"Οι αστικές επαναστάσεις, σαν τις επαναστάσεις του δέκατου όγδοου αιώνα, ορμούν γρήγορα από επιτυχία σε επιτυχία, τα δραματικά τους αποτελέσματα ξεπερνούν το ένα το άλλο, άνθρωποι και πράγματα φαίνονται σαν σε φωτιές διαμαντιών. Η έκσταση είναι το πνεύμα κάθε ημέρας. Μα η ζωή τους είναι μικρή. Σε λίγο φτάνουν κι όλας στο ανώτατο σημείο τους και μια μακρυά αποχαύνωση κυριεύει ύστερα την κοινωνία πριν μάθει να αφομειώνει νηφάλια τα αποτελέσματα της ορμητικής και θυελλώδικης εποχής της. 
Στο προηγούμενο άρθρο της Νέας Ανατολής είχαμε αναλύσει ακριβώς πως η κυβέρνηση, μέσα από τον εκβιασμό της χρεωκοπίας, χρησιμοποιεί τις διαπραγματεύσεις κύρια σαν εργαλείο για τη διάσπαση της Ευρώπης, και δευτερευόντως για την επιτάχυνση της καταστροφής της παραγωγής στο εσωτερικό της χώρας. Είχαμε εκτιμήσει ότι η κυβέρνηση θα επιδιώξει τη μεγαλύτερη δυνατή παράταση της διαδικασίας, μέχρι να πετύχει τους πολιτικούς της στόχους, και πως για αυτό το σκοπό θα αξιοποιήσει όλους τους φίλους της ρώσικης διπλωματίας στην Ευρώπη.
Η ανάλυση και οι εκτιμήσεις αυτού του άρθρου φαίνεται ως τώρα να επιβεβαιώνονται.
Η κυβερνητική επιχείρηση για διάσπαση της ΕΕ με τις πλάτες της ρώσικης διπλωματίας
Σε αυτό το άρθρο είχαμε εκτιμήσει πως δεκάρα δεν δίνει η κυβέρνηση Τσίπρα για το πόσο και πως θα ανακουφίσει το λαό, τι μέτρα θα πάρει και τι αντίμετρα αρκεί να παρατείνει τις διαπραγματεύσεις αρκετά ώστε να διασπάσει όσο το δυνατό βαθύτερα την ΕΕ ιδιαίτερα ενόψει των γερμανικών εκλογών.
Οι διαπραγματεύσεις αυτές είχαν διακοπεί μετά την άρνηση της κυβέρνησης να πάρει νομοθετικά μέτρα για περικοπές συντάξεων και μείωση στο αφορολόγητο μετά το τέλος του προγράμματος το 2018. Αυτά τα δύο μέτρα είχαν προστεθεί από το ΔΝΤ ώστε να ικανοποιηθεί η απαίτηση για τη διασφάλιση του δημοσιονομικού πλεονάσματος του 3,5% στο ΑΕΠ μετά το 2018, το οποίο 3,5% είχε υπογράψει η κυβέρνηση, πράγμα που έβρισκε αντίθετο το ΔΝΤ. Το 3,5% θεωρείται από την ΕΖ ένα είδος εξασφάλισης για το ότι η χώρα θα μπορεί να εξοφλεί το χρέος της μετά το τέλος του τρίτου μνημονίου οπότε δεν θα παίρνει πλέον δανεικά. Η σύγκρουση της κυβέρνησης με τους δανειστές εκδηλώθηκε τη στιγμή που ΕΕ και ΔΝΤ είχαν φθάσει σε συμφωνία για τα μέτρα 2% του ΑΕΠ που έπρεπε να πάρει μετά το 2018, για να εκταμιευτεί η δόση των 6 δις τον Ιούλη αυτού του χρόνου, οπότε λήγουν ισόποσα ομόλογα που πρέπει να πληρώσει η χώρα. Η συμφωνία για το 2% σταμάτησε προσωρινά τουλάχιστον τη σύγκρουση που είχε εκδηλωθεί ανάμεσα σε ΕΕ και ΔΝΤ για το ύψος των πλεονασμάτων που μπορούσε να πετύχει η Ελλάδα με βάση την κατάσταση της οικονομίας, και το ποσό των μέτρων που έπρεπε να πάρει για να τα πετύχει. Επίσης το ΔΝΤ δεν έβαζε πλέον σαν πρώτη προϋπόθεση για τη συμμετοχή του στο πρόγραμμα τη δέσμευση της ΕΕ για ελάφρυνση του χρέους.
Ήταν ο πρόεδρος της Κομισιόν, και αφοσιωμένος φίλος της ρώσικης διπλωματίας Γιουνκέρ που ανέλαβε την πρωτοβουλία για την επανέναρξη των διαπραγματεύσεων και την επιστροφή των κλιμακίων του κουαρτέτου (ΔΝΤ, Κομισιόν, Ευρωπαϊκής Κοινωνικής Τράπεζας, και Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας) στην Αθήνα για να δώσει στην κυβέρνηση Τσίπρα ένα πρόσχημα για να παρατείνει όσο πρισσότερο μπορεί τις διαπραγματεύσεις. Ο Γιουνκέρ πήρε μαζί του τον πρόεδρο του Eurogroup Ντάισελμπλουμ που βρέθηκε κάτω από την πίεση των εθνικών εκλογών στη χώρα του και δεν ήθελε να έχει στα χέρια του μία αποτυχία του ελληνικού προγράμματος, και με την ενεργή στήριξη του υπουργού Οικονομικών της Γαλλίας Μοσκοβισί, επιχείρησαν να βρουν ένα συμβιβασμό βάσει του οποίου θα μπορούσαν να συνεχιστούν οι διαπραγματεύσεις μέσα σε μία «δημιουργική ασάφεια» δηλαδή χωρίς να έχει κλείσει κανένα ζήτημα και χωρίς να έχει αναλάβει η Ελλάδα καμία δέσμευση ούτε για τις συντάξεις, ούτε για το αφορολόγητο, ούτε για το ποσό των μέτρων. Η συμβιβαστική πλατφόρμα που βρέθηκε ήταν ότι για τα μέτρα λιτότητας που θα συμφωνούσε τελικά η κυβέρνηση να πάρει από το 2019 και μετά θα της δινόταν η δυνατότητα να πάρει αντισταθμιστικά μέτρα τα οποία θα ήταν επίσης προσυμφωνημένα με τους δανειστές.
Η συμφωνία αυτή έκλεισε στο Eurogroup της 20 Φλεβάρη. Έτσι ξεκίνησε ο νέος γύρος των διαπραγματεύσεων που έδωσε στην κυβέρνηση το άλλοθι να πανηγυρίζει για το ότι πέτυχε τα αντίμετρα χωρίς να έχει δεσμευτεί ούτε για ένα μέτρο.
Μάλιστα, με το συνηθισμένο θράσος του, το επιτελείο Τσίπρα ισχυρίστηκε ότι συμφωνήθηκε το τέλος της λιτότητας, δηλαδή το ότι δεν θα υπάρξει πραγματική επιβάρυνση ούτε ενός ευρώ σε μέτρα, αφού για όλες τις μειώσεις και τις περικοπές θα υπάρξει αποζημίωση με τα αντίμετρα. Η απάτη γρήγορα ξεσκεπάστηκε από τον ίδιο το Ντάισελμπλουμ που διάψευσε την κυβέρνηση και ξεκαθάρισε ότι πρώτα θα εφαρμοστούν τα μέτρα λιτότητας που θα οδηγήσουν σε πρωτογενές πλεόνασμα ύψους ενός υπέρογκου 3,5% , θα αξιολογηθεί η εφαρμογή τους, και εφόσον διαπιστωθεί υπέρβαση του στόχου, τότε και μόνο θα ξεκινήσει η εφαρμογή των αντίμετρων που προφανώς δεν θα είναι ισόποση γιατί αλλιώς το πρωτογενές πλεόνασμα θα πρέπει να πάει στο 3,5% συν 2% που είναι τα μέτρα λιτότητας, δηλαδή στο παγκόσμιο ρεκόρ του 5,5%. Δηλαδή, ο ποσό των αντίμετρων θα εξαρτάται από το ποσοστό της υπέρβασης των στόχων. Αυτό σημαίνει ότι οι μειώσεις των συντάξεων και του αφορολόγητου θα ισχύσουν για το 2019 και το 2020 σίγουρα, ενώ η εφαρμογή των αντίμετρων θα γίνει αργότερα και μόνο υπό προϋποθέσεις, και σε περιορισμένο επίπεδο (http://www.real.gr/DefaultArthro.aspx?page=arthro&id=586724&catID=14). Μετά από αυτή τη δήλωση του Ντάισελμπλουμ έγινε σε όλους σαφές με βάση τους αριθμούς και την πορεία της ελληνικής οικονομίας ότι αντίμετρα δεν πρόκειται να μπουν σε εφαρμογή, αφού όσο συνεχίζεται το σαμποτάζ αποκλείεται να υπερβεί η ελληνική οικονομία τους απίθανους στόχους.
Η συμφωνία της 20 Φλεβάρη και ο τρόπος που μεταφέρθηκε στο λαό από το κυβερνητικό επιτελείο έδωσε σε όλους μία προσωρινή εντύπωση ότι όλα τα ζητήματα κλείσανε, και ότι έχουν μείνει κάποιες λεπτομέρειες για να συμφωνηθούν.
Το σκηνικό αυτό κατέρρευσε όταν το κουαρτέτο επέστρεψε τελικά στην Αθήνα, οπότε συνεχίστηκε η δήθεν διαπραγμάτευση από την κυβέρνηση σε ποσά μέτρων και αντίμετρων χωρίς βέβαια να καταλήξει πουθενά. Οι θεσμοί ήρθαν κι έφυγαν, χωρίς κανένα αποτέλεσμα, με το κλείσιμο της αξιολόγησης να μεταφέρεται για Ιούλη, δηλαδή δύο μήνες πριν της γερμανικές εκλογές και σε χρόνο κήρυξης χρεωκοπίας της Ελλάδας που τότε δεν θα έχει να πληρώσει τα ομόλογα που λήγουν, για την πληρωμή των οποίων χρειάζεται τη δόση των 6 δις ευρώ.
Η αποτύπωση αυτής της αποτυχίας μεταφέρθηκε στο Eurogroup της 20ης Μάρτη.
Κατά τη διάρκεια του νέου γύρου των διαπραγματεύσεων η κυβέρνηση ανέδειξε σε «ανυπέρβλητη» τάχα κόκκινη γραμμή το θέμα των αλλαγών στα εργασιακά που ζητάει κυρίως το ΔΝΤ, δηλαδή την αύξηση του ποσοστού των απολύσεων από 5% σε 10% και την επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων που είχαν ανασταλεί με το μνημόνιο του 2010. Η κυβέρνηση που έχει επιτρέψει να μετατραπεί η χώρα σε εργασιακή ζούγκλα με προπύργιο τις προβλήτες ΙΙ και ΙΙΙ που τις λειτουργεί η Κόσκο και που είναι ο μόνος εργασιακός χώρος στον οποίο απαγορεύεται με ανοιχτή δήλωση της εργοδοσίας ο συνδικαλισμός, η ίδια που έχει προκαλέσει δεκάδες χιλιάδες λουκέτα, για κάποια από τα οποία μάλιστα δεν διστάζει να δηλώσει την ικανοποίησή της (όπως η Ηλεκτρονική που «βγήκε από την πρίζα»), οπωσδήποτε δεν έχει πρώτο μέλημα και ανυπέρβλητο όριο στις διαπραγματεύσεις τη διατήρηση θέσεων εργασίας, και το σεβασμό των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων. Επιλέγει αυτό το πεδίο της αντιπαράθεσης ακριβώς για να μεγαλώσει τη σύγκρουση ανάμεσα σε ΕΕ και ΔΝΤ, αφού η ΕΕ δεν θέλει καθόλου να ακουμπήσει το ζήτημα των εργασιακών γιατί είναι ισχυρή η πολιτική γραμμή των σοσιαλδημοκρατών που δεν θέλουν να εμφανιστούν σαν αντεργατική πολιτική δύναμη.
Ένα αγεφύρωτο ρήγμα ανάμεσα σε ΕΕ και ΔΝΤ θα σημαίνει μη συμμετοχή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα, κάτι που καθόλου δεν θέλει να συμβεί ο Σόιμπλε, ο οποίος έχει δηλώσει ότι σε αυτή την περίπτωση θα ζητήσει ένα τέταρτο σκληρό μνημόνιο από την Ελλάδα, κάτι που θα τον απομονώσει στις επερχόμενες γερμανικές εκλογές, και θα δυναμώσει το τουλάχιστον υφεσιακό προς τη Ρωσία μέτωπο των σοσιαλδημοκρατών, των Πράσινων και του σοσιαλφασιστικού Ντι Λίνκε.
Η παράταση των διαπραγματεύσεων σε συνθήκες σαμποτάζ, ωστόσο έχει το άμεσο και σπουδαίο για τη συμμορία Τσίπρα πλεονέκτημα να προκαλεί πιο γρήγορη και μεγαλύτερη κατάρρευση της παραγωγής, και ιδιαίτερα να προετοιμάζει μια νέα χρεωκοπία των τραπεζών από την οποία αυτή τη φορά θα μπορούν να επωφεληθούν οι ρωσοκινέζοι, για να συνδιαχειριστούν μόνοι τους ή σε πρώτη φάση με τις ΗΠΑ ότι θα μείνει όρθιο από ελληνικές χρήσιμες γι αυτούς επιχειρήσεις.
Οι «διαπραγματεύσεις» στην υπηρεσία και της χρεωκοπίας των τραπεζών.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Capital της 14/3/2017, τη διετία 2015-2016 χάθηκαν περίπου 5 δις ευρώ από επιχειρηματικά κέρδη, 4,8 δις ευρώσε αξία εξαγωγών, 500 εκατ ευρώ από τις επενδύσεις (δες σχετικά στοιχεία που δημοσιεύονται στο ίδιο φύλλο). Πρόκειται για ποσά που υπερβαίνουν τα μέτρα που καλείται να πάρει η ελληνική κυβέρνηση.
Η ανεργία, σύμφωνα με την Εργάνη, έφτασε τον Ιανουάριο σε ιστορικό ρεκόρ απολύσεων 16ετίας. Καταγράφηκε νέα έκρηξη στα ποσά που χρωστάει το κράτος στους ιδιώτες τον ίδιο μήνα κατά 300 εκατ. ευρώ, ενώ η μείωση του τζίρου των σούπερ-μάρκετ έφτασε στο 10% τουλάχιστον τον Ιανουάριο του 2017 σύμφωνα με στοιχεία εταιρειών μέτρησης κατανάλωσης και εκπροσώπων των προμηθευτών, όταν το 2016 η πτώση ήταν περίπου 6%.
Τη συντριβή της οικονομίας επιβεβαίωσε η ίδια η ΕΛΣΤΑΤ που ανακοίνωσε ότι το 2016η ανάπτυξη ήταν μηδενική, διαψεύδοντας την κυβέρνηση, και φέρνοντας σε δύσκολη θέση τους ευρωπαίους αξιωματούχους που υιοθέτησαν τους ισχυρισμούς της για θετική πορεία της ελληνικής οικονομίας, και έφτασαν στο σημείο να συγκρουστούν με το ΔΝΤ για τις εκτιμήσεις του που διαπίστωναν επιδείνωση αντί για βελτίωση.
Ο κύριος στόχος όμως σε αυτή τη φάση του συνεχιζόμενου σαμποτάζ μέσω της παράτασης των διαπραγματεύσεων είναι η κατάρρευση και η νέα ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών ώστε να μπορέσει ένα μεγάλο τμήμα από αυτές να περάσει σε ρωσοκινέζικα συμφέροντα.
Οι τράπεζες στερεύουν απόκεφάλαιακυρίως γιατίχάνουν τιςκαταθέσειςλόγω της αβεβαιότητας που δημιουργεί η εκκρεμότητα της αξιολόγησης. Τους τρεις τελευταίους μήνες έγιναν εκροές 4 δισ ευρώ καταθέσεων ενώ μόνο τον Γενάρη, αποσύρθηκαν περίπου 1,5 δις Ευρώ σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία που ανακοίνωσε η ΤτΕ. Έτσι οι καταθέσεις διαμορφώθηκαν σε 119,75 δισ ευρώ, που αποτελεί και το χαμηλότερο επίπεδο από το Νοέμβριο του 2001, δηλαδή στην περίοδο πριν από το ευρώ (http://www.protothema.gr/economy/article/658131/sta-hamilotera-epipeda-apo-to-2001-oi-katatheseis-stin-ellada/).
Το αποτέλεσμα είναι ότι η χρηματοδότηση των ελληνικών τραπεζών από το μηχανισμό έκτακτης ρευστότητας (ELA) αυξήθηκε κατά 300 εκατ. ευρώ το Φεβρουάριο σε σχέση με τον προηγούμενο μήνα, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΤτΕ. Η έκτακτη χρηματοδότηση, η οποία είναι πιο ακριβή από τη χρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα που έχει παγώσει μέχρι την ολοκλήρωση της αξιολόγησης, ενισχύθηκε στα 43,1 δισ. ευρώ στο τέλος Φεβρουαρίου από 42,8 δισ. ευρώ στο τέλος Ιανουαρίου.
Το ίδιο φαινόμενο τους στεγνώματος των κεφαλαίων των τραπεζών είχε προηγηθεί το 2015 με την παράταση των διαπραγματεύσεων και το δημοψήφισμα που έφτασε να γίνει μετά τη λήξη των καταληκτικών προθεσμιών οπότε επιβλήθηκαν και τα κάπιταλ κοντρόλς που συνεχίζονται μέχρι σήμερα.
Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση εμποδίζει τη νομοθετική ρύθμιση της διαχείρισης των «κόκκινων δανείων» ώστε να μπορούν οι διοικήσεις των τραπεζών να προχωρούν σε ρυθμίσεις για τις μεγάλες επιχειρήσεις χωρίς να κινδυνεύουν να διωχθούν ποινικά. Έκλεισε μόνο ο εξωδικαστικός συμβιβασμός που είναι ένα μικτό σύστημα για ρύθμιση πακέτου οφειλών σε δημόσιο, ταμεία και τράπεζες το οποίο εποπτεύεται από το κράτος και μέσω του οποίου υπάρχουν ελάχιστα περιθώρια ρυθμίσεων των δανείων σε ένα πολύ περιορισμένο ποσοστό. Τα επιχειρηματικά «κόκκινα» δάνεια (60 δισ. ευρώ, 36%ΑΕΠ) αποτελούν το 50% των «κόκκινων» δανείων. Όσο στεγνώνουν από κεφάλαια οι τράπεζες αποκλείεται να αυξήσουν τη ρευστότηταγεγονός που θα αυξήσει με τη σειρά του τα κόκκινα δάνεια (http://www.thetoc.gr/oikonomia/article/nea-trapeziki-krisi-ta-rantebou-tis-noui-me-tous-trapezites).
Ακόμα χειρότερα, όσο δεν κλείνει η αξιολόγηση και το θέμα της συμμετοχής του ΔΝΤ, απομακρύνεται και η πιθανότητα να εγκρίνει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα την ένταξη των ελληνικών τραπεζών στο σύστημα της ποσοτικής χαλάρωσης, οπότε θα τους δοθεί η δυνατότητα να διαθέτουν ομόλογα στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα για να δανείζονται φτηνά κεφάλαια από αυτήν.
Έτσι, υποχρεωτικά οι τράπεζες οδηγούνται σε τέταρτη ανακεφαλαιοποίηση, δηλαδή σε πώληση μετοχών για να αντλήσουν κεφάλαια που αναγκαστικά θα γίνει σε πολύ χαμηλές τιμές και τις οποίες ίσως να αγοράσουν αυτή τη φορά τα ρώσικα και κινέζικα κεφάλαια, μετοχές που σήμερα κύρια ανήκουν σε αμερικανικά ιδιωτικά κεφάλαια, χωρίς έτσι να κατηγορηθεί το ελληνικό κράτος ότι είναι εκείνο που τα πούλησε. Στα πλαίσια της ανακεφαλαιοποίησης υπάρχει πάντα το ενδεχόμενο της δέσμευσης και του κουρέματος των καταθέσεων που στον κύριο όγκο τους αποτελούνται από επιχειρηματικά κεφάλαια αφού η αποταμίευση έχει βαλτώσει.
Ήδη «η εδρεύουσα στη Μόσχα East Capital Eastern Europe Fund (διαχειρίζεται 230 εκατ. ευρώ) έχει μετοχές στην ALPHA BANK και την EUROBANK, με την έκθεσή της στις δύο ελληνικές τράπεζες να είναι από τις υψηλότερες του χαρτοφυλακίου της» (http://www.tribune.gr/economy/news/article/326813/bloomberg-pio-rosiko-fund-ependii-stis-ellinikes-trapezes.html).
Η κατάρρευση των τραπεζών και το πιθανό πέρασμα τους κατά ένα μεγάλο μέρος στα χέρια των νεο-αποικιοκρατών θα σημαίνει τεράστια έλλειψη ρευστότητας στην αγορά, δηλαδή χιλιάδες νέα λουκέτα, και ολοκληρωτική σχεδόν εξάρτηση της οικονομίας από ιμπεριαλιστικά συμφέροντα. Είναι δηλαδή ένα μεγάλο βήμα προς την αποικιοποίηση της χώρας.
- Δημοσιεύτηκε στο φ 522 της Νέας Ανατολής, Φλεβάρης 2017 –