"Οι αστικές επαναστάσεις, σαν τις επαναστάσεις του δέκατου όγδοου αιώνα, ορμούν γρήγορα από επιτυχία σε επιτυχία, τα δραματικά τους αποτελέσματα ξεπερνούν το ένα το άλλο, άνθρωποι και πράγματα φαίνονται σαν σε φωτιές διαμαντιών. Η έκσταση είναι το πνεύμα κάθε ημέρας. Μα η ζωή τους είναι μικρή. Σε λίγο φτάνουν κι όλας στο ανώτατο σημείο τους και μια μακρυά αποχαύνωση κυριεύει ύστερα την κοινωνία πριν μάθει να αφομειώνει νηφάλια τα αποτελέσματα της ορμητικής και θυελλώδικης εποχής της. 
Έτσι την ώρα που η κυβέρνηση των ΗΠΑ επεμβαίνει με την αλαζονεία της μεγάλης δύναμης αξιώνοντας σκληρές κυρώσεις και απειλώντας με θερμό πόλεμο την Πιονγκγιάνγκ για την απόφασή της να αναδειχτεί σε πυρηνική δύναμη (που έχει το δικαίωμα όπως κάθε άλλη χώρα όσο οι ιμπεριαλιστές έχουν πολλαπλάσια πυρηνικά όπλα), ο νοτιοκορεάτης πρόεδρος Μουν Τζάε-Ιν απαντά θετικά στην πρόταση του βορειοκορεάτη ομολόγου του Κιμ Τζονγκ-Ουν να λύσουν τις διαφορές τους με διάλογο. Ο εκπρόσωπος του πρώτου δήλωσε συγκεκριμένα: «Έχουμε ήδη εκφράσει την προθυμία μας να εμπλακούμε σε διάλογο με τη Βόρεια Κορέα οποιαδήποτε στιγμή, σε οποιοδήποτε μέρος και με οποιαδήποτε μορφή, αρκεί οι δυο χώρες να μπορούν να συζητήσουν την αποκατάσταση των σχέσεών τους και της ειρήνης στην Κορεατική Χερσόνησο». Όπως διαπιστώνουν οι Τάιμς της Νέας Υόρκης της 1/1/2018, «ο νοτιοκορεάτης πρόεδρος συμφωνεί επίσης με την Κίνα και τη Ρωσία ότι απαιτούνται συνομιλίες για να επιλυθεί η πυρηνική κρίση. Το ξαφνικό προοίμιο ειρήνης του κ. Κιμ τη Δευτέρα πιθανότατα θα ενθαρρύνει και τη Νότια Κορέα και την Κίνα να υψώσουν τη φωνή τους υπέρ του διαλόγου».
Μ’ αυτό τον τρόπο Ρωσία και Κίνα κατακτάνε αυτό που μανιωδώς επιδιώκουν από την αρχή της κρίσης: να μπουν στο κέντρο της αντιπαράθεσης των δύο πόλων ΗΠΑ-Βόρειας Κορέας (αυτό το δίπολο το έφτασε επίτηδες στην παρόξυνση ο Τραμπ απειλώντας με πόλεμο τη Β. Κορέα), και έτσι να μπορούν να ελέγχουν τις διαπραγματεύσεις σαν δήθεν μετριοπαθείς διαμεσολαβητές πράγμα που τους δίνει παγκόσμιο ηθικό και διπλωματικό πλεονέκτημα απέναντι στον επιμελώς «τρελαμένο» Τραμπ. Σκανδαλωδώς λίγες μέρες νωρίτερα ο ίδιος ο ρώσος ΥΠΕΞ Λαβρόφ τόνιζε ακριβώς αυτό το ρόλο της Ρωσίας καλώντας ΗΠΑ και Β. Κορέα να ξεκινήσουν συνομιλίες προσθέτοντας ότι η κυβέρνησή του είναι έτοιμη να προσφέρει κάθε διευκόλυνση για τη διεξαγωγή τους (βλ. Huffpost, 25/12).
Αντί λοιπόν να απαιτήσει το δικαίωμα του πυρηνικού εξοπλισμού της χώρας του προκειμένου να αντισταθμίσει την οπλική ισχύ του βορρά, ο ρωσόφιλος και κινεζόφιλος Μουν – που ανήλθε στην προεδρία της Ν. Κορέας όπως κάθε συνεπής φασίστας μέσα από μια αντι-διαφθορά εκστρατεία σε βάρος της προκατόχου του – κάνει ό,τι μπορεί για να ενισχύσει τις θέσεις του νεοναζιστικού άξονα. Παρά το πολεμικό κλίμα που έχει διαμορφωθεί πρότεινε την αποστολή βορειοκορεατικής αντιπροσωπείας στους χειμερινούς ολυμπιακούς αγώνες που θα γίνουν το Φλεβάρη στη Ν. Κορέα. Δηλαδή έκανε το αντίθετο από αυτό που θα έκανε ένας δημοκράτης ο οποίος ποτέ δεν θα υποστήριζε το να συμμετέχει σε ολυμπιακούς αγώνες η εσωτερικά πιο απάνθρωπη, πιο ανοιχτή και πιο ωμή χιτλερικού τύπου δικτατορία στον κόσμο (http://m.huffingtonpost.gr/entry/oi-senthekes-stis-felakes-tes-voreias-koreas-einai-cheiroteres-apo-aetes-sta-stratopeda-seykentroses-ton-nazi-leei-epizon-toe-olokaetomatos_gr_5a377232e4b01d429cca2985). Πρότεινε επίσης ικανοποιώντας τον αρχιπροβοκάτορα που διοικεί τις ΗΠΑ να αναβληθούν οι προγραμματισμένες κοινές στρατιωτικές ασκήσεις με τις τελευταίες αν ο στρατηγικά πράγματι επιθετικός απέναντι στην Ν. Κορέα βορράς ανέβαλε τις δικές του οπλικές δοκιμές μόνο κατά την περίοδο λίγο πριν από τους χειμερινούς αγώνες. Η συμφωνία για αναβολή των ασκήσεων χαιρετίστηκε από το ρωσικό ΥΠΕΞ δια στόματος του υφυπουργού Ριαμπκόφ, που «διαπίστωσε με ικανοποίηση ότι τα ρωσικά επιχειρήματα λαμβάνονται προφανώς υπόψιν» (4/1). Αξίζει να σημειωθεί τέλος ότι η διαμεσολάβηση της Κίνας θα οδηγήσει στον ευκολότερο αφοπλισμό της Ν. Κορέας, δεδομένου του ότι η ανάπτυξη ενός αμερικανικού αντιβαλλιστικού συστήματος άμυνας από τη δεύτερη έχει οδηγήσει το Πεκίνο στην επιβολή εμπορικών κυρώσεων σε βάρος της Ν. Κορέας με πολιτικό «εθνικό» μποϋκοτάζ σε μια σειρά εταιρειών της, κυρίως τουριστικών (βλ. Financial Times, 13/12).