Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

απο­τε­λεί την αρ­χή για την ε­φαρ­μο­γή του ν. 4142/13 για την α­ξιο­λό­γη­ση των εκπαιδευτι­κών. Η α­ξιο­λό­γη­ση των εκ­παι­δευ­τι­κών συν­δέ­ε­ται σύμ­φω­να με το ν. 4024/11 με τη βαθ­μο­λο­γι­κή και τη μι­σθο­λο­γι­κή τους ε­ξέ­λι­ξη.

Εί­ναι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό ό­τι ο­ρί­ζο­νται πο­σο­στά εκ­παι­δευ­τι­κών βαθμο­λογι­κής ε­ξέ­λι­ξης α­πό τον έναν βαθ­μό στον ε­πό­με­νο με συ­νέ­πεια στο τέ­λος να φτά­νουν στον τε­λευ­ταί­ο βαθ­μό (τον Α) έ­να πο­σο­στό πε­ρί­που 15% α­πό το σύ­νο­λο ό­σων εκ­παι­δευ­τι­κών έ­χουν ξε­κι­νή­σει με τον αρ­χι­κό  βαθ­μό (τον ΣΤ). Αυ­τή η πο­σό­στωση α­πο­τε­λεί έ­να α­κό­μη κόλ­πο για τη μεί­ω­ση των μι­σθών των εκπαιδευ­τι­κών, ξέ­χω­ρα α­πό τις ο­ρι­ζό­ντιες μειώ­σεις του α­ριθ­μού ό­λων των δη­μο­σί­ων υ­παλ­λήλων και χώ­ρια α­πό τον κίν­δυ­νο αρ­γό­τε­ρα για α­πο­λύ­σεις εκ­παι­δευ­τι­κών ό­ταν α­ξιο­λο­γη­τές πι­θα­νά θα γί­νουν οι φα­σί­στες και σο­σιαλ­φα­σί­στες που θα προ­βαί­νουν σε πο­λι­τι­κές εκ­κα­θα­ρί­σεις με άλ­λο­θι στη­μέ­νες, ε­πι­λε­κτι­κές αξιο­λο­γή­σεις.

Δη­λα­δή τα α­πο­τε­λέ­σμα­τα της α­ξιο­λό­γη­σης θα μπο­ρούν να γί­νουν καί­ρια για το μι­σθό, για την ερ­γα­σί­α και συ­να­κό­λου­θα για την ε­πι­βί­ω­ση των ερ­γα­ζο­μένων στην εκ­παί­δευ­ση. Ό­χι μό­νο σε σχέ­ση με τα ό­σα α­να­φέ­ρο­νται στους πα­ρα­πάνω νό­μους, αλ­λά κυ­ρί­ως για­τί το ση­με­ρι­νό πο­λι­τι­κό σύ­στη­μα (εν­νο­ού­με και η κυ­βέρ­νη­ση και α­κό­μα πε­ρισ­σό­τε­ρο η α­ντι­πο­λί­τευ­ση) εί­ναι α­να­ξιό­πι­στο και κυ­ρί­ως αυ­ταρ­χι­κό και δό­λιο ό­πως έ­χει δεί­ξει η μέ­χρι τα σή­με­ρα πρακτι­κή του. Το πε­ρα­σμέ­νο κα­λο­καί­ρι η κυ­βέρ­νη­ση κα­τάρ­γη­σε μέ­σα σε μια νύ­χτα τη μισή τε­χνι­κή εκ­παί­δευ­ση βά­ζο­ντας σε δια­θε­σι­μό­τη­τα πά­νω α­πό 2000 κα­θη­γη­τές των Ε­ΠΑΛ-Ε­ΠΑΣ χω­ρίς κα­μιά προ­η­γού­με­νη διαβούλευ­ση και χω­ρίς να ρω­τή­σει κανέ­ναν. Προ­η­γού­με­να εί­χε κα­ταρ­γήσει σε μια νύ­χτα την ΕΡΤ και εί­χε ε­πί­σης απο­λύ­σει τους φύ­λα­κες α­πό τα σχο­λεί­α ό­πως α­πέ­λυ­σε ε­πί­σης και τη δημοτική α­στυ­νο­μί­α. Ό­λες αυ­τές οι κα­ταρ­γή­σεις κλά­δων ου­σια­στι­κά εί­χαν προ­ε­γκριθεί α­κό­μα και προ­τα­θεί α­πό την α­ντι­πο­λί­τευ­ση, γι αυ­τό και οι σχε­τι­κοί α­γώνες των α­πο­λυ­μέ­νων ου­σια­στι­κά που­λή­θη­καν α­πό  τις συν­δι­κα­λι­στι­κές η­γεσί­ες, πχ πο­τέ δεν ε­νο­ποι­ή­θη­καν με­τα­ξύ τους.

Την α­ξιο­λό­γη­ση ε­μείς την πα­λέ­ψα­με για χρό­νια και συ­νε­χί­ζου­με να την θέλου­με. Ό­μως την θέλα­με και την θέ­λου­με δη­μο­κρα­τι­κή, δη­λα­δή να γί­νει κυ­ρί­ως α­πό τα κά­τω, α­πό τους μα­θη­τές και τους γο­νείς. Πριν α­πό λί­γα  χρό­νια θα μπορού­σε να εί­ναι μά­λι­στα σχε­τι­κά δη­μοκρα­τι­κή ακόμα και αν γι­νό­ταν μό­νο από τα πά­νω, για­τί τό­τε τα κυ­βερ­νη­τι­κά κόμ­μα­τα ο­πό­τε και τα διοικη­τι­κά στελέ­χη που θα κά­ναν δου­λειά ε­πι­θε­ω­ρητή α­ξιο­λο­γη­τή δεν ή­ταν στα χέ­ρια του σοσιαλ­φα­σι­σμού και του φα­σι­σμού. Αλ­λά τό­τε κα­μιά κυ­βέρ­νη­ση δεν έ­κα­νε α­ξιολό­γη­ση και καμιά α­ντι­πο­λί­τευ­ση δεν την ε­πέ­τρε­πε. Ού­τε τώ­ρα δα η διοί­κη­ση που θα έ­κα­νε την α­ξιο­λό­γη­ση εί­ναι φα­σι­στι­κή. Αλ­λά σε λί­γο θα εί­ναι με την πι­θα­νό­τα­τη  ά­νο­δο του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και των Α­ΝΕΛ στην ε­ξου­σί­α. Έ­τσι, έρ­χε­ται τώρα να μπει η βά­ση για την α­ξιο­λό­γη­ση και ή­δη οι νό­μοι γι αυ­τήν έ­χουν ή­δη ψηφι­στεί  χω­ρίς η α­ντι­πο­λί­τευ­ση να χα­λά­σει τον κό­σμο. Α­πλά η α­ντι­πο­λί­τευ­ση θέ­λει να κερ­δί­σει χρό­νο και θα καθυστε­ρή­σει την α­ξιο­λό­γη­ση ω­σό­του έρ­θει η ί­δια και οι α­ξιο­λο­γη­τές της στην ε­ξου­σί­α. Τώ­ρα λοι­πόν δεν μπο­ρού­με παρά να δε­χτού­με μό­νο μια α­ξιο­λό­γη­ση που εί­ναι δη­μο­κρα­τι­κή, δη­λα­δή που γίνε­ται κυ­ρί­ως α­πό τα κά­τω. Αλ­λά αυ­τή που μας ε­πι­βά­λλε­ται σή­με­ρα δεν γί­νε­ται καθό­λου α­πό τα κά­τω, γί­νε­ται μό­νο α­πό τα πά­νω. Η ΟΛ­ΜΕ λέ­ει πως δεν την θέ­λει αλ­λά δεν κά­νει την φα­σα­ρί­α που έ­κα­νε κά­πο­τε ε­νά­ντιά της και κυ­ρί­ως δεν ζητά­ει να γί­νε­ται α­πό τα κά­τω, ό­πως δεν το ζη­τού­σε αυ­τό πο­τέ για­τί α­πε­χθά­νεται κά­θε έ­λεγ­χο α­πό τους μα­θη­τές και τους γο­νείς. Τι κά­νει λοι­πόν; Α­φή­νει το ψευ­τοΚ­ΚΕ και τους μι­κρο­α­στούς γρα­φειο­κρά­τες της εξω­κοι­νο­βου­λευ­τικής «α­ρι­στε­ράς» να κά­νουν κά­ποιο θό­ρυ­βο ε­νά­ντια στην α­ξιο­λό­γη­ση, ώ­στε αυτή να μην αρ­χί­σει μα­ζι­κά σή­με­ρα, αλ­λά ε­πι­τρέ­πουν να ξε­κι­νή­σει δει­λά ε­δώ και εκεί σαν «αυτο­α­ξιο­λό­γη­ση» για να στη­θεί κα­νο­νι­κά ό­ταν οι φαιο­κόκ­κινοι η­γέ­τες του ΣΥ­ΡΙ­ΖΟ-Α­ΝΕΛ θα έρ­θουν στην ε­ξου­σί­α.

Αλ­λά και η κυ­βέρ­νη­ση Σα­μα­ρά-Βε­νι­ζέ­λου δεν βά­ζει μπρο­στά την α­ξιο­λό­γη­ση για να την πετύχει α­πό σή­με­ρα σαν κά­τι το προ­ο­δευ­τι­κό ε­να­ντί­ον της διάλυ­σης της εκ­παί­δευ­σης, αλ­λά για να την κλη­ρο­νο­μή­σει στους μελ­λο­ντι­κούς αξιο­λο­γη­τές-δή­μιους της ψευ­το­α­ρι­στε­ράς. Αν ή­θε­λε αξιο­λό­γη­ση τώ­ρα θα εί­χε κά­νει κά­ποιες ε­νέρ­γειες για να βελ­τιώ­σει την κα­τά­στα­ση στα σχο­λεί­α ε­κτός α­πό την α­ξιο­λό­γη­ση. Εν­νο­ού­με ό­τι θα  εί­χε προ­χω­ρή­σει σε ε­πι­μορ­φώ­σεις των εκπαιδευτικών, θα εί­χε κά­νει συ­ζη­τή­σεις με τους συλ­λό­γους των κα­θη­γη­τών σε κά­θε σχο­λεί­ο, θα εί­χε ρω­τή­σει τους μα­θη­τές και τους γο­νείς, θα εί­χε αλλά­ξει τα προ­γράμ­μα­τα σπου­δών, θα εί­χε εισά­γει ή εν­θαρ­ρύ­νει νέ­ες μέ­θο­δες διδα­σκα­λί­ας, θα εί­χε ει­σά­γει το πεί­ρα­μα σαν υ­πο­χρε­ω­τι­κή μέθο­δο δι­δασκα­λί­ας. Χρό­νια τώ­ρα τα σχο­λεί­α και ι­διαί­τε­ρα τα λύ­κεια σα­πί­ζουν μέ­σα στις απαρχαιω­μέ­νες με­θό­δους δι­δα­σκα­λί­ας, μέ­σα στην πα­ντα­χού πα­ρού­σα πα­παγα­λί­α και μέ­σα στην α­πέ­ρα­ντη βα­ρε­μά­ρα. Το μό­νο που δια­σώ­ζει α­πό την πλή­ρη κα­τάρ­ρευ­ση αυ­τό το λύ­κειο εί­ναι οι ε­ξε­τά­σεις, που με τον τε­λευ­ταί­ο νό­μο απο­θε­ώ­νο­νται και ι­διαί­τε­ρα οι πα­νελ­λα­δι­κές ε­ξε­τά­σεις. Όλο το γε­νι­κό λύ­κειο εί­ναι σή­με­ρα έ­νας μο­νό­δρο­μος για την ει­σα­γω­γή στα πα­νε­πι­στή­μια των πιο αν­θε­κτι­κών στις πνευ­μα­τι­κές κα­κου­χί­ες πα­πα­γά­λων.

Ό­ταν λοι­πόν δεν έ­κα­νε τί­πο­τα α­πό ό­λα αυ­τά, τό­τε πως θα μπο­ρού­σε αυ­τό το κρά­τος να θεσπίσει ει­λι­κρι­νά μια α­ξιο­λό­γη­ση, υ­πέρ των μα­θη­τών; Πως μπο­ρεί να έ­χει ου­σια­στι­κό νό­η­μα η α­ξιο­λό­γη­ση α­πό μια κυ­βέρ­νη­ση που δεν νοιά­ζε­ται κα­θό­λου για την ου­σί­α της εκ­παί­δευσης αλ­λά μό­νο να α­πο­λύ­ει και να μειώνει μι­σθούς;. Δεν έ­χου­με κα­μιά έν­δει­ξη ό­τι αυ­τό της πο­λι­τι­κό σύστη­μα της ομό­φω­νης α­πο­βιο­μη­χά­νι­σης και της πα­ρα­γω­γι­κής διά­λυ­σης  θέ­λει στην πραγματικό­τη­τα κά­ποια βελ­τί­ω­ση της εκ­παί­δευ­σης. Άλ­λω­στε σε μια ρη­μαγ­μέ­νη εκ των έν­δον οικο­νο­μί­α δεν α­ντι­στοι­χεί κα­μιά α­να­πτυγ­μέ­νη και σύγ­χρο­νη εκ­παί­δευ­ση.

Αυ­τό που εν­δια­φέ­ρει ει­δι­κά αυ­τή η κυ­βέρ­νη­ση εί­ναι να κά­νει α­πο­λύ­σεις για να κα­τα­στρέ­ψει συ­γκε­κρι­μέ­νους κλά­δους στο δη­μό­σιο και δευ­τε­ρευό­ντως να πιά­σει τους στό­χους των μνη­μο­νί­ων που έ­χει υ­πο­γρά­ψει. Δεν θα μας φα­νεί κα­θό­λου πε­ρί­ερ­γο αν ε­φαρ­μο­ζό­με­νη η α­ξιολό­γη­ση, οι χαρα­κτη­ρι­ζό­με­νοι σαν «α­νε­παρ­κείς» έ­στω και σε έ­να μό­νο δεί­κτη εκ­παι­δευ­τι­κοί, α­πο­λυ­θούν με ένα νέ­ο νό­μο που θα ψη­φί­σουν μέ­σα σε μια νύ­χτα.

Η ΑΥΤΟΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΜΙΑΣ ΑΚΟΜΗ ΠΡΟΒΟΚΑΤΣΙΑΣ ΤΗΣ ΟΛΜΕ

Η ε­γκύ­κλιος αυ­τή του υ­πουρ­γεί­ου ήρ­θε έ­να σχε­δόν μή­να με­τά τις α­πο­τυ­χη­μένες α­περ­γί­ες του Σε­πτέμ­βρη που κή­ρυ­ξε η ΟΛ­ΜΕ για να ε­να­ντιω­θεί δή­θεν στο νό­μο για το νέ­ο λύ­κειο και ε­νώ αυτός ο νό­μος εί­χε στο με­τα­ξύ ψη­φι­στεί. Το Σε­πτέμ­βρη η ΟΛ­ΜΕ εί­χε κη­ρύ­ξει τρεις συ­νε­χό­με­νες πεν­θή­με­ρες. Τις δύ­ο πρώτες μέ­ρες η συμ­με­το­χή στην α­περ­γί­α ή­ταν σχε­δόν κα­θο­λι­κή. Στη συνέχεια τα πο­σο­στά συμ­με­το­χής έ­πε­φταν κα­τα­κό­ρυ­φα μέ­ρα με τη μέ­ρα για να φτά­σουν σε μονο­ψή­φιους α­ριθ­μούς τη δεύ­τε­ρη ε­βδο­μά­δα. Η συ­νέ­χι­ση αυ­τής της «α­περ­γί­ας» τό­σο α­πό τις ΣΥ­ΝΕΚ (πα­ρά­τα­ξης του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ), ό­σο και α­πό τις Πα­ρεμ­βά­σεις (ό­λος ο ε­ξω­κοι­νο­βου­λευ­τι­κός συρ­φε­τός) ψη­φί­ζο­νταν μέ­σα σε τρα­γι­κά ά­μα­ζες γε­νι­κές συ­νε­λεύ­σεις και έ­ρι­ξε α­κό­μη πα­ρα­πέ­ρα στην α­πο­γο­ή­τευ­ση τον κλά­δο. Αλ­λά το χει­ρό­τε­ρο εί­ναι ό­τι προ­ε­τοί­μα­σε το έ­δα­φος για την νέ­α εγκύ­κλιο του Κε­δί­κο­γλου για το ξε­κί­νη­μα της αυ­το­α­ξιο­λό­γη­σης.

Εί­χε προ­η­γη­θεί η πε­λώ­ρια προ­βο­κά­τσια το Μά­η, ό­που η ΟΛ­ΜΕ προ­τεί­νει α­περγί­α στις πανελλα­δι­κές ε­ξε­τά­σεις και στη συ­νέ­χεια την παίρ­νει πί­σω. Αυτή η με­γά­λη ήτ­τα εί­χε σαν αποτέλε­σμα την κα­τάρ­γη­ση της μι­σής τε­χνι­κής εκ­παί­δευ­σης δύ­ο μή­νες με­τά και τη εί­σο­δο σε δια­θε­σι­μό­τη­τα 2100 πε­ρί­που κα­θη­γητών τε­χνι­κών ει­δι­κο­τή­των.

Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΟΛΜΕ ΕΙΝΑΙ ΨΕΥΤΙΚΗ

Η ΟΛ­ΜΕ δι­καιο­λο­γεί τη θέ­ση της ε­νά­ντια στην α­ξιο­λό­γη­ση ως ε­ξής: «Το πλαίσιο στη συγκεκρι­μέ­νη συ­γκυ­ρί­α εί­ναι η κα­τα­στρο­φι­κή για το δη­μό­σιο σχο­λεί­ο νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη πο­λι­τι­κή του μνη­μο­νί­ου με τρα­γι­κές ε­πι­πτώ­σεις σε ό­λες τις εκ­παι­δευ­τι­κές δια­δι­κα­σί­ες. 2. Συ­ζη­τάμε για τη συ­γκε­κρι­μέ­νη αυ­τοα­ξιο­λό­γη­ση και α­ξιο­λό­γη­ση και δεν βρι­σκό­μα­στε σε μια γε­νι­κή φι­λο­σο­φι­κή θε­ω­ρη­τι­κή συ­ζή­τη­ση του τύ­που «εί­μα­στε υ­πέρ ή κα­τά της α­ξιο­λό­γη­σης» (το­ποθέ­τη­ση των τριών συν­δι­κα­λι­στών του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ στην ΟΛ­ΜΕ). Ό­μως πα­ρό­λο που ποτέ δεν ι­σχυ­ρί­στη­κε ότι με­τά το 1981 ε­πί κυ­βερ­νή­σε­ων ΠΑ­ΣΟΚ το κρά­τος ή­ταν αυταρ­χι­κό εν τού­τοις πο­τέ δεν α­πο­δέ­χτη­κε οποια­δή­πο­τε μορ­φής α­ξιο­λό­γη­σης του εκ­παι­δευ­τι­κού  έρ­γου. Το βα­σι­κό της ε­πι­χεί­ρη­μα (αντιδρα­στι­κό α­πό πά­νω μέ­χρι τα κά­τω) ή­ταν ό­τι οι κα­θη­γη­τές εί­ναι ο κύ­ριος πα­ράγοντας της εκπαί­δευ­σης οι ο­ποί­οι και έ­χουν μια ει­δι­κή «α­ξιο­πρέ­πεια» και κα­τά συ­νέ­πεια δεν μπο­ρούν να αξιο­λο­γη­θούν και έ­τσι α­πέρ­ρι­πτε πά­ντα ο­ποια­δή­πο­τε συ­ζήτη­ση πε­ρί τού­του ή α­ντι­δρού­σε με απο­τέ­λε­σμα να μην υ­πάρ­ξει πο­τέ κα­μιά ο­ποιασ­δή­πο­τε μορ­φής α­ξιο­λό­γη­ση. Έ­τσι μέ­σα στα σχολεί­α κυ­ριάρ­χη­σε σι­γά σιγά α­πό τους πιο α­δύ­να­μους εκ­παι­δευ­τι­κά, πιο κα­θυ­στε­ρη­μέ­νους πολι­τι­κά, και πιο α­το­μι­στές κοι­νω­νι­κά κα­θη­γη­τές έ­να πνεύ­μα α­δια­φο­ρί­ας για την εκ­παιδευ­τι­κή δια­δι­κα­σί­α, τη γνώ­ση και τη μά­θη­ση και τα σχο­λεί­α λει­τουρ­γού­σαν επει­δή σε αυ­τά υ­πήρ­χαν οι εξε­τά­σεις και κυ­ρί­ως οι πα­νελ­λα­δι­κές ε­ξε­τάσεις. Τό­τε πράγ­μα­τι μια μορ­φή α­ξιο­λό­γη­σης σε αυ­τό που γι­νό­ταν μέ­σα στις σχο­λι­κές αί­θου­σες και με έ­να πο­λι­τι­κό-διοι­κη­τι­κό κα­θε­στώς που δεν ή­ταν φασι­στι­κό θα ή­ταν πα­ρά­γο­ντας ε­νά­ντια στη διά­λυση, δη­λα­δή θε­τι­κός. Ό­μως η ΟΛΜΕ χαρακτηρί­ζο­ντας πραι­τω­ρια­νούς τους α­ξιο­λο­γη­τές του νό­μου Αρ­σέ­νη (που πρώ­τος ε­πι­χεί­ρη­σε το 1998 να ει­σά­γει μια μορ­φή α­ξιο­λό­γη­σης) α­πέρ­ρι­ψε κάθε τέ­τοια δια­δι­κα­σί­α α­φή­νο­ντας τα σχολεία να συ­νε­χί­σουν α­στα­μά­τη­τα την κα­τη­φο­ρι­κή διαλυ­τι­κή τους πο­ρεί­α.

Ό­μως τώ­ρα, ε­νώ η Υπ.Α­πό­φα­ση. α­ριθ­μ. 30972/Γ1/5.3.2013 που ο­ρί­ζει την αυ­το­α­ξιο­λό­γη­ση είχε ή­δη δη­μο­σιευ­τεί α­πό τις αρ­χές του πε­ρα­σμέ­νου Μάρ­τη και η ε­φαρ­μο­στι­κή ε­γκύ­κλιος του Κε­δί­κο­γλου πή­γε στα σχο­λεί­α στα μέ­σα Δε­κέμ­βρη η ΟΛ­ΜΕ ά­φη­σε να πε­ρά­σει σχε­δόν έ­νας χρό­νος για να α­ντι­δρά­σει στην πρώ­τη πε­ρί­πτω­ση και έ­νας μή­νας στη δεύ­τε­ρη και κα­θο­ρι­στι­κή!!! Μό­νο στα μέ­σα Γε­νά­ρη η ΟΛ­ΜΕ  τότε πρό­τει­νε έ­να ψή­φι­σμα, που θα υ­πο­γρά­φουν οι σύλ­λο­γοι των κα­θη­γη­τών σε κά­θε σχο­λεί­ο, ε­νώ ταυ­τό­χρο­να κα­λού­σε τους κα­θη­γη­τές να μην συμ­με­τέ­χουν στις ε­πι­τρο­πές αυ­το­α­ξιο­λό­γη­σης που βά­ζει η ε­γκύ­κλιος Κε­δί­κο­γλου. Η πρότα­ση αυ­τή πέ­ρα­σε από γε­νι­κές συ­νε­λεύ­σεις που ή­ταν για άλ­λη μια φο­ρά ά­μα­ζες και α­πό τη γεν. συ­νέ­λευ­ση των προ­έ­δρων που α­κο­λού­θη­σε.

Αν πράγ­μα­τι η ΟΛ­ΜΕ ή­ταν ει­λι­κρι­νής και δεν ή­θε­λε α­ξιο­λό­γη­ση ή την τρέ­χου­σα αυτοαξιολόγη­ση, δεν θα έ­πρε­πε να α­φή­σει να πε­ρά­σουν τό­σοι μή­νες, αλ­λά  να «λιώ­σει τα παπούτσια της» τρέ­χο­ντας α­πό σχο­λεί­ο σε σχο­λεί­ο για να ε­νημε­ρώ­νει και να πεί­θει τους συναδέλ­φους. Ό­μως η ΟΛ­ΜΕ θέ­λει α­ξιο­λό­γη­ση και ι­διαί­τε­ρα την θέ­λει η πα­ρά­τα­ξη του ΣΥΡΙΖΑ, έ­τσι ώ­στε να την βρει έ­τοιμη η ε­πό­με­νη κυ­βέρ­νη­ση του με τους Α­ΝΕΛ. Αν δη­λα­δή σήμε­ρα ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ εί­ναι ε­νάντια στην α­ξιο­λό­γη­ση δεν εί­ναι για­τί δεν θέ­λει κα­μιά α­ξιο­λό­γη­ση γενι­κά αλλά για­τί σή­με­ρα οι συ­σχετι­σμοί στο σώ­μα των α­ξιο­λο­γη­τών εί­ναι τέ­τοιοι που δεν μπορεί να τους ε­λέγ­ξει. Οι σχο­λι­κοί σύμ­βου­λοι που εί­ναι το κύ­ριο σώ­μα των α­ξιο­λο­γη­τών ανήκουν κυ­ρί­ως στη ΝΔ και το ΠΑ­ΣΟΚ και σε πο­λύ μι­κρό πο­σο­στό στο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Την ε­παύ­ριον που ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ θα βρί­σκε­ται στην εξουσί­α εί­μα­στε σί­γου­ροι ό­τι θα κά­νει α­ξιο­λό­γη­ση. Εί­μα­στε μά­λι­στα της ά­πο­ψης ό­τι η α­ξιο­λό­γη­ση α­πό τους δή­θεν δη­μο­κρά­τες του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ θα εί­ναι πο­λύ πιο σκλη­ρή α­πό ο­ποια­δή­πο­τε ση­με­ρι­νή α­ξιο­λό­γη­ση των μι­σο­δη­μο­κρα­τών ή κα­μιά φο­ρά και  δημο­κρα­τι­κών σχο­λι­κών συμ­βού­λων των ΝΔ-ΠΑ­ΣΟΚ. Και εί­ναι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό ό­τι η Πανελλή­νια Έ­νω­ση Σχο­λι­κών Συμ­βού­λων εί­χε εκ­φρά­σει την αντί­θε­σή της στη ε­πι­χει­ρού­με­νη σή­με­ρα αυ­το­α­ξιο­λό­γη­ση-α­ξιο­λό­γη­ση των σχολι­κών μο­νά­δων. Σε α­να­κοί­νω­σή τους γρά­φουν: «Το ΔΣ της ΠΕΣ­Σ ε­κτι­μά ό­τι, ό­σο η α­ξιολό­γη­ση συν­δέ­ε­ται με πο­σο­στώ­σεις του Ν.4024/2011 οι ο­ποί­ες ο­δη­γούν σε μι­σθο­λο­γι­κές κα­θη­λώ­σεις και πα­ρα­μέ­νει α­πο­συν­δε­δε­μέ­νη α­πό την επιμόρφωση, δεν μπο­ρεί να ε­πι­τε­λέ­σει τον δια­μορ­φω­τι­κό της ρό­λο της (…) ». (http://www.pess.gr/nea/anakoinwseis-ds/186-anakoinosi-pd-152-2013.html).

Πι­στεύ­ου­με ό­τι η ΟΛ­ΜΕ α­νοί­γει το δρό­μο στο υ­πουρ­γεί­ο παι­δεί­ας να ε­φαρ­μόσει τη γραμ­μή της χω­ρίς η ί­δια να ε­κτί­θε­ται. Το Μά­η με αυ­τή την ε­παί­σχυ­ντη α­να­δί­πλω­ση η ΟΛ­ΜΕ ά­νοι­ξε το δρό­μο στο υ­πουρ­γεί­ο να ε­φαρ­μό­σει κα­τά το μισό τη γραμ­μή του 12χρο­νου ε­νιαί­ου γε­νι­κού λυκεί­ου που εί­ναι η πά­για γραμ­μή της ε­δώ και χρό­νια. Πα­ρό­λο που χρό­νια τώ­ρα αυ­τό εί­ναι πάντα στα αι­τή­μα­τα της πά­λης της ΟΛ­ΜΕ , τώ­ρα μό­νο που έ­χει χτυ­πη­θεί κά­θε δη­μο­κρα­τι­κή ή μι­σο­δημο­κρα­τι­κή φι­λο­ευ­ρω­πα­ϊ­κή φρά­ξια της α­στι­κής τά­ξης εί­ναι δυ­να­τόν να περά­σει αυ­τή η γραμ­μή. Τώ­ρα μό­νο,  ό­που η ε­ξου­σί­α της ψευ­το­α­ρι­στε­ράς εί­ναι κοντά  το υ­πουρ­γεί­ο ε­νερ­γο­ποιεί τους νό­μους της α­ξιο­λό­γη­σης για να τους βρει έ­τοι­μους ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ για να ε­ξο­ντώ­σει κά­θε δημοκρα­τι­κή και προ­ο­δευ­τι­κή φωνή στην εκ­παί­δευση χω­ρίς να τους χρε­ω­θεί. Γι αυ­τό η ψευτοαρι­στε­ρά και δεν προ­τεί­νει κα­νέ­να μέ­τρο δη­μο­κρα­τι­κής α­ξιο­λό­γη­σης.

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΚΥΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΩ

Για τους α­ρι­στε­ρούς και δη­μο­κρά­τες κα­θη­γη­τές το πρό­βλη­μα της τρο­μο­κρατί­ας, της υ­πο­τα­γής και του χα­φιε­δι­σμού μέ­σα α­πό την α­ξιο­λό­γη­ση πραγ­μα­τικά υ­πάρ­χει και αυ­τά εί­ναι στον έ­να ή στον άλ­λο βαθ­μό συ­μπτώ­μα­τα του κά­θε αστι­κού α­ξιο­λο­γι­κού ε­λέγ­χου. Αλ­λά η έ­κτα­ση και η ποιό­τη­τα του προ­βλή­μα­τος αυ­τού κρί­νε­ται α­πό την συ­γκε­κρι­μέ­νη έκ­βα­ση δύ­ο με­τώπων της γενικής τα­ξι­κής πά­λης. Το έ­να εί­ναι ποιο τμή­μα της α­στι­κής τά­ξης θα έ­χει το πά­νω χέρι σε αυ­τόν τον έ­λεγ­χο και το δεύ­τε­ρο τι εί­δους έ­λεγ­χο θα α­σκή­σει ο λα­ός πάνω στους ε­λε­γκτές.

Πι­στεύ­ου­με ό­τι στις ση­με­ρι­νές συν­θή­κες, ό­πως γρά­ψα­με και πα­ρα­πά­νω, δεν μπο­ρού­νε να δεχτού­με κα­μιά α­ξιο­λό­γη­ση α­πό αυ­τό το συ­γκε­κρι­μέ­νο πο­λι­τικό μπλοκ δια­κυ­βέρ­νη­σης, δη­λα­δή το ση­με­ρι­νό στην στρα­τη­γι­κή του ε­νω­μέ­νο αντι­δη­μο­κρα­τι­κό, α­ντιευ­ρω­πα­ϊ­κό και φι­λο­ρώ­σικο μπλοκ κυ­βέρ­νη­σης και α­ντι­πο­λί­τευ­σης. Μπο­ρού­με ό­μως και πρέ­πει να προβά­λου­με μια άλ­λη γραμ­μή. Αυτήν της δη­μο­κρα­τι­κής α­ξιο­λό­γη­σης κυ­ρί­ως α­πό τα κά­τω. Δη­λα­δή κυ­ρί­ως α­πό  τους γο­νιούς και α­πό τους μα­θη­τές.  Αυ­τό εί­ναι δυ­να­τόν α­κό­μα και στα πλαί­σια του α­στι­κού σχο­λεί­ου και σή­με­ρα γί­νε­ται σε με­ρι­κές δη­μο­κρα­τι­κές χώ­ρες, ό­πως πχ στη Φιν­λαν­δί­α. Τους γο­νείς η ΟΛΜΕ για χρό­νια τώ­ρα τους έ­χει α­πομα­κρύ­νει α­πό τα σχο­λεί­α και τους θυ­μά­ται-μα­ζί με τους μα­θη­τές-μό­νον ό­ταν τους θέ­λει συμ­μά­χους για την ι­κα­νο­ποί­η­ση των α­ντι­δρα­στι­κών της αιτημάτων. Αλ­λά και τό­τε δεν κά­νει κα­νέ­να πραγ­μα­τι­κό κί­νημα γο­νιών ή μα­θη­τών πα­ρά μό­νο κινεί­ται σε ε­πί­πε­δο διοι­κη­τι­κών συμ­βου­λί­ων των συλ­λό­γων που τα ε­λέγ­χει.

Λί­γοι πια συ­νά­δελ­φοι ε­μπι­στεύ­ο­νται την ΟΛ­ΜΕ και την κα­τα­στρο­φι­κή γραμ­μή της και α­κό­μη λι­γό­τε­ροι την α­κο­λου­θούν. Εί­ναι πια και­ρός για μια άλ­λη πορεί­α. Δύ­σκο­λη μεν, α­να­γκαί­α δε.