"Οι αστικές επαναστάσεις, σαν τις επαναστάσεις του δέκατου όγδοου αιώνα, ορμούν γρήγορα από επιτυχία σε επιτυχία, τα δραματικά τους αποτελέσματα ξεπερνούν το ένα το άλλο, άνθρωποι και πράγματα φαίνονται σαν σε φωτιές διαμαντιών. Η έκσταση είναι το πνεύμα κάθε ημέρας. Μα η ζωή τους είναι μικρή. Σε λίγο φτάνουν κι όλας στο ανώτατο σημείο τους και μια μακρυά αποχαύνωση κυριεύει ύστερα την κοινωνία πριν μάθει να αφομειώνει νηφάλια τα αποτελέσματα της ορμητικής και θυελλώδικης εποχής της. 
Πώς τόλμησε αυτός ο φασίστας, που η τύφλα και η ταξική αντιδραστικότητα του «φιλελεύθερου» αμερικάνικου μονοπώλιου τού πρόσφερε στο πιάτο εκλογικά και ιδεολογικά τη λευκή φτωχολογιά, να βγει τόσο εμφατικά υποστηρικτικός για τους ακροδεξιούς και ναζί φίλους του;
Ο Τραμπ κρύφτηκε πίσω από το γεγονός ότι εκτός από τους ναζί και τους ανοιχτά ρατσιστές ακροδεξιούς, στην πορεία των UniteTheRight φασιστών βρέθηκαν και κλασσικοί υπερσυντηρητικοί λευκοί, που αντιτίθενται στο γκρέμισμα των αντιδραστικών μνημείων των Νότιων του αμερικανικού εμφυλίου πολέμου, αλλά γενικά δεν έχουν εκτεθεί με χρήση βίας. Με ελληνικούς όρους, δηλαδή, είναι σαν να πήγαιναν υπερσυντηρητικοί, θρησκόληπτοι νεοδημοκράτες σε μια εκδήλωση με χρυσαυγίτες και καρατζαφερικούς.
Ο ρωσοφτιαγμένος νέος αρχηγός του αμερικανικού κράτους ωστόσο στάθηκε ιδιαίτερα στη βία που άσκησε το στρατόπεδο των «Αντίφα». Αυτοί έφεραν ρόπαλα, φορούσαν κουκούλες και γενικά κατέβηκαν εξοπλισμένοι στο δρόμο, πράγμα που φρόντισε να αναδείξει ο Τραμπ για να τους εξισώσει ως ισότιμο κίνδυνο με τους φασίστες, στο όνομα του «κάτω η βία των δύο άκρων».
Αυτά για τις ΗΠΑ είναι πρωτόγνωρες καταστάσεις, εμείς όμως που τις έχουμε ζήσει στην Ευρώπη και ειδικότερα στην Ελλάδα, έχουμε την εμπειρία να δούμε προς τα που δείχνει η πυξίδα του μέλλοντος. Πολύ περισσότερο όμως από εμάς, την ίδια πυξίδα διαθέτει και ο παγκόσμιος οργανωτής των ψεύτικων διπόλων και πάτρωνας του Τραμπ, ρώσικος σοσιαλιμπεριαλισμός.
Προφανώς και, σε αντίθεση με τη βάση των φασιστών, που είναι ό,τι πιο πολιτικά καθυστερημένο υπάρχει στις ΗΠΑ, η βάση των Αντίφα ανήκει στην κύρια πλευρά στο στρατόπεδο της προόδου, δηλαδή της μαχητικής νεολαίας που αρνείται τον εθνορατσισμό και βαθύτερα την κοινωνική αδικία.
Ωστόσο μια σειρά ενδείξεις και γεγονότα μας δείχνουν ότι οι ρωσόφιλοι σοσιαλφασίστες και ψευτοφιλελεύθεροι μέσα στις ΗΠΑ, ιδιαίτερα εκείνοι που καθοδηγούνται από τους Ομπάμα – Σάντερς, ακολουθούν ακριβώς τη γραμμή που έθαψε κυριολεκτικά τον αντιφασισμό στην Ελλάδα, ειδικά μετά το 2013 και τη δολοφονία του ήρωα Παύλου Φύσσα, γραμμή που τελικά παγίωσε τους ναζήδες ως τμήμα του «καθωσπρέπει» πολιτικού σκηνικού.
Ήδη από την ημέρα της ορκωμοσίας του Τραμπ, τμήματα του αναρχικού Μαύρου Μπλοκ προχώρησαν – για πρώτη φορά σε τέτοια έκταση στις ΗΠΑ – σε καταστροφές βιτρινών, αυτοκινήτων κλπ. στην Ουάσινγκτον, τάχα από «αντιΤραμπ μένος». Αυτούς ελάχιστα ή καθόλου δεν τους καταδίκασε η ηγεσία των βολικών ομπαμο-κινούμενων αντιΤραμπ κινημάτων εκείνων των ημερών, ακριβώς όπως για δεκαετίες στην Ελλάδα δεν κατάγγελλε ποτέ τους μπάχαλους η πασοκική ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ και ο ΣΥΝ – ΣΥΡΙΖΑ. Αντίθετα, τους δέχτηκαν ως τμήμα του κινήματος που «απλά κάνει λάθος» ή υπερβάλλει.
Στη συνέχεια και όσο ο Τραμπ ξυπνούσε το ακροδεξιό κομμάτι των Ρεπουμπλικανών, μαζί με τους περιθωριακούς λευκούς φασίστες έξω από αυτό, αντί η πρώτη – αρχική μορφή των αντιφασιστικών κινητοποιήσεων να είναι ειρηνική, με ακάλυπτα πρόσωπα και με γραμμή πλατιού αντιφασιστικού μετώπου με κάθε αντιρατσιστή, από την Αριστερά μέχρι το δημοκρατικό κομμάτι των Ρεπουμπλικανών (που δεν είναι καθόλου αμελητέο σε όγκο), οι Αντίφα άρχισαν αμέσως το κρυφτό της σεχταριστικής βίας ενάντια στους φασίστες, χωρίς πρώτα οι δεύτεροι να έχουν εκτεθεί, να έχουν αναλάβει ξεκάθαρα την ευθύνη ότι σήκωσαν πρώτοι χέρι και να έχουν μισηθεί από τη δημοκρατική πλειοψηφία, που τώρα μόλις αρχίζει να ασχολείται στα σοβαρά με την πολιτική και να καταλαβαίνει ποιος είναι ποιος.
Έτσι, δίνουν στον Τραμπ το δικαίωμα να «ενοποιεί» το έθνος με γραμμή ενάντια ταυτόχρονα και στις δύο «ακραίες σέχτες» της βίας. Βέβαια, επειδή αυτός ο τύπος είναι μισητός ακόμη και στην πλειοψηφία των στελεχών των Ρεπουμπλικανών, όλο το Δημοκρατικό Κόμμα και μεγάλο μέρος των βουλευτών και γερουσιαστών του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος διαολόστειλαν τις «ίσες αποστάσεις» του Τραμπ και έλαβαν ξεκάθαρη θέση ότι το κύριο πρόβλημα είναι η αναβίωση των ρατσιστικών και φασιστικών εκδηλώσεων και όχι οι Αντίφα. Και έκαναν πολύ καλά.
Ωστόσο, αν η γραμμή της βίας έξω από την αντίληψη των μαζών και η μέχρι γελοιοποίησης του αντιφασισμού σεχταριστική, στην πραγματικότητα δεξιά γραμμή (που ζητάει να γκρεμιστούν αγάλματα του... Χριστόφορου Κολόμβου ως ρατσιστή - https://www.nytimes.com/2017/08/25/us/monuments-confederacy-remove-rename.html?mcubz=3) επικρατήσουν μέσα στο αντιφασιστικό ρεύμα των ΗΠΑ, που είναι πολιτικά άπειρο και άρα ευκολότερο στο να πέσει θύμα προβοκάτσιας, ο Τραμπ και ο αρχιφασίστας ιδεολόγος – κολαούζος του, ο Μπάνον, θα έχουν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να βαθύνουν το ρήγμα μέσα στις ΗΠΑ και να ριζοσπαστικοποιήσουν φασιστικά μια κρίσιμη, λευκή μάζα, κύρια λαϊκή και φτωχή.
Αυτή η μάζα που ακολούθησε φανατικά τον Τραμπ στις εκλογές μισεί βαθιά το πολιτικά και οικονομικά φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα, ως υπεύθυνο για την αποβιομηχάνιση των ΗΠΑ και την οικονομική κι εργασιακή καταστροφή της. Αυτό, μαζί με τις αντιδραστικές – συντηρητικές ηθικολογικές επιβιώσεις στις κεντρικές πολιτείες των ΗΠΑ, μακριά από τις ακτές, την οδηγεί να θεωρεί υποκριτικά και να μισεί τα κινήματα υπέρ των δικαιωμάτων των μειονοτήτων, των γκέι κλπ., στα οποία πρωτοστατούν οι Δημοκρατικοί και στα οποία συμμετέχει ένας πραγματικά προοδευτικός κόσμος.
Όπου ο Τραμπ θα διχάζει και θα δημιουργεί κλίμα εμφύλιου στις ΗΠΑ, οι αντιφασίστες πρέπει πάση θυσία να ενοποιούν όλο το δημοκρατικό, αντιφασιστικό στρατόπεδο, που είναι συντριπτικά πλειοψηφικό στις ΗΠΑ. Κάθε κίνηση η οποία θα στέλνει στο στρατόπεδο του Τραμπ μετριοπαθείς συντηρητικούς και θα τους μετατρέπει σε «ριζοσπάστες» λευκούς ρατσιστές και φασίστες είναι τάφος για τον αντιφασισμό και θα δώσει φτερά σε ναζήδες, Κου Κλουξ Κλαν και άλλους αγριανθρώπους.
Βαθύτερα, το κλίμα εμφυλίου μέσα στις ΗΠΑ θα διευκολύνει τον Τραμπ και τους κάθε λογής απομονωτιστές να περάσουν τη γραμμή της εγκατάλειψης της Ευρώπης στα χέρια του πουτινισμού, με τη γραμμή της «αναδίπλωσης των ΗΠΑ στα εσωτερικά της προβλήματα», δηλαδή σε μια νέα, χειρότερη εκδοχή της πολιτικής γραμμής υπέρ της ουδετερότητας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, που τελικά ηττήθηκε λόγω του Περλ Χάρμπορ, αλλά και της βαθιά δημοκρατικής πολιτικής φυσιογνωμίας του Φραγκλίνου Ρούζβελτ.
-Δημοσιεύτηκε στο φ. 527 της Νέας Ανατολής, Αύγουστος 2017-