Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

 Χα­ρα­κτη­ρι­στι­κός εί­ναι ο τρό­πος με τον ο­ποί­ον ερ­μη­νεύ­ει τις κραυ­γα­λέ­ες α­συ­νέ­πειες της κυβέρ­νη­σης ΣΥ­ΡΙΑ­ΖΑ­ΝΕΛ έ­νας α­πό τα κα­τε­ξο­χήν φιλoευ­ρω­πα­ϊ­κά έ­ντυ­πα α­στι­κής τά­ξης, ό­πως εί­ναι “Το Βή­μα” . 

Πιο συ­γκε­κρι­μέ­να, έ­να ρε­πορ­τάζ της ε­φη­με­ρί­δας με τί­τλο “Ο Λε­ο­νίντ, ο Α­λέ­ξης και ο Πα­να­γιώ­της” α­να­φέ­ρε­ται στις ε­πα­φές που εί­χε προ­ε­κλο­γικά το ε­πι­τε­λεί­ο του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ με έ­ναν υ­ψη­λό­βαθ­μο κα­γκε­μπί­τη ο­νό­μα­τι Λε­ο­νί­ντ Ρε­σέτ­νι­κοφ, ε­πι­κε­φα­λής του Ρω­σι­κού Ιν­στι­τού­του Στρα­τη­γι­κών Με­λετών και σύμ­βου­λο του Πού­τιν. Σύμ­φω­να με το άρ­θρο, η ρώ­σι­κη κυ­βέρ­νη­ση υ­πο­σχέ­θηκε μια κά­ποια οι­κο­νο­μι­κή “βο­ή­θεια” στη χώ­ρα μας με α­ντάλ­λαγ­μα το Grexit: 

“Σύμ­φω­να με α­σφα­λείς πη­γές, ο κ. Τσί­πρας σχε­δί­α­ζε α­πό τις αρ­χές του 2014 να “πο­ντά­ρει” στη Μό­σχα για να προ­ε­τοι­μά­σει έ­να στι­βα­ρό και α­ξιό­πι­στο σχέ­διο για την ε­πι­στρο­φή στη δραχ­μή. Οι κ.κ. Καμ­μέ­νος, Δρα­γα­σά­κης, Βα­ρουφά­κης, Παπ­πάς, Λα­φα­ζά­νης κ.ά. γνώ­ρι­ζαν τις βα­σι­κές πτυ­χές του πρω­θυ­πουρ­γικού σχε­δια­σμού. Ό­λοι ε­κτι­μού­σαν πως οι Γερ­μα­νοί, μό­λις θα συ­νει­δη­το­ποιούσαν ό­τι η Α­θή­να εί­ναι α­πο­φα­σι­σμέ­νη να “σπά­σει το γυα­λί” της ευ­ρω­ζώ­νης, θα υ­πο­τάσ­σο­νταν στο ελ­λη­νι­κό αί­τη­μα για μια με­γά­λη δια­γρα­φή του χρέ­ους. Και κά­πως έ­τσι ο κ. Τσί­πρας θα άλ­λα­ζε και την Ευ­ρώ­πη, ό­πως πί­στευε. (…) Ζή­τη­σε λοι­πόν α­πό τη Μό­σχα έ­να δά­νειο ύ­ψους 10 δισ. δο­λα­ρί­ων που θα το α­ξιο­ποιούσε για να υ­πο­στη­ρι­χθεί η δραχ­μή. (…) Η Μό­σχα δεν α­πέρ­ρι­ψε το αί­τη­μα, αλ­λά άρ­χι­σε να συ­ζη­τεί α­ο­ρί­στως για 5 δισ. δο­λά­ρια ως “προ­κα­τα­βο­λή” για τον α­γω­γό South Stream.” 

Α­φού λοι­πόν η ρω­σι­κή “βο­ή­θεια” δεν δό­θη­κε και το Grexit δεν έ­γι­νε έ­ως σήμε­ρα, το συ­μπέ­ρα­σμα που βγά­ζει κα­νείς α­πό την πα­ρα­πά­νω α­νά­λυ­ση εί­ναι ό­τι ο Τσί­πρας, σαν α­δα­ής “πρω­τά­ρης”, ε­ξα­πα­τή­θη­κε α­πό τη σύμ­μα­χό του Μό­σχα και ανα­γκά­στη­κε να πα­ρα­δο­θεί ά­νευ ό­ρων στην Ε­Ε συ­ναι­νώ­ντας στην ε­πι­βο­λή του τρί­του μνη­μο­νί­ου. Το Βή­μα δί­νει τη πα­ρα­κά­τω ε­ξή­γη­ση γι αυ­τήν την α­πο­τυχί­α, η ο­ποί­α  πι­θα­νό­τα­τα  έ­χει κα­τάλ­λη­λα διαρ­ρεύ­σει  α­πό τη Ρω­σί­α για­τί τη βο­λεύ­ει: 

“Για­τί έ­λη­ξε ά­δο­ξα το θερ­μό ελ­λη­νο­ρω­σι­κό φλερ­τ; Σύμ­φω­να με μια εκδο­χή, η Ρω­σί­α α­ντάλ­λα­ξε την Α­θή­να με το Ντο­νέ­τσκ και το Λου­χάν­σκ της Α­νατο­λι­κής Ου­κρα­νί­ας. Σχε­δόν ταυ­τό­χρο­να με το ελ­λη­νι­κό δη­μο­ψή­φι­σμα οι η­γέ­τες των φι­λο­ρω­σι­κών πε­ριο­χών της Α­να­το­λι­κής Ου­κρα­νί­ας προ­κή­ρυ­ξαν το­πικές ε­κλο­γές για το φθι­νό­πω­ρο, που ερ­μη­νεύ­ο­νται ως βή­μα α­πό­σχι­σης, χω­ρίς κα­μί­α ου­σια­στι­κή α­ντί­δραση α­πό την κυ­ρί­α Μέρ­κελ και τον Φραν­σουά Ο­λά­ντ. Εί­ναι έ­να σχέ­διο ε­νί­σχυ­σης της ρω­σι­κής ι­σχύ­ος στην Ου­κρα­νί­α που οι ο­ξυδερ­κείς α­να­λυ­τές στοι­χη­μα­τί­ζουν ό­τι έ­χει τα δα­κτυ­λι­κά α­πο­τυ­πώ­μα­τα του πραγ­μα­τι­στή κ. Ρε­σέτ­νι­κοφ. Και ό­χι μό­νο αυ­τό. Κα­τά μί­α ά­πο­ψη ο ρώ­σος βε­τερά­νος διέ­σω­σε πα­ράλ­λη­λα και μια άλ­λη χώ­ρα, τη χώ­ρα μας, για την ο­ποί­α γνω­ρίζει τό­σο πολ­λά…” 

Ε­πο­μέ­νως, συ­νά­γε­ται απ’ ό­λα αυ­τά, ο Τσί­πρας δεν εί­ναι τσι­ρά­κι της Ρω­σί­ας, αλ­λά εν­δια­φέ­ρε­ται για τη σω­τη­ρί­α  της Ελ­λά­δας, και γι’ αυ­τό ε­λίσ­σεται και ε­πι­χει­ρεί να συ­νά­πτει συμ­φω­νί­ες με τους Ρώ­σους ε­χθρούς των ε­χθρών του, που εί­ναι οι Γερ­μα­νοί. Τι πιο φι­λο-ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και τε­λι­κά πιο φι­λο-Πού­τιν α­πό τέ­τοιου εί­δους α­να­λύ­σεις! Κυ­ρί­ως πό­σο α­νό­η­το εί­ναι  να πι­στεύ­ει κανείς ό­τι η Ρω­σί­α έ­δω­σε την Ελ­λά­δα στην Ευ­ρώ­πη για να πά­ρει την Ου­κρα­νί­α. Μα την Ελ­λά­δα την έ­χει και γι αυ­τό τη θέ­λει μέ­σα και ό­χι έ­ξω α­πό την Ευ­ρώ­πη για­τί έ­τσι κά­νει πε­ρισ­σό­τε­ρη ζη­μιά στην Ευ­ρώ­πη. Η μό­νη α­λή­θεια που μπο­ρεί να έ­χει η πα­ρα­πά­νω ε­κτί­μη­ση εί­ναι ό­τι η Ρω­σί­α προ­σποι­ή­θη­κε ό­τι έ­δω­σε την Ελ­λά­δα στην Ευρώ­πη, για να μπο­ρούν οι φί­λοι της Μέρ­κελ-Ο­λά­ντ να ι­σχυ­ρίζο­νται ό­τι πού­λη­σαν σε αυ­τή τη φά­ση την Ου­κρα­νί­α στη Ρω­σί­α για να πά­ρουν από αυ­τήν την Ελ­λά­δα και έ­τσι να μεί­νει α­κέ­ραια η ΕΖ.

   Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα  ο Τσί­πρας ού­τε α­φε­λής εί­ναι, ού­τε προ­δό­θηκε πο­τέ α­πό το α­φε­ντι­κό του, τον Πού­τιν. Έ­μει­νε στο ευ­ρώ για να το υ­πο­νο­μεύ­ει, ε­πει­δή έ­τσι συμ­φέ­ρει το α­φε­ντι­κό του. Α­πλά φά­νη­κε πως δια­πραγ­μα­τευό­ταν με την Ευ­ρω­ζώ­νη  υ­πέρ της χώ­ρας του. Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα  ε­πι­χεί­ρη­σε, και εν μέ­ρει το έ­χει πε­τύ­χει, να δια­σπά­σει την Ευ­ρώ­πη ε­ξα­κο­ντί­ζο­ντας το ελλη­νι­κό χρέ­ος μέ­σα α­πό το πε­λώ­ριο πα­ρα­γω­γι­κό σα­μπο­τάζ που ο ί­διος έ­χει κλι­μα­κώ­σει σε α­σύλ­λη­πτα ύ­ψη μέ­σα σε 6 μή­νες, ε­νώ με αυ­τό το σα­μπο­τάζ αυ­τός ο τα­λα­ντού­χος, α­πό  μι­κρός α­να­θρεμ­μέ­νος  πρά­κτο­ρας , θα πε­τύ­χει να δω­σει φτηνά στο α­φε­ντι­κό του  τον α­φρό της τσα­κι­σμέ­νης οι­κο­νο­μί­ας της χώ­ρας μας, ι­διαί­τε­ρα τις τρά­πε­ζες. Ταυ­τό­χρο­να ό­λο το ρω­σό­δου­λο σκυ­λο­λό­ι θα μπο­ρέ­σει με το τρί­το μνη­μό­νιο να ο­ξύ­νει στο έ­πα­κρο το α­ντι-ευ­ρω­πα­ϊ­κό αί­σθη­μα μιας ο­λο­έ­να και πε­ρισ­σό­τε­ρο ε­ξα­θλιω­μέ­νης μά­ζας, που θα έ­χει μά­θει να α­ναγνω­ρί­ζει πε­ρισ­σό­τε­ρο α­πό πο­τέ στο πρό­σω­πο της Ε­Ε (και ι­διαί­τε­ρα της Γερ­μα­νί­ας) τον ά­καρ­δο δυ­νά­στη της και ό­χι τους σα­μπο­τα­ρι­στές συ­ρι­ζο­κνί­τες που σκο­τώ­νουν την οι­κο­νο­μί­α και έ­τσι πα­ρά­γουν χρέ­ος. 

Ό­λα αυ­τά δεν θα πε­τυ­χαί­νο­νταν με μια Ελ­λά­δα έ­ξω α­πό το ευ­ρώ. Στην πε­ρί­πτω­ση της δραχ­μής, εί­τε με με­τα­βα­τι­κή προ­στα­σί­α  Σό­υ­μπλε ή α­κό­μα περισ­σό­τε­ρο με ά­γρια έ­ξο­δο τύ­που Λα­φα­ζά­νη, ο πα­ρά­γο­ντας Ευ­ρώ­πη θα ε­ξέ­λι­πε σε με­γά­λο βαθ­μό α­πό την ε­ξί­σω­ση και η φαιο-”κόκκι­νη” πο­λι­τι­κή η­γε­σί­α της χώ­ρας θα έ­με­νε μό­νη της μα­ζί με τους α­να­το­λι­κούς “προ­στά­τες” της, α­πέ­να­ντι σε έ­ναν α­πεί­ρως πιο ε­ξορ­γι­σμέ­νο λα­ό που πιο εύ­κο­λα θα έ­βλε­πε με τη δραχ­μή πα­ρά με το Ευ­ρώ τους α­λη­θι­νούς δυ­νά­στες του και τα τσι­ρά­κια τους που παρι­στά­νουν σή­με­ρα τους “πε­ρή­φα­νους” πα­τριώ­τες . Εν­νο­εί­ται ό­τι ό­πο­τε και ε­άν η Ελ­λά­δα δεν θα μπο­ρεί να κά­νει ζη­μιά μέ­σα στην Ευ­ρώ­πη, δη­λα­δή αν α­πο­μο­νωθεί ο­λο­κλη­ρω­τι­κά, τό­τε η Ρω­σί­α θα δια­τά­ξει τα τσι­ρά­κια της να την πά­νε στη δραχ­μή και α­πό κει στο ρού­βλι. Τό­τε θα α­να­λά­βουν με η χω­ρίς τον “ευ­ρω­παί­ο” Τσίπρα να κά­νουν τη βρω­μο­δου­λειά οι Λα­φα­ζά­νη­δες και οι Λα­πα­βί­τσες.

Α­πό την άλ­λη με­ριά, ου­δέ­πο­τε οι Μέρ­κελ-Ο­λά­ντ πιέ­στη­καν για να κάνουν τα στρα­βά μά­τια α­πέ­να­ντι στα ε­γκλή­μα­τα των ρώ­σων χί­τλερ στην Ου­κρα­νία, ό­πως ι­σχυ­ρί­ζε­ται το άρ­θρο. Αυ­τό το κά­νουν α­πό ι­δε­ο­λο­γί­α, α­πό ε­θε­λού­σια υπο­τα­γή στη ρω­σι­κή πο­λι­τι­κή ε­δώ. Κα­νείς πο­τέ δεν τους ε­ξα­νά­γκα­σε να αρ­νού­νται πει­σμα­τι­κά σε έ­να κρά­τος που βρί­σκε­ται υ­πό με­ρι­κή ε­δα­φι­κή κα­το­χή το στοι­χειώ­δες δι­καί­ω­μα να υ­πε­ρα­σπι­στεί τα σύ­νο­ρα και την κυ­ριαρ­χί­α του, αρ­νού­με­νοι να του προ­μη­θεύ­σουν ό­πλα για να α­ντι­με­τω­πί­σει τους ει­σβο­λείς. Και αν ή­ταν πραγ­μα­τι­κά α­ντι­ρώ­σοι θα κα­τήγ­γει­λαν με ό­ση δύ­να­μη διέ­θεταν τη φι­λο­κα­το­χι­κή στά­ση του έλ­λη­να πρω­θυ­πουρ­γού α­πέ­να­ντι στο ου­κρα­νικό, θα α­πο­μό­νω­ναν τη Ρω­σί­α αλ­λά και την υ­πο­τα­χτι­κή της κυ­βέρ­νη­ση Τσί­πρα και δε θα προ­σπα­θού­σαν με νύ­χια και δό­ντια να του προ­σφέ­ρουν “ευ­και­ρί­ες” χρη­μα­το­δο­τι­κής α­νά­σας που θα τον δυ­νά­μω­ναν πο­λι­τι­κά μέ­σα κι έ­ξω α­πό τη χώρα.    

Φαί­νε­ται πως εί­ναι κυ­ρί­ως γι’ αυ­τή τη χρη­μα­τι­κη ρευ­στό­τη­τα - πα­ρό­λη τη συ­νε­χι­ζό­με­νη πο­ρεί­α κα­ταστρο­φής - που ο συ­ντά­κτης του “Βή­μα­τος” νιώ­θει α­να­κου­φι­σμέ­νος που “κα­τά μί­α ά­πο­ψη ο ρώ­σος βε­τε­ρά­νος διέ­σω­σε πα­ράλ­ληλα και μια άλ­λη χώ­ρα (σ.σ. ε­κτός α­πό τη δι­κιά του), τη χώ­ρα μας, για την ο­ποί­α γνω­ρί­ζει τό­σο πολ­λά…” Τέ­τοιοι άν­θρω­ποι δεν νοιά­ζο­νται που η Ου­κρα­νί­α ποδο­πα­τεί­ται, δια­με­λί­ζε­ται  και μα­τώ­νει αρ­κεί να την βο­λεύ­ει η χώ­ρα τους και τε­λι­κά ο ε­αυ­τός τους. Ό­ποιος σώ­νε­ται ή εν προ­κει­μέ­νω νο­μί­ζει ό­τι σώ­νε­ται σε βά­ρος  τρί­των, εί­ναι κα­τα­δι­κα­σμέ­νος να κα­τα­στρα­φεί, όπως τε­λι­κά θα κατα­στρα­φεί και η Ρω­σί­α αν δεν συ­ντρί­ψει τους Ρε­σέτ­νι­κοφ που τη διοι­κούν.