Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Η υ­πό­θε­ση του ΤΤ εί­ναι έ­να α­κό­μα φα­σι­στι­κού τύ­που ε­πι­λε­κτι­κό σκάν­δα­λο που συ­νο­δεύ­τη­κε α­πό το γνω­στό α­πό­το­μο θό­ρυ­βο που ξε­ση­κώ­νει το κα­θε­στώς και που στε­ρεί α­πό τους κατηγορού­με­νους κά­θε δυ­να­τό­τη­τα υ­πε­ρά­σπισης τους μπρο­στά στην κοι­νή γνώ­μη. Το εισαγγελικό πό­ρι­σμα έ­γι­νε φέ­ιγ βο­λάν στον τύ­πο και στα κα­νά­λια.

Η ει­σαγ­γε­λέ­ας που ά­σκη­σε τις ποι­νι­κές διώ­ξεις έ­κρι­νε σκό­πι­μο να μην καλέ­σει καν τους ύποπτους να δώ­σουν ε­ξη­γή­σεις σε μί­α υ­πό­θε­ση κα­κουρ­γη­μα­τικού χα­ρα­κτή­ρα με πολ­λά θο­λά σημεί­α. Για να εί­ναι μά­λι­στα πιο τα­πει­νω­τι­κό, αιφ­νι­δια­στι­κό και α­πό­λυ­το το χτύ­πη­μα των θυμάτων δια­τά­χθη­καν α­μέ­σως συλλή­ψεις και προ­φυ­λα­κί­σεις τους ώ­στε να μην προ­λά­βουν να υπε­ρα­σπί­σουν τον ε­αυ­τό τους.

Αλλεπάλληλες παρεμβάσεις στη δικαιοσύνη για να «πέσουν κεφάλια»

Η δι­καιο­σύ­νη α­κο­λου­θώ­ντας τα χνά­ρια της που­τι­νι­κής δι­καιο­σύ­νης φά­νηκε για μί­α α­κό­μη φορά πρό­θυ­μη να στη­ρί­ξει τις πο­λι­τι­κές εκ­κα­θα­ρί­σεις που διε­ξά­γει το κα­θε­στώς με το πρό­σχη­μα ε­νός δή­θεν «πο­λέ­μου κα­τά της δια­φθοράς». Η βα­ρύ­τη­τα που δί­νει το κα­θε­στώς στον έ­λεγ­χο της δι­καιο­σύ­νης στα πλαί­σια αυ­τής της φα­σι­στι­κής εκ­στρα­τεί­ας του φαί­νε­ται α­πό τις σχε­τι­κές «συστά­σεις» που έ­κα­νε στους δι­κα­στές ο α­γα­πη­μέ­νος πρό­ε­δρος των η­γε­σιών όλων των κοινοβου­λευ­τι­κών κομ­μά­των, ρω­σό­δου­λος Κά­ρο­λος Πα­πού­λιας.

Ο Κ. Πα­πού­λιας στις πρω­το­χρο­νιά­τι­κες δη­λώ­σεις του εί­πε ό­τι: «Τα φαι­νό­μενα δια­φθο­ράς πρέπει να χτυ­πη­θούν, δη­λα­δή να παίρ­νεις κε­φά­λια» (www.tovima.gr, 01/01/2014). Γι’ αυ­τό συγχά­ρη­κε τον υ­πουρ­γό Δι­καιο­σύ­νης αλ­λά και τους α­νώ­τα­τους δι­κα­στικούς για τον τρό­πο που αντι­με­τω­πί­ζουν τις πε­ρι­πτώ­σεις δια­φθο­ράς. Ο Πρόε­δρος ό­μως φά­νη­κε να μην εί­ναι α­πό­λυ­τα «ικα­νο­ποι­η­μέ­νος» με τη δι­καιο­σύνη. Εί­πε ο Πα­πού­λιας: «Για μέ­να ή­ταν α­πο­κρου­στι­κό ό­τι αθώωσαν ό­λους αυ­τούς για το Χρη­μα­τι­στή­ριο» και ε­κτί­μη­σε ό­τι θα υ­πάρ­ξει «δεύ­τε­ρη φά­ση» χωρίς να πει ού­τε μί­α κου­βέ­ντα για το ποια ή­ταν η πα­ρα­νο­μί­α της α­πό­φα­σης που την έ­κα­νε αποκρου­στι­κή, πα­ρά μό­νο το γε­γο­νός ό­τι α­θω­ώ­θη­καν άν­θρω­ποι που είχαν χρή­μα και έ­κα­ναν μεγά­λες συ­ναλ­λα­γές στο Χρη­μα­τι­στή­ριο την πε­ρί­ο­δο της φού­σκας. Η κα­τάρρευ­ση του Χρηματιστη­ρί­ου ό­πως και η ση­με­ρι­νή κρί­ση ήταν α­πο­τέ­λε­σμα της κα­κής πο­ρεί­ας της οι­κο­νο­μί­ας λό­γω του σα­μπο­τάζ της βιο­μη­χα­νί­ας (δες άρ­θρο Νέ­ας Α­να­το­λής, Χρη­μα­τι­στη­ρια­κή κρί­ση: Οι βα­θύ­τε­ρες αι­τί­ες της πτώ­σης φ. 358, 30.08.2000). Ο πιο βα­σι­κός υ­πεύθυνος της χρηματιστηριακής φού­σκας ή­ταν η τό­τε κυ­βέρ­νη­ση που στή­ρι­ζε την πο­λι­τι­κή της στον εκθειασμό αυ­τής της φού­σκας και μέ­σω του δη­μο­σί­ου και της κρα­τι­κής ΔΕ­ΚΑ κρά­τησε με τεχνη­τό τρό­πο ψη­λά την τι­μή του Χρη­μα­τι­στη­ρί­ου. Το κα­θε­στώς φόρ­τωσε τη με­γά­λη ζη­μιά που πά­θα­νε πολ­λοί μι­κροί ε­πεν­δυ­τές τό­τε σε μί­α με­ρί­δα του ντό­πιου κε­φα­λαί­ου που κα­τη­γο­ρή­θη­καν ό­τι εί­χαν φου­σκώ­σει την α­ξί­α των με­το­χών των ε­ται­ρειών τους με α­πά­τη (Πα­νού­σης, οι­κο­γέ­νεια Στέγ­γου, Μπατα­τού­δης).

Τα δι­κα­στι­κά όρ­γα­να σιώ­πη­σαν μπρο­στά στην ω­μή παρέμ­βα­σή του Κ. Πα­πούλια για μί­α ολόκλη­ρη ε­βδο­μά­δα. Τό­τε η Έ­νω­ση Δι­κα­στών και Ει­σαγ­γε­λέ­ων έ­βγαλε μί­α τυ­πι­κή α­να­κοί­νω­ση για το θέ­μα μό­νο και μό­νο για­τί η δή­λω­ση αυ­τή συνέ­πε­σε πά­νω-κά­τω με τις δη­λώ­σεις Δέν­δια για την πε­ρί­πτω­ση του Χρ Ξη­ρού που α­μέ­σως κα­τα­δίκα­σε (!!!) Η Ει­σαγ­γε­λέ­ας του Α­ρεί­ου Πά­γου Ευ Κου­τζα­μά­νη εί­χε δη­λώ­σει πριν τον Πα­πού­λια, ό­τι θα α­σκή­σει α­ναί­ρε­ση κα­τά της α­πό­φα­σης για το Χρη­μα­τι­στή­ριο α­μέ­σως μό­λις κα­θα­ρο­γρα­φεί (Νέ­α, 18.12/2013).

Α­ντί­θε­τα, ο Κ. Πα­πού­λιας και σύσ­σω­μο το κα­θε­στώς, προ­στα­τεύ­ουν τους δικα­στές ό­ταν αθωώνουν να­ζι­στές, για­τί τό­τε λει­τουρ­γούν στα πλαί­σια της θεσμι­κής τους α­νε­ξαρ­τη­σί­ας, εί­ναι υ­πε­ρά­νω κρι­τι­κής και κα­θό­λου α­πο­κρου­στικοί, ε­νώ οι ει­σαγ­γε­λείς του Α­ρεί­ου Πά­γου δεν βιάζονται κα­θό­λου να κά­νουν α­ναι­ρέ­σεις.

     Η δι­καιο­σύ­νη έ­χει α­να­λά­βει σή­με­ρα με με­γά­λο ζή­λο τους α­πο­κε­φα­λι­σμούς που θέ­λει ο Κ. Παπού­λιας. Δη­λα­δή έ­χει α­να­λά­βει να κά­νει ό­λους τους α­πο­κε­φαλι­σμούς που α­φο­ρούν σχε­δόν πά­ντα τα κε­φά­λια που δεν εί­ναι α­ρε­στά στο κα­θεστώς, και σχε­δόν πά­ντα αυ­τά που εί­ναι τα λι­γό­τε­ρο διε­φθαρ­μέ­να.

Αυ­τό μπο­ρεί να γί­νει μό­νο με αυ­θαί­ρε­τες διώ­ξεις και κα­τα­δί­κες χω­ρίς στοι­χεί­α τύ­που Παπαγεωρ­γό­που­λου και τώ­ρα των στε­λε­χών του ΤΤ, ε­νώ ταυ­τό­χρονα οι χα­μη­λό­τε­ρα υφιστάμενοι και μη πο­λι­τι­κοί διε­φθαρ­μέ­νοι προ­στα­τεύ­ονται και πέ­φτουν στα μα­λα­κά. Έ­τσι έ­γι­νε και στην πε­ρί­πτω­ση Τσο­χα­τζό­πουλου, ό­που α­πό­στρα­τοι και στρα­τιω­τι­κοί πέ­φτουν στα μα­λα­κά, και οι κοι­νο­βουλευ­τι­κές η­γε­σί­ες ζη­τά­νε τα κε­φά­λια πο­λι­τι­κών. Έ­τσι έ­γι­νε στην πε­ρί­πτω­ση Παπαγε­ωρ­γό­που­λου που πα­ρα­μέ­νει στη φυ­λα­κή για υ­πε­ξαί­ρε­ση ε­νώ τα χρή­ματα βρέ­θη­καν σε λο­γα­ρια­σμό της προ­ϊ­στα­μέ­νης οι­κο­νο­μι­κού τμή­μα­τος του δήμου που δεν έ­πα­θε τί­πο­τα (εί­χε αθωω­θεί α­πό την κα­τη­γο­ρί­α της συ­νέρ­γειας σε υ­πε­ξαί­ρε­ση πριν α­νοι­χτούν οι λο­γα­ρια­σμοί της και τώ­ρα «α­δυ­να­τούν» να της α­παγ­γεί­λουν νέ­α κα­τη­γο­ρί­α!!! –www.tanea.gr, 26/03/2013). Έ­τσι προ­στα­τεύ­ε­ται η πιο ε­κτετα­μέ­νη δια­φθο­ρά, αυ­τή του δη­μό­σιου το­μέ­α που φο­ρείς της εί­ναι έ­νας μό­νιμος κομ­μα­τι­κά και δι­κα­στι­κά προ­στα­τευό­με­νος διε­φθαρ­μέ­νος μη­χα­νι­σμός υπαλ­λή­λων σε εφο­ρί­ες, πο­λε­ο­δο­μί­ες, δα­σαρ­χεί­α κλπ που οι κα­τα­θέ­σεις τους, η πε­ριου­σί­α τους και τα πό­θεν έσχες των ί­διων και των ά­με­σων συγ­γε­νών τους πο­τέ δεν ε­ρευ­νού­νται συ­στη­μα­τι­κά.  Αυ­τοί οι μη­χα­νι­σμοί α­πο­τε­λούν την ως τώ­ρα βά­ση της σο­σιαλ­φα­σι­στι­κής ε­ξου­σί­ας, ι­διαί­τε­ρα αυ­τής του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ που έρ­χε­ται.

Το γε­γο­νός ό­τι κλι­μα­κώ­νο­νται οι πρα­ξι­κο­πη­μα­τι­κές διώ­ξεις - πο­λι­τι­κές εκκα­θα­ρί­σεις ο­φεί­λε­ται στο ό­τι το δι­κα­στι­κό σώ­μα έ­χει υ­πο­στεί κύ­μα­τα εκ­κα­θα­ρί­σε­ων που έ­φε­ρε η λε­γό­με­νη κά­θαρ­ση του πα­ρα­δι­κα­στι­κού κυ­κλώ­μα­τος, και α­νά­λο­γες ε­πεμ­βά­σεις στη διάρ­κεια ε­νός χρό­νου υ­πουρ­γί­ας του Ρου­πα­κιώτη της ΔΗ­ΜΑΡ στο υ­πουρ­γεί­ο Δι­καιο­σύ­νης. Ή­ταν ο Ρου­πα­κιώ­της που ει­σή­γαγε το θε­σμό του ει­σαγ­γε­λέ­α Δια­φθο­ράς. Με αυ­τή την κί­νη­ση ο Ρου­πα­κιώ­της αφαί­ρε­σε τις αρμοδιότητες «της διε­ρεύ­νη­σης κα­κουρ­γη­μα­τι­κών πρά­ξε­ων διαφθο­ράς πο­λι­τι­κών και κρα­τι­κών αξιω­μα­τού­χων, κα­θώς και κα­κουρ­γη­μά­των ιδιαί­τε­ρα με­γά­λου κοι­νω­νι­κού εν­δια­φέ­ρο­ντος ή μείζονος δη­μο­σί­ου συμ­φέ­ροντος» α­πό τους οι­κο­νο­μι­κούς ει­σαγ­γε­λείς Πε­πό­νη και Μου­ζα­κί­τη που εί­χαν έρθει σε σύ­γκρου­ση με το κα­θε­στώς ε­πει­δή ε­ρευ­νού­σαν πως ο Γ. Πα­παν­δρέ­ου φού­σκω­σε το χρέ­ος μέσω ΕΛ­ΣΤΑΤ για να φέ­ρει στη χώ­ρα το ΔΝΤ. Αυ­τό το έ­κα­νε για να βά­λει τη Ρω­σί­α, την Κί­να και τους συμ­μά­χους τους σε ρό­λο ρυθ­μι­στή στην Ελ­λά­δα και στην Ευ­ρώ­πη. Ε­πί υπουργί­ας Ρου­πα­κιώ­τη διο­ρί­στη­κε η ση­με­ρινή ει­σαγ­γε­λέ­ας δια­φθο­ράς Ρά­ϊ­κου και στην ο­μά­δα των ει­σαγγε­λέ­ων δια­φθοράς ε­ντά­χθη­κε και η Πό­πη Πα­παν­δρέ­ου που έ­κα­νε την έ­ρευ­να για το ΤΤ ως «ε­πίκου­ρος ει­σαγ­γε­λέ­ας».

Με τη Ρά­ϊ­κου και τον πρό­ε­δρο του ΣτΕ συ­να­ντή­θη­κε στις 28/1 ο Τσί­πρας, συ­νο­δευό­με­νος α­πό τη Ζω­ή Κων­στα­ντο­πού­λου. Στη συ­νά­ντη­ση Ρά­ι­κου - Τσί­πρα ή­ταν και η Πό­πη Πα­παν­δρέ­ου, άλλοι δύ­ο ει­σαγ­γε­λείς που διε­ρευ­νούν υ­πο­θέ­σεις διαφθο­ράς και ο προ­ϊ­στά­με­νος της Ει­σαγ­γε­λί­ας Ε­φε­τών. Με­τά τη συ­νά­ντη­ση ο Τσί­πρας δή­λω­σε «Ό­ποιος έ­κλε­ψε δη­μό­σιο χρή­μα να το ε­πι­στρέ­ψει. Η προ­σπά­θεια των ει­σαγ­γε­λέ­ων εί­ναι προ­σπά­θεια ε­ξυ­γίαν­σης του δη­μό­σιου βί­ου. Κά­θαρση και τιμω­ρί­α». Κα­νείς α­πό τους πα­ρι­στα­μέ­νους δεν έ­κα­νε ού­τε μί­α δή­λω­ση για να δια­χω­ρι­στεί α­πό τον Τσί­πρα, να υ­πο­στη­ρί­ξει την α­νε­ξαρ­τη­σί­α της δικαιο­σύ­νης και να δη­λώ­σει τη δυ­σα­ρέ­σκεια του για μί­α ε­ντε­λώς πα­ρά­τυ­πη και α­συ­νή­θιστη συ­νά­ντη­ση κομ­μα­τι­κών πα­ρα­γό­ντων και δικαστικών λει­τουργών. Ο Σα­μα­ράς πα­ρέ­μει­νε σιω­πη­λός, και μό­νο το ΠΑ­ΣΟΚ έ­βγα­λε μί­α ανακοί­νωση για «πε­ρί­ερ­γη θε­σμι­κά συ­νά­ντη­ση» για­τί «οι θε­σμι­κοί πα­ρά­γο­ντες της πολι­τεί­ας είθισται να συ­να­ντώ­νται με τους προ­έ­δρους των ανώ­τε­ρων δι­κα­στη­ρί­ων και τον Ει­σαγ­γε­λέ­α του ΑΠ εν σώ­μα­τι κα­θώς και με τις διοι­κή­σεις των δι­κα­στι­κών ε­νώ­σε­ων».

Ό­ταν λέ­ει κά­θαρ­ση και τι­μω­ρί­α ο Τσί­πρας, εί­ναι φυ­σι­κό να πε­ρι­μέ­νει κα­νείς τα χει­ρό­τε­ρα, για­τί αυ­τή δεν α­φο­ρά ού­τε τους στρα­τιω­τι­κούς που πή­ραν μί­ζες, ού­τε τους δη­μό­σιους υ­παλ­λή­λους που εί­ναι αυ­τοί που παίρ­νουν τα πολλά λε­φτά και ό­χι οι προ­ϊ­στά­με­νοι υ­πουρ­γοί που έρ­χο­νται και παρέρ­χο­νται, ε­νώ οι διε­φθαρ­μέ­νοι μό­νι­μοι υ­πάλ­λη­λοι με διευ­θυ­ντι­κές θέ­σεις εί­ναι αυτοί α­πό τους ο­ποί­ους περ­νά­νε ό­λα και γνωμο­δο­τούν για ό­λα και για ό­λα ει­σηγού­νται. Ού­τε βέ­βαια τιμωρή­θη­κε πο­τέ κα­νέ­νας υ­πουρ­γός που έ­δι­νε α­πευ­θείας προ­μή­θειες πολ­λών δις σε Κόκ­κα­λη και α­πευ­θεί­ας ερ­γο­λα­βί­ες στον Μπό­μπο­λα. Η κά­θαρ­ση και τι­μω­ρί­α του Τσί­πρα α­φο­ρά μό­νο σε αυτούς που στέ­κο­νται στο δρόμο του ί­διου και ό­λων των πιο πά­νω. Πρό­κει­ται για κά­θαρ­ση των λιγό­τε­ρο διε­φθαρ­μέ­νων ή με­ρι­κές φο­ρές και των έ­ντι­μων.

Ένα εισαγγελικό πόρισμα κομμένο και ραμμένο για τους σαμποταριστές

Κυ­βέρ­νη­ση, α­ντι­πο­λί­τευ­ση και ό­λα γε­νι­κά τα κοι­νο­βου­λευ­τι­κά κόμ­μα­τα συμπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νης της να­ζι­στι­κής συμ­μο­ρί­ας, στή­ρι­ξαν πο­λι­τι­κά τις διώξεις για τα δά­νεια του ΤΤ, τά­χα σαν επιχείρη­ση ε­ξυ­γί­αν­σης της οι­κο­νο­μί­ας. Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα χρη­σι­μο­ποιούν τις διώ­ξεις για να επι­βά­λουν πι­στωτι­κή α­σφυ­ξί­α στις πε­ρισ­σό­τε­ρες ε­πι­χει­ρή­σεις που σή­με­ρα πνέ­ουν τα λοίσθια και θα τις ο­δη­γή­σει σε λου­κέ­το με α­πο­τέ­λε­σμα να κα­τα­στρα­φεί η βιο­μηχα­νί­α που α­πέ­μει­νε , να εκτινα­χθεί η α­νερ­γί­α, να βυ­θι­στεί και άλ­λο ο λα­ός στην ε­ξα­θλί­ω­ση και να α­νοί­ξει διά­πλα­τα ο δρό­μος για την ε­πέ­λα­ση των ρώ­σων αποι­κιο­κρατών «σω­τή­ρων» και των συμ­μά­χων τους κινέζων. Σή­με­ρα ζη­μιο­γόνες εί­ναι η πλειο­ψη­φί­α των βιο­μη­χα­νι­κών και πα­ρα­γω­γι­κών επιχειρήσεων που το κα­θε­στώς έ­χει τσα­κί­σει μέ­σα α­πό την πα­νά­κρι­βη ε­νέρ­γεια και την υπερφορο­λό­γη­ση. Το α­πο­τέ­λε­σμα μί­ας πι­στω­τι­κής α­σφυ­ξί­ας σε αυ­τές τις συν­θή­κες α­πό­λυ­της έλλει­ψης ρευ­στό­τη­τας και νέ­κρω­σης της α­γο­ράς θα εί­ναι η χαρι­στι­κή βο­λή γι αυ­τές.

Το πό­ρι­σμα βα­σί­ζε­ται στο σκε­πτι­κό ό­τι οι συ­γκε­κρι­μέ­νοι ε­πι­χει­ρη­μα­τί­ες, πή­ραν α­πό το ΤΤ δάνεια για τη χρη­μα­το­δό­τη­ση των ε­πι­χει­ρή­σε­ων τους και τα χρη­σι­μο­ποί­η­σαν για τον προ­σω­πι­κό τους πλου­τι­σμό ε­νώ την ί­δια στιγ­μή άφη­σαν τις ε­πι­χει­ρή­σεις να χρε­ω­κο­πή­σουν. Έτσι, λέ­νε, φέσω­σαν το ΤΤ, ε­νώ η διοί­κη­σή του δεν ζή­τη­σε α­ντί­στοι­χες εγ­γυ­ή­σεις σε α­κί­νη­τα ώ­στε να μπορεί το ΤΤ να κά­νει κα­τα­σχέ­σεις και να κα­λυ­φθεί για τα  α­νε­ξό­φλη­τα δά­νεια.

Τα δά­νεια ό­μως αυ­τά δό­θη­καν με βά­ση την α­ξιο­λό­γη­ση της διοί­κη­σης του ΤΤ για την ενδεχόμε­νη κερ­δο­φο­ρί­α των ε­πεν­δύ­σε­ων, α­ξιο­λό­γη­ση που αμ­φι­σβη­τήθη­κε ε­πει­δή οι ε­πι­χει­ρή­σεις έ­γι­ναν ζη­μιο­γό­νες. Έ­τσι κα­τη­γο­ρού­νται μα­ζί με τους ε­πι­χει­ρη­μα­τί­ες και πολ­λά στε­λέ­χη της διοίκη­σης του ΤΤ, με κε­ντρι­κό κα­τη­γο­ρού­με­νο τον Φι­λιπ­πί­δη, σα συ­νερ­γοί α­πά­της. Η α­λή­θεια εί­ναι ό­τι, ό­πως α­να­φέ­ρε­ται και στο πό­ρι­σμα, για τα δά­νεια δό­θη­καν και μί­α σει­ρά ε­μπράγ­μα­τες και άλ­λες εγ­γυ­ή­σεις, οι ο­ποί­ες ό­μως κά­λυ­πταν έ­να μέ­ρος μό­νο των δα­νεί­ων. Αλ­λά η ε­κτί­μη­ση της κερ­δο­φο­ρί­ας της ε­πέν­δυ­σης ή­ταν η ου­σια­στι­κή εγ­γύ­η­ση του δα­νεί­ου, που ή­ταν ει­δι­κού τύ­που ο­μο­λο­για­κό δά­νειο. Ε­πει­δή οι ε­πι­χει­ρή­σεις έ­πε­σαν τε­λι­κά έ­ξω, σε μί­α πε­ρί­ο­δο που η χώ­ρα εί­χε μπει στην κρί­ση, το ει­σαγ­γε­λι­κό πό­ρι­σμα για το ΤΤ κα­τα­λή­γει στο συ­μπέ­ρα­σμα ό­τι τα δά­νεια δόθη­καν χω­ρίς εγ­γυ­ή­σεις, κά­τι που με­τα­φέρ­θη­κε και στα κα­νά­λια.

Για να στη­ρί­ξει τις κα­τη­γο­ρί­ες το πό­ρι­σμα πα­ρου­σιά­ζει μί­α σει­ρά α­πό κινή­σεις των πο­σών που δό­θη­καν α­πό δά­νεια σε πολ­λές και διά­φορες ε­ται­ρεί­ες των ε­πι­χει­ρη­μα­τιών, ε­νώ για έ­να μι­κρό τμή­μα α­πό αυ­τά α­να­φέ­ρει ό­τι κα­τέλη­ξαν σε προ­σω­πι­κούς τους λο­γα­ρια­σμούς.

Δεν μπο­ρού­με να ξέ­ρου­με αν οι συ­γκε­κρι­μέ­νοι που κα­τη­γο­ρού­νται έ­βα­λαν στην τσέ­πη τους κάποια πο­σά α­πό τα δά­νεια που πή­ραν και δεν τα διέ­θε­σαν για το σκο­πό για τον ο­ποί­ο προορίζονταν. Ό­μως δεν α­πο­δει­κνύ­ε­ται που­θε­νά ό­τι πή­γαν σε προ­σω­πι­κή κα­τα­νά­λω­ση ή άλ­λες δρα­στη­ριό­τη­τες. Αν το έ­κα­ναν και στο βαθ­μό που το έ­κα­ναν, πρέ­πει να τι­μω­ρη­θούν γι’ αυ­τό και να τα ε­πι­στρέ­ψουν. Εί­ναι ό­μως κοι­νή λογι­κή ό­τι ο­ποιοσ­δή­πο­τε κα­πι­τα­λι­στής έ­χει στη διάθε­σή του δα­νειο­δό­τη­ση, προ­τι­μά να τη ρί­ξει σε μί­α ε­πέν­δυ­ση που θα του φέ­ρει με­γα­λύ­τε­ρα κέρ­δη α­πό αυ­τά που ε­πέν­δυ­σε πα­ρά να τη βά­λει στην τσέ­πη και μάλι­στα να κλεί­σει και το μα­γα­ζί του. Η θεω­ρί­α πε­ρί θα­λασ­σο-δα­νεί­ων που είχε ε­γκαι­νιά­σει ο Πα­παν­δρέ­ου α­φο­ρά μό­νο έ­να εί­δος αρπακτι­κού πα­ρα­σί­του που μό­νο σαν κα­πι­τα­λι­στής δεν δρα, ε­νώ οι πιο βα­σι­κές πε­ρι­πτώ­σεις δανειολη­πτών που κα­τη­γο­ρού­νται στην πε­ρί­πτω­ση του ΤΤ, εί­ναι κα­πι­τα­λι­στές που είχαν ι­σχυ­ρές θέ­σεις και με­γάλη α­ξιο­πι­στί­α στην α­γο­ρά. Α­κό­μα ό­μως και αν αυ­τοί α­πο­φά­σι­σαν κά­ποια στιγ­μή να δια­πρά­ξουν α­πά­τη, γι αυ­τό δεν μπο­ρεί να κα­τη­γο­ρη­θεί η τρά­πε­ζα που τους δά­νει­σε.

Ε­κτός α­πό αυ­τό, μό­νο το γε­γο­νός ό­τι έ­να πο­σό που προ­ο­ρί­ζε­ται για τη χρη­ματο­δό­τη­ση μιας επέν­δυ­σης σπά­ει και δια­τί­θε­ται σε πε­ρισ­σό­τε­ρες ε­ται­ρεί­ες συμ­φε­ρό­ντων του ί­διου ε­πι­χει­ρη­μα­τί­α, δεν ση­μαί­νει ό­τι δεν δια­τέ­θη­κε για τη χρη­μα­το­δό­τη­ση της ε­πέν­δυ­σης. Άλ­λω­στε η Τρά­πε­ζα της Ελ­λά­δας που α­σκού­σε ε­πο­πτεί­α και έ­λεγ­χο στο Τα­χυ­δρο­μι­κό Τα­μιευ­τή­ριο ε­νώ εί­χε εκ­δό­σει πολλά πο­ρί­σμα­τα για τη λει­τουρ­γί­α του, και εί­χε δια­πι­στώ­σει διά­φο­ρες ελλεί­ψεις και α­δυ­να­μί­ες, πο­τέ δεν έκ­δο­σε πό­ρι­σμα με το ο­ποί­ο να ε­πι­βά­λει κυρώ­σεις ε­να­ντί­ον της τρά­πε­ζας και της διοίκη­σης της για την πο­λι­τι­κή της δα­νειο­δό­τη­σης. Τα ί­δια στοι­χεί­α που τέθη­καν στη διά­θε­ση της ει­σαγ­γε­λικής αρ­χής, εί­χε στη διά­θε­σή της και η Τρά­πε­ζα Ελ­λά­δας. Αν η ει­σαγ­γε­λί­α διαπίστω­σε κα­κουρ­γη­μα­τι­κή δρα­στη­ριό­τη­τα και η Τρά­πε­ζα της Ελ­λά­δας δεν ε­πέβα­λε ού­τε μί­α κύ­ρω­ση, ού­τε έ­να πρό­στι­μο στη διοί­κη­ση του ΤΤ, τό­τε έ­πρε­πε να διω­χθούν και οι ε­πό­πτες-ελεγκτές της Τρά­πε­ζας Ελ­λά­δας για συ­γκά­λυ­ψη, κά­τι που δεν έ­γι­νε.

Κυ­ρί­ως ό­μως, το ό­τι οι ε­ται­ρεί­ες που πή­ραν τα δά­νεια στη συ­νέ­χεια έ­γι­ναν ζη­μιο­γό­νες ή χρεοκό­πη­σαν εξ ο­λο­κλή­ρου, ή το ό­τι η συ­γκε­κρι­μέ­νη ε­πέν­δυ­ση για την ο­ποί­α πή­ραν τα δά­νεια έγι­νε ζη­μιο­γό­να σε μί­α ε­πο­χή βα­θιάς κρί­σης, δεν ση­μαί­νει ε­πί­σης ό­τι οι ι­διο­κτή­τες τους δεν διέθε­σαν τα χρή­μα­τα για το σκο­πό που δή­λω­σαν, και ό­τι τα χρη­σι­μο­ποί­η­σαν για προ­σω­πι­κό πλου­τι­σμό.

Αυ­τό εί­ναι έ­να βα­σι­κό στοι­χεί­ο στο ο­ποί­ο το πό­ρι­σμα στη­ρί­ζει την κα­τηγο­ρί­α της α­πά­της, δηλα­δή ό­τι οι ε­ται­ρεί­ες τε­λι­κά έ­πε­σαν έ­ξω, και βγά­ζει ένα λο­γα­ρια­σμό για ζη­μί­α ε­κα­το­ντά­δων εκα­τομ­μυ­ρί­ων ευ­ρώ που προ­κλή­θη­κε στο ΤΤ. Με αυ­τό το σκε­πτι­κό κά­θε τρά­πε­ζα που δί­νει δάνειο σε μί­α ε­πι­χεί­ρη­ση που στη συ­νέ­χεια γί­νε­ται ζη­μιογό­να κά­νει κα­κουρ­γη­μα­τι­κή α­πά­τη κα­τά των με­τό­χων της ή κα­τά του δη­μο­σί­ου αν αυ­τός εί­ναι το δη­μό­σιο. Αυ­τό ση­μαί­νει ακό­μα χειρότερα ό­τι δεν πρέ­πει να δί­νε­ται δά­νειο σε κα­μί­α ε­πι­χεί­ρη­ση που κιν­δυ­νεύ­ει να «κοκ­κι­νί­σει», ή που εί­ναι ή­δη ζη­μιο­γό­να, αλ­λά πα­λεύ­ει για να ε­πι­βιώ­σει. Δη­λα­δή, τέ­τοιες ε­πι­χει­ρή­σεις πρέ­πει να ο­δη­γού­νται υ­πο­χρε­ω­τι­κά σε κλεί­σι­μο, α­φού κα­μί­α διοί­κη­ση τρά­πε­ζας δεν θα δια­κιν­δυ­νέ­ψει για να μην κλεί­σουν. Σύσ­σω­μο το κα­θε­στώς των σα­μπο­τέρ υ­πο­στή­ρι­ξε αυ­τή τη βάση του πορίσμα­τος για το ΤΤ, με θε­σμι­κό εκ­φρα­στή του τον διοι­κη­τή της Τρά­πε­ζας Ελ­λά­δας Προβόπουλο που έ­κα­νε σύ­στα­ση στις τρά­πε­ζες να μη δα­νεί­ζουν α­πό δω και μπρος ζη­μιο­γό­νες επι­χει­ρή­σεις, δη­λα­δή να τις α­φή­σουν να κλεί­σουν!!!! Με δε­δο­μέ­νο ό­τι το 86% των βιο­μη­χα­νιών της χώ­ρας έ­χουν ζη­μιά πρέ­πει η ελ­λη­νι­κή βιο­μη­χα­νί­α να κλεί­σει.

Συ­γκε­κρι­μέ­να, ο Προ­βό­που­λος δή­λω­σε τα ε­ξής: «οι νέ­ες πι­στώ­σεις θα πρέ­πει να κα­τευ­θύ­νο­νται σε δυ­να­μι­κές ε­πι­χει­ρή­σεις με υ­ψη­λό βαθ­μό ε­ξω­στρέ­φειας και προ­ο­πτι­κές α­νά­πτυ­ξης. Εξυπακούε­ται, βε­βαί­ως ό­τι με έ­ναν τέ­τοιο προ­σα­να­το­λι­σμό του τρα­πε­ζι­κού συ­στή­μα­τος, θα ή­ταν α­νώ­φε­λο και ε­πι­κίν­δυνο να α­φε­θούν χρό­νια α­δύ­να­μες, υ­πο­κε­φα­λαιο­ποι­η­μέ­νες και υπερχρεωμένες επι­χει­ρή­σεις να λει­τουρ­γούν.» (Dealnews,17/01/2014). Για τις «προ­βλη­μα­τι­κές» ε­πι­χει­ρή­σεις πρό­τει­νε, αν δεν θέ­λουν να κλεί­σουν, εί­τε να τις σώ­σουν οι μέ­το­χοί τους αν διαθέτουν τα κε­φά­λαια που χρειά­ζο­νται, εί­τε να α­να­ζη­τή­σουν α­γο­ρα­στή (!)

Η α­πει­λή Προ­βό­που­λου που έ­χει ο­μό­φω­νη πο­λι­τι­κή στή­ρι­ξη μπο­ρεί σή­με­ρα να λει­τουρ­γή­σει άμε­σα. Για­τί σή­με­ρα οι πε­ρισ­σό­τε­ρες τρά­πε­ζες μέ­σα α­πό την α­να­κε­φα­λαιο­ποί­η­ση έ­χουν πε­ρά­σει ου­σια­στι­κά σε κρα­τι­κό έ­λεγ­χο, με με­γάλο μέ­ρος των με­το­χών τους να εί­ναι στα χέ­ρια του δημοσί­ου και με συμ­με­τοχή στη διοί­κη­σή τους εκ­προ­σώ­που του ελ­λη­νι­κού Τα­μεί­ου Χρηματοπιστω­τι­κής Στα­θε­ρό­τη­τας που δια­χει­ρί­ζε­ται τα κοι­νο­τι­κά κονδύ­λια για τη στή­ρι­ξη των τρα­πε­ζών. Εί­ναι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κή η δή­λω­ση εκ­προ­σώ­που της Άλ­φα ό­τι: «οι ό­ροι που αναφέρονται στα προ­γράμ­μα­τα α­να­διάρ­θρω­σης των τρα­πε­ζών εί­ναι πά­ρα πο­λύ αυ­στη­ροί και αν ε­φαρ­μο­στούν κα­τά γράμ­μα θα ο­δη­γή­σουν σε πε­ραιτέ­ρω πνί­ξι­μο της αγο­ράς» (στο ί­διο).

Σύμ­φω­να με με­λέ­τες της ICAP τα κα­θα­ρά α­πο­τε­λέ­σμα­τα του συ­νό­λου των ε­ται­ρειών ή­ταν ζημιο­γό­να τη διε­τί­α 2011-2012 και αυ­τό δεν έ­χει αλ­λά­ξει το 2013, ε­νώ το 2012 μί­α στις έ­ξι εταιρεί­ες εμ­φά­νι­ζε ψη­λό πι­στω­τι­κό κίν­δυ­νο, ο­πό­τε και εν­δε­χό­με­νο χρε­ω­κο­πί­ας (Έθνος,17/03/2012). Αυ­τό το πο­σο­στό έ­χει ο­πωσ­δή­πο­τε δι­πλα­σια­στεί του­λά­χι­στον σή­με­ρα. Για ποιες υ­γιείς ε­πι­χει­ρή­σεις μι­λά­ει ο Προ­βό­που­λος;

Εί­ναι φα­νε­ρό ό­τι οι μό­νες 100% «α­σφα­λείς» ε­πι­χει­ρή­σεις εί­ναι αυ­τές που α­πολαμ­βά­νουν την προ­στα­σί­α του ρω­σό­δου­λου δια­κομ­μα­τι­κού συ­ντο­νι­στι­κού κορυ­φής, δη­λα­δή ό­σες έ­χουν οικονομι­κούς ή πο­λι­τι­κούς δε­σμούς με Ρω­σί­α και Κί­να. Δη­λα­δή στο α­πυ­ρό­βλη­το μέ­νουν μό­νο οι κρα­τι­κο-ο­λι­γάρ­χες τύ­που Κόκκα­λη, Μπό­μπο­λα, Μυ­τι­λη­ναί­ου, Γερ­μα­νού κλπ, οι ο­ποί­οι άλ­λω­στε λό­γω της κρατι­κής στή­ρι­ξης εμ­φα­νί­ζουν κέρ­δη. Λέ­ει πολ­λά για το πό­σο «ε­ξυ­για­ντι­κή» θα εί­ναι η νέ­α πο­λι­τι­κή δα­νειο­δό­τη­σης, α­πό το ό­τι ο πρώ­τος που τη χει­ρο­κρότη­σε εί­ναι ο ό­μι­λος Μπόμπολα. Ο πρό­ε­δρος της Ελ­λά­κτωρ μι­λώ­ντας σε η­με­ρί­δα του ΣΕΒ εί­πε ό­τι «σε έ­ναν κλά­δο που υ­πάρ­χουν υ­πό πτώ­χευ­ση ε­ται­ρεί­ες και δεν ξε­κα­θα­ρί­ζει το το­πί­ο, υ­πάρ­χει κίν­δυ­νος να μολύνουν ο­λό­κλη­ρο τον κλάδο. Οι υ­γιείς ε­πι­χει­ρή­σεις ε­άν κα­τα­φέ­ρουν να ε­ξα­σφα­λί­σουν χρηματο­δό­τη­ση, πρέ­πει να κα­τα­βά­λουν ε­πι­τό­κια της τά­ξε­ως του 8% έ­ως 10% κατ’ ε­λά­χι­στο.» (στο ίδιο). Έ­τσι έ­φθα­σαν να εμ­φα­νί­ζο­νται ως «υ­γιείς» ε­πι­χει­ρη­μα­τί­ες, ο Μπό­μπο­λας και οι όμοιοι του που δεν έ­χουν «κόκ­κι­να δά­νεια» α­φού μό­νο αυ­τοί χρημα­το­δο­τή­θη­καν με σκανδαλώδεις α­να­θέ­σεις ως «ε­θνι­κοί» προ­μη­θευ­τές, ερ­γο­λά­βοι κλπ α­πευ­θεί­ας α­πό τον κρα­τι­κό προ­ϋ­πο­λο­γισμό. Με α­πί­στευ­το θράσος ορ­μούν να ε­ξο­ντώ­σουν τους α­γω­νι­ζό­με­νους να ε­πι­ζή­σουν α­προ­στά­τευ­τους α­ντα­γω­νι­στές τους, και μά­λι­στα τους κα­τη­γο­ρούν ό­τι θα «μο­λύ­νουν» τον κλά­δο οι «υ­πό πτώ­χευ­ση» αν δεν τους δώ­σει τη χα­ρι­στι­κή βο­λή το κρά­τος μέ­σα α­πό την πι­στω­τι­κή ασφυ­ξί­α. Έ­νας τέ­τοιος πτω­χεύ­σας εί­ναι και ο Βω­βός, που μπή­κε πρό­σφα­τα φυ­λα­κή για χρέ­η, αφού τον βού­λια­ξε το ί­διο το κρά­τος ό­ταν κα­τάρ­γη­σε τους νό­μους που ψή­φι­σε για τη με­γά­λη επέν­δυ­ση του στο Βο­τα­νικό κατ’ ε­ντο­λή του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ.

Κυ­βέρ­νη­ση και α­ντι­πο­λί­τευ­ση προ­ω­θούν την πο­λι­τι­κή της ο­λο­κλη­ρω­τι­κής κα­τα­στρο­φής των επι­χει­ρή­σε­ων με τις ευ­λο­γί­ες της τρό­ι­κας που ου­σια­στικά α­πο­δέ­χε­ται και ε­πι­κρο­τεί αυ­τή τη μέθο­δο «ε­ξυ­γί­αν­σης» του τρα­πε­ζι­κού συ­στή­μα­τος, δη­λα­δή να μη δί­νο­νται δά­νεια σε ε­πιχει­ρή­σεις που κιν­δυ­νεύ­ουν. Γι’ αυ­τό δεν φταί­ει μό­νο ή κυ­ρί­ως η γε­νι­κό­τε­ρη τυ­φλή πο­λι­τι­κή των ευρωπαίων μο­νο­πω­λι­στών για την α­ντι­με­τώ­πι­ση της κρί­σης στην Ελ­λά­δα που ε­πιδο­κι­μά­ζει κά­θε μεί­ω­ση των ελ­λειμ­μά­των μέ­σω πε­ρι­κο­πών σε συ­ντά­ξεις και μι­σθούς, αν­θρω­πο­θυ­σιών δη­μο­σί­ων υ­παλ­λή­λων και υπερ­φο­ρο­λό­γη­σης πο­λι­τών και ε­πι­χει­ρή­σε­ων. Κυ­ρί­ως φταί­ει το γε­γο­νός ό­τι ο ρόλος και η πο­λι­τι­κή στά­ση της τρό­ι­κας στη χώ­ρα δια­μορ­φώ­νε­ται πά­ντα α­νά­λο­γα με τη δύ­να­μη και την ε­πιρ­ρο­ή ρω­σό­φι­λων δυ­νά­με­ων μέ­σα στην Ευ­ρώ­πη και ι­διαί­τε­ρα μέ­σα στο ΔΝΤ. Τέ­τοιος ρω­σό­φιλος εί­ναι ο Ό­λι  Ρεν. Στην τρό­ι­κα συμ­με­τέ­χουν πο­λι­τι­κοί εκ­πρό­σω­ποι αυ­τών των ρωσόφιλων δυ­νά­με­ων που ε­πι­κρο­τούν κά­θε κα­τα­στροφι­κή και προ­βο­κα­τό­ρι­κη ε­πι­λο­γή της ελληνι­κής κυ­βέρ­νη­σης, και ζη­τά­νε μονί­μως έ­να πράγ­μα: να πλη­ρώ­νει η βιο­μη­χα­νι­κή πα­ρα­γω­γή τα πά­ντα στην Ελ­λάδα και η Γερ­μα­νί­α να χρε­ώ­νε­ται τα πά­ντα στο ε­ξω­τε­ρι­κό. Πρό­κει­ται για μί­α πολι­τι­κή στά­ση που ε­ξυ­πη­ρε­τεί πλή­ρως τα συμ­φέ­ρο­ντα της ρώ­σι­κης υ­περ­δύ­ναμης για­τί έ­τσι βαθαί­νει η πο­λι­τι­κή διά­σπα­ση της Ευ­ρώ­πης και προ­ω­θεί­ται η οι­κο­νο­μι­κή κα­τάρ­ρευ­ση της Ελλάδας.

Ο επιλεκτικός χαρακτήρας των διώξεων

Στο στό­χα­στρο για τα «κόκ­κι­να δά­νεια» μπή­κε ως τώ­ρα μό­νο το Τα­χυ­δρο­μι­κό Τα­μιευ­τή­ριο α­πό ό­λες τις τρά­πε­ζες, χω­ρίς μά­λι­στα να εί­ναι μί­α α­πό τις συστη­μι­κές, δη­λα­δή τις με­γά­λες και καθορι­στι­κές για την οι­κο­νο­μί­α (Ε­θνι­κή, Πει­ραιώς, Άλ­φα, Γιού­ρο­μπαν­κ) που έ­χουν πο­λύ μεγαλύ­τε­ρο πο­σο­στό κόκ­κι­νων δα­νεί­ων.

Στις αρ­χές του 2013 το ΤΤ έ­σπα­σε σε «κα­λή» και «κα­κή» τρά­πε­ζα για το σκο­πό της ανακεφαλαιο­ποί­η­σής του. Στην «κα­κή τρά­πε­ζα» πέ­ρα­σαν ό­λα τα δά­νεια και οι α­παι­τή­σεις που δεν ε­ξυ­πη­ρε­τού­νταν. Πριν ο­λο­κλη­ρω­θεί ο­ποιοσ­δή­πο­τε δια­χει­ρι­στι­κός έ­λεγ­χος, ξε­κί­νη­σε εισαγγελι­κή έ­ρευ­να με το δε­δο­μέ­νο ό­τι η ύ­παρ­ξη των λε­γό­με­νων «κόκ­κι­νων δα­νεί­ων» ή­ταν ένδει­ξη ε­γκλη­μα­τι­κής δραστη­ριό­τη­τας (!) και η υ­πό­θε­ση ή­ταν κα­τε­πεί­γου­σα.

Το Τα­χυ­δρο­μι­κό Τα­μιευ­τή­ριο πή­ρε ά­δεια για να δί­νει ε­πι­χει­ρη­μα­τι­κά δάνεια το 2006 και οι δανειο­δο­τή­σεις άρ­χι­σαν ό­ταν α­νέ­βη­κε στη διοί­κη­σή του ο Αγγ. Φι­λιπ­πί­δης, έ­να στέ­λε­χος του φιλο­ευ­ρω­πα­ϊ­κού κομ­μα­τιού της α­στι­κής τάξης, με στε­νούς δε­σμούς με την οι­κο­γέ­νεια Βαρδινογιάν­νη. Ε­πι­πλέ­ον ο Φιλιπ­πί­δης έ­χει στο ι­στο­ρι­κό του τη σύ­γκρου­ση με τον Κόκ­κα­λη, τον ε­κλε­κτό κρα­τι­κο-ο­λι­γάρ­χη του ρω­σό­δου­λου κα­θε­στώ­τος και πρό­ε­δρο τό­τε του Ο­λυ­μπιακού, που ή­ταν ο λό­γος που εκ­διώ­χθη­κε α­πό την προ­ε­δρί­α του Πα­να­θη­να­ϊ­κού. Ο Φι­λιπ­πί­δης σαν πρόε­δρος του ΤΤ δη­μιούρ­γη­σε δε­σμούς και έ­δω­σε δά­νεια επί­σης σε ντό­πιους φι­λο­ευ­ρω­παί­ους α­στούς, όπως ο Κο­ντο­μη­νάς (του Άλ­φα) και ο Κ. Γρι­βέ­ας (της C&C, α­να­γνω­ρι­σμέ­νης ε­ται­ρεί­ας διοργάνω­σης συ­νε­δρί­ων)  για την α­νά­πτυ­ξη των ε­πι­χει­ρή­σε­ων τους. Ό­μως στη χώ­ρα εί­ναι υ­πό απα­γό­ρευ­ση κά­θε κε­φά­λαιο αν δεν εί­ναι ρώ­σι­κο ή κι­νέ­ζι­κο.

Μα­ζί με τις διώ­ξεις ε­πι­βλή­θη­κε και φί­μω­ση στους εκ­προ­σώ­πους του υ­πό ε­ξόντω­ση κε­φα­λαί­ου. Ο Κο­ντο­μη­νάς κα­τά­φε­ρε να στα­θεί κά­πως κα­λύ­τε­ρα α­πό τους υ­πό­λοι­πους μό­νο και μό­νο ε­πει­δή έ­χει δι­κό του κα­νά­λι προς το πα­ρόν, (για­τί μέ­χρι να τε­λειώ­σει η υ­πό­θε­ση μπο­ρεί να το έ­χει χάσει). Ή­δη υ­πο­χρε­ώ­θη­κε να κα­τα­βά­λει εγ­γύ­η­ση 5 εκ ευ­ρώ για να γλυ­τώ­σει την προ­φυ­λά­κι­ση.

Ο Φι­λιπ­πί­δης α­πό την αρ­χή μί­λη­σε στα κα­νά­λια και κα­τάγ­γει­λε τους αρ­μό­διους για την έ­ρευ­να τους ο­ποί­ους ε­νό­χλη­σε, ό­πως εί­πε, πολ­λές φο­ρές για να δώ­σει ε­ξη­γή­σεις για την έ­ρευ­να που διεξα­γό­ταν, αλ­λά κα­νείς τους δεν δέ­χθη­κε να τον συ­να­ντή­σει. Ε­πί­σης, δή­λω­σε ό­τι με τις διώ­ξεις αυ­τές πε­θαί­νει η ανά­πτυ­ξη για­τί κα­νέ­να διοι­κη­τι­κό συμ­βού­λιο τρά­πε­ζας δεν θα δί­νει δά­νεια σε επι­χει­ρή­σεις (δη­λώ­σεις στο σταθ­μό Βή­μα 99,5). Αυ­τές τις πρώ­τες ό­μως δη­λώσεις μπό­ρε­σε να τις κά­νει για­τί ό­ταν βγή­κε το έ­νταλ­μα σύλ­λη­ψης βρι­σκό­ταν στο ε­ξω­τε­ρι­κό. Οι διω­κτι­κές αρ­χές φρόντι­σαν να του στε­ρή­σουν αυ­τή τη δυνα­τό­τη­τα. Ε­νώ εί­χε δηλώσει μέ­σω του δι­κη­γό­ρου του ό­τι θα ερ­χό­ταν στην Ελλά­δα σε τρεις μέ­ρες, εκ­δό­θη­κε διε­θνές έ­νταλ­μα σύλ­λη­ψης α­πό την αντιτρομο­κρα­τι­κή (!), που ε­κτε­λέ­στη­κε στην Τουρ­κί­α ό­που βρι­σκό­ταν. Ο Φι­λιπ­πί­δης μπήκε στη φυλα­κή του Μαλ­τέ­πε στην Τουρ­κί­α, πε­ρι­μέ­νο­ντας την έκ­δο­σή του που έ­χει κα­θυ­στε­ρή­σει ή­δη πά­νω α­πό δύ­ο ε­βδο­μά­δες και θα κα­θυ­στε­ρή­σει κι άλ­λο για­τί πρέ­πει να στα­λεί η σχε­τι­κή δικογραφί­α στις τούρ­κι­κες αρ­χές με­τα­φρα­σμέ­νη! Με­τά τη φυ­λά­κι­σή του ο Φι­λιπ­πί­δης σταμάτησε να δί­νει συ­νε­ντεύ­ξεις, ο­πό­τε τα κα­νά­λια α­φέ­θη­καν α­πε­ρί­σπα­στα να τον λα­σπώ­νουν.  

Ω­στό­σο τα τούρ­κι­κα δι­κα­στή­ρια κα­τέρ­ρι­ψαν το έ­νταλ­μα σύλ­λη­ψης σαν πα­ράνο­μο πα­τώ­ντας στην πιο σκαν­δα­λώ­δη πα­ρα­νο­μί­α της δι­κα­στι­κής δια­δι­κα­σί­ας, δη­λα­δή στο ό­τι δεν κλή­θη­καν οι κα­τη­γο­ρού­με­νοι να δώ­σουν ε­ξη­γή­σεις. Έ­τσι ά­φη­σαν ε­λεύ­θε­ρο το Φι­λιπ­πί­δη, και ο α­νακρι­τής κατέφυγε στην έκδοση δεύ­τε­ρου εντάλματος σύλ­λη­ψης (!) Τελικά το κυνηγητό στην Τουρκία τελείωσε με το Φιλιππίδη να επιστρέφει στην Ελλάδα οπότε και συλλήφθηκε. Ο ίδιος έχει την πο­λι­τι­κή τύ­φλα που χα­ρα­κτη­ρί­ζει ό­λους τους διω­κό­με­νους α­στούς. Έ­τσι δήλω­σε ό­τι ο λό­γος της δί­ω­ξης του εί­ναι η πο­λι­τι­κή του σχέ­ση με τον Κα­ρα­μαν­λή. Αλλά κα­νείς δεν ζη­τά­ει να διω­χθεί ο Κα­ρα­μαν­λής, και κα­νείς δεν  ε­ρευνά­ τα πόθεν έ­σχες του. Γε­νι­κά ο Καραμανλής με τη σιωπή του έχει διευ­κο­λύ­νει το Σα­μα­ρά να ο­λο­κλη­ρώ­σει τις πο­λι­τι­κές εκ­κα­θα­ρί­σεις που εί­χε ξε­κι­νήσει ο ίδιος σαν πρω­θυ­πουργός και πρό­ε­δρος της ΝΔ. Μάλιστα, στη συγκεκριμένη περίπτωση οι συνεργάτες του Κα­ρα­μαν­λή έσπευσαν άμεσα να δηλώσουν τη δυ­σφο­ρί­α του για τις δη­λώ­σεις Φιλιππί­δη και να επιβεβαιώσουν την ε­μπι­στο­σύ­νη του στη δι­καιο­σύ­νη…

Διε­θνές έ­νταλ­μα σύλ­λη­ψης βγή­κε και για τους Γρι­βέ­α-Βά­τσι­κα που βρί­σκονταν στο Λον­δί­νο και πα­ρου­σιά­στη­καν μό­νοι τους στη Σκό­τλα­ντ Γιαρ­ντ ό­που συλ­λή­φθη­καν. Α­φέ­θη­καν ε­λεύ­θε­ροι α­πό το αγ­γλι­κό δι­κα­στή­ριο μέ­χρι τη λήψη της α­πό­φα­σης για την έκ­δο­ση τους με πε­ριο­ρι­στι­κούς ό­ρους (εγ­γύ­η­ση 50000 λιρών και εμ­φά­νι­ση στο α­στυ­νο­μι­κό τμή­μα). Ό­πως α­να­φέ­ρουν τα σχε­τι­κά ρε­πορ­τάζ τα αγ­γλι­κά δι­κα­στή­ρια εί­ναι κα­χύ­πο­πτα για αυ­τού του εί­δους τις διώ­ξεις α­πό τις ελληνι­κές αρ­χές που θεω­ρεί­ται ό­τι πα­ρα­βιά­ζουν τους κα­νό­νες της «δί­και­ης δί­κης». Δέ­χτη­καν τα ε­πι­χει­ρή­μα­τα του δι­κη­γό­ρου τους ό­τι υ­πάρ­χει ε­πι­κίν­δυ­να αρ­νη­τι­κό κλί­μα με δη­μο­σιεύ­μα­τα σε ηλε­κτρο­νι­κά και έ­ντυ­πα μέ­σα ε­νη­μέ­ρω­σης για τις κα­τη­γο­ρί­ες που τους α­πο­δί­δο­νται πριν κρι­θούν από τη δι­καιο­σύ­νη !!! Μά­λι­στα, για τους ί­διους λό­γους οι αγ­γλι­κές αρ­χές δεν έκ­δο­σαν πο­τέ την κα­τη­γο­ρού­με­νη για το πα­ρα­δι­κα­στι­κό κύ­κλω­μα Α­ντω­νί­α Ηλί­α (Εξ­πρές, 22/1/2014). Αυ­τό καθόλου δεν έ­χει α­πα­σχο­λή­σει μέ­χρι σή­με­ρα τους κα­θεστω­τι­κούς ε­πι­κε­φα­λής της κά­θαρ­σης γιατί ο βα­σι­κός τους στό­χος δεν ή­ταν κα­μί­α α­πο­νο­μή δι­καί­ου ή κα­μί­α α­λη­θι­νή κά­θαρ­ση, αλ­λά η εκ­κα­θά­ρι­ση των αντι­πά­λων τους α­πό τη χει­ρα­γω­γη­μέ­νη α­πό τους ί­διους δι­καιο­σύ­νη.

Πε­ριέρ­γως κα­νείς δεν πα­ρό­τρυ­νε τις διοι­κή­σεις στα κα­τά τό­πους γρα­φεί­α του ΤΤ να κά­νουν εντα­τι­κούς δια­χει­ρι­στι­κούς ε­λέγ­χους με­τά τον ε­ντο­πισμό υ­πε­ξαί­ρε­σης α­πό υ­πάλ­λη­λο πο­σού μεγα­λύ­τε­ρου α­πό 500.000 ευ­ρώ τον Ιού­νη του 2013 στο Α­γρί­νιο!!! (www.tanea.gr , 9/6/2013)

Α­κό­μα πιο πε­ριέρ­γως κα­νείς δεν άρ­χι­σε να ψά­χνει μέ­χρι σή­με­ρα την Α­γρο­τική που έ­χει στην πλά­τη της τα πε­λώ­ρια δά­νεια στα κοι­νο­βου­λευ­τι­κά κόμ­μα­τα με μο­να­δι­κή εγ­γύ­η­ση τον κρα­τι­κό προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό, το πλή­θος κόκ­κι­νων δα­νείων σε συ­νε­ται­ρι­σμούς και α­γρό­τες και το δα­νει­σμό στις θυ­γα­τρι­κές της που έ­γι­ναν ό­λες προ­βλη­μα­τι­κές και ξε­που­λή­θη­καν με συ­νο­πτι­κές και σκοτεινές δια­δι­κα­σί­ες σε ρώ­σους ο­λι­γάρ­χες (Δω­δώ­νη-Ζέ­κτσερ, ΣΕ­ΚΑΠ-Σαβ­βί­δης). Σημειώ­νου­με ό­τι για την ε­ξυ­πη­ρέ­τη­ση των συμ­φε­ρό­ντων των ρώ­σι­κων κε­φα­λαί­ων, το κα­θε­στώς ε­πέ­τρε­ψε προ­η­γού­με­να σε έ­να ρώ­σο ο­λι­γάρ­χη, το Νέ­σις, να α­ποκτή­σει το στρα­τηγι­κό πο­σο­στό της Τράπεζας Πει­ραιώς, που α­μέ­σως με­τά α­πό αυ­τή την ε­ξα­γο­ρά γι­γά­ντω­σε, κα­τά­πιε τα πά­ντα, α­πό την Α­γρο­τι­κή έ­ως την Τράπε­ζα Κύ­πρου, και έ­γι­νε η δεύ­τε­ρη με­τά την Ε­θνι­κή με­γα­λύ­τε­ρη τράπεζα στη χώ­ρα.

Διώξεις ΤΤ και Eurobank

Οι ποι­νι­κές διώ­ξεις για το ΤΤ βά­ζουν ε­πί­σης ε­μπό­δια στην πρό­ο­δο της συγχώ­νευ­σης του Ταχυδρο­μι­κού Τα­μιευ­τη­ρί­ου με την Eurobank που βρί­σκε­ται σε ε­ξέλι­ξη, και κυ­ρί­ως μπλο­κάρoυν την ε­ξα­γο­ρά α­πό δυ­τι­κά κε­φά­λαια με­τά την α­να­κεφα­λαιο­ποί­η­σή της.

Ε­δώ και και­ρό α­να­μέ­νε­ται α­πό κα­να­δι­κά και α­με­ρι­κά­νι­κα κε­φά­λαια το νο­μοσχέ­διο που θα αλλά­ξει το ι­σχύ­ον κα­θε­στώς για να μπο­ρέ­σει να γί­νει η ε­ξα­γορά των με­το­χών μέ­σα α­πό αύ­ξη­ση με­το­χι­κού κε­φα­λαί­ου 2 δις ευ­ρώ. Το νο­μο­σχέδιο αυ­τό το μπλο­κά­ρει ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, ε­νώ για αυ­τό το σκο­πό εί­χε συ­να­ντη­θεί με τον Πα­πού­λια (Dealnews, 17/1). Η κυ­βέρ­νη­ση Σα­μα­ρά πα­τά­ει πά­νω στην πί­ε­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, και σή­με­ρα ε­πι­κα­λεί­ται την ι­σχνή της πλειο­ψη­φί­α στη Βου­λή. Ό­σο αμερικά­νοι και κα­να­δοί εί­ναι στο πε­ρί­με­νε εμ­φα­νί­στη­κε έ­νας «α­να­πά­ντε­χος, πλην ι­σχυ­ρός» σύμμα­χος, έ­να κι­νέ­ζι­κο fund, «το ο­ποί­ο μό­λις τώ­ρα εμ­φα­νί­ζε­ται για πρώ­τη φο­ρά στα ελ­λη­νι­κά επεν­δυ­τι­κά πράγ­μα­τα» (www.voria.gr, 17/1/2014). Εί­ναι πο­λύ πι­θα­νόν το κλί­μα που έ­χει δημιουρ­γη­θεί α­πό τις διώ­ξεις του ΤΤ να διώ­ξει α­με­ρι­κά­νους και κα­να­δούς και να μεί­νουν μό­νο οι σύμ­μα­χοι κινέζοι που ό­πως εί­ναι φυσι­κό πο­τέ δεν φο­βού­νται να ε­πεν­δύ­σουν στην Ελ­λά­δα, μιας και κα­μί­α α­ποι­κιο­κρα­τι­κή ε­πέν­δυ­ση τους δεν έ­χει α­ντι­με­τω­πί­σει πο­τέ ο­ποιο­δή­πο­τε ε­μπό­διο σε οποιο­δή­πο­τε ε­πί­πε­δο. Στην πε­ρί­πτω­ση αυ­τή θα γί­νει α­σφα­λώς α­μέ­σως νομο­θε­τι­κή ρύθ­μι­ση, και η Eurobank  με την προί­κα του «υ­γιούς» πλέ­ον ΤΤ θα εί­ναι έτοι­μη να χρη­μα­το­δο­τή­σει τις «υ­γιείς ε­πι­χει­ρή­σεις».

 Οι φα­σι­στι­κές εκ­κα­θα­ρί­σεις που γί­νο­νται με πρό­σχη­μα τα ε­πι­λε­κτι­κά σκάν­δα­λα και μεθοδεύονται    α­πό το σο­σιαλ­φα­σι­σμό ε­τοι­μά­ζουν το έ­δα­φος για τη γιγά­ντω­ση και την κυριαρχία του πιο διε­φθαρ­μέ­νου κρά­τους, και για τη μεγα­λύ­τε­ρη κα­τα­στρο­φή που γνώ­ρι­σε η χώρα.