Επίσημη σελίδα ΟΑΚΚΕ

 Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

ΤΟ ΑΘΟΡΥΒΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΣΤΟ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟ ΝΕΟΑΠΟΙΚΙΑΚΟ ΜΟΝΟΠΩΛΙΟ

Σιγά-σιγά έρχονται στο φως τα καταστροφικά αποτελέσματα της νομοθεσίας για τα κόκκινα δάνεια που έχουν επιβάλει οι σαμποταριστικές κυβερνήσεις σε συνδυασμό με την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.

 

Έτσι μαθαίνουμε ότι πρόσφατα ο ενεργειακός βραχίονας Euroenergy του ομίλου Libra του εφοπλιστή Γιώργου Λογοθέτη ολοκλήρωσε την πώληση 10 αιολικών πάρκων συνολικής δυναμικότητας 186 MW στο τεράστιο αμερικανικό private equity fund Fortress με στόχο να μειώσει τη δανειακή έκθεσή του στην τράπεζα Πειραιώς η οποία έφτανε αρχικά τα 600 εκ. ευρώ και να αποφύγει τις ποινικές διώξεις. Μ’ αυτή την κίνηση το άνοιγμα του έλληνα εφοπλιστή προς την τράπεζα Πειραιώς θα υποχωρήσει κάτω από τα επίπεδα των 100 εκατ. και ο ίδιος αφήνει τελείως τον τομέα των αιολικών πάρκων. Αναμένεται τώρα να δούμε σε τίνος χέρια θα καταλήξουν τελικά οι συγκεκριμένες ΑΠΕ που πέρασαν στον έλεγχο του hedge fund. Πάντως ένα μέρος του κεφαλαίου της Euroenergy έχει ήδη περάσει στα χέρια του κινεζικού μονοπωλίου: «Σημειώνεται ότι ο κινεζικός όμιλος Sumec Clean Energy απέκτησε τα φωτοβολταϊκά πάρκα αναλαμβάνοντας δανεισμό περίπου 200 εκατ. ευρώ, ενώ η Fortress, όπως προαναφέρθηκε, θα αναλάβει δανεισμό 278 εκατ. ευρώ» (http://www.mononews.gr/oikonomia/thewiseman/ta-chamogela-stin-trapeza-pireos-ke-tou-sami-david-fortress). Όπως διαβάζουμε στο Mono news της 23/8: «Υπενθυμίζεται ότι προ μηνών το Libra Group είχε πωλήσει στον κινέζικο όμιλο Sumec Clean Energy International, φωτοβολταϊκά πάρκα ενώ μέρος των εσόδων από την πώληση συνέβαλε στη μείωση του χρέους της εταιρείας στην Τράπεζα Πειραιώς κατά 220 εκατ. ευρώ. Η πώληση αφορούσε φωτοβολταϊκά πάρκα ισχύος 60MW αλλά και αιολικών πάρκων ισχύος 10MW που βρίσκονται σε λειτουργία αλλά και σε άδειες για την κατασκευή αιολικών πάρκων σε διάφορα στάδια» (http://www.mononews.gr/business/apoklistiko-sti-fortress-eolika-parka-tou-giorgou-logotheti-ta-ofeli-gia-tin-trapeza-pireos).

Με μια πρώτη ματιά αυτές οι δύο πωλήσεις φαίνονται σαν να έγινε μια μοιρασιά της ενεργειακής παραγωγής που ήταν στα χέρια ενός ελληνικού εφοπλιστικού κεφάλαιου ανάμεσα στο Κινέζικο και στο αμερικάνικο κεφάλαιο. Αλλά είναι άλλο να αγοράζει σταθμούς παραγωγής ενέργειας ένα κεφάλαιο που επενδύει στην ενέργεια και ανήκει σε μια Κίνα που κυριολεκτικά προσπαθεί να καταπιεί τα δίκτυα και τους ηλετροπαραγωγικούς σταθμούς όλης της χώρας και άλλο να τους αγοράζει ένα hedge fund για να τους μεταπουλήσει αργότερα όπως κάνουν τα hedge funds. Θα περιμένουμε λοιπόν εδώ να δούμε τον τελικό αγοραστή, ενώ στο μεταξύ σημειώνουμε ότι όπου βρίσκεται ανακατεμένη παραγωγικά η Κίνα σημειώνονται σοβαρά προβλήματα στην παραγωγή: ΑΔΜΗΕ (μπλακάουτ, ηλεκτρικό καλώδιο προς Κρήτη), ΚΟΣΚΟ (Επισκευαστική Ζώνη). Ήδη το γεγονός ότι την πώληση των ενεργειακών σταθμών την κάνει ένα εφοπλιστικό κεφάλαιο, (Γ. Προκοπίου) που είναι από τα πολύ ελάχιστα δυτικά που συνεργάζεται τόσο στενά με τη Ρωσία στην μεταφορά υγροποιημένου φυσικού αερίου με παγοθραυστικά από τα κοιτάσματα του Βόρειου Πόλου, ενώ ταυτόχρονα κατασκευάζει πολύ εξειδικευμένα πλοία μεταφοράς φυσικού αερίου του στην Κίνα (μόνο δυο από αυτά κοστίζουν 500-600εκ δολλάρια με χρηματοδότηση από κινέζικες τράπεζες) ενώ έχει κοινά πλοία μεταφοράς φυσικού αερίου με την Κίνα, (https://newsbase.com/topstories/dynagas-signs-fsru-deal-hudong-zhonhua) ανάμεσα τους και παγοθραυστικά που λειτουργούν εξαιρετικά τυχοδιωκτικά (https://www.fleetmon.com/maritime-news/2018/22189/greek-chinese-dynagas-lng-tanker-grossly-violated-/). Αυτά όλα δεν μας αφήνουν καθόλου με την εντύπωση ότι η πώληση δεν έχει μια ισχυρή πολιτική έγκριση και ενθάρρυνση από τους εγκάθετους των ρωσοκινέζων νεοαποικιοκρατών που κυβερνάνε τη χώρα μας ενώ παριστάνουν ότι είναι εγκάθετοι των δυτικών ιμπεριαλιστών για να κάνουν πιο άνετα τη δουλειά τους.

Το πιο πάνω άρθρο δημοσιεύτηκε στο φ. 535 της Νέας Ανατολής