"Οι αστικές επαναστάσεις, σαν τις επαναστάσεις του δέκατου όγδοου αιώνα, ορμούν γρήγορα από επιτυχία σε επιτυχία, τα δραματικά τους αποτελέσματα ξεπερνούν το ένα το άλλο, άνθρωποι και πράγματα φαίνονται σαν σε φωτιές διαμαντιών. Η έκσταση είναι το πνεύμα κάθε ημέρας. Μα η ζωή τους είναι μικρή. Σε λίγο φτάνουν κι όλας στο ανώτατο σημείο τους και μια μακρυά αποχαύνωση κυριεύει ύστερα την κοινωνία πριν μάθει να αφομειώνει νηφάλια τα αποτελέσματα της ορμητικής και θυελλώδικης εποχής της. 
Έτσι η επίθεση στο μετρό της Αγ. Πετρούπολης έγινε λίγο πριν τη δολοφονική επίθεση με χημικά στην επαρχία Ιντλίμπ από τις ρωσικές κατοχικές δυνάμεις της Συρίας που με τη σειρά της πυροδότησε την επίθεση Τραμπ με πυραύλους στη στρατιωτική βάση αλ-Σαϊράτ (μια διπλή προβοκάτσια του Κρεμλίνου την οποία εξετάζουμε διεξοδικότερα σε άλλο άρθρο μας http://www.oakke.gr/global/2013-02-16-19-23-31/item/803-). Η επίθεση στο μετρό βοηθούσε πάνω απ όλα στο να πείσει τις αντιπουτινικές δυνάμεις στις ΗΠΑ και, κυρίως στην πολύ τραυματισμένη από ανάλογες επιθέσεις Ευρώπη, ότι η Ρωσία δεν είναι εχθρός τους αλλά θύμα κι αυτή του ΙΣΙΣ, δηλαδή ότι είναι ένας ομοιοπαθών, οπότε πρέπει να δυναμώσουν τη συνεργασία μαζί της στη Συρία, στο Ιράκ και παγκόσμια. Επίσης αυτή η σφαγή είχε τη στιγμή που έγινε και μια ακόμα, πιο λεπτή και σχετικά πιο φρέσκια λειτουργία: υπενθύμιζε στο εσωτερικό της Ρωσίας και προς τα έξω ότι, επειδή ο δολοφόνος ήταν ρώσος σουνίτης, η ηγεσία της χώρας πρέπει να βρει έναν τρόπο να καθησυχάσει τους σουνιτικούς πληθυσμούς της παύοντας να συμμαχεί σκανδαλωδώς με τις σιίτικες κυβερνήσεις της Συρίας και του Ιράν ενάντια στον σουνίτικο πληθυσμό στις δυο χώρες. Αυτό είναι ένα καίριο επιχείρημα που μπορεί να προβληθεί ιδιαίτερα προς τον Άσαντ όσο αυτός θα εγκαταλείπεται στα πυρά του Τραμπ.
Πέρα από τα αντικειμενικά καλά για τη ρώσικη ηγεσία που έφερε αυτή η σφαγή και τα δημοσιογραφικά αστυνομικού τύπου στοιχεία της επίθεσης δείχνουν ότι οι ρωσικές αρχές έχουν παίξει σκοτεινό ρόλο σ’ αυτή την υπόθεση.
Δράστης φέρεται να είναι ένας 22χρονος ουζμπέκος από το Κιργιστάν ονόματι Ακμπαρζόν Τζαλίλοφ που έμενε στην πόλη από το 2011 και διαθέτει τη ρωσική υπηκοότητα. Όμως περιέργως τα ίχνη του χάνονται στο διάστημα ανάμεσα στα τέλη του ’15 και τις αρχές του ’17. Το Φλεβάρη εμφανίστηκε ξαφνικά στη γενέτειρά του πόλη Ος του Κιργιστάν και τον επόμενο μήνα επέστρεψε στην Αγ. Πετρούπολη. Δυο γνωστά του πρόσωπα ανέφεραν στο πρακτορείο Ρόιτερς ότι ο δράστης ταξίδεψε το Νοέμβρη του ’15 στην Τουρκία χωρίς να μπορούν με βεβαιότητα να γνωρίζουν εάν πέρασε ή όχι στη Συρία. «Εάν ο Τζαλίλοφ πράγματι μετέβη στη Συρία, αυτό θα συνιστούσε μια σημαντική παράλειψη εκ μέρους των υπηρεσιών πληροφοριών της Ρωσίας, που βασίζονται σε μεγάλο βαθμό στην καταγραφή και ταυτοποίηση των προσώπων που φέρονται να είχαν σχέσεις με εξτρεμιστές στη Συρία προκειμένου κατόπιν να τους απαγορεύουν την είσοδο στη Ρωσία ή να τους συλλαμβάνουν», αναφέρεται στον ιστότοπο iefimerida, (8/4). Σύμφωνα όμως με το ρωσικό ειδησεογραφικό πρακτορείο Fontanka.ru, ο δράστης είχε ταξιδέψει στη Συρία το 2014 και είχε εκπαιδευτεί εκεί από το ΙΚ. Η ίδια πηγή αναφέρει επίσης ότι οι αρχές που ερευνούν το περιστατικό βεβαιώνουν ότι η συσκευή που χρησιμοποιήθηκε φέρει τα σημάδια συριακής τεχνογνωσίας, ειδικότερα ίχνη καμένης ζάχαρης (TheWashingtonPost, 6/4).
Δεν είναι η πρώτη φορά που το Κρεμλίνο στηρίζει το γενοκτονικό τζιχάντ. Σε προηγούμενο άρθρο μας στη Ν.Α. («Η Ρωσία πίσω από το γενοκτονικό τζιχαντισμό», φ. 521) παραθέταμε μια σειρά στοιχεία που καταδεικνύουν τους βαθιούς δεσμούς της ρωσικής πολιτικής ηγεσίας με το ΙΚ και την Αλ Κάιντα. Είναι γνωστό για παράδειγμα ότι οι στρατολογούμενοι από το ΙΚ μαχητές με προέλευση τη Ρωσία στέλνονται στη Συρία με τη βοήθεια της KGB. Είναι επίσης μυστήριο το πώς ο ήδη ύποπτος εκτελεστής της επίθεσης στη Βοστώνη, Τσαρνάεφ, ή ο μετέπειτα επικεφαλής του δικτύου της Αλ Κάιντα, αλ-Ζαουαχίρι, είχαν καταφέρει να περάσουν αεροπορικώς στη Ρωσία, ο πρώτος χωρίς να εντοπιστεί, ο δεύτερος χωρίς να αποκαλυφθεί η πραγματική του ταυτότητα, σύμφωνα με την επίσημη θέση του Κρεμλίνου. Για να μη μιλήσουμε για το φιάσκο με τις παγιδευμένες με εκρηκτικά πολυκατοικίες στο Ριαζάν στα 1999, όπου οι ρωσικές αρχές εκτέθηκαν ανεπανόρθωτα σαν οι εμπνευστές και οργανωτές τις απόπειρας μαζικής δολοφονίας του πληθυσμού.
Όλα μπορεί να τα περιμένει κανείς από τους νέους χίτλερ!
-Δημοσιεύτηκε στο φ. 523 της Νέας Ανατολής, Μάρτης 2017-