Στο ρώσο ολιγάρχη Σαββίδη το Μάιο του 2014 παραχωρήθηκε-μέσω ΤΑΙΠΕΔ- έναντι 14 εκατομμυρίων ευρώ (για 99 χρόνια) το Ξενία στο Παλιούρι της Χαλκιδικής που βρίσκεται σε μια έκταση 320 στρεμμάτων. Πρόκειται για εξευτελιστική τιμή, όπως γίνεται κάθε φορά που αγοράζει ο Σαββίδης (ΠΑΟΚ, ΣΕΚΑΠ). «Στο μεταξύ, ερωτηματικά προκαλεί σε πολλούς το ύψος του τιμήματος που κατεβλήθη (14 εκατομμύρια ευρώ) για την απόκτηση των 320 στρεμμάτων. Κι αυτό επειδή, σύμφωνα με πηγές, σε διπλανή περιοχή αγοράστηκε έκταση 14 στρεμμάτων με πέντε εκατομμύρια ευρώ» (http://mobile.tanea.gr/Article.aspx?Id=5533124). Αναλογικά η έκταση αυτή κοστίζει 114 εκ. ευρώ περίπου. Βέβαια εδώ μιλάμε για έναν αποικιοκράτη που αγοράζει γη από τους κομπραδόρους του!
Η επένδυση σχεδιάζεται να γίνει σε έκταση 125,44 στρεμμάτων, που από το Δασαρχείο Κασσάνδρας έχει χαρακτηριστεί σαν δάσος. Ο χαρακτηρισμός όμως της προαναφερόμενης έκτασης ως δάσους συνοδεύεται από τη δασική νομοθεσία και από τους ανάλογους περιορισμούς τόσο ως προς το ύψος της δόμησης, όσο και ως προς το μέγεθος της κάλυψης. Τα σχέδια του Σαββίδη βέβαια καταστρατηγούν και τους δύο περιορισμούς. Έτσι το Δασαρχείο Κασσάνδρας καθώς και το τμήμα Προστασίας Δασών και Δασικών Εκτάσεων της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας - Θράκης θεωρούν ότι ανεξάρτητα από το γεγονός ότι η έκταση είχε άλλη μορφή το 1945 και άλλη σήμερα «πως η μορφή βλάστησης δεν είναι σταθερή στο δάσος. Επιπλέον, επικαλούνται την απόφαση του πρώην αναπληρωτή υπουργού Περιβάλλοντος Γιάννη Τσιρώνη, σύμφωνα με την οποία «ο δασάρχης δύναται να χαρακτηρίσει την έκταση με βάση τα πραγματικά δεδομένα αναφερόμενος στην υφιστάμενη κατάσταση» (στο ίδιο).
Αυτές οι αποφάσεις βέβαια έχουν χρησιμοποιηθεί κατά κόρον παλιότερα, αλλά και σήμερα όπως για παράδειγμα η εντελώς γελοία απόφαση του Δασάρχη Πειραιά (που κατάπεσε μόνο και μόνο γιατί δεν μπορούσε να πείσει τους δανειστές που πίεζαν να γίνει η επένδυση) ότι υπάρχει δάσος στο Ελληνικό. Ποτέ μέχρι τώρα δεν έλεγαν τα δασαρχεία ότι παλιά ήταν δάσος αλλά τώρα δεν είναι οπότε δίνουμε την άδεια. Πάντα έλεγαν το γνωστό αναπτυξιοκτόνο «άπαξ δάσος, πάντα δάσος». Σήμερα «στον αναρτημένο δασικό χάρτη η περιοχή παρουσιάζεται ως «ΑΔ». Σημαίνει ότι η περιοχή είχε άλλη μορφή το 1945, και σήμερα, σύμφωνα με τους ορθοφωτοχάρτες 2007-2009 του Κτηματολογίου (ΕΚΧΑ) είναι δάσος» (στο ίδιο). Όμως όταν συντάχθηκε το Ειδικό Σχέδιο Χωρικής Ανάπτυξης του Δημοσίου Ακινήτου «Παλιούρι Χαλκιδικής» και δημοσιεύθηκε στο Προεδρικό Διάταγμα του 2014 αναφέρεται ότι δάσος στην περιοχή είναι περίπου 7,5 στρέμματα. Έτσι άνοιγε ο δρόμος για την απόκτηση της έκτασης από τον ολιγάρχη Σαββίδη. Μετά από τρία χρόνια με πέρα δώσε εγγράφων μεταξύ ΤΑΙΠΕΔ-Δασαρχείου Κασσάνδρας-τμήματος Προστασίας Δασών Αποκ. Διοίκησης Μακ.Θράκης-Υπουργείου Περιβάλλοντος, η Διεύθυνση Προστασίας Δασών και Αγροπεριβάλλοντος που υπάγεται στο υπουργείο Περιβάλλοντος αναφέρει ότι «δεν προβαίνουν σε γνωμοδότηση επί του θέματος. «(...) δεν δυνάμεθα να γνωμοδοτήσουμε (...)», αναφέρεται χαρακτηριστικά στο έγγραφο» (στο ίδιο). Σημειώνεται όμως ότι λίγες μέρες νωρίτερα, στις 21 Ιουλίου, το ΤΑΙΠΕΔ, συμπληρώνοντας τη Φόρμα Αντιρρήσεων υποστηρίζει ότι η έκταση δεν είναι δασική, προκειμένου να αποχαρακτηριστεί. Έτσι η υπόθεση πάει στην Επιτροπή Εξέτασης Αντιρρήσεων για τον δασικό χάρτη της περιοχής. «Και εκεί, όπως λένε δασικοί, το... πρόβλημα μπορεί να λυθεί πιο εύκολα, ιδίως αν η Επιτροπή συγκροτηθεί με μέλη που δεν γνωρίζουν καλά το θέμα» (στο ίδιο). Αφού λοιπόν την επιτροπή θα την ορίσει το Υπουργείο, το οποίο έχει εκφρασμένη άποψη υπέρ του Σαββίδη, είναι παραπάνω από σίγουρο ότι στο τέλος θα γίνει το θέλημα του ολιγάρχη.
Απλά όλη αυτή η διελκυστίνδα θα έχει «και την πίτα γερή και το σκύλο χορτάτο», αφού από τη μια θα δοθεί η άδεια στο Σαββίδη μέσω της Επιτροπής Εξέτασης Αντιρρήσεων, αλλά και από την άλλη το Δασαρχείο και οι λοιποί αντιρρησίες θα έχουν κάθε δύναμη να ακυρώνουν επενδύσεις που δεν είναι αρεστές στο ρωσόδουλο καθεστώς ή και να προβάλλουν εμπόδια στην επένδυση του χρυσού στις Σκουριές.