Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Η μεγάλη κίνηση προς έναν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο που σηματοδοτεί η έξοδος της Βρετανίας από την ΕΕ θα ήταν αδύνατη χωρίς μια πουλημένη – συμμαχική προς τον ρωσοκινέζικο άξονα ηγεσία στο βρετανικό Εργατικό Κόμμα.

Το Brexit αποτελεί έτσι κι αλλιώς μια τραγωδία για την Ευρώπη. Κι αυτό όχι τόσο με την έννοια ότι αποτέλεσε τη «δικαίωση» του παραδοσιακού, δεξιού τύπου βρετανικού ευρωσκεπτικισμού, που δεν άφησε ποτέ το Ηνωμένο Βασίλειο να παίξει ηγετικό και προοδευτικό ρόλο στην προσπάθεια μιας ειρηνικής, αστικού τύπου ευρωπαϊκής ενοποίησης.

Αποτελούσε πράγματι ένα αίνιγμα το γιατί ο - αποδεδειγμένα και από δημοσιογραφικού τύπου στοιχεία - σοσιαλφασίστας πράκτορας της Ρωσίας, αρχηγός των Εργατικών Κόρμπιν έδωσε στο φιλόδοξο αστό λαϊκιστή Τζόνσον τις πρόωρες εκλογές, ενώ μέχρι τις αρχές Νοεμβρίου του τις αρνιόταν.

The vote in favor of Brexit was a major victory of the world camp of war, fascism, and poverty for the peoples of Europe, a victory achieved essentially through Goebbels-type lies. The neo-hitlerite Russo-Chinese axis will undoubtedly soon try to exploit it so as to widen the deep rifts inside the bourgeois-democratic European Union. This rift is already opened up by its friends, which are, first, the worst chauvinists, second, the worst anti-labour renegades of marxism, and, third, the most typical colonial imperialists.

Με την ψηφοφορία υπέρ του Brexit το παγκόσμιο στρατόπεδο του πολέμου, του φασισμού, και της εξαθλίωσης των ευρωπαϊκών λαών , είχε χάρη στα γκεμπελίστικα ψέματά του μια μεγάλη νίκη, που δίχως άλλο γρήγορα θα την αξιοποιήσει ο νεοχιτλερικός άξονας Ρωσίας-Κίνας για να διευρύνει τα βαθειά ρήγματα που ήδη αυτός και οι φίλοι του, δηλαδή οι χειρότεροι σοβινιστές , οι αντεργάτες προδότες του μαρξισμού και οι πιο κλασσικοί αποικιοκράτες ιμπεριαλιστές έχουν από κοινού προκαλέσει  μέσα στην αστοδημοκρατική Ευρωπαϊκή Ένωση. 

Η πε­ρισ­σό­τε­ρη συ­ζή­τη­ση γύ­ρω α­πό το με­γά­λο ζή­τη­μα που εί­ναι η έ­ξοδος της Βρε­τα­νί­ας α­πό την Ε­Ε έ­γι­νε στην ί­δια τη χώ­ρα πριν το δη­μο­ψή­φι­σμα και γί­νε­ται α­κό­μα στο ζή­τη­μα της οι­κο­νο­μί­ας. Δεν υ­πάρ­χει αμ­φι­βο­λί­α ό­τι η έξο­δος εί­ναι κά­τι κα­κό για την οι­κο­νο­μί­α και της Βρε­τα­νί­ας και της υ­πόλοι­πης Ευ­ρώ­πης. Για τους μαρ­ξι­στές το πέ­σι­μο των οι­κο­νο­μι­κών συ­νό­ρων και η ε­νο­ποί­η­ση των κρα­τών που γί­νε­ται με ε­θε­λο­ντι­κό δη­μο­κρα­τι­κό τρό­πο, δηλα­δή δεν γί­νε­ται με πο­λι­τι­κή βί­α ο­πό­τε και με οι­κο­νο­μι­κή κα­τα­πί­ε­ση, δί­νει μια τε­ρά­στια ώθη­ση στην α­νά­πτυ­ξη των πα­ρα­γω­γι­κών δυ­νά­με­ων για ό­λη τη νέ­α διευ­ρυ­μέ­νη κοι­νή α­γο­ρά.