Σε ότι αφορά το φορολογικό των εισοδημάτων που έρχεται μεθαύριο στη Βουλή και για το οποίο γίνεται ο μεγάλος θόρυβος τις τελευταίες μέρες δεν κουραζόμαστε να επαναλαμβάνουμε ότι στην ουσία είναι οι εσωτερικές πολιτικές δυνάμεις που έχουν την πραγματική ευθύνη και αυτών των μέτρων πείνας του λαού και συντριβής της εσωτερικής αγοράς. Το έγκλημα των δανειστών είναι ότι αναλαμβάνουν αυτοί την πολιτική ευθύνη αυτών των μέτρων και τα επιβάλλουν αφαιρώντας ουσιαστικά από το λαό, σαν ιμπεριαλιστές-προστάτες, το δικαίωμα να μάθει ότι είναι οι ηγετικές εσωτερικές πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις της χώρας που την κατέστρεψαν και συνεχίζουν να την καταστρέφουν. Έτσι ευνουχίζουν τις αντιστάσεις του και τον παραδίνουν δέσμιο στην υπερδύναμη που βρίσκεται πραγματικά πίσω από τις εσωτερικές πολιτικές δυνάμεις. Όλα αυτά για να σώσουν το νόμισμά τους χωρίς να νοιάζονται για τον τρόπο που θα γίνει αυτό, δηλαδή για το ότι κατασκευάζουν ένα κράτος τέρας, φορέα φασισμού, αποσύνθεσης και εξωτερικής εξάρτησης μέσα στην Ευρώπη.
Στην ουσία και τα τρία αυτά χρόνια της διαρκούς χρεωκοπίας το πόσο θα φτωχύνει αυτή η μάζα και για πόσο καιρό εξαρτάται από το πως θα μειώσουν και το εάν θα μειώσουν το κρατικό έλλειμμα οι εσωτερικές πολιτικές δυνάμεις που είναι οι μόνες που έχουν την εξουσία να ξεμπλοκάρουν τις επενδύσεις, να κυνηγήσουν τη διαφθορά και να κατανείμουν με στοιχειωδώς δημοκρατικό τρόπο τα δημοσιονομικά βάρη της αποληρωμής του χρέους που μόνο προϊόν τοκογλυφίας δεν είναι όπως λένε οι ρωσόδουλοι απατεώνες.
Αυτό δηλαδή που γίνεται κάθε φόρα με κάθε νέο μνημόνιο είναι το εξής: Η Τρόικα λέει πχ: «Κόψτε μέσα από τη φορολογία 3 δις από το κρατικό έλλειμμα. Φέρτε τις προτάσεις σας για τον τρόπο που θα γίνει αυτό και εμείς θα απαντήσουμε ποια μέτρα θα δεχτούμε και ποια όχι». Απαντώντας σε αυτό η κυβέρνηση θα μπορούσε είτε να αυξήσει τις φορολογικές εισροές χτυπώντας τη φοροδιαφυγή και αυξάνοντας τη φορολογία για τα πολύ μεγάλα ατομικά εισοδήματα, είτε αυξάνοντας τη φορολογητέα ύλη με το να επιτρέψει τις επενδύσεις, είτε να μειώσει το κόστος λειτουργίας του δημόσιου χτυπώντας τη διαφθορά και τον παρασιτισμό του, είτε να κόψει κρέας από τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους, τους μικροεπαγγελματίες και το παραγωγικό κεφάλαιο. Κάνει πάντα συστηματικά το τελευταίο. Και αφού το κάνει βγαίνει στο λαό και λέει: «Μας ζήτησε η Τρόικα, ειδικά μάλιστα η Γερμανία, να σας κόψουμε νέα κομμάτια από το λίγο κρέας που σας έμεινε. Δυστυχώς είμαστε υποχρεωμένοι να το κόψουμε γιατί με μια χρεωκοπία θα πεθαίνατε». Τότε βγαίνει η αντιπολίτευση και τους λέει: «Δεν έπρεπε να το δεχτείτε αυτό γιατί οι δανειστές δεν μπορούν να μας αφήσουν να χρεωκοπήσουμε για να μην πεθάνει το Ευρώ τους». Δηλαδή στην πράξη και η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση συμφωνούν, όπως κάνουν εδώ και χρόνια, στο παραγωγικό σαμποτάζ και στη διαφθορά και ρίχνουν την ευθύνη της χρεωκοπίας και της πείνας στην ΕΕ, και ειδικά στην καρδιά της που είναι η Γερμανία. Έτσι το ελληνικό έθνος που καταβασανίζεται διδάσκεται να μισεί τις σχετικά πιο φιλικές του εξωτερικές δυνάμεις και να αγαπάει τις απόλυτα πιο εχθρικές του, δηλαδή να μισεί την Ευρώπη και να αγαπάει την Κίνα και πιο πολύ τη Ρωσία που ευθύνεται για τα βάσανά του.
Πιο συγκεκριμένα οι εσωτερικές κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις θα μπορούσαν αμέσως-αμέσως να μειώσουν το κρατικό έλλειμμα χωρίς καθόλου να φτωχύνουν το λαό με το να αξιοποιήσουν μόνο ένα μικρό μέρος από το «θαμμένο χρυσάφι» της χώρας, δηλαδή απελευθερώνοντας τις μπλοκαρισμένες από τους ίδιους επενδύσεις στην τουριστική γη, στους υδρογονάνθρακες, στον «κυριολεκτικό» χρυσό και πάνω απ’ όλα στην παραπεταμένη γνώση ενός επιστημονικοτεχνικά καταρτισμένου (και μάλιστα επώδυνα καταρτισμένου λόγω εκπαιδευτικού σαμποτάζ) λαού. Η άρνηση τους να τα κάνουν όλα αυτά αποδεικνύεται περίτρανα από το ότι έχουν αρνηθεί επίμονα και με εγκληματική μεθοδικότητα πάνω στην κρίση να απορροφήσουν τα πάνω από 10 δις των ΕΣΠΑ που είτε τα μπλόκαραν ή τα σκόρπισαν σε μη παραγωγικές δράσεις. Επίσης θα μπορούσαν να αυξήσουν τη φορολογητέα ύλη χτυπώντας με νέες τεχνικές μέθοδες και διοικητικούς ελέγχους την εφοριακή διαφθορά που έχει σαν αποτέλεσμα να γδέρνονται ξανά και ξανά όσοι δεν μπορούν να κρύψουν εισοδήματα και πλούτο. Μόνο ο ΦΠΑ από όλες τις παραπάνω πηγές θα ήταν δεκάδες δις που θα εξουδετέρωναν το πιο μεγάλο μέρος από τα μέτρα της εξαθλίωσης των φτωχών αλλά και από τα μέτρα της υπερφορολόγησης πάνω στην κρίση του πιο παραγωγικού βιομηχανικού κεφάλαιου.
Πολλά από αυτά τα μέτρα, όπως και άλλα που έχουν να κάνουν με τη μείωση του κόστους παραγωγής αλλά και του κόστους ζωής των πολιτών πχ παρασιτικές έμμεσες επιδοτήσεις σε δικηγόρους, μηχανικούς, μεταφορείς, τα έχουν προτείνει και οι ίδιοι οι δανειστές. Αλλά καμιά κυβέρνηση και καμιά αντιπολίτευση δεν τα θέλει αυτά και ούτε οι δανειστές τα επιβάλουν με απαιτητικότητα. Κι αυτό γιατί οι μεν κυβερνητικοί όπως έχουμε ξαναπεί δεν θέλουν η χώρα να ορθοποδήσει ώστε να μπορεί να υποδουλωθεί στα κρυφά ανατολικά αφεντικά τους, οι δε δανειστές βλέπουν στην κάθε φορά σφαγή των φτωχών την ύψιστη απόδειξη ότι οι κυβερνήσεις δεν πάσχουν από φιλολαϊκή λογική. Μάλιστα αυτή τη φορά περισσότερο από κάθε άλλη η κυβέρνηση των μέτρων μείωσε τη φορολογία εισοδήματος για τους πλούσιους (από 45% σε 40%), ενώ την αύξησε αρκετά για τους μικρούς (μέχρι 25000 Ευρώ) και την αύξησε σημαντικά για τους μεσαίους (από 25000 έως 45000).
Έτσι το νέο φορολογικό που ετοιμάζεται είναι μια νέα επιβάρυνση των φτωχών και κυρίως των μεσαίων που την ευθύνη της την έχει σύσσωμο το εσωτερικό πολιτικό καθεστώς αλλά την αναλαμβάνουν πολιτικά οι δανειστές. Αυτό το κάνουνοι τελευταίοι για να μη θίξουν τους κυβερνητικούς διπρόσωπους ψευτοευρωπαίους που τους λογαριάζουν σαν τους τελευταίους καλούς φίλους τους και συμμάχους τους για να κρατηθεί για ένα διάστημα η Ελλάδα στο Ευρώ και να μην ταραχτεί το κοινό νόμισμα.
Αλλά η νέα σφαγή των μικρομεσαίων δεν είναι μόνο αυτό και δεν είναι κυρίως αυτό που ενδιαφέρει περισσότερο στο νέο φορολογικό τους κυβερνητικούς και αντιπολιτευτικούς προβοκάτορες. Πιστεύουμε ότι αυτό που τους ενδιαφέρει περισσότερο είναι να περάσουν μια ακόμα πιο πολύ ψηλή φορολογία της μεγάλης ακίνητης περιουσίας από αυτήν που επιβλήθηκε το 2010 με το νομοσχέδιο που σε λίγο σκοπεύουν να φέρουν στη Βουλή. Αυτό το θέλουν όχι μόνο και όχι τόσο για να δώσουν ένα στρατηγικό χτύπημα στη μεγάλη ντόπια αστική τάξη, που το προσωπικό της κεφάλαιο το έχει εξασφαλίσει με τη μορφή της γαιοχτησίας, αλλά για να υποχρεώσουν τους κατόχους της να την πουλήσουν όσο όσο στα νέα αφεντικά της χώρας, στους κινέζους και κυρίως στους ρώσους φασίστες. Ειδικά μάλιστα ενδιαφέρονται με αυτόν τον τρόπο να διευκολύνουν ένα ρώσικο μαζικό εποικισμό στη χώρα μας που θα δώσει τη δυνατότητα στους νεοναζί του Κρεμλίνου να επεμβαίνουν στρατιωτικά στη χώρα προκειμένου τάχα «να προστατεύσουν την περιουσία και τη ζωή των υπηκόων τους» όπως το έκαναν πχ στην μισο-κατοχή της Γεωργίας.
Άρα τελικά ο γαιοκτήμονας που δεν έχει ρευστό πρέπει είτε να πουλήσει είτε να δανειστεί. Αλλά να δανειστεί σήμερα δεν μπορεί από χρεωκοπημένες τράπεζες παρά μόνο αν βάλει υποθήκη όλη την περιουσία του, που είναι σα να πουλάει όσο-όσο. Έτσι πουλάει όσο-όσο στον πρώτο που θα του δώσει ρευστό. Και επειδή ξαφνικά έρχονται πολλοί να πουλήσουν όσο-όσο όχι μόνο μεγαλογαιοκτήμονες από την υπερφορολόγηση αλλά και μικρομεσαίοι αστοί από τις χρεωκοπίες τους, οι τιμές της γης έχουν αρχίσει να καταρρέουν.
Αυτή η προσφορά φτηνής γης από μόνη της δεν είναι καθόλου κακό πράγμα. Κανονικά μάλιστα είναι πολύ καλό. Μόνο στις συγκεκριμένες συνθήκες είναι πολύ κακό πράγμα.
Εμείς σαν κομμουνιστές έχουμε στο επαναστατικό πρόγραμμά μας την απαλλοτρίωση της μεγάλης ακίνητης περιουσίας για να περάσει αυτή στην ιδιοκτησία όλου του λαού. Επίσης και από αστοδημοκρατική άποψη είναι πολύ θετικό να φορολογείται πολύ ψηλά η μεγάλη ακίνητη περιουσία για να μη μένει στα χέρια γαιοκτημόνων που περιορίζουν την προσφορά της οπότε η τιμή της ανεβαίνει στα ύψη. Με αυτήν την τεχνητή ύψωση ο γαιοκτήμονας γίνεται ένα γιγαντιαίο παράσιτο που εμποδίζει την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων και ταυτόχρονα την καρπώνεται σε πελώριο βαθμό, όποτε αυτή υπάρξει. Με την υπερφορολόγηση λοιπόν της μη ιδιοχρησιμοποιούμενης ακίνητης περιουσίας αυξάνεται γενικά η προσφορά της γης για παραγωγική ή και ατομική κατανάλωση πράγμα που είναι πολύ καλό, έτσι κι αλλιώς για την κοινωνία. Αυτήν την αλήθεια επικαλούνται άλλωστε οι ντόπιοι ψευτοαριστεροί που θέλουν τώρα μαζί με την κυβέρνηση να επιβάλουν με το νέο νομοσχέδιο που ετοιμάζουν ακόμα μεγαλύτερη φορολόγηση της μεγάλης ακίνητης περιουσίας. Μόνο που την επικαλούνται όχι για το καλό του λαού και της χώρας αλλά γιατί ξέρουν ότι σήμερα και συγκεκριμένα αυτή η υπερφορολόγηση σημαίνει πρακτικά πέρασμα της μεγάλης γαιοκτησίας από μια ντόπια παρασιτική αστική τάξη σε μια κατοχική ναζιστικού τύπου ιμπεριαλιστική αστική τάξη.
Αυτό συμβαίνει γιατί οι μόνοι που είναι σήμερα διατεθειμένοι να αγοράσουν σε μαζική κλίμακα τις σκοτωμένες αυτές ακίνητες περιουσίες είναι οι μεγαλοαστοί των δύο πιο ισχυρών φασιστικών χωρών του κόσμου και ταυτόχρονα των πιο άγρια εκμεταλλευτικών και διεφθαρμένων, οι ρώσοι και οι κινέζοι μεγαλοαστοί, κυρίως οι πρώτοι. Και τούτο γιατί μόνο αυτοί μπορούν να ξέρουν ότι έχουν ένα καθεστώς που όχι μόνο δεν θα τους χτυπήσει αλλά τους είναι αφοσιωμένο μέχρις αυτοθυσίας και θα προστατέψει και θα αυγατέψει την περιουσία τους και ότι έχουν έναν λαό που σε πρώτη φάση θα δει με αδιαφορία, ακόμα και με συμπάθεια την είσοδο τους στη χώρα σαν δήθεν αντίβαρο στην ανύπαρκτη γερμανική κατοχή. Επίσης από κοντοπρόθεσμη άποψη είναι αυτοί που ξέρουν ότι η χώρα θα μείνει στο Ευρώ, επειδή αυτό συμφέρει στους ίδιους. Αντίθετα οι δυτικοί αστοί και βασικά οι ευρωπαίοι αστοί το μόνο που έχουν δει τα τελευταία χρόνια από την Ελλάδα είναι τον τρόπο με τον οποίο χάνουν τα λεφτά που είχαν τοποθετήσει σε αυτή με τη μορφή των κρατικών ομολόγων, των τραπεζών, και άλλων επιχειρήσεων και γι αυτό δεν την πολυπλησιάζουν ή όποτε την πλησίασαν για να επενδύσουν κυβερνήσεις και «κινήματα» τους διώξανε με τις κλωτσιές. Μάλιστα οι πιο ευρωπαϊστές από αυτούς, οι Γερμανοί, ήδη θεωρούνται από σύσσωμο το έθνος ως κατοχική δύναμη. Ποιος δυτικός λοιπόν που δεν είναι αρκετά συνδεδεμένος με τα ρώσικα κυκλώματα εξουσίας –και θα υπάρξουν αρκετοί τέτοιοι που τους θέλει το καθεστώς για ξεκάρφωμα- θα ρίσκαρε να τοποθετήσει ζεστά Ευρώ σε μια χώρα που ίσως αύριο χρεωκοπήσει, που ήδη ετοιμάζεται να κάνει δυσμενέστερους τους νόμους για τη γαιοκτησία και που οι έλληνες γείτονές του μπορεί κάποια στιγμή να τον πάρουνε με τις πέτρες ή να φωνάξουν τους ναζιστές να το κάνουν; Εννοείται ότι ακόμα λιγότερο από τους ευρωπαίους είναι δυνατό να τρέξουν μαζικά να αγοράσουν φτηνή γη οι πιο πλούσιοι έλληνες που διαθέτουν χρήμα. Αυτοί τρέχουν σαν τρελοί να σώσουν και το χρήμα και τα ακίνητά τους. Μόνο πάλι τα συνειδητά ανατολικά λαμόγια, τα δεμένα με το νέο βαθύ καθεστώς μπορούν να αγοράσουν αν και το συνολικό κεφαλαιακό τους βάθος είναι ασήμαντο σε σχέση με το ρώσικο και το κινέζικο.
Αλλά το ότι το ανατολικό κεφάλαιο είναι εκείνο που κυρίως θα αγοράσει στο μεγάλο ξεπούλημα της χώρας που έχει αρχίσει δεν είναι απλά μια υπόθεση όπως ήταν πριν από τρία χρόνια όταν το προβλέπαμε. Είναι ένα γεγονός καθώς βασικά είναι οι ρώσοι και δευτερευόντως οι κινέζοι που αγοράζουν. Και όχι μόνο γη παντού στην Ελλάδα, ιδιαίτερα στην Χαλκιδική όπου έχουν αγοράσει εκατοντάδες μεγάλες ιδιοκτησίες, αλλά αγοράζουν τομείς κλειδιά: τράπεζες (Πειραιώς, ΑΤΕ, Γενική), εργοστάσια δεμένα με την πλατειά πρωτογενή παραγωγή (Δώδωνη) και σε λίγο μεταφορές (ΟΣΕ), ενέργεια (ΔΕΠΑ) κλπ.
Μπαίνει εδώ το εξής ερώτημα: Μα καλά ας υποθέσουμε ότι ο ρώσος αστός αγόρασε φτηνά μια ακριβή ιδιοκτησία. Αυτόματα όμως δεν θα πρέπει και αυτός να πληρώνει γι αυτήν από δω και πέρα ψηλό φόρο κατοχής και αύριο δωρεάς, γονικής παροχής, και τα παιδιά του κληρονομιάς κλπ; Η ουσιαστική απάντηση είναι ότι ο ρώσος αγοραστής δεν θα ιδιοποιηθεί τη γη με τους όρους εκμετάλλευσης της που την είχε ιδιοποιηθεί ο έλληνας ή έστω ο δυτικός προηγούμενος ιδιοκτήτης. Αν για παράδειγμα ο προηγούμενος ιδιοκτήτης είχε μια πελώρια εκτός σχεδίου τουριστική περιοχή που μπορούσε να δομηθεί σε πολύ περιορισμένη κλίμακα ή δεν μπορούσε καθόλου να δομηθεί λόγω των σαμποτέρ, ο νέος ιδιοκτήτης θα έχει έναν κρατικό μηχανισμό και μια νομοθεσία που θα είναι ενισχυτικοί της επένδυσής του. Σήμερα για παράδειγμα όταν λέμε επένδυση στην τουριστική γη εννοούμε κατασκευή συγκροτημάτων ιδιόκτητων τουριστικών κατοικιών, πράγμα που ως τα σήμερα πρακτικά απαγορεύεται διά ροπάλου στη χώρα μας από το διακομματικό καθεστώς κορυφής με οικολογικά, αρχαιολογικά και άλλα προσχήματα (θυμόμαστε το δήθεν «σκάνδαλο» Στέγκου στη Χαλκιδική, για το οποίο αποκεφαλίστηκε σε μια νύχτα το 7% της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ). Αυτό που για 40 χρόνια απαγορευόταν στην Ελλάδα θα επιτραπεί, τάχα λόγω κρίσης, στους νέους ρώσους μεγαλο-γαιοκτήμονες που δεν κρύβουν τα σχέδιά τους για δόμηση τουριστικής κατοικίας. Τουριστική κατοικία σημαίνει τελικά τεμαχισμός της μεγάλης γαιοκτησίας με την απόσπαση όμως πελώριων υπεραξιών. Δηλαδή οι νέοι ιδιοκτήτες θα πουλήσουν πολύ πιο ακριβά τη φτηνά αποκτημένη γη τους στους συμπατριώτες τους, ιδίως την απέραντη εκτός σχεδίου, και αυτοί θα πληρώνουν τους αντίστοιχους πολύ μικρούς φόρους κατοχής, δωρεάς, γονικής παροχής, κληρονομιάς, για τη μικρή και μεσαία ιδιοκτησία που θα γίνουν πιο μικροί με το νέο νόμο και είμαστε σίγουροι ακόμα πιο μικροί μελλοντικά και για τους μεγάλους ρώσους ιδιοκτήτες όταν η παράδοση της γης στα νέα αφεντικά θα ολοκληρωθεί και νέοι νόμοι ευνοϊκοί ξανά για τη μεγάλη ιδιοκτησία θα φτιαχτούν στο λεφτό. Αντίστοιχοι ευνοϊκοί όροι ιδιοποίησης θα υπάρχουν για κάθε τι που θα αγοράζουν τα νέα αφεντικά που γι αυτό το λόγο μένουν χωρίς ισχυρούς διεθνείς ανταγωνιστές σε όλες τις μεγάλες εξαγορές. Θυμόμαστε πως εξουδετερώθηκε η ελβετική MSC που διεκδικούσε ισχυρά την προβλήτα 2 του Πειραιά απέναντι στην ΚΟΣΚΟ. Η MSC την κοστολογούσε προφανώς με την υπόθεση ότι θα πλήρωνε τους γνωστούς πανύψηλους μισθούς των λιμενεργατών και την οργανωμένη λούφα μιας ΔΕΚΟ και θα αντιμετωπίζει τις γνωστές ατελείωτες απεργίες της. Αλλιώς την κοστολογούσε η ΚΟΣΚΟ που προφανώς είχε πάρει διαβεβαιώσεις από το καθεστώς ότι θα αποσυρθούν με αποζημιώσεις από το κράτος όλοι οι παλιοί ακριβοί λιμενεργάτες και στη θέση τους θα προσληφθούν από την ΚΟΣΚΟ καινούργιοι από 3 ως δέκα φορές πιο φτηνοί (1100 Ευρώ οι λιγότεροι και 650 Ευρώ οι περισσότεροι) που θα τους έχει αφαιρεθεί το δικαίωμα της απεργίας χωρίς καμιά ΓΣΕΕ και κανένα ΠΑΜΕ να διαμαρτυρηθούν ποτέ ουσιαστικά. Επίσης ήξερε η ΚΟΣΚΟ ότι θα κτίσει σε χρόνο μηδέν στην προβλήτα 2 ένα κτίριο 7000 τμ χωρίς κανένα πολεοδομικό εμπόδιο και χωρίς κανένα κίνημα κατοίκων και κανένα ΣτΕ να την εμποδίσει ποτέ. Έτσι πήρε το λιμάνι μετά από έναν ουσιαστικά στημένο διαγωνισμό.
Η αφάνταστη ευλυγισία και προσαρμοστικότητα του διακομματικού καθεστώτος στις νομοθετικές επιταγές των νέων αφεντικών φανερώνεται πιο μεγαλόπρεπα από παντού στο ζήτημα της τουριστικής κατοικίας. Ο ρώσος ιδιοκτήτης αλλά και ο μεσαίος και ο μεγάλος μπορούν να ιδιοποιηθούν ολοκληρωτικά και απρόσκοπτα το σπίτι τους στην Ελλάδα μόνο αν έχουν εξασφαλίσει εύκολη και σχεδόν διαρκή βίζα. Αυτήν δεν τους τη δίνει προς το παρόν καμιά χώρα της ΕΕ αλλά θέλει να τους τη δώσει ο ελληνικό κράτος και μάλιστα όχι μόνο αυτήν αλλά θέλει να τους δώσει και το δικαίωμα της μόνιμης παραμονής στην Ελλάδα. Ο νέος νόμος ετοιμάζεται να τους δώσει βίζα και μόνιμη παραμονή πενταετίας, προφανώς ανανεούμενης, αρκεί να έχουν αγοράσει σπίτι κάποιας αξίας πχ πάνω από 300.000 Ευρώ. Μάλιστα οι επίσημοι διαρροείς από το υπουργείο οικονομικών δεν κρύβουν ότι ο νόμος γίνεται για να διευκολύνουν ειδικά τους ρώσους «ορθόδοξους αδελφούς μας» να αγοράσουν στην Ελλάδα. Την ίδια ώρα οι ρωσόδουλοι «ορθόδοξοι» ναζί-μπράβοι της Χρ. Αυγής μαχαιρώνουν και ξυλοφορτώνουν σαν υπανθρώπους τους μετανάστες που οι «αριστεροί» προβοκάτορες του καθεστώτος φέρνουν και αφήνουν απροστάτευτους στην Ελλάδα (φτηνή σάρκα για μαχαίρωμα) με την πολιτική των «ανοιχτών συνόρων». Είναι φυσική η διαφορά ανάμεσα τους. Οι ρώσοι αγοραστές με βίζα και την ουσιαστικά μόνιμη άδεια παραμονής στο χέρι θα προορίζονται για έποικοι –αφέντες της αποικιοκρατούμενης χώρας πράγμα που τόσο καλά ξέρει να κάνει κάθε τσαρική Ρωσία στην ιστορία της ενώ οι δεύτεροι θα προορίζονται, όπως και τώρα για οικονομική εκμετάλλευση και διεθνείς πολιτικές προβοκάτσιες.
Στο σύνολο αυτών των επερχόμενων φορολογικών μέτρων φαίνεται πόσο πολιτικά συγκροτημένος και πόσο συγκεντρωμένος σε μια κατεύθυνση είναι ο νόμος που έρχεται σε ότι αφορά την φορολογία ακινήτων. Μάλιστα μπορούμε να υποθέσουμε ότι ο νόμος για τη φορολογία εισοδημάτων που τώρα δα συζητιέται, ακόμα και ο θόρυβος που γίνεται γι αυτόν και η διαπάλη σχετικά με αυτόν και ιδίως οι παράξενες υπαναχωρήσεις της κυβέρνησης σχετικά με αυτόν υπηρετούν τη διαμόρφωση του κατάλληλου φορολογικού για την ακίνητη περιουσία.
Προς το παρόν μόνο έτσι μπορούμε να εξηγήσουμε γιατί η κυβέρνηση προωθεί τη μείωση της φορολογίας των ενοικίων στο συζητούμενο νομοσχέδιο που πάντα ως τώρα μπαίνανε στο συνολικό εισόδημα ενώ τώρα ξαφνικά ξεχωρίζονται και φορολογούνται με μειωμένο συντελεστή. Αυτό είναι σκανδαλωδώς άδικο και υπέρ του παρασιτισμού και κατά των μισθωτών και είναι κέρδος όχι τόσο για τους μικρούς ραντιέρηδες των δύο διαμερισμάτων που φορολογούνται με 10% αλλά για τους ραντιέρηδες με μεγάλα και πολλά σπίτια που φορολογούνται ξαφνικά με 33% ενώ ως τώρα φορολογούνταν με 45%. Επίσης είναι σκανδαλώδες που και τα υπόλοιπα εισοδήματα αυτών των ραντιέρηδων ενώ φορολογούνταν ως τώρα με το 45% τώρα προτείνεται και αυτών κι όλων των άλλων πλούσιων τα εισοδήματα να φορολογούνται με 40%. Αυτή η μείωση την ώρα που έπρεπε να είναι αύξηση όχι απλά στο 45% αλλά και στο 60% και στο 70% δείχνει όχι μόνο πόσο αυτή η κυβέρνηση, όπως και όλες οι προηγούμενες, ευνοεί τους μεγαλοραντιέρηδες και γενικά τα μεγάλα ατομικά εισοδήματα, αλλά ότι θέλει κάποια ειδική ταξική συμμαχία να πετύχει τώρα δα που τους μειώνει προκλητικά το φόρο. Και η συμμαχία που πετυχαίνει είναι όχι τόσο ότι παίρνει μαζί της πολιτικά τους εκατοντάδες χιλιάδες μικρούς ιδιοκτήτες-ραντιέρηδες που παίρνουν ένα δυο νοίκια*, αλλά το ότι καθησυχάζει αρκετά τους μεγάλους ιδιοκτήτες οι οποίοι ναι μεν θα πληρώνουν ψηλό χρονιάτικο ενιαίο φόρο για τη συνολική ακίνητη περιουσία τους αλλά θα έχουν τουλάχιστον λεφτά για να την πληρώσουν με τα λιγότερο φορολογημένα νοίκια που παίρνουν. Έτσι οι τελευταίοι δεν θα ανεβούν στα δέντρα να φωνάξουν ενάντια σε έναν αυξημένο ενιαίο φόρο που θα υπερφορολογήσει τους συναδέλφους τους γαιοχτήμονες μεγάλους ή και μεσαίους που κατέχουν μεγάλες ή ακριβές εκτάσεις άχτιστης γης που δεν δίνουν εισόδημα και έτσι εύκολα θα τις δημεύει υπέρ των ρωσοκινέζων «αγοραστών»-ληστών. Δηλαδή η κυβέρνηση διασπάει τους γαιοκτήμονες. Η πρόθεσή της να πετύχει παράδοση φτηνής γης στους ρωσοκινέζους και όχι είσπραξη φόρων αποδεικνύεται και από το ότι το νέο νομοσχέδιο περιλαμβάνει τώρα στη φορολογούμενη ακίνητη περιουσία και τα εκτός σχεδίου αγροτεμάχια που είναι πανάκριβα ειδικά στις τουριστικές περιοχές. Όταν η σαμποταρίστρια Μπιρμπίλη είχε προσπαθήσει να μειώσει τη δυνατότητα των ιδιοκτητών τους να χτίζουν, πάλι για να φτηνύνουν τη γη για τα νέα αφεντικά, αυτοί είχαν αντιδράσει αποτελεσματικά. Τώρα ο φόρος θα υποχρεώσει πολλούς από αυτούς σε ακριβές περιοχές να το κάνουν. Η χαρακτηριστική αντίφαση στην όλη υπόθεση είναι ότι η κυβέρνηση ενώ υποτίθεται ότι πνίγεται για περισσότερους φόρους τώρα δα μειώνει τους πιο άμεσους και σίγουρους μετρήσιμους φόρους που είναι αυτοί από εισοδήματα ενοικίων και ψηλώνει τους εντελώς αμφίβολους στην είσπραξή τους, ειδικά μέσα στην κρίση ρευστού, φόρους της ακίνητης περιουσίας που δεν δίνει εισοδήματα.
Με έναν ανάλογο τρόπο μπορούμε να εξηγήσουμε και αυτές τις πρωτοφανείς παλινδρομήσεις στο πρώτο φορολογικό. Δηλαδή ότι δίνεται στη δημοσιότητα αρχικά σαν μια ακόμα μεγάλη σφαγή των μικρομεσαίων και μετά η σφαγή μειώνεται σε αρκετό βαθμό. Μια αρκετά καλή εξήγηση βέβαια είναι και αυτή που δίνουν οι περισσότεροι, δηλαδή ότι αρχικά εμφανίζεται ένας πολύ κακός νόμος και μετά, ιδιαίτερα με την επέμβαση του «φιλολαϊκού» ΔΗΜΑΡ, ο νόμος καλλιτερεύει αισθητά, οπότε η ΔΗΜΑΡ, δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ που είναι στην κυβέρνηση, κάπως διασώζεται πολιτικά, όπως κάπως ελαφρώνει κι η θέση του Σαμαρά. Όμως το ζήτημα που μπαίνει εδώ είναι αν με τις περικοπές βγαίνουν τα λεφτά που θέλει η Τρόικα. Αν μεν η Τρόικα εγκρίνει το αλλαγμένο νομοσχέδιο αυτό θα σημαίνει ότι οι ελιγμοί ήταν τακτικοί πολιτικάντικοι. Αν η Τρόικα «κλωτσήσει» έντονα τότε θα έχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε ότι η κυβέρνηση θα απαντήσει με την αντιπρόταση να αυξηθούν οι συντελεστές στο φορολογικό της ακίνητης περιουσίας. Και λίγοι θα τολμήσουν να αντιμιλήσουν γιατί θα είναι πια «εθνική» ανάγκη να περάσουν τα δύο νομοσχέδια και να πάρει η χώρα την περίφημη δόση ναρκωτικού. Ήδη ο ρωσόδουλος Κουβέλης σαν απάντηση σε όσους τον κατηγορούν ότι δεν φτάνουν τα λεφτά για τις «φιλολαϊκές» περικοπές που απαιτεί στο πρώτο νομοσχέδιο προτείνει ακόμα μεγαλύτερη αύξηση του συντελεστή μεγάλης ακίνητης περιουσίας.
Ότι και να γίνει πάντως από δω και μπρος είναι σίγουρο ότι κάτω πολύ βρώμικο ετοιμάζεται με τα δύο νέα δίδυμα φορολογικά. Και μόνο το ότι το νομοσχέδιο για την ακίνητη περιουσία κυριολεκτικά κρύφτηκε μέσα στην τελευταία βδομάδα ενώ προαναγγελλόταν και διέρρεε με αλλεπάλληλες εκδοχές επί δύο μήνες δείχνει ότι σε αυτό συγκεντρώνεται το μεγαλύτερο καθεστωτικό ενδιαφέρον. Οι νέοι τσάροι έχουν διδαχτεί πικρά από την εποχή του Καποδίστρια και του Όθωνα ότι δεν μπορούν να ελέγξουν την Ελλάδα αν δεν ελέγξουν σε βάθος την πολιτική και οικονομική της ζωή. Και δεν μπορούν να πετύχουν τίποτα από αυτά αν δεν ελέγξουν σε σημαντικό βαθμό την σε γενικές γραμμές πολύ κατατεμαχισμένη και ζηλότυπα και παθολογικά φτιαγμένη ελληνική γαιοκτησία.
*Εννοείται ότι με τον ενιαίο φόρο καταργείται, και σωστά, το κτηνώδες χαράτσι για τους μικρο-ιδιοκτήτες που έχουν μόνο το δικό τους σπίτι (αυτό μπήκε περισσότερο για να χρεωκοπήσει η ΔΕΗ παρά να εισπραχθούν λεφτά) πράγμα που διευρύνει με εκατομμύρια ανθρώπους τη βάση του μετώπου υπέρ του νέου φορολογικού για την ακίνητη περιουσία. Ο σοσιαλφασισμός έχει πάρει ουσιαστικά την εξουσία στην Ελλάδα κάνοντας πάντα το ίδιο επί 30 χρόνια: Κάνει τακτικές συμμαχίες με το λαό δίνοντας του μικροανταλλάγματα για να μπορεί με τη συγκατάθεση του να εγχειρίζει τα κομμάτια της άρχουσας τάξης που συναντάει μπροστά του και για να διεισδύει βαθύτερα στο κράτος της. Μετά παίρνει πίσω δεκαπλάσια αυτά που έδωσε στο λαό. Αυτή την αλήθεια ζούμε τώρα με την μεγάλη καταστροφή που ήρθε σαν κεραυνός μετά το μεγάλο πάρτυ.