Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Γι’ αυ­τό έ­χουν φρο­ντί­σει οι ί­διοι οι πο­λιορ­κη­τές, που κάνουν ό,τι μπο­ρούν για να προ­κα­λέ­σουν ό­σο το δυ­να­τό με­γα­λύ­τε­ρες α­πώ­λειες α­μά­χων. Σφυ­ρο­κο­πούν την πό­λη μέ­ρα-νύ­χτα με κά­θε εί­δους φο­νι­κό ό­πλο, ό­πως με πυ­ρομα­χι­κά δια­σπο­ράς και λευ­κού φω­σφό­ρου, με βόμ­βες-βα­ρέ­λια, βόμ­βες κε­νού και δια­τρη­τι­κές βόμ­βες, προ­κα­λώ­ντας την ι­σο­πέ­δω­ση ο­λό­κλη­ρων κτι­ρί­ων, α­κόμα και την α­να­τί­να­ξη υ­πό­γειων κα­τα­φυ­γί­ων. Οι ε­κρή­ξεις εί­ναι τό­σο πολ­λές που τα σω­στι­κά συ­νερ­γεί­α δε φτά­νουν για να α­να­σύ­ρουν τον κό­σμο α­πό τα ε­ρείπια και α­να­λαμ­βά­νουν ε­θε­λο­ντές. Οι νε­ο­να­ζί στέ­ρη­σαν την πα­ρο­χή νε­ρού στους κα­τοί­κους βομ­βαρ­δί­ζο­ντας ε­σκεμ­μέ­να τα α­ντλιο­στά­σια και σχε­δόν εξο­λό­θρευ­σαν μί­α ο­λό­κλη­ρη αυ­το­κι­νη­το­πο­μπή που θα χο­ρη­γού­σε στον α­πο­κλει­σμέ­νο πλη­θυ­σμό αν­θρω­πι­στι­κή βο­ή­θεια. Οι νο­σο­κο­μεια­κές ε­γκα­τα­στά­σεις συ­νε­χί­ζουν να εί­ναι α­πό τους πιο προ­τι­μη­τέ­ους στό­χους των ρω­σι­κών βομβαρ­δι­στι­κών. 

Τη στιγ­μή που γρά­φε­ται το άρ­θρο μό­λις 30 για­τροί έ­χουν α­πο­μεί­νει στο α­να­το­λι­κό Χα­λέ­πι των 250.000 κα­τοί­κων και υ­πάρ­χει έλ­λει­ψη σε φάρ­μα­κα, αί­μα και προ­μή­θειες. Τα δύ­ο με­γα­λύ­τε­ρα νο­σο­κο­μεί­α της ζώ­νης αυ­τής έ­χουν κα­ταστρα­φεί. “Έ­χου­με ε­ξα­ντλή­σει ό­λες τις εκ­δο­χές πο­λι­τι­κής προ­στα­σί­ας - έ­χου­με σκά­ψει α­κό­μα και νο­σο­κο­μεί­α κά­τω α­πό το έ­δα­φος και σε σπη­λιές, λες και ζού­με στο Με­σαί­ω­να”, εί­πε ο ε­πι­κε­φα­λής της ο­μά­δας διά­σω­σης στο Χα­λέ­πι “Λευ­κά Κρά­νη”, Ρα­έ­ντ αλ-Σα­λέχ. Ό­μως οι τε­λευ­ταί­οι βομ­βαρ­δι­σμοί έ­χουν κα­τα­στρέ­ψει κι αυ­τές τις ε­γκα­τα­στά­σεις (Financial Times, 26/9). “Δεν μπο­ρείς να φα­ντα­στείς τι βλέ­που­με κα­θη­με­ρι­νά: παι­διά που μας έρ­χο­νται κομ­μα­τια­σμέ­να. Μα­ζεύ­ουμε τα κομ­μά­τια, τα τυ­λί­γου­με με σά­βα­νο και τα θά­βου­με”, εί­πε η Μπα­ρά­α, νο­σοκό­μα ε­νός α­πό τα χτυ­πη­μέ­να νο­σο­κο­μεί­α, που ή­ταν πα­ρού­σα στους βομ­βαρ­δισμούς. “Πεί­τε στον κό­σμο να ξυ­πνή­σει, να α­φυ­πνί­σει τη συ­νεί­δη­σή του. Πού είστε; Ό­ταν ρη­μα­ζό­ταν η Πα­λαι­στί­νη ό­λοι εν­δια­φε­ρό­σα­σταν. Για­τί ξε­χνά­τε τα παι­διά της Συ­ρί­ας; Κα­νείς δεν κά­νει κάτι για να α­πα­λυν­θεί αυ­τό το μαρ­τύριο” (The Guardian, 28/9). 

“Εί­μα­στε στην ε­πο­χή της τε­χνο­λο­γί­ας και του πο­λι­τι­σμού;” α­να­ρωτή­θη­κε έ­νας άλ­λος κά­τοι­κος του α­να­το­λι­κού Χα­λε­πιού. “Αυ­τός εί­ναι ο ρώσι­κος πο­λι­τι­σμός και η δη­μο­κρα­τί­α; Ο φό­νος παι­διών, γυ­ναι­κών και η­λι­κιωμέ­νων;” (23/9). 

Οι Financial Times συ­γκρί­νουν αυ­τή την κα­τα­στρο­φή με την ι­σο­πέ­δω­ση της τσετσε­νι­κής πρω­τεύ­ου­σας το 2000 α­πό τις ρω­σι­κές χι­τλε­ρι­κές ορ­δές, και ε­ξη­γούν: “Μέ­σα σ’ έ­να χρό­νο α­πό τό­τε που η Ρω­σί­α ξε­κί­νη­σε την α­ε­ρο­πο­ρι­κή της ε­πί­θεση στη Συ­ρί­α, έ­χει γί­νει ξε­κά­θα­ρο ό­τι οι ε­ξα­ντλη­μέ­νες δυ­νά­μεις του συμ­μάχου της Μπα­σάρ αλ-Ά­σα­ντ δεν μπο­ρούν να ι­σο­σταθ­μί­σουν τα α­ε­ρο­πο­ρι­κά της χτυ­πή­μα­τα με ορ­μή στο έ­δα­φος. Η λύ­ση της Μό­σχας σ’ αυ­τή την έλ­λει­ψη αν­θρώπι­νου δυ­να­μι­κού βρί­σκε­ται τώ­ρα σε πλή­ρη ε­πί­δει­ξη στο Χα­λέ­πι: εί­ναι να οξύ­νει τη σφο­δρό­τη­τα του βομ­βαρ­δι­σμού ού­τως ώ­στε να ε­ξου­δε­τε­ρώ­σει το στόχο, να με­τα­τρέ­ψει το α­νταρ­το­κρα­τού­με­νο α­να­το­λι­κό τμή­μα της με­γά­λης ε­μπορι­κής πρω­τεύ­ου­σας της Συ­ρί­ας στο Γκρόζ­νυ αυ­τού του α­νη­λε­ούς πο­λέ­μου” (28/9). Πράγ­μα­τι, ο στρα­τός του κα­θε­στώ­τος της Δα­μα­σκού εί­ναι τό­σο πο­λύ α­πο­διοργα­νω­μέ­νος που δεν παί­ζει πια πα­ρά δια­κο­σμη­τι­κό ρό­λο. Χω­ρίς την πα­λιά συνο­χή του έ­χει εκ­φυ­λι­στεί σε έ­να δί­κτυο πο­λι­το­φυ­λα­κών και ι­διω­τι­κών στρατών. Μί­α ε­κτί­μη­ση ε­νός ρώ­σου στρατιω­τι­κού ει­δι­κού που δημο­σιεύ­τη­κε πρό­σφα­τα σε ρω­σό­φι­λο μέ­σο α­να­φέ­ρει ό­τι “οι συ­ρια­κές έ­νο­πλες δυ­νά­μεις δεν έ­χουν διε­ξά­γει ού­τε μί­α ε­πι­τυ­χη­μέ­νη στρα­τιω­τι­κή ε­πί­θε­ση τον τε­λευ­ταίο χρό­νο” και ε­πι­δί­δο­νται σε κλο­πές (στο ί­διο). Τη διε­ξα­γω­γή του πο­λέ­μου για το κα­θε­στώς έ­χουν πλέ­ον α­να­λά­βει ξέ­νοι στρα­τοί: ο ρω­σι­κός και ο ι­ρα­νι­κός με τις διά­φο­ρες σι­ι­τι­κές πο­λι­το­φυ­λα­κές του, α­νά­με­σά τους και ι­ρα­κι­νές, κα­θώς και η Χεζ­μπο­λάχ του Λι­βά­νου. Μά­λι­στα τε­λευ­ταί­α εμ­φα­νί­στη­καν και κι­νέ­ζοι στρα­τιω­τι­κοί ως εκ­παι­δευ­τές στη χρή­ση των κι­νε­ζι­κών ό­πλων που αγο­ρά­ζει το κα­θε­στώς !!! 

Πρό­κει­ται δη­λα­δή για έ­να κα­θε­στώς που στη­ρί­ζε­ται α­πο­κλει­στι­κά σε ξέ­να ό­πλα, δη­λα­δή στις δυ­νά­μεις του α­νερ­χό­με­νου ρώ­σο-κι­νέ­ζο-ι­ρα­νι­κού πο­λε­μι­κού ά­ξο­να, για να ε­πι­βιώ­σει σε βά­ρος του λα­ού της Συ­ρί­ας? που ση­μαί­νει ό­τι πρό­κει­ται για έ­να κα­θα­ρά κα­το­χι­κό κα­θε­στώς και κα­μί­α ε­ξου­σιο­δότη­ση δεν έ­χει πά­ρει α­πό το συ­ρια­κό λα­ό για να μι­λά εκ μέ­ρους του. Η ρω­σι­κή υπερ­δύ­να­μη δεν ήρ­θε να βο­η­θή­σει μια νό­μι­μη κυ­βέρ­νη­ση που δέ­χε­ται ε­ξω­τε­ρική ε­πί­θε­ση αλ­λά για να κά­νει ξέ­νη κα­το­χή στη Συ­ρί­α και να σφά­ξει το λα­ό της που διε­ξά­γει ως σή­με­ρα έ­ναν δί­καιο και η­ρω­ι­κό ε­θνο­α­νε­ξαρ­τη­σια­κό α­γώνα.

Η στρατηγική προβοκάτσια που λέγεται Αλ Νούσρα, το άλλοθι των ρώσων γενοκτόνων

Τη σφα­γή στο Χα­λέ­πι η Ρω­σί­α την πραγ­μα­το­ποιεί σή­με­ρα με έ­να πρόσχη­μα που η ί­δια κα­τα­σκεύ­α­σε το ο­ποί­ο σή­με­ρα δεν πιά­νει μπρο­στά στην κτηνω­δί­α των βομ­βαρ­δι­σμών της, άλ­λα αύ­ριο μπο­ρεί να δη­μιουρ­γή­σει πε­λώ­ρια προ­βλή­μα­τα στην α­ντί­στα­ση: Α­να­φε­ρό­μα­στε στην προ­βο­κα­τό­ρι­κη Αλ Κά­ι­ντα, που έ­να πα­ράρ­τη­μά της, την Αλ Νούσ­ρα, την έ­χω­σε μέ­σα στη συ­ρια­κή α­ντί­στα­ση από το 2012 για να συ­κο­φα­ντή­σει την τε­λευ­ταί­α στους λα­ούς της Δύ­σης που υ­πο­φέρουν α­πό τις σφα­γές αυ­τών των κα­θαρ­μά­των. Αυ­τή τη διείσ­δυ­ση την έ­κα­νε η που­τι­νι­κή Ρω­σί­α μέ­σω του Κα­τάρ που α­πο­τε­λεί τον ι­δα­νι­κό οι­κο­νο­μι­κό και πο­λι­τι­κό δί­αυ­λο για τις πε­ρισ­σό­τε­ρες ρώ­σι­κες προ­βο­κά­τσιες στη Μέ­ση Α­νατο­λή. Για­τί Το Κα­τάρ, η έ­δρα της Αλ Τζα­ζί­ρα, εί­ναι ε­δώ και 20 χρό­νια έ­να θρη­σκευ­τι­κά σου­νί­τι­κο, αλ­λά στην ου­σί­α της δι­πλω­μα­τί­ας του φι­λο­σι­ί­τι­κο και φιλο­ρώ­σι­κο κρα­τί­διο-προβο­κά­το­ρας το ο­ποί­ο δια­τη­ρεί και βά­σεις των Η­ΠΑ στο έ­δα­φός του. Αυ­τό με κά­ποιους ε­μί­ρη­δές του (δες με­γά­λο άρ­θρο του 2014 στη Νέα Α­να­το­λή, http://www.oakke.gr/component/k2/item/403) χρη­μα­το­δό­τη­σε τον Ι­ΣΙΣ αρ­χι­κά, ε­νώ εί­ναι αυ­τό που βο­η­θά­ει την Αλ Νούσ­ρα και αυ­τό που σχε­δόν α­νοι­χτά την πα­ρό­τρυ­νε να α­ποκο­πεί στα λό­για α­πό την Αλ Κά­ι­ντα για να κα­θη­συ­χά­σει τις Η­ΠΑ (http://uk.reuters.com/article/uk-mideast-crisis-nusra-insight-idUKKBN0M00G620150304.

Ε­μείς πι­στεύ­ου­με ό­τι αυ­τή τη δή­θεν α­πο­κο­πή την έ­κα­νε για να γί­νει α­πο­δε­κτή στη δη­μο­κρα­τι­κή συ­ρια­κή α­ντί­στα­ση και να την εκ­θέ­σει στη Δύ­ση. Ή­δη η Αλ Νούσ­ρα πριν α­πο­κτή­σει αυ­τόν τον πρω­τα­γω­νι­στι­κό ρό­λο στο Χα­λέ­πι α­σχο­λιό­ταν λι­γό­τε­ρο με το να πο­λε­μά­ει τον Ά­σαντ και πε­ρισ­σό­τε­ρο με το να συ­ντρί­βει τις πιο α­δύ­να­μες ορ­γα­νώ­σεις της α­λη­θι­νής α­ντί­στα­σης. Με­τά, ό­ταν δυ­νά­μω­σε αρ­κε­τά, άρ­χι­σε να γί­νε­ται α­πο­δε­κτή α­πό κά­ποιες λι­γό­τε­ρο προ­ο­δευ­τι­κές ο­μά­δες της πο­λυ­δια­σπα­σμέ­νης α­ντι­πο­λί­τευ­σης και με το χρή­μα και τα πυ­ρο­μα­χι­κά που ε­ξα­σφά­λι­ζε α­πό τις σκο­τει­νές πη­γές της γι­νό­ταν σταδια­κά ό­λο και πιο α­πο­τε­λε­σμα­τι­κή σε σχέ­ση με την ου­σια­στι­κά ε­γκα­τα­λελειμ­μέ­νη α­πό τη Δύ­ση δη­μο­κρα­τι­κή α­ντι­πο­λί­τευ­ση με κορ­μό τον Ε­λεύ­θε­ρο Συρια­κό Στρα­τό. 

Κυ­ρί­ως ό­μως η Αλ Νούσ­ρα έ­σπα­σε την πο­λι­τι­κή α­πο­μό­νω­ση α­πό την αντί­στα­ση και ε­κτο­ξεύ­τη­κε πο­λι­τι­κά στο Χα­λέ­πι, καθώς ε­κεί φαί­νε­ται κα­θαρά πως οι ρώ­σοι προ­στά­τες της φρο­ντί­σαν να της δί­νουν ε­ντυ­πω­σια­κές νί­κες. Μό­νο έ­τσι μπο­ρεί να ε­ξη­γη­θεί ό­τι η Αλ Νούσ­ρα -και μό­νη αυ­τή- κα­τά­φε­ρε να σπά­σει για έ­να ση­μα­ντι­κό διά­στη­μα τον α­σφυ­κτι­κό α­πο­κλει­σμό του διαρ­κώς και στε­νά ε­πι­τηρού­με­νου και βομ­βαρ­δι­ζό­με­νου α­πό α­έ­ρος και α­πό ε­δά­φους (ρώ­σι­κη α­ε­ρο­πο­ρί­α, Χεζ­μπο­λάχ, ι­ρα­νι­κός στρα­τός, μι­λί­τσιες του Ά­σα­ντ), α­να­τολι­κού Χα­λε­πιού. Αυ­τό το σπά­σι­μο του α­πο­κλει­σμού έ­δω­σε κά­ποιες α­νά­σες σε τρό­φι­μα και φάρ­μα­κα στους πο­λιορ­κη­μέ­νους και κυ­ρί­ως τους έ­δω­σε κουρά­γιο, πράγ­μα που αύ­ξη­σε κα­τα­κό­ρυ­φα το κύ­ρος της Αλ Νούσ­ρα μέ­σα σε ό­λο το βασα­νι­σμέ­νο συ­ρια­κό πλη­θυ­σμό και έ­κα­νε πο­λύ δύ­σκο­λο στην υ­πό­λοι­πη α­ντί­στα­ση το να συ­νε­χί­σει να αρ­νεί­ται τη συμ­μα­χί­α μα­ζί της. Στην πραγ­μα­τι­κό­τητα το έ­κα­νε σχε­δόν α­δύ­να­το για­τί την ί­δια ώ­ρα η Ρω­σί­α και ο Ά­σα­ντ δυ­νά­μωσαν ε­πί­τη­δες τους βομ­βαρ­δι­σμούς τους ε­νά­ντια στον ά­μα­χο πλη­θυ­σμό στο α­νατο­λι­κό Χα­λέ­πι έ­τσι ώ­στε αυ­τός κα­τα­μα­τω­μέ­νος, χω­ρίς νο­σκο­μεί­α, χω­ρίς τρόφι­μα με ε­λά­χι­στο νε­ρό και μέ­σα στον α­τέ­λειω­το ε­φιάλ­τη του θέ­λει την ενό­τη­τα ό­λων των ο­μά­δων που πο­λε­μούν τον Ά­σα­ντ. Η δια­φω­τι­στι­κή δου­λειά ε­νάντια στους προ­βο­κά­το­ρες αυ­τούς έ­πρε­πε να έ­χει γί­νει α­πό την α­ντί­στα­ση πολύ πριν αλ­λά φαί­νε­ται ή­ταν ι­σχυ­ρές οι δυ­νά­μεις μέ­σα στον α­ρα­βι­κό και μουσουλ­μα­νι­κό κό­σμο που την ε­μπό­δι­ζαν. 

 Έ­τσι η Αλ Νούσ­ρα α­πέ­κτη­σε ξαφ­νι­κά πε­λώ­ρια πο­λι­τι­κά και στρα­τιωτι­κά ε­ρεί­σμα­τα μέ­σα στην πο­λιορ­κη­μέ­νη πό­λη, ι­διαί­τε­ρα ό­ταν α­πο­φά­σι­σε ότι δεν ή­θε­λε πια να έ­χει κα­μιά πο­λι­τι­κή σχέ­ση με την Αλ Κά­ι­ντα, ο­πό­τε για να γί­νει α­κό­μα πιο πει­στι­κή άλ­λα­ξε το ό­νο­μά της α­πό Αλ Νούσ­ρα σε Αλ Σαμ (ολό­κλη­ρο: Jabhat Fateh al-Sham (JFS), που ση­μαί­νει μέ­τω­πο για την κα­τά­κτη­ση της Α­να­το­λής). 

Μό­λις έ­γι­ναν ό­λες αυ­τές οι αλ­λα­γές, δη­λα­δή μό­λις φτιά­χτη­κε α­πό τους προ­βο­κά­το­ρες η πο­λι­τι­κή φά­κα στη δη­μο­κρα­τι­κή α­ντι­πο­λί­τευ­ση, υ­πέ­γραψε η Ρω­σί­α με τις Η­ΠΑ τη γνω­στή τε­λευ­ταί­α ε­κε­χει­ρί­α Λα­βρόφ-Κέρ­ρυ σύμ­φω­να με την ο­ποί­α οι τε­λευ­ταί­ες θα έ­πρε­πε να υ­πο­χρε­ώσουν τη δη­μο­κρα­τι­κή α­ντι­πο­λί­τευ­ση της Συ­ρί­ας να δια­χω­ρι­στεί στο Χα­λέ­πι με την Αλ Νούσ­ρα ώ­στε η Ρω­σί­α και ο Ά­σα­ντ να μπο­ρούν να ε­ξο­ντώ­σουν στρατιω­τι­κά την τε­λευ­ταί­α. Δηλα­δή η Ρω­σί­α ζή­τη­σε την α­να­τρο­πή του τε­τε­λε­σμέ­νου που η ί­δια δη­μιούρ­γη­σε και ο γλοιώ­δης φί­λος της Κέρ­ρυ α­παί­τη­σε ού­τε λί­γο ού­τε πο­λύ α­πό την α­δυ­νατι­σμέ­νη δη­μο­κρα­τι­κή έ­νο­πλη α­ντί­στα­ση στο Χα­λέ­πι, να πο­λε­μή­σει την Αλ Νούσρα και να τη “σερ­βί­ρει” στους ρώ­σι­κους βομ­βαρ­δι­σμούς, δη­λα­δή να κά­νει ανοι­χτή συμ­μα­χί­α με τους α­νοι­χτούς γε­νο­κτό­νους νε­ο­χι­τλε­ρι­κούς ε­νά­ντια σε αυ­τούς που ο πο­λιορ­κη­μέ­νος λα­ός θε­ω­ρεί υ­πε­ρα­σπι­στές του. Δη­λα­δή ο Κέρρυ ζή­τη­σε την πο­λι­τι­κή αλ­λά και στρα­τιω­τι­κή αυ­το­κτο­νί­α της α­λη­θι­νής α­ντί­στα­σης για να τα πά­ρει ό­λα ε­δώ και τώ­ρα η ψεύ­τι­κη. Η α­λη­θι­νή α­ντί­στα­ση το αρ­νή­θη­κε αυ­τό στην πρά­ξη χω­ρίς ω­στό­σο να συ­γκρου­στεί με τις Η­ΠΑ στα λόγια.

Με­τά α­πό αυ­τό η Ρω­σί­α του Πού­τιν ξε­κί­νη­σε τους ι­σο­πε­δω­τι­κούς βομβαρ­δι­σμούς λέ­γο­ντας ό­τι οι Η­ΠΑ δεν τη­ρούν τη συμ­φω­νί­α της ε­κε­χει­ρί­ας για­τί στη­ρί­ζουν την Αλ Νούσ­ρα, δη­λα­δή την Αλ Κά­ι­ντα, ο­πό­τε αυ­τή εί­ναι υ­πο­χρεω­μέ­νη, σαν τά­χα γνή­σια α­ντι­τρο­μο­κρα­τι­κή δύ­να­μη, να την ε­ξου­δε­τε­ρώ­σει. Βε­βαί­ως δεν ή­θε­λε να ε­ξου­δε­τε­ρώ­σει την Αλ Νούσ­ρα, που εί­ναι το άλ­λοθί της για να κερ­δί­σει τη Συ­ρί­α. Α­πλά έ­κα­νε αυ­τό που ξέ­ρει τό­σο κα­λά να κά­νει, δηλα­δή αυ­τό που πρω­το­ε­φάρ­μο­σε στο Γκρόζ­νυ στην Τσε­τσε­νί­α για να συ­ντρί­ψει τη με­γα­λειώ­δη παλ­λα­ϊ­κή α­ντί­στα­σή της: Άρ­χι­σε να ι­σο­πε­δώ­νει την πό­λη για να στε­ρή­σει α­πό τους πραγ­μα­τι­κούς α­ντάρ­τες τη βά­ση της δύ­να­μής τους, το λα­ό. Γι αυ­τό στο­χεύ­ει στα νο­σο­κο­μεί­α και στα υ­δρα­γω­γεί­α. Α­ντί να σκο­τώ­σει το ψά­ρι που κο­λυ­μπά­ει στο νε­ρό α­δειά­ζει το νε­ρό. Αυ­τή εί­ναι η α­ποι­κια­κού τύπου α­πά­ντη­ση στα α­ντάρ­τι­κα.

Δεν εί­μα­στε ω­στό­σο σί­γου­ροι ό­τι ο πιο ά­με­σος στό­χος του Πού­τιν εί­ναι να α­δειά­σει ό­λο το νε­ρό δί­νο­ντας τώ­ρα δα ό­λο το α­να­το­λι­κό Χα­λέπι στον Ά­σα­ντ και στους ι­ρα­νό­φι­λους σι­ί­τες συμ­μά­χους του. Ό­χι τό­σο για­τί κά­τι τέ­τοιο θα σή­μαι­νε α­πώ­λειες χι­λιά­δων α­μά­χων που δι­πλω­μα­τι­κά θα του στοί­χι­ζε α­κό­μα πιο α­κρι­βά με α­νοι­χτές τις διε­θνείς κά­με­ρες, αλ­λά για­τί μιας πο­λύ με­γα­λύ­τερης ση­μα­σί­ας νί­κη του θα ή­ταν να κά­νει τους προ­βο­κά­το­ρες της Αλ Νούσ­ρα στρα­τιω­τι­κά η­γε­μό­νες της α­ντί­στα­σης μέ­σα στο Χα­λέ­πι, ο­πότε πο­λι­τι­κά η­γε­μό­νες σε ό­λη τη σου­νί­τι­κη Συ­ρί­α ώ­στε να πει με­τά στις Η­ΠΑ και κατ ε­πέ­κτα­ση στην Ε­Ε: Δεν υ­πάρ­χει υ­πο­λο­γί­σι­μη με­τριο­πα­θής α­ντί­στα­ση στη Συ­ρί­α. Υ­πάρ­χουν ου­σια­στι­κά μό­νο τρο­μο­κρά­τες, μό­νο Αλ Κά­ι­ντα. Με ε­μάς εί­στε ή με αυ­τούς; Που ση­μαί­νει: Η συ­ρια­κή α­ντί­στα­ση πρέ­πει να πε­θά­νει και πρέ­πει αυ­τό να το κάνου­με μα­ζί αν δεν θέ­λε­τε να χά­σε­τε τον πλη­θυ­σμό της Δύ­σης.

Ου­σια­στι­κά αυ­τή την κου­βέ­ντα εί­πε ο Λα­βρόφ συγ­χαί­ρο­ντας κυ­νι­κά τη ρώ­σι­κη α­ε­ρο­πο­ρί­α πά­νω α­πό τα ε­ρεί­πια του Χα­λε­πιού στις 3 του Ο­κτώ­βρη: “Ου­σια­στι­κά ε­μπο­δί­σα­με τους τρο­μο­κρά­τες να υ­ψώ­σουν τη μαύ­ρη σημαί­α τους πά­νω α­πό τη Δα­μα­σκό”, (http://www.naftemporiki.gr/story/1154923/rosia-polu-apotelesmatikoi-oi-bombardismoi-mas-sto-xalepi) 

Άλλο η Αλ Κάιντα, άλλο ο βομβαρδισμός νοσοκομείων. Οι νέοι χίτλερ αποκαλύπτονται παραπέρα

Στο ση­μεί­ο αυ­τό ο χί­τλερ Πού­τιν πή­ρε έ­να πο­λι­τι­κό ρί­σκο, πο­ντά­ροντας στο ό­τι οι λα­οί της Ευ­ρώ­πης και των Η­ΠΑ θα του συγ­χω­ρή­σουν τις σφα­γές α­μά­χων στην Συ­ρί­α, αν η Νούσ­ρα πά­ρει το Χα­λέ­πι, ε­πει­δή αυ­τοί οι λα­οί μι­σούν βα­θειά και α­πό πεί­ρα την Αλ Κά­ι­ντα και τον Ι­ΣΙΣ που ό­χι τυ­χαί­α ε­πικε­ντρώ­νο­νται στις σφα­γές α­μά­χων στη Δύ­ση. Αλ­λά οι λα­οί που έ­χουν στοι­χειώ­δη πο­λι­τι­κή ε­νη­μέ­ρω­ση ό­πως οι λα­οί της Δύ­σης που έ­χουν α­κό­μα α­στο­δη­μο­κρα­τικές ε­λευ­θε­ρί­ες, ζη­τούν α­πό και­ρό την τι­μω­ρί­α του Ά­σα­ντ που έ­χει σφά­ξει 400.000 αμά­χους Σύ­ρους και ό­χι τη σφαγή των α­μά­χων Σύ­ρων που α­νά­με­σα τους έ­χουν χω­θεί και κά­ποιοι ι­σλα­μο­να­ζή­δες με­τά α­πό α­τέ­λειω­τες σφα­γές 4 χρό­νων. Άλ­λωστε οι κά­πως ε­νη­με­ρω­μέ­νοι λα­οί ξέ­ρουν ό­τι οι Σύ­ροι που α­ντι­στέ­κο­νται στον Ά­σα­ντ βλέ­πουν α­κό­μα με συ­μπά­θεια τη Δύ­ση, ο­πό­τε η ευ­ρύ­τε­ρη συ­ρια­κή αντι­στα­σια­κή κοι­νή γνώ­μη δεν μπο­ρεί να ταυ­τί­ζε­ται με τους τζι­χα­ντι­στές οι ο­ποί­οι πά­νω απ’ ό­λα μι­σούν α­κρι­βώς τη Δύ­ση. 

Αλ­λά α­κό­μα και αν η Νούσ­ρα δυ­να­μώ­σει υ­περ­βο­λι­κά στο Χα­λέ­πι οι δημο­κρά­τες στις δυ­τι­κές χώ­ρες ξέ­ρουν να δια­κρί­νουν ό­τι άλ­λο εί­ναι έ­νας στρα­τός τρο­μο­κρα­τών α­νά­με­σα σε α­μά­χους και άλ­λο οι ά­μα­χοι. Και μι­σούν ό­σους στο ό­νο­μα της α­ντι­τρο­μο­κρα­τί­ας βομ­βαρ­δί­ζουν νοσο­κο­μεί­α και σκο­τώ­νουν μα­ζι­κά γυ­ναι­κό­παι­δα.

Γι αυ­τό βγή­κε αυ­τή η ξαφ­νι­κή διε­θνής κα­τα­κραυ­γή για τους ρώ­σι­κους βομ­βαρ­δι­σμούς στο Χα­λέ­πι και γι αυ­τό α­κού­στη­καν σαν κυ­νι­κά γε­λοί­οι οι ι­σχυ­ρι­σμοί του Λα­βρόφ ό­τι πο­λε­μά­ει την Αλ Κά­ι­ντα την ώ­ρα που σκο­τώ­νει μα­ζι­κά μω­ρά. Γι αυ­τό α­δυ­νά­τι­σε ξαφ­νι­κά και η γραμ­μή Ο­μπά­μα- Κέρ­ρυ μέ­σα στις Η­ΠΑ μέ­χρι του ση­μεί­ου να γρά­φουν οι Νε­ουορ­κέ­ζι­κοι Τά­ιμ­ς της 29 του Σε­πτέμ­βρη ό­τι ση­μειώ­θη­κε “κά­τι σαν ε­ξέ­γερ­ση μέ­σα σε τμή­μα­τα του Λευ­κού Οίκου και του Στέ­ητ Ντη­πάρ­τμε­ντ ε­νά­ντια στην α­πο­στρο­φή του Προ­έ­δρου Ο­μπά­μα να κα­τα­δι­κά­σει δη­μό­σια τους Ρώ­σους”. Μά­λι­στα στο ί­διο άρ­θρο ση­μειω­νό­ταν ό­τι “έ­να φά­σμα κυ­βερ­νο­στρα­τη­γι­κών α­ναλυ­τών και νε­ώ­τε­ρων δι­πλω­ματών έ­χουν πα­ρα­πο­νε­θεί τους τε­λευ­ταί­ους 9 μή­νες ό­τι η α­πο­τυ­χί­α να χα­ρα­χθούν κόκ­κι­νες γραμ­μές έ­χει εν­θαρ­ρύ­νει τον κο Πού­τιν να δει τι άλ­λο μπο­ρεί να πε­τύ­χει, ι­διαί­τε­ρα σε μια πε­ρί­ο­δο με­τά­βα­σης στις Η­ΠΑ”. 

Αυ­τή εί­ναι μια σπά­νια πε­ρί­πτω­ση που εκ­φρά­ζο­νται τό­σο α­νοι­χτά και τό­σο έ­ντο­να δια­φω­νί­ες στο ε­σω­τε­ρι­κό ε­νός α­με­ρι­κά­νι­κου υ­πη­ρε­σια­κού προ­ε­δρι­κού μη­χα­νι­σμού, πράγ­μα που συ­νη­γο­ρεί σε αυ­τό για το ο­ποί­ο ε­πι­μέ­νουμε ε­δώ και έ­ξι χρό­νια ό­τι ε­κτός α­πό τους δύ­ο Κλί­ντον και ο Ο­μπά­μα εί­ναι ένας συνει­δη­τός ρω­σό­φι­λος που η πο­λι­τι­κή του α­πέ­να­ντι στη Ρω­σί­α ξε­περ­νάει κα­τά πο­λύ τα ό­ρια του α­ντί­στοι­χου υ­φε­σια­σμού της α­με­ρι­κά­νι­κης μο­νο­πωλια­κής α­στι­κής τά­ξης. Τώ­ρα με τους ρω­σι­κούς βομ­βαρ­δι­σμούς στη Συ­ρί­α αυ­τό το ξε­πέ­ρα­σμα έ­γι­νε τό­σο χτυ­πη­τό ό­σο πο­τέ πριν στην κοι­νή γνώ­μη, με α­ποτέ­λε­σμα μια σει­ρά δυ­τι­κοί κυ­βερ­νη­τι­κοί πα­ρά­γο­ντες να α­παλ­λα­χτούν έ­στω και για λί­γο α­πό τους πε­ριο­ρι­σμούς που τους ε­πέ­βα­λε η στρα­τη­γι­κή Ο­μπά­μα και να ξε­σπα­θώ­σουν για πρώ­τη φο­ρά ε­νά­ντια στους α­πο­θρα­συμ­μέ­νους σφα­γείς. Μά­λι­στα εί­ναι πολύ αρ­νη­τι­κή για τους που­τι­νι­κούς η διε­θνής συ­γκυ­ρί­α, κα­θώς ταυ­τό­χρο­να με τη μα­ζι­κή σφα­γή στο Χα­λέ­πι δη­μο­σιεύ­τη­κε α­πό την Ολ­λανδί­α και το πό­ρι­σμα της διε­θνούς ε­πι­τρο­πής για τη διε­ρεύ­νη­ση της κα­τάρ­ριψης του α­ε­ρο­πλά­νου των μα­λαι­σια­νών α­ε­ρο­γραμ­μών τον Ιού­λιο του 2014 με α­ποτέ­λε­σμα το θά­να­το των 298 ε­πι­βα­τών του. Σύμ­φω­να με αυ­τό το πό­ρι­σμα τον πύ­ραυλο τον έ­ρι­ξαν οι φι­λο­ρώ­σοι αυ­το­νο­μι­στές με ρώ­σι­κο ε­κτο­ξευ­τι­κό μη­χα­νι­σμό που μπή­κε στην Ου­κρα­νί­α α­πό τη Ρω­σί­α και ε­πέ­στρε­ψε ε­κεί την ί­δια μέ­ρα.

Το μέλλον της συριακής αντίστασης θα κριθεί από την πολιτική απάντησή της στην Αλ Νούσρα

Αυ­τή η διε­θνής πο­λι­τι­κή συν­θή­κη εί­ναι πο­λύ ευ­νο­ϊ­κή για τη δη­μοκρα­τι­κή συ­ρια­κή α­ντί­στα­ση αρ­κεί αυ­τή να βρει τρό­πους να ε­νι­σχύ­σει και στρα­τιω­τι­κά αλ­λά κυ­ρί­ως πο­λι­τι­κά τη θέ­ση της α­πέ­να­ντι στους ι­σλα­μο­να­ζή­δες προ­βο­κά­το­ρες της η­γε­σί­ας της Νούσ­ρα, για­τί η Ρω­σία θα προ­σπα­θή­σει με νύχια και με δό­ντια να δώ­σει ο­πωσ­δή­πο­τε σε αυ­τήν την πο­λι­τι­κή η­γε­μο­νί­α στη συ­ρια­κή α­ντί­στα­ση. Σε μια τέ­τοια πε­ρί­πτω­ση η συ­ρια­κή δη­μο­κρα­τι­κή α­ντί­στα­ση θα ε­κτε­θεί και θα νι­κη­θεί, ό­πως ε­κτέ­θη­κε και νι­κή­θη­κε η τσε­τσέ­νι­κη δη­μο­κρα­τι­κή α­ντί­στα­ση, ό­ταν η Ρω­σί­α, λό­γω της ε­πί­σης α­πύθ­με­νης α­δια­φο­ρί­ας της Δύ­σης, τη γέ­μι­σε με πρά­κτο­ρές της ι­σλα­μο­φα­σί­στες. Οι τε­λευ­ταί­οι με τη βο­ή­θεια της ε­ξο­ντω­τι­κής ρώ­σι­κης εκ­στρα­τεί­ας ε­νά­ντια στο γνή­σιο τσε­τσέ­νι­κο κί­νη­μα α­ντί­στα­σης πή­ρα­νε τε­λι­κά την πο­λι­τι­κή η­γε­μο­νί­α μέ­σα της και αρ­χί­σα­νε να σκο­τώ­νουν ά­μα­χους ρώ­σους πο­λί­τες, ο­πό­τε την α­πο­μό­νω­σαν διεθνώς δί­νο­ντας την ευ­και­ρί­α στους που­τι­νι­κούς νε­ο­χι­τλε­ρι­κούς να την τσακί­σουν. 

Δεν εί­ναι τυ­χαί­ο ό­τι η Αλ Νούσ­ρα πριν καν αλ­λά­ξει ό­νο­μα και α­νακοι­νώ­σει τη δια­κο­πή των σχέ­σε­ών της με την Αλ Κά­ι­ντα εί­χε ε­νω­θεί το 2015 με μια άλ­λη μι­κρή τζι­χα­ντί­στι­κη ορ­γά­νω­ση υ­πο­τί­θε­ται α­ντι-Α­σα­ντι­κή, την Jaysh al-Muhajereen wel Ansar Jihad (στο ί­διο: http://uk.reuters.com/article/uk-mideast-crisis-nusra-insight-idUKKBN0M00G620150304), που έ­χει το ε­ξής α­νε­κτί­μητο πο­λι­τι­κό πλε­ο­νέ­κτη­μα για τη Ρω­σί­α: έ­χει αρ­χη­γό έ­ναν Τσε­τσέ­νο ι­σλα­μο­φασί­στα, δη­λα­δή έ­ναν άν­θρω­πο που εί­ναι πο­λι­τι­κά χρε­ω­μέ­νος με τη λο­γι­κή της εξό­ντω­σης α­θώ­ων ρώ­σων πολιτών σαν νό­μι­μης με­θό­δου α­ντί­στα­σης στη ρώσι­κη κα­το­χή της Τσε­τσε­νί­ας. 

Αν λοι­πόν η συ­ρια­κή α­ντί­στα­ση δεν κά­νει το ί­διο θα­νά­σι­μο λά­θος με ε­κεί­νο των Τσε­τσέ­νων και αν οι λα­οί της Ευ­ρώ­πης και των Η­ΠΑ δεν α­φή­σουν τους η­γέ­τες τους να δεί­ξουν την ί­δια χο­ντρό­πε­τση α­δια­φο­ρί­α που δεί­ξα­νε α­πέ­να­ντι στην τσε­τσέ­νι­κη α­ντί­στα­ση, τό­τε ο κρί­σι­μος α­γώ­νας για την η­γε­σία της συ­ρια­κής α­ντί­στα­σης μπο­ρεί να λή­ξει με ήτ­τα για τους που­τι­νι­κούς νε­ο­να­ζί. Πά­ντως η δη­μο­κρα­τι­κή α­ντί­στα­ση, του­λά­χι­στον στο στρα­τιω­τι­κό επί­πε­δο εί­ναι α­πο­φα­σι­σμέ­νη. 

Στο κά­τω κά­τω της γρα­φής ή­ταν α­κρι­βώς η η­ρω­ι­κή α­ντί­στα­ση του συρια­κού λα­ού που υ­πο­χρέ­ω­σε τη Ρω­σί­α σε βομ­βαρ­δι­σμούς πράγ­μα που με τη σειρά του α­νά­γκα­σε τις δυ­τι­κές κυ­βερ­νή­σεις - που τό­σον και­ρό αρ­νού­νται να ε­ξοπλί­σουν το α­ντάρ­τι­κο και δια­πραγ­μα­τεύ­ο­νται “ε­κε­χει­ρί­ες” με τους χί­τλερ πί­σω α­πό την πλά­τη του - να προ­βούν σε ο­ρι­σμέ­νες αυ­το­νό­η­τες δι­πλω­μα­τι­κές κι­νή­σεις. 

Σε έ­κτα­κτη συ­νε­δρί­α­ση του Συμ­βου­λί­ου Α­σφα­λεί­ας του Ο­Η­Ε στις 25/9 η εκ­πρό­σω­πος Σα­μάν­θα Πά­ουερ μπό­ρε­σε α­πό τα πράγ­μα­τα να δια­χω­ρι­στεί α­πό τη φι­λο­ρώ­σι­κη στά­ση Ο­μπά­μα και να κα­ταγ­γεί­λει τη ρω­σι­κή βαρ­βα­ρό­τη­τα στο Χαλέ­πι. Εί­πε: “Αυ­τό που υ­πο­στη­ρί­ζει και κά­νει η Ρω­σί­α δεν εί­ναι α­ντι­τρο­μοκρα­τί­α, εί­ναι βαρ­βα­ρό­τη­τα”. (Reuters, 26/9). Ο βρε­τα­νός ο­μό­λο­γός της μί­λη­σε για ε­γκλή­μα­τα πο­λέ­μου και ο γάλ­λος α­ντι­πρό­σω­πος, Φραν­σουά Ντε­λά­τρ, εί­πε: “Το Χαλέ­πι εί­ναι για τη Συ­ρί­α ό,τι ή­ταν το Σα­ρά­γε­βο για τη Βο­σνί­α ή ό,τι ή­ταν η Γκουέρ­νι­κα για τον ι­σπα­νι­κό [εμ­φύ­λιο] πό­λε­μο” (FT, 28/9). Δη­λα­δή ό­λοι οι δι­πλω­μα­τικοί εκ­πρό­σω­ποι των δυ­τι­κών κυ­βερ­νή­σε­ων που έ­χουν κα­τα­προ­δώ­σει τα τε­λευταί­α χρό­νια τη συ­ρια­κή α­ντί­στα­ση για να τα έ­χουν κα­λά με το Κρεμ­λί­νο, τώ­ρα κά­τω α­πό την πί­ε­ση της πα­γκό­σμιας κοι­νής γνώ­μης, κα­ταγ­γέ­λουν το τέ­ρας που κα­νά­κευαν.

Αλ­λά α­κό­μα και αυ­τοί οι ι­μπε­ρια­λι­στές αν­θρω­πι­στές της τε­λευταί­ας στιγ­μής στέ­κο­νται μί­λια πιο α­ρι­στε­ρά α­πό τους ψευ­το-”κόκ­κι­νους”, ψευτο­διε­θνι­στές φί­λους του Πού­τιν, σε ό­λο τον κό­σμο α­νά­με­σα στους ο­ποί­ους πιο ξε­τσί­πω­τοι α­πό ό­λους εί­ναι οι ελ­λη­νι­κές ψευ­το­α­ρι­στε­ρές η­γε­σί­ες που εί­ναι με τον Ά­σα­ντ ή λέ­νε σαν το ψευ­τοΚ­ΚΕ ό­τι ό­λοι οι ι­μπε­ρια­λι­στές εί­ναι ί­διοι στη Συ­ρί­α. Αυ­τές οι η­γε­σί­ες ε­κτός α­πό το ό­τι α­πο­κοι­μί­ζουν τους α­ριστε­ρούς αν­θρώ­πους, διευ­κο­λύ­νουν και τους αρ­χη­γούς των υ­πο­τί­θε­ται φι­λο­ευρω­πα­ϊ­κών ΝΔ, ΠΑ­ΣΟΚ, Πο­τα­μιού να εί­ναι οι μό­νοι που α­ντί­θε­τα με τους υπόλοι­πους ευ­ρω­παί­ους ο­μο­λό­γους τους εί­ναι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά βου­βοί α­πέ­να­ντι στους ρώ­σι­κους βομ­βαρ­δι­σμούς, δη­λα­δή α­πέ­να­ντι στο α­σύλ­λη­πτο αυ­τό έ­γκλη­μα κα­τά της αν­θρω­πό­τη­τας. Τα ο­νό­μα­τα Σα­ρά­γε­βο - Γκρόζ­νυ - Χα­λέ­πι θα στοι­χειώ­νουν για πά­ντα τους θλι­βε­ρούς αυ­τούς πρά­κτο­ρες και φί­λους των σύγ­χρο­νων να­ζί που μι­λούν στο ό­νο­μα των λα­ών και της δη­μο­κρα­τί­ας, αλ­λά στην πράξη συ­ντάσ­σο­νται με κα­θε­στώ­τα γε­νο­κτό­νων και με τους χει­ρό­τε­ρους ι­μπε­ρια­λι­στές, που εί­ναι οι ρώ­σοι σο­σια­λι­μπε­ρια­λι­στές. 

Το πιο υ­πο­κρι­τι­κό και γι αυ­τό το πιο ε­ξορ­γι­στι­κό ει­δι­κά για τους ψευ­το­α­ρι­στε­ρούς εί­ναι ό­τι φω­νά­ζουν πιο πο­λύ α­πό κά­θε άλ­λον για την υ­περά­σπι­ση των προ­σφύ­γων της Συ­ρί­ας την ώ­ρα που εί­ναι στην πρά­ξη οι με­γα­λύτε­ροι υ­πε­ρα­σπι­στές ε­κεί­νων που τους πα­ρά­γουν. Γι αυ­τό στην πραγ­μα­τι­κό­τητα κτη­νώδεις α­ντι­πρό­σφυ­γες δεν εί­ναι μό­νο οι ξε­νό­φο­βοι και οι ρα­τσι­στές των χω­ρών υ­πο­δο­χής, που εί­ναι χω­ρίς ε­ξαί­ρε­ση ό­λοι που­τι­νό­φι­λοι, αλ­λά είναι και μά­λι­στα εί­ναι α­κό­μα πε­ρισ­σό­τε­ρο οι δή­θεν προ­στά­τες τους τύ­που ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ, ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και ψευ­τοΚ­ΚΕ και οι ό­μοιοί τους στην υ­πό­λοι­πη Ευ­ρώ­πη για τον ε­ξής λό­γο: Για­τί κά­νουν την πο­λύ με­γά­λη, την ι­στο­ρι­κή ζη­μιά να α­πο­κεφα­λί­ζουν και να δη­λη­τη­ριά­ζουν πο­λι­τι­κά υ­πέρ των δή­μιων τις α­ρι­στε­ρές και δη­μο­κρα­τι­κές λα­ϊ­κές πρω­το­πο­ρί­ες που σε άλ­λες ε­πο­χές, ό­πως ε­κεί­νες των πρώ­των χί­τλερ, ξε­σήκω­ναν τους ευ­ρω­πα­ϊ­κούς λα­ούς ε­νά­ντια στον πε­λώ­ριο κίν­δυ­νο που πλη­σί­α­ζε πά­νω α­πό το κε­φά­λι τους ό­ταν σφά­ζο­νταν ή βιά­ζο­νταν ε­θνι­κά οι λα­οί της Αι­θιο­πί­ας, της Ι­σπα­νί­ας και της Τσε­χο­σλο­βα­κί­ας. Δη­λαδή εί­ναι αυ­τοί που ό­χι μό­νο δεν στέ­κο­νται με τους λα­ούς που σφάζο­νται, αλλά α­πο­τε­λούν πρω­το­πό­ρα προ­πα­γαν­δι­στι­κά α­πο­σπά­σμα­τα των σφα­γέ­ων.

Έ­τσι ε­νώ λα­οί σαν τον τσε­τσέ­νι­κο, το βο­σνια­κό και το συ­ρια­κό θυ­σιάζο­νται σή­με­ρα πριν α­πό τους ευ­ρω­πα­ϊ­κούς λα­ούς για να τους δεί­ξουν τον ε­χθρό που στο μέλ­λον θα α­ντι­με­τω­πί­σουν, οι ευ­ρω­πα­ϊ­κοί λα­οί δεν έ­χουν α­κό­μα τις πο­λι­τι­κές πρω­το­πο­ρί­ες που θα τους ε­πι­τρέψουν να στα­θούν δί­πλα σε αυτά τα α­δέλ­φια τους και να πά­ρουν το πο­τι­σμέ­νο με το αί­μα τους και τα πι­κρά δά­κρυα τους τό­σο πο­λύ­τι­μο γι αυ­τούς μά­θη­μα. Χά­ρη δη­λα­δή στους ψευ­το­α­ρι­στε­ρούς ψευτο­διε­θνι­στές, στους ε­λε­ει­νούς αυ­τούς δια­φθο­ρείς και μα­ζι­κούς πο­λι­τι­κούς δο­λο­φό­νους πρω­το­πο­ριών, οι λα­οί της Ευ­ρώ­πης και ό­λου του κόσμου θα πλη­ρώ­σουν με πο­λύ πε­ρισ­σό­τε­ρα και πο­λύ α­κρι­βό­τε­ρα δει­νά αρ­γό­τερα.