EΡΓΑΤΕΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΤΟΥΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΣ ΣΑΣ
Η βιομηχανία της χώρας και ιδιαίτερα η χαλυβουργία αρχίζει να σωριάζεται σε ερείπια. Η βαρειά βιομηχανία που είναι η βάση για μια σύγχρονη παραγωγή, για μια ανεξάρτητη χώρα και για ένα λαό με ανεπτυγμένο βιοτικό και πολιτιστικό επίπεδο,
έχει μείνει ελάχιστη στην Ελλάδα. Από αυτήν την άποψη η χώρα μας έχει απομακρυνθεί από τις σύγχρονες ευρωπαϊκές χώρες και αρχίζει να μοιάζει περισσότερο με τις πιο καθυστερημένες τριτοκοσμικές χώρες. Αυτά είναι το αποτέλεσμα του μακροχρόνιου παραγωγικού σαμποτάζ που διεξάγεται εδώ και τρεις δεκαετίες από τις φιλορώσικες δυνάμεις μέσα σε όλα ανεξαίρετα τα κόμματα . Πριν από μερικά χρόνια η βιομηχανία αντιστοιχούσε στο 25% του ΑΕΠ και τώρα έχει υποχωρήσει κάτω από 10%. Με την κατάρρευση της βιομηχανίας, που τώρα μπροστά στα μάτια μας κορυφώνεται, το ΑΕΠ της χώρας θα συρρικνωθεί ακόμη περισσότερο, και η εξαθλίωση του λαού θα μεγαλώσει. Αυτή είναι η αλήθεια που κρύβει η κυβέρνηση των απατεώνων αλλά και οι ευρωπαίοι πιστωτές που θέλουν να διατηρήσουν αυτήν την κυβέρνηση την εξουσία, νομίζοντάς ότι είναι φιλική τους και γι αυτό υιοθετούν τα ψέμματά της.
Η ΑΙΤΙΑ ΤΟΥ ΥΨΗΛΟΥ ΚΟΣΤΟΥΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Η συρρίκνωση όλης της βαριάς βιομηχανίας και ιδιαίτερα της χαλυβουργίας δεν οφείλεται τόσο στην κάθετη πτώση της εσωτερικής ζήτησης στην οικοδομή, όσο στο ότι αυτή η πτώση δεν αντισταθμίστηκε από την αύξηση των εξαγωγών. Αυτό δεν έγινε γιατί το κόστος της παραγωγής παρόλη τη δραστική μείωση των μισθών όχι μόνο δεν έπεσε, αλλά ανέβηκε. Το κόστος της εργασίας μειώθηκε, σύμφωνα με τα στοιχεία, κατά 40% περίπου μέχρι το 2012-ενώ σήμερα είναι ακόμη μεγαλύτερη η μείωση- αλλά αντίθετα το κόστος της ενέργειας αυξήθηκε πάνω από 50%. Αλλά επειδή το κόστος της ενέργειας στην βαρειά βιομηχανία, ειδικά στην χαλυβουργία μπαίνει σε μεγαλύτερο ποσοστό στα κόστη παραγωγής από όσο το κόστος της εργατικής δύναμης, οι εξαγωγές βυθίστηκαν όσο και η εσωτερική κατανάλωση. Ότι δηλαδή έχασαν οι εργάτες στην πραγματικότητα πήγε στο μονοπώλιο του φυσικού αερίου της Gazprom, στην ακριβή ηλεκτρική ενέργεια της κρατικής ΔΕΗ, στην αύξηση των φόρων του πετρελαίου και ακόμα παραπάνω .
Το κόστος του φυσικού αερίου
Η Ελλάδα πληρώνει το ακριβότερο φυσικό αέριο από όλες τις χώρες της ΕΕ. Ενώ το μέσο κόστος για βιομηχανικούς καταναλωτές στη ΕΕ-28 είναι 41€/MWh η Ελλάδα πληρώνει 53€/MWh. Την εισαγωγή του φυσικού αερίου την έχει κατά αποκλειστικότητα το κράτος μέσω της ΔΕΠΑ της οποίας το κέρδος που είναι σε ποσοστό 15% είναι το υψηλότερο σε σχέση με την υπόλοιπη ΕΕ. Η συμφωνία του κράτους με τη ρωσική Gazprom ήταν μέχρι πρόσφατα κρυφή και μόλις τελευταία με τη κατάρρευση της χαλυβουργίας και μετά την επαναδιαπραγμάτευση της τιμής πώλησης με τη Gazprom από την υπόλοιπη Ευρωπαϊκή Ένωση, η κυβέρνηση ξεκίνησε συνομιλίες για την τιμή, όχι όμως σαν ένα ανεξάρτητο και περήφανο κράτος, αλλά σαν ένας υποτελής των νέων τσάρων του Κρεμλίνου. Ο Σαμαράς, αντί δηλαδή να κάνει προσφυγή στη διαιτησία, όπως έκαναν άλλοι κρατικοί και ιδιωτικοί φορείς στην ΕΕ, παρακαλούσε τον Πούτιν για μια μείωση της τιμής επικαλούμενος τη φιλία τους! Μετά τις διαπραγματεύσεις το ρώσικο μονοπώλιο έκανε έκπτωση 15% στην τιμή και αυτό οι ρωσόδουλοι της κυβέρνησης το θεώρησαν μεγάλη επιτυχία τους και «δώρο» του φίλου τους Πούτιν. Παρόλα αυτά όμως η τιμή αυτή εξακολουθεί να είναι η ακριβότερη στην Ευρώπη, αλλά και η αναδρομική ισχύς της που αρχίζει από την 1η Ιουλίου είναι η μικρότερη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, σε αντίθεση με τη Γερμανία που πέτυχε αναδρομική ισχύ από το 2010. Η πρόσφατη ανακοίνωση της κυβέρνησης για το «άνοιγμα» της αγοράς φυσικού αερίου, μετά από πιέσεις της Ευρωπαϊκής επιτροπής ενέργειας για να πέσουν οι τιμές, με περίπου 10 «επιλέγοντες» πελάτες με υψηλές καταναλώσεις αφορά μόνο το υγροποιημένο φυσικό αέριο της Ρεβυθούσας, που εισάγεται από την Αλγερία, που φτάνει μόνο για έναν από τους 10 «τυχερούς» λόγω έλλειψης χώρων αποθήκευσης! Οι υπόλοιπες βιομηχανίες για τα επόμενα 10 χρόνια δεν έχουν τη δυνατότητα επιλογής προμηθευτή και κατά συνέπεια θα έχουν όχι μόνο υψηλό κόστος παραγωγής, αλλά θα είναι και κάτω από την απειλή «του κλεισίματος της στρόφιγγας» παροχής ενέργειας όποτε η Gazprom θεωρήσει ότι πρέπει να το κάνει.
Μια ανεξάρτητη ενεργειακή πολιτική ιδιαίτερα πάνω στην κρίση, θα στηριζόταν καταρχήν στο εθνικό καύσιμο που είναι ο φτηνός λιγνίτης και μετά ο λιθάνθρακας, και ύστερα θα αναζητούσε εναλλακτικούς παρόχους φυσικού αερίου από τρίτες χώρες όπως η Αλγερία και όχι μονοπωλιακή εξάρτηση της ελληνικής βιομηχανίας από το πανάκριβο ρώσικο μονοπώλιο. Είναι χαρακτηριστικό πως η κατασκευή νέων εργοστασίων λιγνίτη ή λιθάνθρακα που θα αντιστάθμιζε το ακριβό φυσικό αέριο και την ενεργειακή εξάρτηση, όπως στο Αλιβέρι, εμποδίζονταν από δήθεν οικολογικά κινήματα που έχουν επικεφαλής τους το ψευτοΚΚΕ και κυρίως το ΣΥΡΙΖΑ.
Το κόστος της ηλεκτρικής ενέργειας
Αυτό είναι για την Ελλάδα 80€/MWh όταν στην υπόλοιπη Ευρώπη και ιδιαίτερα στους ανταγωνιστές της ελληνικής βιομηχανίας είναι κάτω από 40€/MWh!!! Το τρομακτικό αυτό ύψος οφείλεται όχι μόνο στην Γκάζπρομ αλλά και στην ΔΕΗ. Αυτό το υψηλό κόστος σαμποτάρει περισσότερο από κάθε τι άλλο τις εξαγωγές χάλυβα που είναι η μόνη διέξοδος για τη σωτηρία της ελληνικής παραγωγής χάλυβα. Την τελευταία δεκαετία η τιμή του ρεύματος αυξήθηκε κατά 50% στην υψηλή τάση (δηλαδή στις ηλεκτροβόρες βιομηχανίες-χαλυβουργίες, νικέλιο, αλουμίνιο, τσιμέντα) και κατά 100% στη μέση τάση που αποτελεί και την πλειοψηφία των ελληνικών βιομηχανιών. Το υψηλό αυτό κόστος δεν οφείλεται μόνο στην υψηλή τιμή του φυσικού αέριου που καίει η ΔΕΗ. Οφείλεται επίσης και στο σαμποτάρισμα της διασύνδεσης των νησιών και της Κρήτης με το ηπειρωτικό σύστημα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, σαμποτάρισμα που γίνεται από τους δήθεν οικολόγους και το ΣΥΡΙΖΑ, και που επιβαρύνει τη ΔΕΗ με 700 εκ ευρώ το χρόνο και το οποίο μετακυλά στους καταναλωτές. Οφείλεται και στην υψηλή εισφορά για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, που τις επιδότησε αρχικά η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου και έριξε το κόστος επιδότησης στις τιμές του ρεύματος. Όταν αυτό το είδος σαμποτάζ απέδωσε η κυβέρνηση σταμάτησε ξαφνικά την επιδότηση και ρήμαξε τα εγκατεστημένα η προς εγκατάσταση φωτοβολταϊκά.
Το κόστος της αγοράς ρύπων
Θα μπορούσε η κυβέρνηση να προχωρήσει σε μέτρα όπως είναι ο μηχανισμός αντιστάθμισης του κόστους αγοράς δικαιωμάτων ρύπων με το οποίο επιβαρύνθηκαν από 1/1/2013 οι επιχειρήσεις παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας και οι οποίες στη συνέχεια το μετακύλισαν στην κατανάλωση, ανεβάζοντας σημαντικά το κόστος ρεύματος για τις ενεργοβόρες βιομηχανίες. Τον μηχανισμό αυτό υιοθέτηση η Ε.Ε. για τη διάσωση της ανταγωνιστικότητας των ευρωπαϊκών ενεργοβόρων κλάδων μέσω της Οδηγίας 2009/29. Η Οδηγία δίνει εθελοντικά τη δυνατότητα στα κράτη-μέλη να καταρτίσουν μηχανισμό αντιστάθμισης. Η μέγιστη ενίσχυση ως ποσοστού του επιλέξιμου κόστους μπορεί να φτάσει έως το 85% κατά τα έτη 2013 έως 2015, το 80% κατά τα έτη 2016 έως 2018 και το 75% το 2019 και το 2020. Η κυβέρνηση αντί να ενισχύσει τις βιομηχανίες της που έχουν ρύπους, όπως σε όλη την ΕΕ τις αφήνει να κλείσουν. Σύμφωνα με εκτιμήσεις η λεγόμενη «διαρροή άνθρακα» οδηγεί στην μετεγκατάσταση πολλών βιομηχανιών σε γειτονικές χώρες που δεν έχουν δεσμεύσεις με τις εκπομπές ρύπων, με αποτέλεσμα να χάνονται θέσεις εργασίας, να υποκαθίσταται η εγχώρια παραγωγή με εισαγωγές, να μειώνονται οι εξαγωγές, να αυξάνεται το έλλειμμα στο ισοζύγιο πληρωμών και να ελαττώνεται το ΑΕΠ. Αυτή η αρνητική επίδραση εκτιμάται ότι αντιστοιχεί σε 5500 λιγότερες θέσεις εργασίας. Μια αύξηση της τιμής των δικαιωμάτων οδηγεί σε σημαντική αύξηση της αρνητικής επίδρασης. Με τιμή στα 15ευρώ/tCO2 , η αρνητική επίδραση στο ΑΕΠ εκτιμάται ότι υπερβαίνει το 1,1 δισ. ευρώ (0,5% του ΑΕΠ), ενώ οι απώλειες θέσεων εργασίας εκτιμάται ότι υπερβαίνουν τις 16.300. Αν η τιμή των δικαιωμάτων αυξηθεί στα 30 ευρώ/tCO2 , η επίπτωση στο ΑΕΠ αυξάνεται σε περισσότερο από 2,2 δισ. ευρώ (1,1% του ΑΕΠ), ενώ σε όρους απασχόλησης περισσότερες από 32.700 θέσεις εργασίας χάνονται ως αποτέλεσμα της διαρροής άνθρακα. Είναι έγκλημα όχι μόνο από την κυβέρνηση αλλά και από όλα τα κόμματα να μην βάζουν αυτό το τόσο απλό να λυθεί ζήτημα. Είναι και αυτός ένας δείκτης της ξενοδουλείας τους.
Το κόστος των επιπλέον ειδικών φόρων
Αυτοί αφορούν συνολικά 16,7€/MWh πάνω στην τιμή του φυσικού αερίου (!), ενώ οι αντίστοιχοι στην ΕΕ είναι 3€/MWh. Είναι φόροι που το κράτος με τη σύμφωνη γνώμη όλων των κομμάτων έβαλε στη βιομηχανία πάνω στην κρίση. Αντίθετα από άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Ιρλανδία, που παίρνουν μέτρα ενίσχυσης της βιομηχανίας τους, στην χώρα μας παίρνονται εγκληματικά μέτρα προς την αντίθετη κατεύθυνση.
Βλέπουμε λοιπόν ότι το τεράστιο κόστος της ενέργειας στη χώρα μας οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στις πολιτικές επιλογές κυβέρνησης και αντιπολίτευσης. Μάλιστα οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις δεσμεύτηκαν πριν χρόνια σκόπιμα στην ΕΕ, με πρόσχημα την πράσινη ανάπτυξη, ότι δεν θα κατασκεύαζαν μέχρι το 2010 κανένα εργοστάσιο λιγνίτη, και πλειοδότησαν ότι στην Ελλάδα οι πανάκριβες ανανεώσιμες πηγές (ΑΠΕ) θα έχουν πάνω από το 20% της κατανάλωσης, δηλαδή του ποσοστού που θα έχουν οι ΑΠΕ στην υπόλοιπη ΕΕ, μέχρι το 2020, και έτσι ακύρωσαν κάθε νέο λιγνιτικό και λιθανθρακικό εργοστάσιο του προγράμματος 2009-2014 της ΔΕΗ! Όλοι αυτοί έκριναν ακατάλληλο το εθνικό φτηνό καύσιμο, τον λιγνίτη, από το 1987 που παρέδιδαν την τροφοδοσία της χώρας στη Ρωσία, ως ρυπογόνο τάχα και σκόπιμα δεν επένδυαν σε τεχνολογίες απορρύπανσης. Μιλούσαν για αντικατάσταση του λιγνίτη όταν η αντικατάσταση αυτή θα επιβάρυνε με 4,3 δις ευρώ ετησίως το ισοζύγιο πληρωμών της χώρας και αυτό με μια ΔΕΗ με τζίρο κοντά στο ποσό αυτό! Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι ο Φωτόπουλος, ο πρώην πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ και αγαπημένο παιδί του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν ο μόνος που αντέδρασε και μάλιστα με απειλές για μηνύσεις, στη γενική συνέλευση των μετόχων της ΔΕΗ η οποία πρόσφατα και κάτω από το βάρος του οριστικού κλεισίματος των χαλυβουργιών και τη γενική κατακραυγή αποφάσισε, με εισήγηση του βασικού μετόχου που είναι το κράτος, ορισμένα μέτρα μείωσης του κόστους της ηλεκτρικής ενέργειας.
ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΟΥΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ, ΝΑ ΣΩΣΟΥΜΕ ΤΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ
Πρώτοι σε αυτό το μακάβριο χορό της καταστροφής των παραγωγικών δυνάμεων βρίσκονται, αντίθετα από ότι θα περίμενε κανείς, τα κόμματα που μιλούν στο όνομα του λαού και της εργατικής τάξης. Δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ και το ψευτοΚΚΕ και η εξωκοινοβουλευτική ουρά τους. Αυτοί όμως δεν υπηρετούν την εργατική τάξη αλλά τη Ρωσία του Πούτιν, όπως το απέδειξε και η λυσσασμένη υποστήριξη που έδειξαν στην εισβολή του αφεντικού τους στην Κριμαία. Αυτοί για χρόνια τώρα σαμποτάρουν κάθε εκσυγχρονισμό οποιαδήποτε εργοστασίου, όπως έκαναν παλιότερα με την Πετρόλα ή με τον ταινιόδρομο που ματαίωσαν πάνω στην κρίση στον Ασπρόπυργο της Ελληνικής Χαλυβουργίας, ενώ δεν αφήνουν καμιά νέα επένδυση να γίνει. Χαρακτηριστική περίπτωση είναι τα μεταλλεία χρυσού στη Χαλκιδική ή το γήπεδο του ΠΑΟ και το εμπορικό κέντρο που ματαίωσαν στο Βοτανικό. Αυτοί οργανώνουν δήθεν κινήματα πολιτών με πρόσχημα την μόλυνση ή την προστασία των αρχαίων και στη συνέχεια κάνουν προσφυγή με αυτά στο Συμβούλιο της Επικρατείας το οποίο ή ακυρώνει την επένδυση ή την καθυστερεί τόσο πολύ που στο τέλος πάλι ακυρώνεται. Άλλες φορές κάνουν με δήθεν ταξικά προσχήματα απεργίες, χωρίς να παίρνουν υπόψη τους την οικονομική κατάσταση στο δοσμένο εργοστάσιο, πράγμα το οποίο ιδιαίτερα πάνω στην κρίση οδηγεί πάλι στο κλείσιμο του εργοστασίου, όπως έγινε με το εργοστάσιο της Ελληνικής Χαλυβουργίας στον Ασπρόπυργο ή με την Πιρέλι στην Πάτρα ή την AEG παλιότερα ή όπως έκαναν στη Ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη στο Πέραμα που έκαναν απεργία όποτε έρχονταν ένα καράβι για επισκευή και μάλιστα το δέσμευαν. Παλιότερα ήταν οι σφαίρες της 17Νοέβρη που σκοτώνοντας τον Αγγελόπουλο οδήγησαν στο κλείσιμο την υψικάμινο της Χαλυβουργικής, σκοτώνοντας τον Μποδοσάκη οδήγησαν στο κλείσιμο των Λιπασμάτων στη Δραπετσώνα, σκοτώνοντας τον Περατικό ακύρωσαν την κατασκευή πλοίων στην Ελευσίνα. Προηγούμενα όλους αυτούς ο Α. Παπανδρέου και η ψευτοαριστερά τους είχαν υπονομεύσει πολιτικά έτσι ώστε η δολοφονία τους να μη δημιουργήσει καμιά σοβαρή αντίσταση ούτε από την αστική τάξη, ούτε από το λαό. Αυτό που οι δήθεν φίλοι των εργατών υπονομεύουν ή σκοτώνουν δεν είναι όλη η αστική τάξη, αλλά το κομμάτι της εκείνο που είναι δεμένο με το διεθνή ανταγωνισμό και τη Δύση. Αντίθετα δεν πειράζουν τους αστούς εκείνους που έχουν δεμένα τα συμφέροντά τους με την Ανατολή και είναι κυρίως αυτοί που έχουν γιγαντωθεί μέσα από τις κρατικές προμήθειες και εργολαβίες. Τέτοιοι είναι ο Κόκκαλης τον οποίο κανείς δεν κατηγόρησε για το σκάνδαλο της Siemens αν και όλες τις δουλειές μαζί της έπαιρναν, ο Μπόμπολας για τον οποίο δεν έχει γίνει ούτε μια διαμαρτυρία στα κάτεργα των εργοταξίων τους και τα πανάκριβα διόδια, ο Μυτιληναίος που η ΔΕΗ του χαρίζει εκατομμύρια, ο Κοπελούζος που είναι ο συνεταίρος της Gazprom και που όταν απόλυσε τους μισούς εργάτες του σε ένα εργοστάσιό του στην Πάτρα κανείς δεν έκανε κίνημα ούτε και θόρυβο γιαυτό, ο Γερμανός που του αγόρασαν χρυσάφι τα μαγαζάκια, ο Βγενόπουλος που του χάρισαν εκατομμύρια με τον ΟΤΕ και του έδωσαν τσάμπα την Ολυμπιακή. Δεν έκαναν κανένα κίνημα εναντίον της όταν η κινεζική Cosco αγόρασε το μισό λιμάνι του Πειραιά, ούτε και μετά όταν την μετέτρεψε σε κάτεργο.
Σήμερα κάνουν ανώδυνες ερωτήσεις στη Βουλή ή καλούν τους εργάτες να «μην σηκώνουν ξένες σημαίες», δηλαδή να σώνουν τα εργοστάσια στα οποία δουλεύουν . Έτσι προσπαθούν να εμποδίσουν οποιοδήποτε εργατικό κίνημα που μπορεί να αναπτυχθεί και να σώσει τη βιομηχανία και τη χώρα. Οποιαδήποτε πάλη για τη σωτηρία της βιομηχανίας την συκοφαντούν ότι υπηρετεί τα κέρδη των βιομηχάνων και στα συμφέροντά τους. Αλλά αυτή είναι η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή είναι ότι το εργοστάσιο παράγει το μισθό του εργάτη και την ίδια την εργατική τάξη. Ότι το εργοστάσιο είναι το πεδίο της ταξικής πάλης. Το εργοστάσιο είναι το σχολείο στο οποίο η εργατική τάξη μαθαίνει συνδικαλισμό και πολιτική, είναι ο χώρος στον οποίο μπορεί να συνειδητοποιηθεί σαν τάξη έτσι ώστε να μπορέσει κάποια στιγμή να αλλάξει και την ίδια την κοινωνία προς όφελος της. Το εργοστάσιο είναι η προϋπόθεση του σοσιαλισμού, αυτή είναι η πιο βασική θέση του μαρξισμού. Ο συνειδητός εργάτης διατηρεί το εργοστάσιο για να το πάρει κάποια στιγμή με επανάσταση από τον αστό ιδιοκτήτη του. Η θέση ότι η σημερινή κρίση είναι κρίση του κεφάλαιου και δεν αφορά τους εργάτες οδηγεί κατευθείαν στην καταστροφή των εργατών όχι μόνο σαν τάξης αλλά και σαν φυσικών προσώπων. Στην απέραντη σημερινή αποβιομηχάνιση ένας άνεργος είναι σαν τον ναυαγό στο βόρειο παγωμένο ωκεανό. Η κυβέρνηση, η ψευτοαριστερά και οι ναζί «συμπαραστάτες τους» (δες Χαλυβουργία Ελλάδας) που κλείνουν εργοστάσια σήμερα, ιδιαίτερα εργοστάσια βαρειάς βιομηχανίας, είναι οι μεγαλύτεροι κατά συρροή δολοφόνοι σήμερα.