Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Από τα πρώτα άρθρα πολιτικής ανάλυσης του γαλλικού τύπου μετά το τέλος των πρόσφατων συγκρούσεων που ακολούθησαν τη δολοφονία του έφηβου Ναέλ από την αστυνομία μπορεί κανείς να συμπεράνει ότι αυτές απομονώθηκαν από τη μεγάλη πλειοψηφία του γαλλικού λαού και τροφοδότησαν το δίπολο φασισμού – σοσιαλφασισμού. Μάλιστα ενώ ήταν κυρίως αυθόρμητες βοήθησαν συντριπτικά τον κλασικό φασισμό.

 

Μαγειρεύουν νόμο για να μένει νόμιμη η «Χρ. Αυγή»

 Σε μία χώρα που έχει τους ναζιστές στη Βουλή εδώ και ένα χρόνο, και άλλα 25 χρόνια νόμιμους, με τη συμφωνία όλων των κοινοβουλευτικών κομμάτων,

  Η ρατσιστική μπόχα βγαίνει στο φως. Η μόνη χώρα στον κόσμο με ανοιχτό ναζιστικό κόμμα ρατσιστών- μαχαιροβγαλτών στο κοινοβούλιο της, η μόνη χώρα πουτο ανώτατο δικαστήριο της υποστηρίζει  ότι είναι νόμιμο να ζητάει κανείς την εξόντωση των εβραίων εφόσον αυτοί "συνωμοτούν για την παγκόσμια κυριαρχία" (σκεπτικό για την αθώωση του ναζιστικού γενοκτονικού κηρύγματος του Κ. Πλεύρη), η μόνη χώρα που αποθέωσε διακομματικά και με τόσο ενθουσιασμό  γενοκτόνους μετά

Έντεκα χρόνια μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα ο φασισμός είναι πιο δυνατός από ποτέ και όλο και περισσότερο πλησιάζει στην εξουσία. Το χειρότερο είναι ότι οι δήθεν αντιφασίστες της ψευτοαριστεράς όχι μόνο κρύβουν αυτή την προέλαση αλλά έχουν τακτικά αναλάβει να κάνουν μαζί τους έναν νέο καταμερισμό εργασίας.

Ο βασανιστικός θάνατος του 46χρονου Τζορτζ Φλόιντ κάτω από το γόνατο του ρατσιστή αστυνομικού Σόβιν και των συνεργών συναδέλφων του ήταν η αφορμή για να ξεσπάσει όχι μόνο η οργή της μεγάλης μάζας των αφροαμερικανών ενάντια στην ιδιαίτερα βάναυση και άδικη αντιμετώπισή τους από την αστυνομική και δικαστική εξουσία, αλλά να σαρώσει όλη την Αμερική ένα πρωτοφανές στη μαζικότητά του γενικότερο δημοκρατικό αντιφασιστικό κίνημα.

 

Η  απομόνωση της ελληνικής κυβέρνησης στην Ευρώπη από τις κυβερνήσεις όλων ανεξαίρετα των άλλων κρατών της Ευρωζώνης αντιμετωπίζεται από την προπαγάνδα της πρώτης με το επιχείρημα ότι αυτό είναι φυσικό αφού η ελληνική κυβέρνηση σαν αριστερή κυβέρνηση που είναι εκπροσωπεί το λαό και παλεύει για τα συμφέροντά του, οπότε αντικειμενικά και για τα συμφέροντα όλων των λαών της Ευρώπης, και συνεπώς είναι φυσικό να είναι σε σύγκρουση με όλες τις άλλες κυβερνήσεις που είναι κυβερνήσεις της αστικής τάξης αυτών των χωρών.

Τα τάγματα εφόδου χτυπήσανε ουσιαστικά ανενόχλητα στη Σταυρούπολη, ενώ προχθές, στην Παλιά Κοκκινιά ξεκίνησαν να κάνουν αντιμεταναστευτικά πογκρόμ τραυματίζοντας και κυνηγώντας επί τρεις ώρες, χωρίς η αστυνομία να επέμβει, πακιστανούς εργάτες που ζουν χρόνια δεμένοι με τον υπόλοιπο λαό σ αυτήν την ιστορική γειτονιά.

Πριν ένα χρόνο στη μεγαλειώδη συγκέντρωση μπροστά στο Εφετείο, όπου ανακοινωνόταν η φυλάκιση των αρχιναζί και το πιο μεγάλο κομμάτι αυτού που λέγεται αντιφασιστικό κίνημα έριχνε το σύνθημα ότι η “Χρυσή Αυγή τέλειωσε”, η Αντιναζιστική Πρωτοβουλία και η ΟΑΚΚΕ ύψωναν το πολύ τολμηρό για εκείνη τη στιγμή πανώ, που προειδοποιούσε τους δημοκράτες αντιφασίστες ότι «η μεγάλη μάχη με τους ναζιστές είναι μπροστά μας» (δες τη φωτογραφία στην αρχή αυτού του κειμένου). Τότε αυτή η άποψη είχε θεωρηθεί στην καλύτερη περίπτωση σαν μια παραδοξολογία και στη χειρότερη σαν μεμψίμοιρη ή ηττοπαθής. Σήμερα οι αντιφασίστες αναρωτιούνται με αληθινή ανησυχία τι σημαίνει η επανεμφάνιση των ναζιστικών ταγμάτων εφόδου και πόσο βάρος έχει αυτή.

Το μεγαλειώδες μαζικό κίνημα διαμαρτυρίας των Αφροαμερικανών των ΗΠΑ με τη συμμετοχή και τη θερμή στήριξη των δημοκρατών της χώρας ενάντια στην αστυνομική ρατσιστική βαναυσότητα πρέπει να υποστηριχθεί από κάθε δημοκρατικό άνθρωπο στον πλανήτη. Πρέπει να υποστηριχθεί και όταν η οργή των διαδηλωτών φτάνει σε βίαιες αναμετρήσεις με μια αστυνομία που έχει κλιμακώσει τα τελευταία χρόνια τη συστηματικά κτηνώδη και θεσμικά ατιμώρητη συμπεριφορά της απέναντι στο έγχρωμο και φτωχό κομμάτι του πληθυσμού της χώρας.

Εκείνο που δεν πρέπει να υποστηριχθεί αλλά αντίθετα να καταδικαστεί αποφασιστικά είναι οι εμπρησμοί μαγαζιών και το πλιάτσικο επειδή έρχονται σε σύγκρουση με τις διαθέσεις της συντριπτικής πλειοψηφίας του αμερικανικού λαού και γι’ αυτό βοηθάνε καίρια την πολιτική αντεπίθεση ακόμα και την εκλογική νίκη της όλο και πιο εκτεθειμένης και απομονωμένης προεδρίας Τραμπ.

Αν αυτές τις ενέργειες και άλλες πολύ πιο ανησυχητικές, όπως την αντισημιτική επίθεση στο Λος Άντζελες, τις υποδαυλίζουν φασιστικά και σοσιαλφασιστικά πολιτικά ρεύματα, η πάλη με αυτά είναι υπόθεση του ίδιου του δημοκρατικού κινήματος και όχι των οποιωνδήποτε απαγορεύσεων του φασίστα Τραμπ. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτός έχει την ανοιχτή στήριξη του φίλου του, ηγέτη του παγκόσμιου και σοσιαλφασιστικού στρατοπέδου Πούτιν που ξέρει και μπορεί όσο κανείς να χρησιμοποιεί προβοκάτορες με αριστερό μανδύα για να δυναμώνει τους κλασικούς φασίστες και να λερώνει γνήσια λαϊκά κινήματα σαν κι αυτό που ξετυλίγεται σήμερα στις ΗΠΑ.

Αθήνα, 2 Ιουνίου 2020