Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Tο κόμ­μα του Πού­τιν, Ε­νω­μέ­νη Ρω­σί­α, ση­μεί­ω­σε μί­α ά­νε­τη νί­κη στις ρω­σι­κές βου­λευ­τι­κές ε­κλο­γές της 18/9 κα­τα­λαμ­βά­νο­ντας τα 3/4 των ε­δρών στην Κρατι­κή Δού­μα, με το υ­πό­λοι­πο πο­σο­στό να μοι­ρά­ζε­ται στα φι­λι­κά του ε­πί­σης φασι­στι­κά κόμ­μα­τα, κυ­ρί­ως το «Κ»ΚΡΟ (Ζιου­γκάνοφ), το Φι­λε­λεύ­θε­ρο Δη­μο­κρα­τι­κό Κόμ­μα (Ζι­ρι­νόφ­σκι) και τη Δί­και­η Ρω­σί­α (Μι­ρό­νοφ).

Με την ανακοίνωση των υποψηφίων του ΣΥΡΙΖΑ  για τις περιφέρειες και για κάποιους μεγάλους δήμους η χώρα μπήκε στην πιο παρατεταμένη προεκλογική περίοδο όλων των εποχών.

Τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών ήταν αντίστοιχα με αυτά των βουλευτικών. Αποδείχτηκε ότι ο λαός της χώρας όχι μόνο δεν έχει πειστεί από τους σχεδιασμούς των Τσίπρα-Πολάκη για ένα «νέο ΣΥΡΙΖΑ» με τον εκλεκτό τους Κασσελάκη, αλλά έγινε ακόμα πιο εχθρικός απέναντι του και επιταχύνει την αποσάθρωσή του. Η καθίζηση του ΣΥΡΙΖΑ φούσκωσε κι άλλο σε τα πανιά της πολιτικής καρδιάς του σοσιαλφασισμού, του ψευτοΚΚΕ, του «ιερού» κόμματος του πολιτικού καθεστώτος με το οποίο η μητσοτακική ηγεσία έχει τις καλύτερες σχέσεις. 

Η ΟΑΚΚΕ για τον πρώτο γύρο είχε πάρει τη θέση της αποχής εκτός από τις περιπτώσεις όπου υπήρχε σε κάποιον δήμο ή περιφέρεια το ενδεχόμενο της απόλυτης πλειοψηφίας ενός υποψηφίου που στηριζόταν κυρίως από τα ανοιχτά φασιστικά και σοσιαλφασιστικά φιλοπουτινικά κόμματα, δηλαδή τα κόμματα του «όχι όπλα στην Ουκρανία».

Σε αυτό το δεύτερο γύρο επαναλαμβάνουμε την ίδια θέση, δηλαδή μαύρο στους σοσιαλφασίστες και στους φασίστες πουτινικούς. Εκτιμώντας τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου μπορούμε να κάνουμε πιο συγκεκριμένη αυτή τη θέση.

Η πολιτική μεταβολή στην Ιταλία – ένα από τα ιδρυτικά κράτη-μέλη της ΕΕ – είναι για την Ευρώπη ένα πολύ ισχυρό πλήγμα, ισχυρότερο ακόμα κι από τη βρετανική αποχώρηση η οποία ήταν περισσότερο μια αντίδραση του αγγλικού αυτοκρατορικού ιμπεριαλιστικού πνεύματος των τόρηδων ενάντια στην υποταγή στην ηπειρωτική Ευρώπη, η οποία ενισχύθηκε από τη Ρωσία (Φάρατζ), παρά μια στρατηγική στροφή προς το νεοχιτλερικό στρατόπεδο. Στην περίπτωση των πρόσφατων ιταλικών κοινοβουλευτικών εκλογών