ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Η. ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΚΕ ΟΑΚΚΕ ΣΤΗΝ EΡΤ ΣΤΙΣ 31 ΜΑΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2024
ΔΙΑΚΑΝΑΛΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΟΑΚΚΕ ΣΤΙΣ 26 ΜΑΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2024
ΝΕΑ ΑΝΑΤΟΛΗ
Νέα Ανατολή αρ.φ.559 (εδώ μπορείτε να βρείτε τα φύλλα από φ.486-Μάρτης 2013-και νεώτερα)
Που μπορείτε να βρείτε την έντυπη έκδοση της Νέας Ανατολής
Όσο συνεχίζεται η χιτλερικού τύπου ρωσική διαμελιστική επέμβαση στην Ουκρανία τόσο περισσότερο καταδεικνύεται ο βρόμικος, καθοριστικός γι’ αυτήν ρόλος των προβοκατόρικων κρυφο-ρωσόδουλων πολιτικών δυνάμεων που ξεπήδησαν μέσα από το κίνημα της Μαϊντάν και που σήμερα έχουν ανέλθει στην πολιτική ηγεσία του Κιέβου. Πρόκειται για το πολιτικό μέτωπο κορυφής Γιατσενιούκ-Τιανιμπόκ
που χρησιμοποιεί ακόμα σαν τάγματα εφόδου ανοιχτά ναζιφασιστικές συμμορίες όπως είναι εκείνες του “Δεξιού Τομέα” για να προβοκάρουν εντελώς κάθε προσπάθεια αντίστασης του ουκρανικού λαού απέναντι στον επιθετιστή και να αδυνατίσουν τη διεθνή υποστήριξη στον αγώνα του.
Αν σήμερα η Κριμαία βρίσκεται κάτω από ρωσική μπότα και η εθνική ενότητα καταρρέει για ακόμα μια φορά στις ανατολικές επαρχίες, αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο ότι οι αρχές του Κιέβου δεν έκαναν τίποτα για να την υπερασπιστούν. Αντί να κοιτάξουν να ενισχύσουν το στρατό που είχε διαλυθεί άφησαν την Ουκρανία ανοχύρωτη απέναντι στον εισβολέα, απαγόρεψαν στους στρατιώτες να ρίξουν έστω μία τουφεκιά προκειμένου να μην αφαιρέσουν από τον Χίτλερ-Πούτιν το επιχείρημα του αναίμακτου περίπατου στην Κριμαία, άφησαν σε στρατιώτες και αξιωματικούς περιθώριο να διαλέξουν στρατόπεδο και τελικά τους απέσυραν από τη χερσόνησο. Σε διπλωματικό επίπεδο επεδίωξαν φιλικές σχέσεις με τους ρώσους διαμελιστές της χώρας τους, δέχτηκαν ασυζητητί τους όρους τους περί ουδετεροποίησης της Ουκρανίας και περί ευρείας αυτονομίας των επαρχιών της που θα επιτρέπει στη Μόσχα να έχει κυρίαρχο λόγο στα εσωτερικά ζητήματα της Ουκρανίας (και μέσω αυτής και στα ευρωπαϊκά ζητήματα), ενώ γενικά επέδειξαν μια εγκληματική παθητικότητα αφήνοντας τον Ομπάμα να εμφανίζεται τιμητής της ουκρανικής ανεξαρτησίας και τη Μέρκελ να συνομιλεί με τον Πούτιν για το αν το Κίεβο θα αποσύρει ή όχι τα στρατεύματά του από τις ανατολικές περιοχές…
Κι αυτή η στάση δεν οφείλεται σε ανευθυνότητα ή ανικανότητα διαχείρισης τέτοιων κρίσιμων ζητημάτων από τους επικεφαλείς της ουκρανικής πολιτικής ηγεσίας. Είναι μία συνειδητή πολιτική πλήρως εναρμονισμένη με τα επεκτατικά συμφέροντα του ρωσικού σοσιαλιμπεριαλισμού στην Ευρώπη. Γιατί μόνο μια τέτοια πολιτική θα μπορούσε να προσφέρει με τόση επιμονή και αληθοφάνεια στον εισβολέα τα δύο βασικά επιχειρήματα που χρησιμοποιεί για να δικαιολογήσει το έγκλημά του: δηλ. το ότι στο Κίεβο έγινε ένα πραξικόπημα που έφερε στην εξουσία νοσταλγούς του Χίτλερ, και το ότι αυτές οι ανερχόμενες πολιτικές δυνάμεις δε δείχνουν πρόθυμες να σεβαστούν τα θεμελιώδη δικαιώματα και τις ελευθερίες του ουκρανικού λαού, και κυρίως των μη ουκρανόφωνων πληθυσμών, ξεκινώντας από την κατάργηση του επίσημου χαρακτήρα της ρωσικής γλώσσας που μιλιέται σε ολόκληρη τη νότια και ανατολική επικράτεια.
Φυσικά τα ίδια αυτά επιχειρήματα δε μπορούν στην πραγματικότητα να δικαιολογήσουν καμία εξωτερική επέμβαση στην Ουκρανία, όχι μόνο γιατί εκεί είναι μονάχα η κορυφή του κράτους που έχει διαβρωθεί από τους ναζιφασίστες, αλλά και γιατί είναι φασισμός το να επεμβαίνεις στα εσωτερικά ζητήματα μιας χώρας για να “προστατέψεις” το λαό της από τους ηγέτες του, όπως κάνει σήμερα η πιο επιθετική, η πλέον ναζιστική υπερδύναμη του πλανήτη μας με τις ασύδοτες ναζιστικές δολοφονικές συμμορίες της, τις διώξεις δημοκρατών και τις συχνές δολοφονίες αντιφρονούντων.
Το κέντρο του παγκόσμιου ναζισμού βρίσκεται σήμερα στη Ρωσία του Πούτιν και του “θεωρητικού” του συνεργάτη Ντούγκιν, ο οποίος είναι ο εμπνευστής του ναζιστικού δόγματος του νεοευρασιατισμού. Οι ναζιστικές συμμορίες που ήρθαν στο προσκήνιο μετά την πτώση Γιανουκόβιτς έχουν την ίδια στρατηγική γραμμή με τη Μόσχα. Εχθρεύονται την εθελοντική ένωση των κρατών, είναι υπέρ του ιμπεριαλιστικού διαμελισμού εθνικών κρατών με βάση την εθνότητα, προβάλλουν τη Δύση σαν το μεγαλύτερο εχθρό των λαών, εχθρεύονται το διαφωτισμό σαν πολέμιο κάθε αντιδραστικής κουλτούρας και είναι αντισημίτες. Γι’ αυτό όλοι αυτοί οι “ντούροι πατριώτες” δεν κούνησαν ποτέ το δάχτυλό τους για να απελευθερώσουν την Κριμαία ούτε επιδιώκουν καλές και καθαρές σχέσεις με την ΕΕ την ώρα που το Κρεμλίνο έχει ανοίξει το στόμα για να καταπιεί την πατρίδα τους. Και η μεγαλύτερη προδοσία που διέπραξαν οι κρυφοναζί “φιλελεύθεροι” Τιμοσένκο-Γιατσενιούκ (όπως και ο Κλίτσκο) σε βάρος της χώρας τους είναι ότι συμμάχησαν με ένα ανοιχτά φιλοναζί κόμμα όπως είναι το “Σβόμποντα” του γνωστού αντισημίτη Τιανιμπόκ, διασπώντας μ’ αυτό τον τρόπο το κίνημα υπέρ της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας αλλά και μπερδεύοντας την παγκόσμια κοινή γνώμη. Αυτοί εξέθρεψαν τις ναζιστικές ομάδες κρούσης με γενικό αρχηγό τον κάποτε ανοιχτό ναζί συντονιστή της πλατείας Μαϊντάν, Α. Παρούμπι, που τυχαίνει σήμερα εκτός από στέλεχος στο κόμμα των Τιμοσένκο-Γιατσενιούκ να είναι επικεφαλής του συμβουλίου εθνικής ασφάλειας και άμυνας. Άλλωστε, με μία προσεκτικότερη ματιά μπορεί κανείς να διαπιστώσει ότι όλοι αυτοί οι τύποι προέκυψαν με την έγκριση και την ενθάρρυνση του προηγούμενου καθεστώτος Γιανουκόβιτς. Ήταν το ίδιο καθεστώς που υποχωρούσε πάντα στις επιθέσεις των ναζιφασιστών ενώ μάτωνε τις αρχικές ειρηνικές λαϊκές κινητοποιήσεις για να ενισχύσει τις τάξεις των δεύτερων. Το ίδιο καθεστώς έδινε υλική βοήθεια με χρήματα και τεχνική υποστήριξη στους στρατοπεδευμένους της Μαϊντάν ενώ αυτό διαφήμιζε το κίνημα μέσα από τηλεοπτικούς σταθμούς πανίσχυρων ρωσόδουλων κρατικοολιγαρχών της ανατολικής Ουκρανίας. Τέλος το ίδιο το κόμμα του πρώην προέδρου τον έδιωξε ξαφνικά από την εξουσία συμμαχώντας ουσιαστικά με τους Γιατσενιούκ-Τιάνιμποκ που ζητούσαν την πτώση του.
Έτσι σήμερα η άτυχη Ουκρανία βρίσκεται στη μέγγενη του ρωσικού χιτλερισμού που τη σφίγγει όχι μόνο εξωτερικά αλλά και εσωτερικά. Είναι λάθος η αντίληψη που θέλει τη δυτική Ουκρανία να κυριαρχείται από τους ουκρανούς φασίστες ενώ την ανατολική από ρωσόφιλους αντιφασίστες. Η αλήθεια είναι ότι ενώ στη Δύση οι μάζες δεν εξοικειώνονται με τις συμμορίες τύπου Δεξιού Τομέα και δεν τις δυναμώνουν, στην ανατολή εκδηλώνεται αληθινή και μαζική βία των ρωσόφιλων ή ρώσικων συμμοριών ενάντια στον ουκρανικό πληθυσμό που διαμαρτύρεται ειρηνικά γιατί θέλει την ενότητα της χώρας. Για να διαψευσθεί η πραγματική αυτή κατάσταση στήθηκε στις 2 του Μάη η μεγάλη προβοκάτσια με την πυρκαγιά στην Οδησσό. Τότε έγινε μια μεγάλη ειρηνική διαδήλωση ουκρανών, που θέλανε την ενότητα του κράτους. Ξαφνικά οι ουκρανοί διαδηλωτές δέχτηκαν επίθεση και ξυλοκοπήθηκαν και μαχαιρώθηκαν από ρωσόφιλους τραμπούκους τους οποίους πήραν στο κυνήγι. Αυτοί κατέφυγαν μέσα σε ένα κτίριο. Εκεί κάποιοι ουκρανοί με μολότωφ τους έβαλαν φωτιά και τους έκαψαν ζωντανούς φωνάζοντας και συνθήματα υπέρ της απανθράκωσής τους. Αυτή η εικόνα πήγε σε όλα τα ρώσικα κανάλια και κατά τη γνώμη μας είναι τόσο στρατηγική ώστε να σημαίνει ψυχικά το διαμελισμό της Ουκρανίας
Στις ανατολικότερες επαρχίες λοιπόν εγκαθιδρύεται τώρα με ορμή η σοσιαλφασιστική εξουσία των ρωσοκίνητων δολοφονικών συμμοριών. Πρόκειται για συμμορίες ένοπλων κουκουλοφόρων που καταλαμβάνουν όλο και περισσότερα κυβερνητικά κτίρια σε πόλεις των επαρχιών Ντονιέτσκ και Λουγκάνσκ, ανακηρύσσοντάς τις “λαϊκές δημοκρατίες”, και επιδίδονται σε ένα όργιο βίας και τρομοκρατίας απέναντι σε μειονότητες, αλλά και σε όσους αντιτίθενται στη ρωσική επέμβαση στην Ουκρανία. (Τόσο “λαϊκές” είναι αυτές οι εξουσίες ώστε στηρίζονται σε άτομα που κρύβουν το πρόσωπό τους από το λαό). Το πιθανότερο είναι πως ο στενός πυρήνας αποτελείται από ρώσους στρατιώτες καθώς οι αναφορές στο διεθνή τύπο κάνουν λόγο για ενόπλους με στολές παραλλαγής χωρίς διακριτικά, όπως ακριβώς εμφανίστηκαν οι ρώσοι εισβολείς στην Κριμαία, μέχρι τα δόντια εξοπλισμένους ακόμα και με αντιαεροπορικούς πυραύλους. Στην ηγεσία φιγουράρουν πρόσωπα που εκπροσωπούν όλο το φαιοκόκκινο φάσμα του ρωσόφιλου νεοναζισμού. Για παράδειγμα, ο επικεφαλής της “λαϊκής πολιτοφυλακής του Ντονμπάς” και αυτοανακηρυγμένος “λαϊκός κυβερνήτης” του Ντονιέτσκ, Πάβελ Γκουμπάρεφ, είναι ένας ευρασιατιστής, πανσλαβιστής, μέχρι πρόσφατα μέλος του ψευτοαριστερού “Προοδευτικού Σοσιαλιστικού Κόμματος” και παλιότερα της ναζιστικής παραστρατιωτικής συμμορίας με την επωνυμία “Ρωσική Εθνική Ενότητα”. Στο πλάι του εθεάθη να συμμετέχει στις φιλορωσικές διαδηλώσεις ο Αλεξέι Χουντιακόφ, ηγέτης της ρώσικης νεοναζιστικής συμμορίας “Μοσχοβίτικη Ασπίδα”, ο οποίος αμνηστεύθηκε το Δεκέμβρη από τον Πούτιν μαζί με τις Pussy Riot και τον Χοντορκόφσκι (βλ. Kyiv Post, 10/4). Ένας άλλος παραστρατιωτικός διοικητής, ο Μίροσλαβ Ρουντένκο, είναι υπέρμαχος της απορρόφησης αυτών των εδαφών από τη ρωσική αυτοκρατορία και λυπάται για το ότι από την ημέρα που ανεξαρτητοποιήθηκε η Ουκρανία “θεωρήθηκε πρώτα σαν μια οντότητα διαφορετική απ’ τη Ρωσία και στη συνέχεια σα μια οντότητα αντιρώσικη” (βλ. El Pais, 30/4).
Η τρομοκρατία που ασκούν αυτά τα καθάρματα στο λαό της ανατολικής Ουκρανίας είναι κτηνώδης. Μόνο μέσα σε μια βδομάδα καταγράφηκαν τουλάχιστον 11 απαγωγές πολιτών στις πόλεις Σλαβιάνσκ και Χορλόφκα. Στα θύματα συγκαταλέγεται ο αμερικανός ρεπόρτερ Σάιμον Οστρόφσκι, ο ουκρανός Σεργκέι Λεφτέρ, η δήμαρχος του Σλαβιάνσκ, Νέλλυ Στέπα, και ο Βλαντίμιρ Ρίμπακ, δημοτικός σύμβουλος της Χορλόφκα, που βασανίστηκε και δολοφονήθηκε από τους απαγωγείς του (βλ. Financial Times, 23/4). Εκτός από τις απαγωγές - μεταξύ των οποίων εκείνη των παρατηρητών του ΟΑΣΕ από τις σοσιαλφασιστικές αρχές - το Σλαβιάνσκ θα μείνει γνωστό για τα πογκρόμ που έγιναν εκεί σε βάρος των Ρομά. Ένοπλοι με παραλλαγές και άλλοι με πολιτικά και κουκούλες μπήκαν στα σπίτια τους, τα λήστεψαν και με ξυλοδαρμούς, απειλές, βρισιές και ρατσιστικούς χαρακτηρισμούς ανάγκασαν πολλές οικογένειες να εγκαταλείψουν την περιοχή. Ο αυτοανακηρυγμένος “λαϊκός δήμαρχος” Πονομαριώφ δικαιολόγησε την πράξη των ανθρώπων του με το πρόσχημα της πάλης κατά των ναρκωτικών (The New York Times, 21/4). Ακόμα και αντισημιτικά πογκρόμ έχουν καταγραφεί στις θερμές αυτές περιοχές: Σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες, στο Ντονιέτσκ κυκλοφόρησαν φυλλάδια που καλούν τους Εβραίους που ζουν εκεί να δηλωθούν στις αρχές (βλ. ΝΥΤ, 17/4). Στο Χαρκόφ άγνωστοι επιχείρησαν να δολοφονήσουν το δήμαρχο Γκενάντι Κέρνες, εβραϊκής καταγωγής, και γνωστό για τις θέσεις του ενάντια στην Ευρωμαϊντάν αλλά και ενάντια στο διαμελισμό. Σύμφωνα με το Kharkiv Human Rights Protection Group (http://khpg.org/en/index.php?id=1398122609), αυτονομιστές με τη βοήθεια ρώσων στρατιωτικών τεχνικών κατέλαβαν τηλεοπτικό πύργο και τρεις μέρες αργότερα - όλως τυχαίως ανήμερα της επετείου γέννησης του Χίτλερ - βγήκαν στον αέρα ανακοινώνοντας ότι “Εδώ, απ’ το Σλαβιάνσκ, δίνουμε ένα ισχυρό πληροφοριακό, νοητικό χτύπημα στη βιβλική μήτρα … στη σιωνιστική ρομποτική τηλεόραση” (!) και στη συνέχεια παρουσίασαν μία διάλεξη του ηγέτη ενός αντισημιτικού, νεοπαγανιστικού και εθνικοκομμουνιστικού μορφώματος που ονομαζόταν “Conceptual Party Unity”.
Η ανώμαλη αυτή κατάσταση μπόρεσε να εγκαθιδρυθεί ακριβώς εξαιτίας των βρόμικων χειρισμών της κυβέρνησης Γιατσενιούκ. Είναι οι αρχές του Κιέβου που άφησαν ένα σωρό κυβερνητικά κτίρια έρμαια στην επίθεση των πραξικοπηματιών, οι οποίοι τώρα προκηρύσσουν δημοψήφισμα για το στάτους των ανατολικών επαρχιών της χώρας, λίγες ημέρες πριν τις προκηρυγμένες εθνικές εκλογές. Σε μια τέτοια κατάληψη, περιγράφουν χαρακτηριστικά οι Financial Times της 29/4, “εκατοντάδες φιλορώσων ενόπλων εισέβαλε σε ένα κυβερνητικό κτίριο στο Λουγκάνσκ (…) και κινηματογραφήθηκε να καλεί την αστυνομία που φρουρούσε χαλαρά το κτίριο να “παραδώσετε τα όπλα σας”. Τότε η αστυνομία απομακρύνθηκε και οι ένοπλοι έπιασαν δουλειά στοιβάζοντας σάκους με άμμο για να οχυρώσουν το κτίριο. Οι φιλικές προς το Κίεβο αρχές πιστεύουν ότι οι σκληροπυρηνικοί αποσχιστές που καταλαμβάνουν δημόσια χτίρια στις περιοχές Ντονιέτσκ και Λουγκάνσκ αριθμούν όχι περισσότερους από 5.000 σε έναν πληθυσμό 7 εκατομμυρίων ανθρώπων. Ωστόσο, ανησυχούν για το ότι η αδύναμη τήρηση του νόμου αφήνει την περιοχή να κυλήσει στο χάος και να πέσει σε ρώσικο έλεγχο, χωρίς καμία ανάγκη για ρωσική εισβολή”. Χαρακτηριστικό της άνωθεν υπαγορευμένης ανομίας που επικρατεί στις τάξεις των σωμάτων ασφαλείας είναι ο άνετος ξυλοδαρμός φιλο-ουκρανών διαδηλωτών στο Ντονιέτσκ, τους οποίους υποτίθεται φρουρούσε δύναμη 450 πάνοπλων αστυνομικών, από συμμορία αυτονομιστών (στο ίδιο).
Η απροθυμία του Κιέβου να καταστείλει την αποσχιστική δραστηριότητα φάνηκε ακόμα στην αρχική επιχείρηση που διεξήγαγε στις ανατολικές επαρχίες με τα μόλις 21 συνολικά τεθωρακισμένα και η οποία φυσικά κατέληξε σε φιάσκο. Τα στρατιωτικά οχήματα σταματούσαν μπροστά στο πλήθος και οι στρατιώτες απλά παρέδιδαν τα όπλα τους καθώς δεν είχαν πάρει καμία αντίθετη διαταγή, αλλά ούτε διέθεταν την αναγκαία δύναμη ή διάθεση για να υπερασπίσουν την ακεραιότητα της χώρας τους. Ρεπορτάζ των New York Times της 16/4 από την πόλη Σλαβιάνσκ περιγράφει την κατάσταση: “Μία από τις τεθωρακισμένες αυτοκινητοπομπές σταμάτησε όταν ένα πλήθος αντρών που έπιναν μπύρα και γυναικών που φώναζαν βρισιές και προσβολές συγκεντρώθηκαν πάνω στο δρόμο μπροστά τους, κι αργότερα την ίδια μέρα ο διοικητής της συμφώνησε να παραδώσει τα τουφέκια των στρατιωτών στους ίδιους τους αποσχιστές που στάλθηκαν να πολεμήσουν. Μία άλλη αυτοκινητοπομπή από την ίδια επίσημα επίλεκτη μονάδα, την 25η ταξιαρχία αλεξιπτωτιστών του Ντιεπροπετρόφσκ, παρέδωσε όχι μόνο τα όπλα της αλλά και τα φορτηγά και τα τεθωρακισμένα οχήματα με τα οποία είχε φτάσει, αφήνοντας τους ενόπλους να τα εκθέτουν σα τρόπαια, κάτω από μια ρωσική σημαία, στην εδώ κεντρική πλατεία”. Ο ίδιος ο πρόεδρος Τουρτσίνοφ παραδέχθηκε ότι οι δυνάμεις ασφαλείας πάσχουν από “ανικανότητα, αδράνεια και εγκληματική προδοσία” (ΝΥΤ, 30/4).
Και δε φτάνει που πήγαν απροετοίμαστοι και απρόθυμοι. Σε μια κίνηση που δεν είχε άλλο σκοπό απ’ το να ερεθίσει το αποσχιστικό κίνημα και να το συσπειρώσει ενάντια στην κεντρική κυβέρνηση, ο επικεφαλής του συμβουλίου εθνικής ασφάλειας Παρούμπι διέρρευσε κατά την έναρξη της επιχείρησης ότι στις δυνάμεις που στάλθηκαν εκεί συγκαταλέγονταν και οι νεοναζιστικές-φασιστικές συμμορίες που ξεπήδησαν μέσα από τη Μαϊντάν: “Εφεδρικές μονάδες της Εθνικής Φρουράς που σχηματίστηκαν από εθελοντές αυτοάμυνας της Μαϊντάν στάλθηκαν στο μέτωπο σήμερα το πρωί” (ΝΥΤ, 15/4), έγραψε στο twitter ο φιλοναζί πρώην συντονιστής των ταγμάτων εφόδου της πλατείας. Κι αυτό είναι μια ακόμα ένδειξη για το πόσο ρωσόδουλοι είναι στην πραγματικότητα οι ναζί που καμώνονται πως προασπίζουν τα εθνικά συμφέροντα της Ουκρανίας.
Είναι οι ίδιοι προβοκάτορες που εκτέλεσαν τρεις αποσχιστές σε ένα μπλόκο κοντά στο Σλαβιάνσκ στις 20/4, επιτρέποντας έτσι στη Ρωσία να ισχυριστεί ότι οι Ουκρανοί παραβιάζουν τη συμφωνία της Γενεύης (που αξιώνει από τους εμπόλεμους διάλυση των διαφόρων ενόπλων συμμοριών) και να απαγκιστρωθεί απ’ αυτή. Οι ίδιοι είναι που ευθύνονται για τον εμπρησμό της Οδησσού - όπως και οι αστυνομικές αρχές που άφησαν τους δύο αντιπάλους να συγκρούονται ανενόχλητοι στο κέντρο της πόλης. Η δράση των συμμοριών αυτών είναι κι αυτή αποτέλεσμα της πολιτικής ανοχής που επιδεικνύει η ρωσόφιλη στο βάθος πολιτική ηγεσία στο Κίεβο. Όπως είναι και η παραχώρηση της αυτοδιοικητικής εξουσίας στις ανατολικές επαρχίες σε κρατικοολιγάρχες για χρόνια δεμένους με το φιλορωσικό καθεστώς Γιανουκόβιτς. Αυτοί παίζουν έναν τάχα ενδιάμεσο ρόλο ανάμεσα στις αποσχιστικές αρχές και την κεντρική κυβέρνηση, ο οποίος ρόλος ενθαρρύνει τους αποσχιστές. Τέτοιος είναι π.χ. ο μεγιστάνας του άνθρακα και του μετάλλου Ρινάτ Αχμέτοφ που, σύμφωνα με ορισμένους κύκλους, χρησιμοποιεί και συντηρεί την απειλή του διαμελισμού για να διαπραγματεύεται με το Κίεβο (FT, 15/4).
Έχοντας εγκαταστήσει λοιπόν ένα πλατύ δίχτυο ανθρώπων της η νεοχιτλερική Ρωσία μπορεί να συνεχίσει να συνθλίβει την Ουκρανία, εκμεταλλευόμενη την αδράνεια των χοντρόπετσων δυτικών μονοπωλιστών, που προσποιούνται ότι κυρώσεις κατά του Πούτιν είναι τα γελοία μέτρα τους του τύπου μη παραχώρησης βίζας στους ρώσους ολιγάρχες. Οι δυτικοί μονοπωλιστές έχουν εδώ και χρόνια επικεφαλής τους έναν ρωσόδουλο προβοκάτορα, τον Ομπάμα που δεν τον υποπτεύονται σαν τέτοιον γιατί έχουν τη βλακώδη αφέλεια να πιστεύουν πως αν έχουν καλές σχέσεις με τους δύο μεγάλους φασισμούς, το ρώσικο και τον κινέζικο θα τους κατευνάσουν και κυρίως θα εξασφαλίσουν και για τους ίδιους τις υπερεκμεταλλευτικές των λαών μπίζνες μαζί τους, καθώς ίσως και τη σταθερότητα και την ησυχία στο σπίτι τους.
Δημοσιεύτηκε στο φ 496 της Νέας Ανατολής, Μάρτης - Απρίλης 2014