"Οι αστικές επαναστάσεις, σαν τις επαναστάσεις του δέκατου όγδοου αιώνα, ορμούν γρήγορα από επιτυχία σε επιτυχία, τα δραματικά τους αποτελέσματα ξεπερνούν το ένα το άλλο, άνθρωποι και πράγματα φαίνονται σαν σε φωτιές διαμαντιών. Η έκσταση είναι το πνεύμα κάθε ημέρας. Μα η ζωή τους είναι μικρή. Σε λίγο φτάνουν κι όλας στο ανώτατο σημείο τους και μια μακρυά αποχαύνωση κυριεύει ύστερα την κοινωνία πριν μάθει να αφομειώνει νηφάλια τα αποτελέσματα της ορμητικής και θυελλώδικης εποχής της. 
Το άμεσο αποτέλεσμα αυτής της δήλωσης είναι ότι η συμμορία Μαδούρο απομονωμένη και στο εσωτερικό και στο εξωτερικό της χώρας συσπείρωσε δυνάμεις και στα δύο αυτά μέτωπα. Ιδιαίτερα η προβοκάτσια Τραμπ έκανε πολύ μεγάλη ζημιά στο εξωτερικό. Γιατί την ώρα που οι χώρες και οι λαοί της Λατινικής Αμερικής, μένοντας σταθερές στην υπεράσπιση του δημοκρατικού αγώνα της αντιπολίτευσης, πέτυχαν την πιο μεγάλη ως τώρα διπλωματική απομόνωση της συμμορίας Μαδούρο, αναγκάστηκαν να παραταχθουν με την τελευταία σε ότι αφορά τις αμερικανικές απειλές. Το χειρότερο είναι ότι κάποιες από αυτές τις κυβερνήσεις, όπως του Μεξικού και της Βραζιλίας βρήκαν την ευκαιρία να δηλώσουν ότι η απάντηση στη δικτατορία στη Βενεζουέλα επιτρέπεται να είναι μόνο ειρηνική όχι μόνο από το εξωτερικό αλλά και από το εσωτερικό (http://www.capital.gr/diethni/3232664/kata-tou-trump-suspeironontai-oi-xores-tis-lat-amerikis-gia-ti-benezouela).
Η λύση μπορεί να είναι ειρηνική και έχει με αφάνταστη πολιτική ωριμότητα επιχειρηθεί ως τώρα από τη δημοκρατική αντιπολίτευση της Βενεζουέλας να είναι ειρηνική, αλλά αν η συμμορία Μαδούρο είναι αποφασισμένη να επιβάλει με ωμή βία την εξουσία της, εξουσία της πείνας και της σκλαβιάς στη χώρα, τότε κανένα δίκιο και καμιά λογική δεν μπορεί να εμποδίσει την αντιπολίτευση να απαντήσει κάποια στιγμή στη διαρκή, κλιμακούμενη και απρόκλητη φασιστική βία της μειοψηφίας των εκμεταλλευτών πρακτόρων του ρωσοκινέζικου νεοναζιστικού άξονα, με τη δημοκρατική αντιιμπεριαλιστική βία της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού.
Είναι άλλο πράγμα δηλαδή να καταγγείλει κανείς κάθε εξωτερική στρατιωτική επέμβαση στη Βενεζουέλα και άλλο να εμποδίσει κανείς τη Βενεζουέλα να λύσει με τον τρόπο που ο λαός της θέλει το ζήτημα της διακυβέρνησής της.
Το παρήγορο πάντως στην υπόθεση αυτή είναι ότι τα βασικά κόμματα της αντιπολίτευσης της Βενεζουέλας όχι μόνο δεν έπεσαν στην παγίδα να υπερασπίσουν την προβοκατόρικη πολιτική επέμβασης των ΗΠΑ αλλά αντίθετα την κατήγγειλαν, αφαιρώντας μεγάλο μέρος από το πολιτικό έδαφος που κατέκτησε το ρωσοκίνητο καθεστώς της Βενεζουέλας χάρη στη βοήθεια του μεγάλου φίλου του Πούτιν, του φασίστα Τραμπ.
Αθήνα, 16/8/2017