"Οι αστικές επαναστάσεις, σαν τις επαναστάσεις του δέκατου όγδοου αιώνα, ορμούν γρήγορα από επιτυχία σε επιτυχία, τα δραματικά τους αποτελέσματα ξεπερνούν το ένα το άλλο, άνθρωποι και πράγματα φαίνονται σαν σε φωτιές διαμαντιών. Η έκσταση είναι το πνεύμα κάθε ημέρας. Μα η ζωή τους είναι μικρή. Σε λίγο φτάνουν κι όλας στο ανώτατο σημείο τους και μια μακρυά αποχαύνωση κυριεύει ύστερα την κοινωνία πριν μάθει να αφομειώνει νηφάλια τα αποτελέσματα της ορμητικής και θυελλώδικης εποχής της. 
Οι σαμποταριστές κατεδαφίζουν την οικονομία, ρίχνουν τα εισοδήματα όλων των τάξεων, αυξάνουν τη σχετική φτώχεια, την υλική στέρηση όλου του λαού. Η μόνη τάξη όμως που βρίσκεται μόνιμα θαμμένη στα ερείπια της οικονομίας είναι οι φτωχοί συνήθως νεαροί περιστασιακοί εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα, και κυρίως οι άνεργοι.
Σύμφωνα με την εκτίμηση της ακραίας φτώχειας που κάνει η έρευνα της διαΝΕΟσις το 2016 υπήρχαν, στην Ελλάδα, μετά τις παροχές της κοινωνικής πολιτικής της κυβέρνησης, 1.488.714 ακραία φτωχοί άνθρωποι, άνεργοι κυρίως αλλά και εργαζόμενοι με μισθούς πείνας. Αυτοί είναι προλετάριοι και φτωχοί εργαζόμενοι κάθε κατηγορίας, αγρότες και αυτοαπασχολούμενοι, παραδομένοι από το καθεστώς στο φριχτό βασανιστήριο της πείνας. Αυτό το 13,6% του πληθυσμού δεν είχε εισοδήματα να του εξασφαλίσουν τα βασικά για τη φυσική του επιβίωση, ένα σπίτι με το ηλεκτρικό ρεύμα και το νερό πληρωμένα, μερικά ευρώ για ρούχα, παπούτσια και ελάχιστα άλλα απαραίτητα καθώς και το φαγητό της ημέρας. Άνθρωποι που δεν μπορούν να κάνουν μια επίσκεψη σε φίλους και συγγενείς που δεν μπορούν να δεχτούν επισκέψεις, που δεν μπορούν να πιουν ένα καφέ σε μια έξοδό τους, που αφήνουν τα δόντια τους να σαπίζουν και να πέφτουν γιατί δεν έχουν λεφτά να τα φτιάξουν.
Σύμφωνα με την έρευνα τα νοικοκυριά της Αθήνας που βρίσκονται στην ακραία φτώχεια, στην πείνα, διαθέτουν εισόδημα για κατανάλωση κάτω από 165 ευρώ ανά άτομο το μήνα, χονδρικά όπως εκτιμήσαμε, εκτός από τα μονομελή νοικοκυριά. Μικρότερα είναι τα όρια για τα νοικοκυριά των άλλων πόλεων και ακόμα μικρότερα για την κατηγορία των νοικοκυριών των χωριών και των κωμοπόλεων. Ο λόγος είναι ότι η έρευνα υποθέτει ότι στις πόλεις εκτός Αθήνας οι ακραία φτωχοί παράγουν το 10% της τροφής τους και στα χωριά και στις κωμοπόλεις το 35%. Με αυτά τα εισοδήματα για κατανάλωση πρέπει να πληρωθούν όλα τα έξοδα ΔΕΗ, νερό, φαγητό, μεταφορά, κάθε είδους λογαριασμοί και έξοδα του νοικοκυριού, τράπεζες και κάρτες. Η έρευνα θεωρεί όλους τους ακραία φτωχούς ασφαλισμένους οπότε στην εκτίμηση της ακραίας φτώχειας που κάνει δεν υπολογίζονται έξοδα ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Η πραγματική ακραία φτώχεια είναι επομένως ακόμα χειρότερη από αυτή της έρευνας.
Σύμφωνα με τον παρακάτω πίνακα πάλι από τη μελέτη της διαΝΕΟσις, που είναι και η πιο αναλυτική μελέτη και της οποίας τα στοιχεία χρησιμοποιούμε και παρακάτω, ο μεγάλος όγκος των ακραία φτωχών, προέρχεται από τις οικογένειες με αρχηγό άνεργο. Σε αυτές τις οικογένειες μπορεί κάποιος να δουλεύει όχι όμως ο αρχηγός του αστικού δικαίου. Το 68,5% των νοικοκυριών αυτών είναι βυθισμένα στην ακραία φτώχεια. Η έρευνα βρίσκει ότι 584.000 άτομα σ’ αυτά τα νοικοκυριά ζούσαν το 2016 βυθισμένα στην πείνα. Υπάρχουν όμως και οικογένειες με παιδιά στις οποίες δεν δουλεύει κανείς. Εκεί από το 2012 μέχρι και το 2016 το ποσοστό ακραίας φτώχειας είναι πάνω από το τρομαχτικό 90%. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Οι άνθρωποι αυτοί είναι πολύ πιο φτωχοί από πολλούς άλλους ακραία φτωχούς. Το εισόδημά τους ήταν 48% κάτω από το όριο της ακραίας φτώχειας. Το εισόδημα αυτό θα πρέπει, όπως εκτιμούμε, να είναι κοντά στα 80 ευρώ το μήνα ανά άτομο.
Η κρατική γραφειοκρατία έχει μειωμένα εισοδήματα αλλά δεν μαστίζεται από την πείνα. Μόνο το 0,6% των υπαλλήλων της, με άνεργο αρχηγό, πεινούν. Το 11,1% από το σύνολο των μισθωτών του ιδιωτικού τομέα είναι βυθισμένοι στην ακραία φτώχεια της έρευνας με τους μισθούς πείνας. Οι αγρότες ως εργαζόμενοι σπρώχνονται από το καθεστώς στην πείνα αλλά ως μικροεπιχειρηματίες διασώζονται σε σχέση με το προλεταριάτο με ένα ποσοστό 13,1% από αυτούς να έχει βυθιστεί στην ακραία φτώχεια. Από τους συνταξιούχους μόνο το 2,9% βρίσκονται σε ακραία φτώχεια. Αυτοί είναι βασικοί χρηματοδότες των θυμάτων των σαμποταριστών, των ανέργων αλλά και των εργαζομένων με μισθούς πείνας. Οι μικροαστοί δεν ξέπεσαν σε μεγάλο ποσοστό στην ακραία φτώχεια. Με τα δηλωμένα στην εφορία εισοδήματά τους, όπου δεν λογαριάζεται η φοροδιαφυγή, μόνο το 4,9% των ελεύθερων επαγγελματιών ήταν σε ακραία φτώχεια το 2016. Το ποσοστό των αυτοαπασχολούμενων, ήταν στο 20,6% από το σύνολό τους.
Η κατανάλωση αρκετών ακραία φτωχών είναι κατά μέσο όρο μεγαλύτερη από το εισόδημα που διαθέτουν για κατανάλωση, λόγω της βοήθειας από τους συγγενείς, όταν υπάρχουν, από τους μισθούς δηλαδή και τις συντάξεις των γονιών, των παππούδων και των γιαγιάδων.
Οι προδότες διακομματικοί σαμποταριστές συντηρούν με μεγάλη φροντίδα την κόλαση της πείνας
Το μεγαλύτερο μέρος από τους 1,5 εκατ περίπου πεινασμένους το 2016 είναι οι άνεργοι. Και αυτοί είναι θύματα του παραγωγικού σαμποτάζ που επί δεκαετίες πραγματοποιούν όλες οι κυβερνήσεις και που με τη λύσσα του προδότη της χώρας, λακέ του ρώσου ναζί συνεχίζουν να φτωχαίνουν ακόμα περισσότερο τους πεινασμένους. Και αυτό γιατί οι πεινασμένοι είναι η πιο εύκολη λεία του καθεστώτος. Ο πεινασμένος χωρίς επαναστατικό κόμμα, χωρίς μπούσουλα χάνει την πνευματική του συγκρότηση. Με λίγο ψωμί και πολλές ταυτόχρονα υποσχέσεις μπορεί να ελεγχθεί από τις δυνάμεις του φασισμού και του ναζισμού.
Όπως είπαμε προηγουμένως το 2016 πάνω από 584.000 άτομα ζούσαν σε οικογένειες βυθισμένες στην πείνα με άνεργο «αρχηγό» όταν την ίδια χρονιά 1.131.000 πολίτες ήταν άνεργοι. Το 2016 ένας στους δυο νέους κάτω των 25 ετών ήταν άνεργοι. Τεράστιο ποσοστό συνολικά των νέων ηλικιών βρίσκονται με μηδενικά εισοδήματα στην κατηγορία του ακραία φτωχού. Ο βασικός λόγος που ο αριθμός των ακραία φτωχών στους άνεργους είναι τόσο μεγάλος, με τα τόσο χαμηλά όρια στο κατώφλι της πείνας που βάζει η ίδια η έρευνα, είναι ότι οι σαμποταριστές όσο μεγαλώνουν την ανεργία τόσο κόβουν και τα επιδόματα ανεργίας. Τι λέει η έρευνα: «Το 2016 μόνο 127.000 άνεργοι ελάμβαναν τακτικό επίδομα ανεργίας, ένα ποσοστό κάλυψης μόλις 11,2%, που έχει συρρικνωθεί ραγδαία από το 35,1% του 2011. Πρόκειται για ένα φαινόμενο που δεν είναι σύνηθες σε ανεπτυγμένα κράτη. Καθώς οι άνεργοι αυξάνονται, η εισοδηματική τους ενίσχυση μειώνεται. Συνήθως στις χώρες που αντιμετωπίζουν οικονομικές κρίσεις συμβαίνει το αντίθετο: oι κυβερνήσεις σπεύδουν να επεκτείνουν την κάλυψη των ανέργων, όσο αυτοί αυξάνονται εξαιτίας της κρίσης. Αυτό συμβαίνει ακόμα και σε χώρες με παραδοσιακά ισχνή κοινωνική πρόνοια, όπως για παράδειγμα στις ΗΠΑ. Στη χώρα μας, όμως, η στήριξη των ανέργων έχει περιοριστεί δραματικά. Οι προϋποθέσεις χορήγησης επιδόματος ανεργίας σε άνεργους αυτοαπασχολούμενους, για παράδειγμα, είναι τόσο αυστηρές που μόλις 4.135 άτομα το έλαβαν το 2016».
Η πάνω γραμμή του πίνακα αντιστοιχεί στους πραγματικούς άνεργους. Η μεσαία στους καταγραμμένους άνεργους και η κάτω στον αριθμό αυτών που παίρνουν το επίδομα ανεργίας.
Αντιγράφουμε: «Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ και του ΟΑΕΔ, το 2010, όταν ο αριθμός των ανέργων ήταν ακόμη 639.000, οι δικαιούχοι του επιδόματος ήταν 224.000 (ποσοστό κάλυψης 35,1%). Αντίθετα, το 2016, ενώ ο αριθμός των ανέργων είχε φτάσει το 1.126.000, ο αριθμός όσων ελάμβαναν τακτικό επίδομα ανεργίας είχε πέσει σε 127.000 (ποσοστό κάλυψης 11,3%)»
Ένα μόνιμο και γενικό μέτρο των σαμποταριστών, για να εξοντώνουν ακόμα περισσότερο τους πεινασμένους είναι να μοιράζουν το μεγαλύτερο μέρος από τα κονδύλια της κοινωνικής πολιτικής σε μισθούς και έξοδα της κρατικής γραφειοκρατίας. Το «2010 η κοινωνική δαπάνη στην Ελλάδα είχε συγκλίνει με το μέσο όρο των κρατών-μελών της Ε.Ε. (29,1% έναντι 29,4% του ΑΕΠ)… «στην Ευρωπαϊκή Ένωση οι κοινωνικές παροχές (εκτός συντάξεων) μείωναν τη φτώχεια κατά περίπου 10 ποσοστιαίες μονάδες, στην Ελλάδα η αντίστοιχη μείωση ήταν κάτω από 4 ποσοστιαίες μονάδες».
Το Φεβρουάριο του 2017 η συμμορία Τσίπρα έκοψε το επίδομα ενοικίου που έπαιρναν λίγες οικογένειες και έκοψε επίσης τη δωρεά επανασύνδεση του ηλεκτρικού ρεύματος καθώς και τη δωρεάν παροχή του στους πολύ φτωχούς.
Οι κομματικές ηγεσίες μιλούν μόνο για τη σχετική φτώχεια. Στο ίδιο πλαίσιο, του κουκουλώματος της φτώχειας του υποσιτισμού και της αδυναμίας επιβίωσης μεγάλων μαζών της εργατικής τάξης και των φτωχών εργαζομένων, κινούνται και τα ΜΜΕ καθώς και οι δημόσιες συζητήσεις των θεωρούμενων ως αστοδημοκρατών. Όλοι μιλούν για τη σχετική φτώχεια, για τη στέρηση κάποιων βασικών προϊόντων και υπηρεσιών, ακόμα και για τη στέρηση μιας κανονικής διατροφής. Δεν μιλούν όμως καθόλου για την ακραία φτώχεια, για την έλλειψη των βασικών μέσων επιβίωσης, για το βασανιστήριο της πείνας.
Όταν το καθεστώς μιλά για ανθρωπιστική κρίση, για τη βοήθεια δηλαδή που χρειάζονται γενικά οι άνθρωποι στην Ελλάδα για να μην πεινούν το κάνει για να κρύβει τον ταξικό χαρακτήρα της πείνας και να φορτώνει την πείνα που δημιουργεί το ίδιο, με το παραγωγικό σαμποτάζ, στην ΕΕ και στην ευρωπαϊκή δημοκρατία. Πρόκειται για απάτη. Η φτώχεια δεν χτυπάει γενικά τους ανθρώπους στην Ελλάδα για να μιλάμε για την ανάγκη να βοηθηθούν γενικά όλοι οι άνθρωποι. Η φτώχεια και η πείνα χτυπά το προλεταριάτο και τους φτωχούς κάθε κατηγορίας. Το παιδάκι της προπαγάνδας του ΣΥΡΙΖΑ και του ψευτοΚΚΕ που λιποθυμά στο σχολείο γιατί δεν έχει να φάει, δεν είναι δεν είναι ο Άνθρωπος με κεφαλαίο των αστών του ΣΥΡΙΖΑ που τον έριξαν τάχα στην πείνα οι δανειστές, δεν είναι γενικά το ελληνόπουλο όπως το αποκαλεί ο εθνοφασίστας. Είναι πριν απ’ όλα το παιδί του προλετάριου και του φτωχού ντόπιου και μετανάστη που πεινά. Και πεινάει γιατί ο πατέρας και η μάνα του δεν έχουν δουλειά για να του φέρουν φαγητό. Γιατί το φαγητό δεν το φέρνουν οι Ανθρωπιστικές, με κεφαλαίο, οργανώσεις που καθοδηγεί και επηρεάζει ο ΣΥΡΙΖΑ που σε ένα μεγάλο βαθμό κατακλέβουν τα λεφτά για τους πρόσφυγες αλλά και για τους άλλους πεινασμένους. Το φαγητό στο σπίτι το φέρνει ο μισθός που παίρνει για ένα μέρος από τη δουλειά του από τον καπιταλιστή ο εργαζόμενος άσχετα από το αν είναι Έλληνας Αλβανός ή άλλης εθνικότητας εργάτης. Όταν όμως ο εργάτης και ο κάθε εργαζόμενος ψάχνει για δουλειά, στο οικονομικό καθεστώς όπου ισχύει το «ο καθένας για τον εαυτό του και ο θεός για όλους», είτε βρίσκει κλειστό το εργοστάσιο και την επιχείρηση, γιατί τα έκλεισε ο ξενόδουλος ρώσος πράχτορας κυβερνήτης με τη βοήθεια των κομματικών ηγεσιών, είτε το εργοστάσιο και η επιχείρηση κάνει απολύσεις, μειώνοντας την παραγωγή, γιατί η αγοραστική δύναμη του ίδιου του εργάτη και του εργαζόμενου που ζητάνε δουλειά έχει πέσει κάθετα και γι’ αυτό η ζήτηση των εμπορευμάτων έχει μειωθεί. Για πωλήσεις στο εξωτερικό ούτε λόγος. Χρειάζονται εγγυητικές επιστολές τραπεζών, χρειάζεται πίστη για αγορά σύγχρονων μηχανημάτων υλικών κλπ και τις τράπεζες τις χρεοκόπησαν οι σαμποταριστές. Και φαλιρισμένες τράπεζες δεν χρηματοδοτούν χρεοκοπημένες επιχειρήσεις.
Η ΟΑΚΚΕ μιλάει σταθερά για επίδομα σε όλους τους ανέργους για το χτύπημα της πείνας. Επιδόματα που πρέπει να αγκαλιάσουν και όλους τους ακραία φτωχούς σε όποιο κλάδο και αν ανήκουν. Όσο δεν σταματάει το σαμποτάζ της παραγωγής η χώρα όλη θα φτωχαίνει. Όμως ακόμα και με το σαμποτάζ δεν επιτρέπεται κόσμος να ζει το μαρτύριο της πείνας. Πρέπει όλα τα εισοδήματα που είναι πολύ μεγαλύτερα από αυτά της πείνας να υποχρεώνονται σε κάποια μείωση υπέρ ΕΝΟΣ ΜΙΝΙΜΟΥΜ ΕΠΙΔΟΜΑΤΟΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ ΥΠΕΡ ΟΛΩΝ των ανέργων. Και οι διαμαρτυρίες αυτών που δίκαια θα αγανακτούν γι αυτή τη μείωση πρέπει να πηγαίνουν στην κυβέρνηση, στο ψευτοΚΚΕ και στους ναζί που κάνουν σαμποτάζ με πιο χαρακτηριστικό την άρνησή τους να ψηφίσουν οι δεύτεροι και να αφήσει η κυβέρνηση να γίνει το έργο του Ελληνικού.