"Οι αστικές επαναστάσεις, σαν τις επαναστάσεις του δέκατου όγδοου αιώνα, ορμούν γρήγορα από επιτυχία σε επιτυχία, τα δραματικά τους αποτελέσματα ξεπερνούν το ένα το άλλο, άνθρωποι και πράγματα φαίνονται σαν σε φωτιές διαμαντιών. Η έκσταση είναι το πνεύμα κάθε ημέρας. Μα η ζωή τους είναι μικρή. Σε λίγο φτάνουν κι όλας στο ανώτατο σημείο τους και μια μακρυά αποχαύνωση κυριεύει ύστερα την κοινωνία πριν μάθει να αφομειώνει νηφάλια τα αποτελέσματα της ορμητικής και θυελλώδικης εποχής της. 
Πρόκειται για μία δευτερεύουσα άδεια ηλεκτρομηχανολογικής εγκατάστασης, που δεν αποτελεί καν έκδοση νέας αλλά παράταση της παλιάς που έληξε, και αφορά εργασίες όπως η εγκατάσταση ανεμιστήρων για τον αερισμό της στοάς του υπόγειου μεταλλείου, οι εγκαταστάσεις ηλεκτροδότησης κλπ. (http://www.naftemporiki.gr/finance/story/1292715/prosfugi-ellinikos-xrusos-kata-g-stathaki-gia-adeia-gia-tis-skouries). Κι όμως η κυβέρνηση έχει εξαρτήσει κάθε άδεια που αφορά το έργο στις Σκουριές από την έκβαση μίας ελεγχόμενης από αυτή διαδικασία διαιτησίας που ξεκίνησε το Σεπτέμβρη με άγνωστο χρονικό σημείο λήξης, η οποία αφορά τη μεταλλουργία χρυσού που θα κατασκευαστεί στην περιοχή του Μάντεμ Λάκκου και τη χρήση της πυρομεταλλουργικής μεθόδου της ακαριαίας τήξης (flashsmelting) για την παραγωγή χρυσού, χαλκού, άργυρου κ.λπ
Αυτή η αρνητική εξέλιξη ήρθε δυστυχώς να επιβεβαιώσει την ανάλυση της ΟΑΚΚΕ ότι η διαιτησία ήταν ένα τέχνασμα της κυβέρνησης για να καταπατήσει τις θετικές αποφάσεις του ΣτΕ, δηλαδή ένα εργαλείο για να μπλοκάρει την επένδυση άμεσα και να οδηγήσει στη σταδιακή έξοδο την EldoradoGold. Το σχέδιο της κυβέρνησης για ματαίωση της επένδυσης προχωράει όσο δεν αναχαιτίζεται από το κίνημα των εργαζομένων στα μεταλλεία, όσο δηλαδή δεν αποκαλύπτονται στο λαό και στην κοινή γνώμη τα ψέμματά της κυβέρνησης για την δήθεν επικινδυνότητα για το περιβάλλον της μεταλλουργικής μεθόδου της ακαριαίας τήξης (flashsmelting). (http://www.oakke.gr/afises/2013-02-16-20-47-31/item/862-).
Η έκδοση των εκκρεμών αδειών για τις Σκουριές ήταν το κεντρικό αίτημα των εργαζομένων όταν ήρθαν στην Αθήνα, το Σεπτέμβρη, για να φύγουν με μία υπόσχεση από το υπουργείο ότι αυτό θα τακτοποιηθεί, και ότι όλα τα εκκρεμή ζητήματα θα λυθούν μέσα από μια τάχα σύντομη διαδικασία που λέγεται διαιτησία. Πρόκειται για μία διαδικασία στην οποία, όπως ενημερώσαμε τους εργαζόμενους, έχει τον πλήρη έλεγχο η κυβερνητική πλευρά αφού η σύμβαση της δίνει το δικαίωμα να ορίζει ουσιαστικά τον επιδιαιτητή, δηλαδή τον κρίσιμο άνθρωπο που θα λύσει οποιαδήποτε διαφωνία ανάμεσα στο διαιτητή της κυβέρνησης και στο διαιτητή της εταιρείας. Αυτό το δικαίωμα το άσκησε ήδη απομακρύνοντας τον επιδιαιτητή που ορίστηκε αρχικά, τον Μενουδάκο. Ο Μενουδάκος απομακρύνθηκε γιατί ήταν πρόεδρος του ΣτΕ από το Μάη του 2012 μέχρι τον Ιούλη του 2013, δηλαδή στο διάστημα κατά το οποίο κρίθηκαν και απορρίφθηκαν οι προσφυγές κατά της κυβερνητικής απόφασης της έγκρισης περιβαλλοντικών όρων της επένδυσης. Ο αρχικός διορισμός του προφανώς είχε στόχο την παραπλάνηση της εταιρείας και των εργαζομένων.
Ήδη η εταιρεία ανοήτως μπήκε στη διαδικασία της διαιτησίας - την οποία δυστυχώς αποδέχτηκε και η ηγεσία του σωματείου παρά τις ειδοποιήσεις μας- επιδιώκοντας μία φιλική προσέγγιση με μία κυβέρνηση που όμως έχει αποδείξει ότι θέλει να τελειώσει την επένδυση εδώ και τώρα. Τώρα η εταιρεία κατέφυγε ξανά στο ΣτΕ με τρεις προσφυγές για την καθυστέρηση στην έκδοση αδειών. Αλλά τώρα ο χρόνος τελειώνει, καθώς η κυβέρνηση κρατάει στα χέρια της το όπλο της διαιτησίας οπότε καμία απόφαση του ΣτΕ δεν τη δεσμεύει όσο διαρκεί αυτή η διαιτησία, ενώ η απόφαση του διαιτητικού δικαστηρίου στην πράξη θα ακυρώσει οποιαδήποτε απόφαση του ΣτΕ. Στο μεταξύ η μετοχή της EldoradoGold είχε κατρακυλήσει στο Χρηματιστήριο και ανέβηκε μόνο όταν ανακοίνωσε την αναστολή των εργασιών στις Σκουριές, δηλαδή όταν οι μέτοχοι της είχαν μία ασφάλεια ότι δεν θα συνεχίσουν να διαθέτουν κεφάλαια για να εισπράττουν όλο και μεγαλύτερες ζημιές από τις καθυστερήσεις των έργων μέσα σε ένα διακομματικά αρνητικό για την επένδυση πολιτικό κλίμα.
Είχαμε γράψει ότι κανένα κεφάλαιο δεν θα εμπλεκόταν για πολύ σε μία πολιτική σύγκρουση με μια κυβέρνηση, και δεν θα έδινε δεκάρα για τη βιομηχανική παραγωγή στη χώρα και τη διατήρηση των θέσεων των εργαζομένων, παρά μόνο σε όσο βαθμό αυτά πήγαιναν παράλληλα με τα συμφέροντά του. Με μια τόσο αντεργατική κυβέρνηση, μια τόσο αντεργατική αντιβιομηχανική «αριστερά», μια τόσο συμπλέουσα με αυτούς αντιπολίτευση μόνο οι εργαζόμενοι στα μεταλλεία και οι κάτοικοι που ζουν από αυτά μπορούσαν να αλλάξουν τους πολιτικούς συσχετισμούς και να σώσουν τη δουλειά τους και τη βιομηχανία στην περιοχή. Όμως δυστυχώς αυτοί και κυρίως οι ηγεσίες τους επηρεασμένες από τις κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις δεν επικοινωνούν με το λαό παρά μόνο αραιά και που, δεν δίνουν έμφαση στο ζήτημα της ανυπαρξίας της μόλυνσης του περιβάλλοντος, και μένουν μόνο στο ζήτημα της απασχόλησής τους. Όμως αυτό δεν συγκινεί μεμονωμένα μια χώρα ανέργων που περιμένει μόνο ένα πράγμα να ακούσει από αυτούς: ότι ο αγώνας τους είναι για όλους τους ανέργους γιατί στρέφεται ενάντια στο βιομηχανικό σαμποτάζ που σκοτώνει όλη τη χώρα με το επιχείρημα ότι η βιομηχανία μολύνει το περιβάλλον ακόμα και όταν δεν μολύνει, όπως η συγκεκριμένη μέθοδος της ακαριαίας τήξης με χρήση κλειστού κυκλώματος (κλειστού φούρνου) που προβλέπεται για τις Σκουριές.
Επίσης ακινητοποιούν τους εργαζόμενους κάθε τόσο με ψεύτικες ελπίδες που διακινούνται από διάφορους «μεσολαβητές» της παλιάς μπομπολικής διοίκησης, από διάφορους καλοθελητές στο μητσοτακικό στρατόπεδο που διαβεβαιώνουν ότι το θέμα θα λυθεί με μία κυβέρνηση της ΝΔ, της ίδιας ΝΔ που για χρόνια έχει με τη σειρά της σαμποτάρει τα μεταλλεία, καθώς και από άλλους δήθεν «ταξικούς φίλους των εργατών» που ισχυρίζονται ότι απλά η Εντοράντο μπλοφάρει ότι θα φύγει μόνο και μόνο για να ρίξει τους μισθούς, να απολύσει τους εργαζόμενους κλπ. Πολλοί καλόπιστοι εργάτες επαναλαμβάνουν τέτοιους ισχυρισμούς, γιατί δεν μπορούν να δουν ότι κανένα κεφάλαιο στον κόσμο δεν δέχεται για πολύ καιρό να χάνει εκατοντάδες εκατομμύρια και να επιμένει να τα χάνει.
Έτσι αποκοιμίζονται οι μεταλλωρύχοι, γιατί εκτός από την ΟΑΚΚΕ από πουθενά αλλού δεν ακούν ότι η αληθινή αιτία της ανοιχτής κυβερνητικής αντίθεσης με την επένδυση και της εγκατάλειψης της επένδυσης από τα υπόλοιπα κόμματα είναι πολιτική, και συνίσταται στο ότι το νέο αφεντικό της χώρας ο Πούτιν , δεν θα επιτρέψει ποτέ σε μία δυτική εταιρεία να αποκτήσει οικονομική, οπότε και πολιτική βάση σε μία περιοχή δίπλα στο Άγιο Όρος, δίπλα στην «κιβωτό της Ορθοδοξίας» που την εποφθαλμιά η νεοτσαρική Ρωσία για λογαριασμό της, και γι’ αυτό θέλει στην περιοχή αυτή να υπάρχουν μόνο εντελώς δικοί της άνθρωποι όπως είναι ο θεσσαλονικάρχης Σαββίδης.
Όμως ακόμα και τώρα υπάρχει καιρός να ενημερωθεί ο λαός και οι μεταλλωρύχοι να στριμώξουν όχι μόνο την κυβέρνηση αλλά και τον άθλιο ψεύτικο φίλο τους το Μητσοτάκη, που σαν πιο έμπιστο σχεδιαστή της πολιτικής του έχει τον ορκισμένο αντιβιομηχανιστή πρώην γραμματέα της «Κ»ΝΕ Θεοδωρικάκο. Υπάρχει καιρός έστω και αν ο αγώνας των εργαζομένων για τα περιβαλοντικά ζητήματα έχει καθυστερήσει για χρόνια, γιατί υπάρχουν γνωματεύσεις των ειδικών κρατικών φορέων, υπάρχουν διεθνείς μελέτες, υπάρχουν δικαστικές αποφάσεις, υπάρχουν ειδικοί που μπορούν να μιλήσουν στο λαό και να συντρίψουν τους κομπογαννίτες ψευτοεπιστήμονες του antigold (ενάντια στο χρυσό). Δεν χρειάζεται μια δεύτερη ήττα των μεταλλωρύχων μετά από εκείνη που δοκίμασαν με το κλείσιμο της TVX, που στις σημερινές συνθήκες της εφιαλτικής ανεργίας θα είναι 100 φορές πιο ανυπόφορη στις συνέπειες της για τις οικογένειες τους και για όλη τη βόρεια Χαλκιδική.
Απροκάλυπτη η φασιστική αυθαιρεσία της κυβέρνησης για τις Σκουριές
Το κεντρικό ζήτημα το οποίο εξετάζεται με τη διαδικασία της διαιτησίας που έβαλε σε κίνηση το ελληνικό κράτος, είναι η χρήση της μεθόδου της ακαριαίας τήξης στο εργοστάσιο μεταλλουργίας που θα κατασκευαστεί στην περιοχή Μαντέμ Λάκκου στο Στρατώνι της Χαλκιδικής, δηλαδή για ένα έργο το οποίο προβλέπεται να ολοκληρωθεί και να λειτουργήσει μετά το 2020. Το υπό ανάπτυξη έργο στις Σκουριές λειτουργούσε μέχρι σήμερα και μπορούσε να συνεχίσει να λειτουργεί χωρίς να περιμένει καμία διαιτησία.Το Υπουργείο Περιβάλλοντος παραδέχεται ότι έχουν υποβληθεί τα δικαιολογητικά για την ανανέωση της άδειας στις Σκουριές, αλλά υποστηρίζει ότι η άδεια δεν μπορεί να ανανεωθεί γιατί η λειτουργία στις Σκουριές είναι απόλυτα συνυφασμένη με το εργοστάσιο μεταλλουργίας που εξετάζει η διαιτησία! «Όσο η υπόθεση βρίσκεται σε διαιτησία και μέχρι την τελική απόφαση δεν θα δώσουμε καμία αδειοδότηση που σχετίζεται με το υπό κρίση θέμα» δηλώνουν επίσημα από το ΥΠΕΝ. Όπως υποστηρίζει το ΥΠΕΝ, δόθηκαν όλες οι άδειες που δεν σχετίζονταν με τη μεταλλουργία, εννοώντας τις άδειες για τη λειτουργία του εργοστασίου εμπλουτισμού στην Ολυμπιάδα τις οποίες επίσης καθυστέρησε.
Αν το κύριο μέλημα της κυβερνητικής πλευράς είναι η προστασία του περιβάλλοντος και από τις εργασίες που θα γίνονταν στις Σκουριές με την έκδοση της απαιτούμενης άδειας, δεν δημιουργείται κανένας κίνδυνος για το περιβάλλον, τότε γιατί δεν εκδίδει τις άδειες; Τι λογική είναι αυτή που παίζει με τις ζωές και τη δουλειά των εργαζόμενων στις Σκουριές που έχουν στοχοποιηθεί όσο κανένας άλλος εργαζόμενος από το λεγόμενο antigold κίνημα, το οποίο καθοδηγείται από τον ΣΥΡΙΖΑ και κάνει κινητοποιήσεις με την αρωγή της ναζιστικής συμμορίας της ΧΑ; Έχουν δεχθεί απρόκλητες επιθέσεις, έχουν απειληθεί στα σπίτια και στους χώρους δουλειάς, και τώρα η κυβέρνηση που στηρίζει την τρομοκρατική βία που ασκείται εναντίον τους, έρχεται να τους πετάξει στο δρόμο.
Αυτή η θέση του υπουργείου είναι ξεκάθαρη για τις προθέσεις του να μη γίνει ποτέ η καναδική μεταλλουργία χρυσού. Η απόφαση έχει ήδη ληφθεί και η κυβέρνηση δεν θα επιτρέψει σε καμία διαιτησία να την αλλάξει. Δεν την ενδιαφέρει κανένα περιβάλλον, καμία επένδυση και κανένας εργαζόμενος. Την ενδιαφέρει να οδηγήσει την EldoradoGold σε αποχώρηση καλύπτοντας το σαμποτάζ της με μία διάτρητη διαιτητική διαδικασία για να μην κατηγορηθεί όπως ήδη κατηγορείται από τους δανειστές της χώρας, ότι την ώρα που η οικονομία καταρρέει, η κυβέρνηση βυθίζει επενδύσεις στρατηγικού χαρακτήρα, δεκάδων δις δυναμώνοντας την κρίση, το χρέος και την καταστροφή.
Στο κέντρο της αντιπαράθεσης για τη μεταλλουργία βρίσκεται πάντα η μέθοδος της ακαριαίας τήξης με χρήση κλειστού κυκλώματος (κλειστού φούρνου) για την κατεργασία των τελικών μετάλλων (χρυσού, χαλκού κλπ), η πιο ασφαλής και εξελιγμένη σε διεθνές επίπεδο φινλανδική μέθοδος που χρησιμοποιείται σε πολλές άλλες ανεπτυγμένες περιβαλλοντικά χώρες, την οποία το υπουργείο επιμένει να μη δέχεται τσαλαπατώντας όλες τις περιβαλλοντικές μελέτες και τις εγκρίσεις που έχουν πάρει, όλα τα επιστημονικά δεδομένα ακόμα και αυτή τη δοκιμή της που έγινε στη Φινλανδία. Το υπουργείο επιμένει τώρα να γίνει η δοκιμή της μεθόδου στα μεταλλεία της Χαλκιδικής όταν κάτι τέτοιο δεν προβλέπεται στη σύμβαση, και είναι αδύνατο όσο δεν υπάρχουν οι απαιτούμενες υποδομές. Προκύπτει τη σχετική αρθρογραφία στον τύπο ότι αυτή η απαίτηση της κυβέρνησης είναι καταχρηστική και προσχηματική, αφού η φινλανδική εταιρεία που έχει τα δικαιώματα της μεθόδου, δεν επιτρέπει τη εξαγωγή της μεθόδου, αν δεν πληρωθεί εξολοκλήρου και εκ των προτέρων για το δικαίωμα χρήσης της στα μεταλλεία. Αλλά αν υποθέσουμε ότι η καναδική εταιρεία διέθετε τα κεφάλαια και αναλάμβανε το ρίσκο να απορριφθεί η μέθοδος από το υπουργείο, και ξεκινούσε σήμερα η κατασκευή των δοκιμαστικών εγκαταστάσεων που απαιτούνται και που κοστίζουν 20 εκατομμύρια αχρείαστα Ευρώ (!), αυτή δεν θα ολοκληρωνόταν ποτέ, αφού θα φρόντιζε γι αυτό μια κυβέρνηση που ξέρει να μπλοκάρει σε κάθε βήμα μία επένδυση που δεν θέλει (http://www.kathimerini.gr/830903/article/oikonomia/epixeirhseis/den-apeilei-to-perivallon-h-e3ory3h-xrysoy-sth-xalkidikh).
Εκεί που αποκαλύπτεται πάντως η τεράστια υποκρισία του υπουργείου είναι όταν ισχυρίζεται με πάθος ότι θέλει να γίνει η μονάδα μεταλλουργίας (!) που θα σημαίνει για το δημόσιο την είσπραξη ενός σημαντικού ποσού σε φόρους αφού η κατεργασία και παραγωγή των τελικών μετάλλων (χρυσού, χαλκού, άργυρου) θα γίνεται σε ελληνικό έδαφος. Μάλιστα, εκφράζει την ανησυχία του για την «εμπλοκή» με τη μεταλλουργική μέθοδο που το ίδιο έχει προκαλέσει, γιατί μπορεί να καθυστερήσει την κατασκευή της μονάδας της μεταλλουργίας!! Την ίδια στιγμή ανακοινώνει ότι δεν θα εκδώσει καμία άλλη άδεια για την επένδυση, γιατί όλες οι εκκρεμείς άδειες συνδέονται τελικά με τη λειτουργία της μεταλλουργικής μονάδας, ένα θέμα που θα προκύψει το 2020!!! Αν έστω και λίγο ήθελε το υπουργείο να προχωρήσει η κατασκευή της μεταλλουργικής μονάδας, έπρεπε να επισπεύσει στο μεταξύ όλα τα υπόλοιπα έργα, ενώ είχε άπειρο χρόνο να βρει λύσεις για τα όποια προβλήματα εφαρμογής της μεθόδου της ακαριαίας τήξης.
Η εταιρεία από την άλλη περνάει από υποχώρηση σε υποχώρηση, και φαίνεται τώρα ότι η στρατηγική της είναι απλά να σώσει ότι μπορεί από την επένδυση και να διασφαλίσει μία γενναία αποζημίωση για ότι δεν μπορεί να σώσει. Στο μεταξύ κυκλοφόρησε η είδηση ότι ετοιμάζεται να πουλήσει τα δικαιώματά της στα μεταλλεία κάτι που δεν επιβεβαιώθηκε, ούτε διαψεύστηκε. Αν πράγματι προχωρήσει σε μεταβίβαση, και με δεδομένο ότι απαιτείται η κυβερνητική συναίνεση, και ότι μετά από δύο ναυάγια κανένα δυτικό κεφάλαιο δεν πρόκειται να έρθει να επενδύσει, το μόνο πιθανό ενδεχόμενο είναι να περάσουν τα μεταλλεία σε ρωσοκινέζικα χέρια, οπότε θα τελειώσουν και τα κινήματα, ενώ ταυτόχρονα κυβέρνηση, αντιπολίτευση και ναζιστές θα χειροκροτήσουν το νέο στρατηγικό επενδυτή, όποια περιβαλλοντικά εγκλήματα και αν κάνει.
Οι μεταλλωρύχοι έχουν αποδείξει ότι έχουν τη δύναμη να ανατρέπουν με τις κινητοποιήσεις τους τις κυβερνητικές αποφάσεις και να αναχαιτίζουν τις επιθέσεις ενάντια στη λειτουργία των μεταλλείων. Πρέπει να αντισταθούν σε όσους προσπαθούν να τους πείσουν ότι πρόκειται για άλλη μία προσωρινή κρίση που θα ξεπεραστεί, ότι η κυβέρνηση θα υποχωρήσει, η εταιρεία θα το ξανασκεφτεί κλπ Μέχρι σήμερα, η κυβέρνηση ακολούθησε ένα μεθοδικό σταδιακό σαμποτάζ για να φτάσει σ’ αυτό ακριβώς το σημείο που βρίσκεται τώρα, ένα βήμα πριν το κλείσιμο. Μόνο οι μεταλλωρύχοι μπορούν να το εμποδίσουν, ξεκινώντας από σήμερα κιόλας έναν παρατεταμένο αγώνα που δεν χρειάζεται να στηριχθεί σε καμία αντιπολίτευση, αλλά στη δύναμη της απεύθυνσης τους στο λαό και στην κοινή γνώμη.