Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Η “προ­σέγ­γι­ση” του Ρώ­σου του­ρί­στα, δι­δά­χτη­κε στους ερ­γα­ζό­με­νους και στους ε­πι­χει­ρη­μα­τί­ες α­πό την κε­ντρι­κή ο­μι­λή­τρια, την Κο­ρε­ά­τισ­σα ρωσο­σπου­δαγ­μέ­νη γλωσ­σο­λό­γο Όλ­γα Σιν, που δου­λεύ­ει στον του­ρι­σμό στη Ρό­δο. Το μά­θη­μα ό­πως α­πο­κα­λύ­πτει στο άρ­θρο της η ε­φημερί­δα “Ρο­δια­κή” που δη­μοσιεύ­τη­κε στις 13/4/2014 α­φο­ρού­σε στο “Πως η γε­νιά των 400 ευ­ρώ εκ­παι­δεύ­ε­ται μέ­σα α­πό ε­πί­ση­μα προ­γράμ­μα­τα να πα­ρέ­χει δου­λο­πρε­πείς υ­πη­ρε­σί­ες σε Ρώ­σους του­ρί­στες..” (σημ. η υ­πο­γράμ­μι­ση δι­κή μας)
Α­πό έ­να βα­σι­κό α­πό­σπα­σμα του λό­γου της κε­ντρι­κής ο­μι­λή­τριας, που α­ντι­γρά­φου­με πα­ρα­κά­τω α­πό την ε­φη­με­ρί­δα, βγαί­νει το συ­μπέ­ρα­σμα ό­τι αν οι ά­νερ­γοι θέ­λουν δου­λειά σε ξε­νο­δο­χεί­α που φι­λο­ξε­νούν Ρώ­σους, αν οι ή­δη ερ­γα­ζό­με­νοι σ’ αυ­τά θέ­λουν να κα­το­χυ­ρώ­νουν τη θέση τους, αν οι ε­πι­χειρη­μα­τί­ες θέ­λουν πε­λά­τες Ρώ­σους τό­τε θα πρέ­πει να λά­βουν υπ’ ό­ψιν τους ό­τι οι Ρώ­σοι πι­στεύ­ουν ό­τι εί­ναι α­νώ­τε­ροι α­πό ό­λους τους άλ­λους λα­ούς, ό­τι θέλουν να τους μι­λάς στη γλώσ­σα τους (συ­μπλη­ρώ­νου­με ε­μείς σε αυ­τή της α­νώ­τερης φυ­λής), ό­τι δεν σέ­βο­νται τους κα­νό­νες της κοι­νω­νι­κής ζω­ής της χώ­ρας που τους φι­λο­ξε­νεί, ό­τι οι α­παι­τή­σεις τους είναι πέ­ρα α­πό κά­θε λο­γι­κή, ό­τι α­κό­μα και αν τους χα­μο­γε­λά­σεις μπο­ρεί να σε πά­ρουν για α­νό­η­το, ό­τι η δύ­ναμή τους εί­ναι το χρή­μα και η βί­α του με­θυ­σμέ­νου με βότ­κα του­ρί­στα.

Ο ρω­σι­κός λα­ός δεν εί­ναι φυ­σι­κά αυ­τό το να­ζι­στι­κό τέ­ρας που πε­ριγρά­φει η κε­ντρι­κή ομι­λή­τρια ως εκ­πρό­σω­πος του κα­θε­στώ­τος του Πού­τιν ού­τε και η πλειο­ψη­φί­α των ρώ­σων του­ρι­στών. Τέ­τοιο εί­ναι το κα­θε­στώς Πού­τιν που ταυ­τί­ζει το να­ζι­σμό του με το ρώ­σι­κο λα­ό και εμφα­νί­ζε­ται ως λα­ός.
Αυ­τό που κά­νει η κε­ντρι­κή ο­μι­λή­τρια εί­ναι να ξε­κα­θα­ρί­ζει ό­τι οι του­ρι­στι­κές σχέ­σεις της Ελ­λά­δας με το κα­θε­στώς Πού­τιν εί­ναι σχέ­σεις κυρί­αρ­χου προς υ­πο­τε­λή. Το νό­η­μα του λό­γου της ή­ταν: “Αν ερ­γα­ζό­με­νοι και ε­πι­χει­ρη­μα­τί­ες θέ­λε­τε δου­λειές α­πό τους κυ­ρί­αρ­χους, αυ­τές θα εί­ναι σχέ­σεις μιας α­νώ­τε­ρης ρά­τσας προς μια κα­τώ­τερη θα εί­ναι σχέ­σεις δού­λου”.
Ό­πως α­ντι­γρά­φου­με α­πό τη “Ρο­δια­κή” η κε­ντρι­κή ο­μι­λή­τρια, που ε­πέλε­ξαν οι υ­πο­τε­λείς της Πε­ρι­φέ­ρειας του Νο­τί­ου Αι­γαί­ου, εί­πε α­κρι­βώς στο ακρο­α­τή­ριο ό­τι οι Ρώ­σοι: “Εί­ναι λα­ός που θέ­λει ό­λοι οι υ­πό­λοι­ποι να τον απο­δέ­χο­νται ως πρώ­το! Να εί­ναι πρώ­τος σε ό­λα! Α­ρέσκε­ται να μι­λά­νε ό­λοι στη γλώσ­σα του, τα Ρώ­σι­κα. Προ­σπα­θεί να ε­πι­βλη­θεί με το χρή­μα ε­άν και ε­φό­σον έχει. Έ­χει κό­μπλεξ κα­τω­τε­ρό­τη­τας ο Ρώ­σος του­ρί­στας και αρ­κε­τές α­να­σφά­λειες. Πι­στεύ­ει ό­τι οι κα­νό­νες υ­πάρ­χουν για να κα­τα­στρατη­γού­νται και ό­χι πά­ντα για να τη­ρού­νται. Εί­ναι τύ­πος α­γέ­λα­στος, καυ­γα­τζής και της φα­σα­ρί­ας.. ι­διαί­τε­ρα ό­ταν κα­τα­να­λώ­νει το Ε­θνι­κό του πο­τό την vodka. Για να χα­μο­γε­λά­σει πρέ­πει να σε γνω­ρί­ζει εκ των προ­τέ­ρων, να εί­σαι γνω­στός ή φί­λος του ... δια­φορε­τι­κά μπο­ρεί να σε πε­ρά­σει και για α­νό­η­το ε­άν ε­σύ του χα­μο­γε­λάς. Θέ­λει πά­ντα το κα­λύ­τε­ρο για τον ε­αυ­τό του, α­πό ξε­νο­δο­χεί­ο, δω­μά­τιο, φα­γη­τό, πα­ρο­χές. Το ι­δα­νι­κό­τε­ρο ξε­νο­δο­χεί­ο γι’ αυ­τόν εί­ναι αυ­τό που βρί­σκε­ται πο­λύ κο­ντά στο α­ε­ρο­δρό­μιο αλ­λά χω­ρίς να... α­κού­γε­ται ο πα­ρα­μι­κρός θό­ρυ­βος κι’ από την μύ­γα ό­ταν πε­τά­ει. Κα­θώς ε­πί­σης θε­ω­ρεί ως ι­δα­νι­κό ξε­νο­δο­χεί­ο ε­κεί­νο που φι­λο­ξε­νεί α­πό ε­λά­χι­στους ...έ­ως κα­θό­λου συ­μπα­τριώ­τες του Ρώ­σους... Εί­ναι προ­λη­πτι­κός μέ­χρι πα­ρε­ξη­γή­σε­ως σε πολ­λά πράγ­μα­τα και μά­λι­στα με­ρι­κές δι­κές τους προ­κα­τα­λή­ψεις συμ­βαί­νει στην δι­κή μας Ελ­λη­νι­κή κουλ­τού­ρα και παι­δεί­α να εί­ναι ση­μεί­α της κα­θη­με­ρι­νό­τη­τας μας, χω­ρίς να έ­χου­με κανέ­να πρό­βλη­μα διό­τι εί­ναι πα­τρο­πα­ρά­δο­τες συ­νή­θειές μας α­πό αιώ­νες. Το χρήμα εί­ναι έν­δει­ξη κα­τα­ξί­ω­σης και α­νω­τε­ρό­τη­τας”.
Ό­πως γρά­φει η αρ­θρο­γρά­φος της Ρο­δια­κής “Ε­πα­να­λαμ­βά­νω ό­τι όλα τα πα­ρα­πά­νω εί­ναι στοι­χεί­α της ο­μι­λί­ας και ό­χι δι­κές μου πα­ρα­τη­ρή­σεις”.

Η Πε­ρι­φέ­ρεια του Νό­τιου Αι­γαί­ου έ­χει δου­λευ­τεί ε­ντα­τι­κά τα τε­λευ­ταί­α χρό­νια α­πό τους φί­λους του που­τι­νι­κού κα­θε­στώ­τος που προ­ω­θούν υ­περε­ντα­τι­κά, και χω­ρίς γρα­φειο­κρα­τι­κά κω­λύ­μα­τα, τον έ­λεγ­χο, με­τα­ξύ των άλ­λων το­μέ­ων της οι­κο­νο­μί­ας, ό­λου του του­ρι­σμού α­πό το ρώ­σι­κο κα­θε­στώς. Στο νό­τιο Αι­γαί­ο αλ­λά και στην Κέρ­κυ­ρα και στη Θεσ­σα­λο­νί­κη α­πο­βι­βά­ζο­νται τσούρ­μα Ρώ­σων “ε­πι­χει­ρη­μα­τιών” με τους κρα­τι­κούς εκ­προ­σώ­πους τους για να συ­ζη­τή­σουν με τους Έλ­λη­νες α­ξιω­μα­τού­χους τους καλ­λί­τε­ρους τρό­πους του ε­λέγ­χου και του ξε­που­λή­μα­τος του του­ρι­στι­κού προ­ϊ­ό­ντος της χώ­ρας, των πα­ρα­λιών, των ξε­νο­δο­χεί­ων, των κα­τοι­κιών και υ­πο­δο­μών. (Αυ­τό εί­ναι και το νό­η­μα ε­νός νό­μου που ε­τοι­μά­ζε­ται τώ­ρα να συ­ζη­τη­θεί στη Βου­λή σύμ­φω­να με τον ο­ποί­ο μπο­ρούν τώ­ρα οι ι­διώ­τες να κλεί­νουν τη δί­ο­δο του κοι­νού προς τις πα­ρα­λί­ες και να τις πα­ρα­δί­δουν α­πο­κλει­στι­κά στους του­ρί­στες τους. Ως τώ­ρα κά­τι τέ­τοιο ή­ταν ο­λό­τε­λα α­πα­γορευμέ­νο σύμ­φω­να με τον προ­η­γού­μενο νό­μο που τον εί­χε φτιά­ξει ο Α.Πα­παν­δρέ­ου ό­χι για το κα­λό του λα­ού αλ­λά για να χτυ­πή­σει τις με­γά­λες πο­λυ­τε­λείς του­ρι­στι­κές μο­νά­δες α­κό­μα και στις πιο α­πο­μα­κρυ­σμέ­νες πε­ριο­χές).
Ο υ­πεύ­θυ­νος δια­κομ­μα­τι­κός με­σί­της του ελ­λη­νι­κού κρά­τους εί­ναι ο ρω­σο­σπου­δαγ­μέ­νος κυ­βερ­νη­τι­κός εκ­πρό­σω­πος Κε­δί­κο­γλου που εί­ναι και πρό­ε­δρος της κοι­νο­βου­λευ­τι­κής ε­πι­τρο­πής της ελ­λη­νο­ρω­σι­κής φι­λί­ας και που προ­σω­πι­κά ξε­να­γεί τους Ρώ­σους α­γο­ρα­στές σε πα­ρα­λί­ες ξενο­δο­χεί­α και ε­πι­χει­ρή­σεις. Έ­χει χα­λά­σει ζευ­γάρια πα­πού­τσια για το σκο­πό αυ­τό στα βου­νά, στις πα­ρα­λί­ες και στους δρό­μους ό­λης της χώ­ρας ό­πως και στην Εύ­βοια. Τον ει­δι­κό του ρό­λο τον έ­χου­με κα­ταγ­γεί­λει ε­πα­νει­λημ­μέ­να. (Βλέ­πε άρ­θρα “Ο Πού­τιν στη­ρί­ζει Σα­μα­ρά”, “Οι κου­ί­σλι­γκς-σα­μπο­τα­ρι­στές δη­μεύ­ουν τη μεγά­λη α­κί­νη­τη πε­ριου­σί­α για να τη δώ­σουν στους ρώ­σους και κι­νέ­ζους νε­ο­α­ποικιο­κρά­τες”, Νέ­α Α­να­το­λή, α.φ. 462, Νο­έμ­βρης 2010).

Οι ρώ­σι­κες ι­διο­κτη­σί­ες του­ρι­στι­κής γης, ξε­νο­δο­χεί­ων, κα­τοι­κιών και ε­πεν­δύ­σε­ων στη χώ­ρα, ο έ­λεγ­χος ό­λου του φυ­σι­κού α­ε­ρί­ου α­πό την Gazprom και τα ντό­πια ε­ξαρ­τή­μα­τά της, ο έ­λεγ­χος μέ­σω αυ­τού της η­λε­κτρο­πα­ρα­γω­γής, ο έλεγ­χος των τρα­πε­ζών και πολ­λών ε­πι­χει­ρή­σε­ων δεν πραγ­μα­το­ποιούν μό­νο την οι­κο­νο­μι­κή εκ­με­τάλ­λευ­ση της χώ­ρας α­πό τη Ρω­σί­α. Εί­ναι και η βά­ση της στρα­τιω­τι­κής ε­πέμ­βα­σης και μελ­λο­ντι­κής κα­το­χής της χώ­ρας α­πό το ρώ­σι­κο ναζι­στι­κό μο­νο­πώ­λιο. Το δόγ­μα του ρώ­σι­κου σο­σια­λι­μπε­ρια­λι­σμού που δια­τυ­πώθη­κε τον πε­ρασμέ­νο Μάρ­τιο α­πό τον Πού­τιν ό­τι: “Ό­που ζουν Ρώ­σοι έ­χω δι­καίω­μα να ε­πεμ­βαί­νω με στρα­τό” δεν εί­ναι λό­για. Η Ου­κρα­νί­α κομ­μα­τιά­ζε­ται και κα­ταρ­γεί­ται ως α­νε­ξάρ­τη­το κρά­τος.
Οι ντό­πιοι ρω­σό­δου­λοι των έ­ξι κομ­μα­τι­κών η­γε­σιών και της να­ζι­στικής συμ­μο­ρί­ας λο­γα­ριά­ζουν ό­μως χω­ρίς τον ελ­λη­νι­κό λα­ό, που τώ­ρα γε­νι­κά συμπα­θεί τη Ρω­σί­α ε­πει­δή οι ρω­σό­δου­λοι τον έ­χουν μά­θει να μι­σεί τη Γερ­μα­νία, ό­μως η ζω­ή θα τον φέ­ρει α­να­γκα­στι­κά σε συγ­χρωτι­σμό με τα φα­σι­στο­ειδή του Πού­τιν ο­πό­τε και θα α­πο­σπά­σει τις δι­κές του ε­μπει­ρί­ες.

Δημοσιεύτηκε στο φ. 496 της Νέας Ανατολής, Μάρτης-Απρίλης 2014