα μπο­ρεί να μειω­θεί και ο πε­λώ­ριος α­ντα­γω­νι­σμός με­τα­ξύ των ερ­γατών. Αυ­τό ση­μαί­νει ό­τι οι μι­σθοί ό­χι μό­νο δεν θα αυ­ξά­νο­νται, αλ­λά θα πέ­φτουν διαρ­κώς. 

Μέ­σα σε αυ­τές τις συν­θή­κες το μό­νο κε­φά­λαιο που μπο­ρεί να ε­πω­φελη­θεί α­πό τα φτη­νά ερ­γα­τι­κά με­ρο­κά­μα­τα εί­ναι κυ­ρί­ως το κε­φά­λαιο που έ­χει δια­μορ­φώ­σει αυ­τές τις συν­θή­κες, δη­λα­δή το ρω­σο­κι­νέ­ζι­κο και οι κο­μπρα­δόροι του, κυ­ρί­ως το η­γε­μο­νι­κό πο­λι­τικά ρω­σο­κι­νέ­ζι­κο κε­φά­λαιο. Γι αυ­τό ό­λοι οι αρ­νη­τι­κοί πα­ρά­γο­ντες μπο­ρούν να αρ­θούν. Για την ΚΟ­ΣΚΟ πχ ι­σχύ­ει ει­δι­κό φο­ρο­λο­γι­κό κα­θε­στώς, ερ­γα­σια­κό κα­θε­στώς, σχε­δόν τζά­μπα α­γο­ρά των πα­γί­ων, ου­σια­στι­κή α­παλ­λα­γή α­πό πο­λε­ο­δο­μι­κούς σα­μπο­τα­ρι­στι­κούς ό­ρους κλπ. Α­νά­λο­γα ι­σχύ­ουν για το Μυ­τι­λη­ναί­ο α­πό την ά­πο­ψη της σκαν­δα­λω­δώς χαμη­λής ε­νέρ­γειας α­νά­λο­γα και για τον Σαβ­βί­δη που α­πο­κτά­ει σχε­δόν τζά­μπα τα κτι­ρια­κά και οι­κο­πε­δι­κά πά­για της ε­πί­τη­δες μέ­σω ΕΝ­ΦΙΑ υ­περ­φο­ρο­λο­γη­μένης μέ­χρι δή­μευ­σης και χρε­ω­κο­πη­μέ­νης ντό­πιας α­στι­κής τά­ξης. Δί­πλα σε αυ­τό το με­γά­λο, ου­σια­στι­κά κρα­τι­κο­μο­νο­πω­λια­κό ι­μπε­ρια­λι­στι­κό κε­φά­λαιο και υ­πό τη σκέ­πη του ή­δη λει­τουρ­γεί και στο μέλ­λον θα λει­τουρ­γεί α­νε­νό­χλη­το το μι­κρο­με­σαί­ο κε­φά­λαιο μιας μαύ­ρης, έ­ως ε­γκλη­μα­τι­κής οι­κο­νο­μί­ας, που θα λει­τουρ­γεί σε ε­νό­τητα με μια ό­λο και πιο διε­φθαρ­μέ­νη κα­θε­στω­τι­κή κο­μπρα­δό­ρι­κη γρα­φειο­κρα­τί­α και γι αυ­τό ού­τε θα φο­ρο­λο­γεί­ται, ού­τε θα δίνει ει­σφο­ρές, ού­τε θα ε­λέγ­χε­ται ερ­γα­σια­κά, αλ­λά θα μαυ­ρα­γο­ρι­τί­ζει σε βά­ρος ό­λου του βα­σα­νι­σμέ­νου έ­θνους και πιο πο­λύ της φτω­χο­λο­γιάς.

Η πο­λιτι­κή λοι­πόν του πα­ρα­γω­γι­κού σα­μπο­τάζ εί­ναι μια α­κραί­α τα­ξι­κή πο­λι­τι­κή υ­πέρ ε­νός εί­δους κε­φά­λαιου και ε­νός εί­δους ι­μπε­ρια­λι­σμού. 

Ό­πως προ­κύ­πτει με βά­ση στοι­χεί­α της Ευ­ρω­πα­ϊ­κής Ε­πι­τρο­πής, το 2008 στην Ελ­λά­δα λει­τουρ­γού­σαν 858.682 μι­κρο­με­σαί­ες και με­γά­λες ε­πι­χει­ρή­σεις. Το 2015 η κα­τα­μέ­τρη­ση έ­δει­ξε να υ­πάρ­χουν 613.968 ε­πι­χει­ρή­σεις. Δη­λα­δή έ­κλει­σαν 244.714, η μία στις τρεις ε­πι­χει­ρή­σεις μέ­σα σε αυ­τό το διά­στη­μα(www.capital.gr, 13-8). Η κα­τα­στροφή του βιο­μη­χα­νι­κού κε­φα­λαί­ου ό­μως φέρ­νει και την κα­τα­στρο­φή της ερ­γατι­κής τά­ξης. Ό­πως έ­χου­με ξα­να­γρά­ψει και το α­να­φέ­ρου­με και σε άλ­λο έ­να άρ­θρο αυ­τού του φύλ­λου της Νέ­ας Α­να­το­λής ο α­ριθ­μός των βιο­μη­χα­νι­κών εργα­τών α­πό το πρώ­το τρί­μη­νο του 2007 μέ­χρι και το πρώ­το τρί­μη­νο του 2015 μειώ­θη­κε κα­τά 41,7% που ση­μαί­νει ό­τι χά­θη­καν 233.600 θέ­σεις ερ­γα­σί­ας. 

Στην ι­στο­σε­λί­δα www.inr.gr που εί­ναι ει­δι­κή για τη βιο­μη­χα­νί­α, πα­ρα­τίθε­νται τα ε­ξής στοι­χεί­α (http://www.inr.gr/?p=a997): 

- 2007: 560.800 ά­το­μα 

- 2008: 547.300 ά­το­μα 

- 2009: 536.400 ά­το­μα 

- 2010: 483.700 ά­το­μα 

- 2011: 435.200 ά­το­μα 

- 2012: 367.800 ά­το­μα 

- 2013: 329.300 ά­το­μα 

- 2014: 315.300 ά­το­μα 

- 2015: 327.200 ά­το­μα 

Η βιο­μη­χα­νί­α εί­ναι η καρ­διά της πα­ρα­γω­γής και ό­ταν σε αυ­τή χά­νεται μια θέ­ση ερ­γα­σί­ας μα­ζί της κου­βα­λά­ει στην α­πώ­λεια του­λά­χι­στον και άλ­λες τρείς σε άλ­λους το­μείς της οι­κο­νο­μί­ας.

Αυ­τό το σα­μπο­τάζ στην πα­ρα­γω­γή συ­νε­χί­ζε­ται και τώ­ρα το 2016 α­στα­μάτη­τα πράγ­μα που α­πο­τυ­πώ­νε­ται χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά στο δεί­κτη του κύ­κλου ερ­γασιών στη βιο­μη­χα­νί­α στον πιο πάνω πί­να­κα α­πό την Κα­θη­με­ρι­νή της 21-7-2016. 

Ε­πί­σης τον Ιού­νη του 2016 έ­χου­με πτώ­ση 9,4%. Έ­τσι, λοι­πόν, ο μέ­σος γε­νι­κός δεί­κτης του δω­δε­κα­μή­νου Ιου­νί­ου 2015 - Μα­ΐ­ου 2016, σε σύ­γκρι­ση με τον ί­διο δείκτη του δω­δε­κα­μή­νου Ιου­νί­ου 2014 - Μα­ΐ­ου 2015, πα­ρου­σί­α­σε μεί­ω­ση κα­τά 13,4%, έ­να­ντι μεί­ω­σης 1,7% που σημειώ­θη­κε α­πό τη σύ­γκρι­ση των α­ντί­στοι­χων προ­η­γού­με­νων δω­δε­κα­μή­νων. Εί­ναι έ­να χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό στοι­χεί­ο των ε­πι­πτώ­σε­ων του με­γά­λου τρα­πε­ζι­κού σα­μπο­τάζ με πρό­σχη­μα τις δια­πραγ­μα­τεύ­σεις Βα­ρου­φά­κη με τους δα­νει­στές, σα­μπο­τάζ που κα­τέ­λη­ξε στα μοι­ραί­α και στραγ­γα­λι­στικά της πα­ρα­γω­γής capital controls.

Τρα­γι­κά εί­ναι ε­πί­σης και τα στοι­χεί­α α­πό το λο­γα­ρια­σμό τρε­χου­σών συ­ναλ­λα­γών φέ­τος με τις συ­νο­λι­κές ε­ξα­γω­γές να ση­μειώ­νουν πτώ­ση 11% ε­τη­σίως τον Ιού­νιο και 16,1% ε­τη­σί­ως στο β’ τρί­μη­νο. Οι ε­ξα­γω­γές α­γα­θών μειώ­θη­καν 5,4% και οι ε­ξα­γω­γές υ­πη­ρε­σιών ε­πί­σης μειώθη­καν κα­τά 14,6% τον Ιού­νιο ε­τη­σί­ως. Ε­κτός των ε­ξα­γω­γών υ­πη­ρε­σιών (που α­ντι­προ­σω­πεύ­ουν το 53% των συ­νο­λι­κών εξα­γω­γών), οι ει­σπρά­ξεις α­πό τα­ξι­διω­τι­κές υ­πη­ρε­σί­ες (27% των συ­νο­λι­κών ε­ξα­γωγών, ο­φεί­λο­νται σε μεγά­λο βαθ­μό στον του­ρι­σμό) μειώ­θη­καν κα­τά 5,4% ε­τη­σί­ως τον Ιού­νιο και 7,3% ε­τη­σί­ως στο β’ τρί­μη­νο (http://industrealist.gr, 23-8). 

Αυ­τή η πτώ­ση εί­χε σαν α­πο­τέ­λε­σμα την α­ντί­στοι­χη πτώ­ση στο Α­ΕΠ της χώ­ρας. Έ­τσι “Κα­τά 0,9% μειώ­θη­κε το Α­ΕΠ της χώ­ρας το β΄ τρί­μη­νο ε­φέ­τος σε ετή­σια βά­ση, με την ΕΛ­ΣΤΑΤ να α­να­θε­ω­ρεί ε­πί τα χεί­ρω την αρ­χι­κή ε­κτί­μη­σή της για ύ­φε­ση της τά­ξης του 0,7%. Ε­πί­σης, η ΕΛΣΤΑΤ α­να­θε­ώ­ρη­σε - ε­πί τα χεί­ρω- σε ύφε­ση 1% την πο­ρεί­α του Α­ΕΠ για το α΄ τρί­μη­νο σε ε­τή­σια βά­ση, α­πό ύ­φε­ση 0,8% κα­τά την πρώ­τη ε­κτί­μη­ση” (Κα­θη­με­ρι­νή, 29-8).

Να για­τί ό­σο στην ε­ξου­σί­α θα βρί­σκο­νται οι σα­μπο­τα­ρι­στές που δια­λύ­ουν την πα­ρα­γω­γή και ξε­που­λούν τη χώ­ρα οι μι­σθοί και τα με­ρο­κά­μα­τα και το Α­ΕΠ της χώ­ρας θα πέ­φτουν σε ε­λεύ­θε­ρη πτώ­ση. Να για­τί η πρώ­τη δου­λειά των ερ­γα­τών, το πρώ­το βιο­πο­ρι­στι­κό και τα­ξι­κό τους κα­θή­κον εί­ναι η πτώση α­πό την κυ­βέρ­νη­ση του κε­ντρι­κού, σκλη­ρού πυ­ρή­να του πα­ρα­γω­γι­κού σα­μποτάζ, της φα­σι­στι­κής ξε­νό­δου­λης συμ­μο­ρί­ας Τσί­πρα.