"Οι αστικές επαναστάσεις, σαν τις επαναστάσεις του δέκατου όγδοου αιώνα, ορμούν γρήγορα από επιτυχία σε επιτυχία, τα δραματικά τους αποτελέσματα ξεπερνούν το ένα το άλλο, άνθρωποι και πράγματα φαίνονται σαν σε φωτιές διαμαντιών. Η έκσταση είναι το πνεύμα κάθε ημέρας. Μα η ζωή τους είναι μικρή. Σε λίγο φτάνουν κι όλας στο ανώτατο σημείο τους και μια μακρυά αποχαύνωση κυριεύει ύστερα την κοινωνία πριν μάθει να αφομειώνει νηφάλια τα αποτελέσματα της ορμητικής και θυελλώδικης εποχής της. 
Οι επιθέσεις των τζιχαντιστών σε άλλες χώρες είναι εντελώς έξω και σε πλήρη αντίθεση από κάθε λογική βιωσιμότητας μιας κρατικής οντότητας μέσα σε έναν τοπικό πόλεμο. Εκείνο μόνο που πετυχαίνουν είναι να σπρώχνουν τις ευρωπαϊκές χώρες να πολεμήσει τον ΙΣΙΣ σε συμμαχία με τη ρωσική χιτλερική υπερδύναμη, την ώρα που η τελευταία έχει ήδη ξεκινήσει από την Ουκρανία την προσπάθεια καταβρόχθισης της Ευρώπης. Εξαιτίας αυτού του αποπροσανατολισμού που επιτρέπει στη Ρωσία να επεμβαίνει παντού, η Τουρκία έχει περάσει πολιτικά με τον άξονα Μόσχας-Πεκίνου-Τεχεράνης και η συριακή αντίσταση μόλις έχασε το προπύργιό της στο Χαλέπι. Αντίθετα με τον αρκετά διαδεδομένο μύθο που θέλει τον ISIS κατασκευασμένο από τη CIA, τα γεγονότα μας λένε ότι αυτός γιγαντώθηκε με γενναία υλική στήριξη από το ρωσόφιλο Κατάρ, με την ανοχή του ρωσόδουλου καθεστώτος της Δαμασκού και κυρίως με την προδοσία του ρωσόδουλου και ιρανόδουλου πρωθυπουργού του Ιράκ, Μαλίκι, που άφησε αφύλακτα τα σύνορα της χώρας του για να περάσει ελεύθερα από κει το χαλιφάτο. (Δες σχετικό άρθρο Νέας Ανατολής, φ. 499, Αύγουστος 2014, με τίτλο: Ουκρανία-Ιράκ-Γάζα: Τρεις ταυτόχρονοι πόλεμοι στην υπηρεσία του ενός από αυτούς).
Στην πραγματικότητα το γενοκτονικό τζιχάντ είναι ένα κατασκεύασμα της KGB, μία ζωντανή προβοκάτσια που εξυπηρετεί τα τακτικά και στρατηγικά σχέδια του ρωσικού σοσιαλιμπεριαλισμού και τα δημοσιογραφικά στοιχεία αυτής της διασύνδεσης είναι πολύ δύσκολο να αμφισβητηθούν. Αρκετά απ’ αυτά τα στοιχεία μας προσφέρει ένα άρθρο του Michael Weiss, συντάκτη στον αμερικανικό ειδησεογραφικό ιστότοπο The Daily Beast, με τίτλο «Το διπλό παιχνίδι της Ρωσίας με την ισλαμική τρομοκρατία» δημοσιευμένο στις 23/8/15 (http://www.thedailybeast.com/articles/2015/08/23/russia-s-playing-a-double-game-with-islamic-terror0.html). Το άρθρο σταχυολογεί τρία-τέσσερα διαφορετικά περιστατικά που επιβεβαιώνουν τον παραπάνω ισχυρισμό.
Το πρώτο είναι η συνδρομή του ρωσικού κράτους στη στρατολόγηση ισλαμιστών από το ISIS και άλλες ισλαμοφασιστικές συμμορίες στη Μ. Ανατολή. Έτσι αναφέρεται σε μια έρευνα που διεξήγαγε η ρωσική εφημερίδα Novaya Gazeta σχετικά με τη ροή μαχητών του βόρειου Καυκάσου προς τη Συρία. «Ξέρω κάποιον που βρίσκεται σε πόλεμο εδώ και 15 χρόνια», είπε ο επικεφαλής του χωριού Νοβοσασιτίλι του Νταγκεστάν, Αχιάντ Αμπντουλάεφ, στη ρεπόρτερ της εφημερίδας Έλενα Μιλάσινα. «Πολέμησε στην Τσετσενία, στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ και τώρα στη Συρία. Σίγουρα δε μπορεί να ζήσει ειρηνικά. Αν τέτοιοι άνθρωποι φεύγουν για τον πόλεμο, αυτό δεν είναι απώλεια. Στο χωριό μας υπάρχει ένα άτομο, ένας διαπραγματευτής. Αυτός, μαζί με την FSB, έβγαλε πολλούς ηγέτες από την παρανομία και τους έστειλε έξω στη τζιχάντ». Ο ίδιος αυτός διαπραγματευτής αποκάλυψε στη ρεπόρτερ ότι μεταξύ άλλων είχε φυγαδέψει έναν πολύ επικίνδυνο βομβιστή γνωστό σαν «εμίρη του βόρειου τομέα» στην Τουρκία με τη βοήθεια της FSB (πρώην KGB) που του προμήθευσε διαβατήριο και λειτούργησε σαν ταξιδιωτικός του ατζέντης. Αργότερα ο διαπραγματευτής έφερε άλλους πέντε ενόπλους σε επαφή με την FSB. «Αυτό έγινε το 2012,» είπε. «Λίγο πριν ανοίξει η συριακή οδός. Για την ακρίβεια, [η FSB] την άνοιξε». Η Τζοάνα Παρατσιούκ, μπλόγκερ του Radio Free Europe/Radio Liberty λέει για τους ενόπλους που στελεχώνουν τις ρωσικές ομάδες του ISIS: «Αρκετοί είναι νεαρά παιδιά που στρατολογούνται στη Ρωσία ή το Νταγκεστάν και μετά πηγαίνουν στην Κωνσταντινούπολη. Ύστερα τους πηγαίνουν στα εδάφη του ISIS, συνήθως στη Ράκα. Βρίσκονται αυτοί σε λίστες παρακολούθησης; Εδώ είναι το περίεργο: Ορισμένοι από τους ριζοσπάστες ιεροκήρυκες από το Νταγκεστάν καταλήγουν επίσης στο ‘χαλιφάτο’.» Ένας από αυτούς, συνεχίζει το δημοσίευμα, «είναι ο Ναντίρ Αμπου Χαλίντ, που βρισκόταν σε κατ’ οίκον περιορισμό στο Νταγκεστάν αλλά ξαφνικά ‘ξεπήδησε’ στο Ιράκ μαζί με έναν άλλον ένοπλο ονόματι Αμπού Τζιχάντ, στενό φίλο του Αμπού Ουμάρ αλ-Σισανί, τσετσένου πολέμαρχου του ISIS στο Χαλέπι. «Αυτό που συμβαίνει τώρα είναι ένας αυξανόμενος αριθμός νταγκεστανών ιεροκηρύκων που διαμορφώνουν τον πυρήνα των στρατολογημένων στο Ιράκ,» είπε η Παρατσιούκ». Όλοι αυτοί είναι απίθανο να έφυγαν από τη Ρωσία χωρίς τη βοήθεια, ή έστω την έγκριση των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών. Μάλιστα την εγκυρότητα του πορίσματος της έρευνας επιβεβαιώνει και ο πρώην στρατηγός της KGB Ολέγκ Καλούγκιν, λέγοντας ότι η ρωσικές μυστικές υπηρεσίες έχουν παράδοση στο να «προωθούν τα πιο εξτρεμιστικά στοιχεία και να χρησιμοποιούν τις εγκαταστάσεις τους για να κάνουν τη μεγαλύτερη ζημιά στον ντόπιο πληθυσμό».
Ένα τέτοιο στοιχείο που αξιοποίησε η KGB ήταν και ο Μπασάγεφ, δολοφόνος παιδιών, επιλεγμένος για να συκοφαντήσει και να συμβάλει στη διάβρωση και κατάπνιξη του τσετσένικου εθνικό-ανεξαρτησιακού κινήματος. Σήμερα ο αιμοσταγής και σαδιστής εγκάθετος του Κρεμλίνου στην Τσετσενία, Καντίροφ (βασανίζει ο ίδιος τα θύματά του!), έχει εγκαθιδρύσει ένα ισλαμοφασιστικό καθεστώς και παρέχει στα αφεντικά του μια σειρά πολύτιμες υπηρεσίες. Έχει π.χ. στείλει τις παραστρατιωτικές του δυνάμεις στην Ουκρανία στο πλευρό των ρώσων διαμελιστών και σύμφωνα με το ρώσο δημοσιογράφο Αντρέι Σολντάτοφ βοήθησε το Κρεμλίνο να πιάσει επαφή με τον Ζαρκάουι-αρχηγό του προγόνου του ISIS στο Ιράκ, ενώ την ίδια στιγμή ένοπλοι που δρουν ακόμα στον βόρειο Καύκασο έχουν εκδηλώσει την υποταγή τους στην προβοκατόρικη συμμορία.
Η ίδια η εξαπόλυση του δεύτερου ρώσο-τσετσενικού πολέμου έγινε με αφορμή μια σειρά δολοφονικών εκρήξεων σε διάφορες ρωσικές πόλεις που χρεώθηκε στους ισλαμιστές καθώς συνέπεσε με μια εκστρατεία του προβοκάτορα Μπασάγεφ στη ρωσική δημοκρατία του Νταγκεστάν. Μία όμως από τις σχεδιασμένες επιθέσεις δεν πέτυχε το στόχο της κι αυτό οδήγησε στην αποκάλυψη των πραγματικών εμπνευστών των δολοφονιών. Πρόκειται για το επεισόδιο στο Ριαζάν, όπου στα μέσα Σεπτέμβρη του ’99 βρέθηκαν εκρηκτικά στο υπόγειο μιας πολυκατοικίας. Οι αστυνομικές δυνάμεις που έφτασαν στο σημείο για να τα εξουδετερώσουν επιβεβαίωσαν την ύπαρξη μιας ενεργούς βόμβας που περιείχε RDX, μια σπάνια στη Ρωσία εύφλεκτη ουσία που είχε χρησιμοποιηθεί και σε προηγούμενες επιθέσεις σε ρωσικές πόλεις. Την επομένη, ένας τηλεφωνητής κατέγραψε μία κλήση που έλεγε «Χωριστείτε και διαφύγετε ο καθένας χωριστά». Κατόπιν έρευνας της αστυνομίας βρέθηκε ότι ο αριθμός ανήκε στην FSB. «Λίγο αργότερα», γράφει ο αμερικανός δημοσιογράφος Ντέιβιντ Σάτερ στο βιβλίο του Darkness at Dawn: The Rise of the Russian Criminal State, «με τη βοήθεια υποδείξεων του πληθυσμού, η αστυνομία συνέλαβε δύο τρομοκράτες. Αναγνωρίστηκαν από την FSB και απελευθερώθηκαν με εντολές της Μόσχας». Την άλλη μέρα ο επικεφαλής της FSB Ν. Πατρούσεφ ισχυρίστηκε ότι το επεισόδιο του Ριαζάν ήταν απλά μια άσκηση ετοιμότητας και ότι, αντίθετα από τα πορίσματα της αρχικής έρευνας, οι σάκοι που βρέθηκαν στο υπόγειο περιείχαν απλά ζάχαρη! Το κόμμα του Πούτιν (που με αφορμή αυτά τα γεγονότα είχε μόλις αναρριχηθεί στην προεδρία), Ενωμένη Ρωσία, μπλόκαρε οποιαδήποτε προσπάθεια για κοινοβουλευτική διερεύνηση του περιστατικού. Δύο πρώην πράκτορες της KGB που κατήγγειλαν την ανάμιξη της Μόσχας υπέστηκαν σφοδρές διώξεις. Ο μεν Μιχαήλ Τρεπάσκιν, που αποκάλυψε έναν ένοχο της βομβιστικής επίθεσης στη Μόσχα σαν άνθρωπο της FSB, φυλακίστηκε για κατοχή παράνομου οπλισμού που οι αρχές φύτεψαν στο αυτοκίνητό του, ο δε Αλεξάντερ Λιτβινένκο δολοφονήθηκε στο Λονδίνο με ραδιενεργό πολώνιο.
Ένα ακόμα περιστατικό που αποκαλύπτει τη διασύνδεση Μόσχας-δολοφονικού τζιχαντισμού είναι η υπόθεση των αδερφών Τσαρνάεφ, που ανατίναξαν το Μαραθώνιο στη Βοστώνη στα 2013. Δύο χρόνια νωρίτερα η FSB είχε στείλει ένα υπόμνημα στο αμερικανικό FBI που παρείχε στοιχεία (μεταξύ άλλων ψευδή ημερομηνία γέννησης) για τον Ταμερλάν Τσαρνάεφ και τη μητέρα του, στοιχεία που τον ήθελαν έτοιμο να επιστρέψει στο βόρειο Καύκασο για να ενταχθεί σε ένοπλες ισλαμικές ομάδες. Το Γενάρη του ’12 ο ύποπτος πέταξε για τη Μόσχα και στη συνέχεια πέρασε στο Νταγκεστάν για να επιστρέψει στις ΗΠΑ έξι μήνες αργότερα. Οι ρωσικές αρχές ισχυρίζονται ότι έχασαν τα ίχνη του όσο βρισκόταν στο Νταγκεστάν και αργότερα έστειλαν νέο υπόμνημα, αυτή τη φορά στη CIA, ζητώντας πληροφορίες. Όμως σύμφωνα με τη δημοσιογράφο της Novaya Gazeta Ιρίνα Γκορντιένκο, ο Τσαρνάεφ βρισκόταν σε λίστα παρακολούθησης από το Κέντρο Καταπολέμησης του Εξτρεμισμού στο Νταγκεστάν ήδη από τον Απρίλη του ’12. Και τα ερωτήματα που τίθενται είναι πώς κατάφερε ο τζιχαντιστής αυτός να κάνει δύο αεροπορικά ταξίδια (Μαχατσκαλά-Μόσχα-Νέα Υόρκη) όταν αναζητιόταν από τις ρωσικές αρχές για ανάκριση, και γιατί το δεύτερο υπόμνημα που έστειλε η FSB στο FBI δεν ανέφερε καθόλου ότι η τύχη του αγνοείται; Στην πραγματικότητα, μόλις οι αμερικανικές υπηρεσίες άρχισαν να ενδιαφέρονται λίγο περισσότερο για το ζήτημα η ενημέρωση από την KGB σταμάτησε! «Για τους αδελφούς Τσαρνάεφ μας είπαν κάποτε και μετά σταμάτησαν» είπε ο Μάικ Ρότζερς, πρώην επικεφαλής της επιτροπής πληροφοριών του Λευκού Οίκου. «Όταν το FBI έκανε παραπέρα αιτήματα, σταμάτησαν να συνεργάζονται. Σκέφτηκα ότι ήταν πράγματι πολύ ενδιαφέρον γιατί γνώριζαν ξεκάθαρα ότι οι Τσαρνάεφ είχαν ριζοσπαστικοποιηθεί».
Το δημοσίευμα αναφέρει ακόμα ένα περιστατικό που καταδεικνύει την εγκληματική διασύνδεση: τη σύλληψη στα 1996 του μετέπειτα αρχηγού της Αλ-Κάιντα, Αϊμάν αλ-Ζαουαχίρι, στο Νταγκεστάν όπου ταξίδεψε με δύο μέλη της Ισλαμικής Τζιχάντ παρουσιαζόμενος σαν σουδανός επιχειρηματίας για μια αζέρικη εμπορική εταιρία. Μέχρι σήμερα οι ρωσικές αρχές, παρότι κατέσχεσαν το λάπτοπ του και το έστειλαν στη Μόσχα για ανάλυση, ισχυρίζονται ότι δε γνώριζαν ποιον πραγματικά είχαν απέναντί τους για να τον απελευθερώσουν έξι μήνες μετά. Στη συνέχεια ο Ζαουαχίρι πέρασε άλλες 10 μέρες συναντώντας ισλαμιστές στο Νταγκεστάν προτού πετάξει για το Αφγανιστάν. «Κάθε Ιβάν Ιβάνοβιτς αξιωματικός της KGB και του GRU που υπηρέτησε στην Αίγυπτο στα τέλη της δεκαετίας του ’70 και στα ’80ς γνώριζε ποιος ήταν ο Ζαουαχίρι εξαιτίας της εμπλοκής του στη δολοφονία του Σαντάτ», είπε ο Γκλεν Χάουαρντ του Jamestown Foundation. «Θα είχαν δει τις φωτογραφίες του στην αιγυπτιακή τηλεόραση μέσα σε ένα πελώριο κλουβί σε ζωντανή μετάδοση μετά τη σύλληψη και δίκη του. Επομένως το να τον συλλαμβάνει η Μόσχα στο Νταγκεστάν το 1996, να τον κρατεί για έξι μήνες σε κελί του Νταγκεστάν και να ισχυρίζεται ότι δεν ήξερε ποτέ ποιος ήταν – ε, αυτό είναι καθαρή ανοησία»!
Ο ρωσικός σοσιαλιμπεριαλισμός είναι ειδικός στις μεταμφιέσεις και τις προβοκάτσιες. Όμως όσο περισσότερο προχωράει τόσο θα εκτίθεται στους λαούς και θα αποκαλύπτεται σαν ο Νο.1 εχθρός τους, υποκινητής της νέας γιγαντιαίας δολοφονικής προβοκάτσιας που ακούει στο όνομα «γενοκτονική τζιχάντ»!
- Δημοσιεύτηκε στο φ. 521 της Νέας Ανατολής, Δεκέμβρης 2016 – Γενάρης 2017 –