Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Η μεγάλη ήττα της ΕΕ στο ζήτημα των εμβολίων, δηλαδή η σκανδαλώδης καθυστέρηση της μεγαλύτερης οικονομικής δύναμης του κόσμου στο να νικήσει την πανδημία σε σχέση ειδικά με το Ενωμένο Βασίλειο και λιγότερο με τις ΗΠΑ είναι μια ευκαιρία για να αποκαλυφθεί ότι κάτι πολύ σάπιο υπάρχει μέσα της, ειδικά στην ηγεσία της. Αυτό το κάτι είναι η βαθιά της πολιτική διάβρωση από τον κύριο εξωτερικό εχθρό της που είναι η ρώσικη υπερδύναμη. Αυτός ο εσωτερικός εχθρός εμφανίζεται στην περίπτωση του εμβολιασμού με τους συγκεκριμένους υπεύθυνούς του, τόσο τους τυπικούς όσο και τους άτυπους αλλά ουσιαστικούς. Αυτός ο εχθρός έχει μια ιδιότητα που τον κάνει πολύ δύσκολο να αποκαλυφθεί και είναι η ασύλληπτη ευλυγισία του. Μόλις φαίνεται ότι το σχέδιό του βρίσκει αντιστάσεις ξέρει να υποχωρεί και να ανασυντάσσεται.

 

Την ίδια ώρα που εντείνεται η χιτλερική επέμβαση των ρώσων σοσιαλιμπεριαλιστών στην ανατολική Ουκρανία, τα ελληνόφωνα φερέφωνά τους – που έχουν εδώ το μονοπώλιο της ενημέρωσης – προσπαθούν μάταια να μας πείσουν πως δεν υπάρχει καμία ρωσική εισβολή,ότι τα θύματα είναι αποτέλεσμα της «απροκάλυπτης επέμβασης των ΗΠΑ και της ΕΕ στη χώρα αυτή» (βλ. π.χ. ανακοίνωση ψευτοΚΚΕ, 29/8)

 

Όσο δεν θα υπάρχει μια πραγματική λαϊκή μαζική αντίσταση για να ανησυχήσει στ’ αλήθεια τη βρώμικη κυβέρνηση και την ακόμα πιο βρώμικη αντιπολίτευση όλη η εσωτερική  ελληνική πολιτική σκηνή θα υπηρετεί σαν μια θεατρική παράσταση έναν

Μια σειρά ευρωπαϊκές χώρες ανέστειλαν τις τελευταίες μέρες τους εμβολιασμούς με το σκεύασμα της βρετανο-σουηδικής AstraZeneca με αφορμή τα περιστατικά εμφάνισης θρομβώσεων και αιμορραγίας σε αποδέκτες του συγκεκριμένου εμβολίου που σε ορισμένες περιπτώσεις οδήγησαν στο θάνατο. Ωστόσο, τα διαθέσιμα ιατρικά-επιδημιολογικά στοιχεία οδηγούν στο συμπέρασμα ότι πίσω από μια τέτοια κίνηση κρύβονται βασικά πολιτικά κίνητρα.

Συ­νή­θως κα­τη­γο­ρούν την Ο­ΑΚ­ΚΕ ό­τι α­να­κα­λύ­πτει υ­περ­βο­λι­κά πολ­λούς πρά­κτο­ρες της Ρω­σί­ας  στις δυ­τι­κές κα­γκε­λα­ρί­ες. Ω­στό­σο ε­μείς μέ­χρι στιγ­μής δε θυ­μό­μα­στε κά­ποια πε­ρί­πτω­ση που λα­θε­μέ­να να χα­ρα­κτη­ρί­σα­με πρά­κτο­ρα κά­ποιον α­πό αυ­τούς τους προ­έ­δρους και πρω­θυ­πουρ­γούς. Μά­λι­στα σε μια α­πό αυ­τές τις πε­ρι­πτώ­σεις, αυ­τή του γερ­μα­νού κα­γκε­λά­ριου Σρέ­ντερ,

 

Η είσοδος του φασιστικού AfD (Εναλλακτική για τη Γερμανία) στο γερμανικό κοινοβούλιο σαν τρίτο κόμμα με 94 βουλευτές παραμένει αίνιγμα για όσους επιχειρούν να εξηγήσουν αυτή την επέλαση αποκλειστικά με όρους βιοτικού επιπέδου των ψηφισάντων ή μόνο με βάση τον αριθμό των εισερχομένων στη Γερμανία προσφύγων. Κι αυτό γιατί στις περιοχές με τη μεγαλύτερη άνοδο των φασιστών η αναλογία του προσφυγικού πληθυσμού σε σχέση με τους γηγενείς είναι πολύ μικρή ενώ η οικονομία έχει τους ψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης, όπως π.χ. στη Σαξονία,

 

Οι τε­λευ­ταί­ες ε­ξε­λί­ξεις στο ου­κρα­νι­κό κα­τα­δει­κνύ­ουν, αν μη τι άλλο, τον ά­θλιο χα­ρα­κτή­ρα της ευ­ρω­πα­ϊ­κής μο­νο­πω­λια­κής α­στι­κής τά­ξης - και ι­διαί­τε­ρα της δια­βρω­μέ­νης στην η­γε­σί­α α­πό το ρω­σι­κό σο­σια­λι­μπε­ρια­λι­σμό γερ­μα­νό-γαλ­λι­κής δι­πλω­μα­τί­ας - σε σχέ­ση με τη ρωσική σε ε­ξέ­λι­ξη ει­σβο­λή στην Ου­κρα­νί­α.

 

Αντίθετα από αυτό που πιστεύουν πολλοί στην Ευρώπη ότι έχουμε να κάνουμε με μια κυβέρνηση ερασιτεχνών ιδεολόγων, οι άνθρωποι που έχουν έρθει στην εξουσία είναι επαγγελματίες προβοκάτορες και τα πάνε ως τώρα αρκετά καλά σύμφωνα με τη φύση τους και με τους βρώμικους στόχους που τους έχουν αναθέσει τα αφεντικά τους.