Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Η ΟΑΚΚΕ ήταν όπως πάντα και θα είναι στο πλευρό του λαού που δίνει πρώτος τη μάχη ενάντια στους νεοχιτλερικούς για την υπεράσπιση της Ευρώπης 

 

Το Σάββατο 24 Αυγούστου η ουκρανική κοινότητα συγκεντρώθηκε όπως κάθε χρονιά στο Σύνταγμα για να γιορτάσει τη Μέρα της Ανεξαρτησίας. Είναι η τρίτη στη σειρά χρονιά που οι Ουκρανοί που ζουν στην Ελλάδα συγκεντρώνονται αυτή τη μέρα για να καλέσουν σε συμπαράσταση και να καταγγείλουν την εισβολή της Ρωσίας και τον πόλεμο που έχει έχει εξαπολύσει για προσάρτηση των εδαφών της Ουκρανίας, υποδούλωση και εθνικό εξανδραποδισμό του πληθυσμού της. 

Η πλατεία Συντάγματος γέμισε για άλλη μια φορά με τις ουκρανικές σημαίες. Έγιναν ομιλίες από εκπροσώπους της ουκρανικής κοινότητας για το πόσο επιτακτική είναι η ανάγκη στήριξης της Ουκρανίας όχι μόνο γιατί παλεύει για να υπερασπιστεί την ύπαρξή της, αλλά και γιατί ο εισβολέας κατακτητής αποτελεί ενεργή απειλή για όλες τις χώρες της Ευρώπης και τη δικιά μας. Στη συγκέντρωση συμμετείχαν Γεωργιανοί και Μολδαβοί με τις σημαίες των χωρών τους, που ξέρουν από πρώτο χέρι πως συμπεριφέρεται η νεοχιτλερική Ρωσία στις χώρες που έχει βάλει στο στόχαστρο στο δρόμο της για την παγκόσμια κυριαρχία. 

Εκεί στο πλευρό της ουκρανικής κοινότητας ήταν όπως πάντα οι σύντροφοι της ΟΑΚΚΕ με πλακάτ που έγραφαν στα ελληνικά και στα αγγλικά: «Χίτλερ – Πούτιν κάτω τα χέρια από την Ουκρανία», «Ο νέος Χίτλερ Πούτιν θα χει το τέλος του παλιού», «Όπλα για τη νίκη στην Ουκρανία», «Ειρήνη = Καμία εδαφική παραχώρηση στον εισβολέα», «Λαοί της Ευρώπης Ενωθείτε στον Χίτλερ Πούτιν Αντισταθείτε». Όταν οι πουτινικοί αντισημίτες επιτέθηκαν φωνάξαμε τα συνθήματα «Έξω η Ρωσία από την Ουκρανία» και «Νίκη, νίκη στην Ουκρανία». 

Δυόμιση μήνες μετά τις 24 του Φλεβάρη οπότε ξεκίνησε η μεγαλύτερη και πιο ωμή εισβολή σε μια ευρωπαϊκή χώρα από μια άλλη μετά τον β παγκόσμιο πόλεμο αρχίζουν να διακρίνονται αχνά, κυρίως μέσα από τα γεγονότα και λιγότερο μέσα από τις δικές της διακηρύξεις, οι ευρύτερες στοχεύσεις της πουτινικής Ρωσίας, που η ίδια θέλει να συσκοτίζει και να πνίγει στην αμφιβολία. Παίρνοντας υπόψη μας το μακροπρόθεσμο, καλά μελετημένο, γεμάτο θεαματικές προσποιήσεις και κυρίως παγκόσμιο τρόπο με τον οποίο δρα πάντα αυτή η πιο πολιτική από τις δύο υπερδυνάμεις, εκτιμάμε ότι η κτηνώδης εισβολή της στην Ουκρανία ενώ αποτελεί την αρχή του προετοιμαζόμενου κατακτητικού της πολέμου ενάντια στην Ευρώπη, είναι ταυτόχρονα και ένα μέσο, ένας πρόσχημα, για την επιτάχυνση του μεσοπρόθεσμου πολιτικού στόχου της που είναι το κλείσιμο των στροφίγγων του φυσικού αέριου, οπότε η ενεργειακή πολιορκία και η πολιτική διάσπαση της Ευρώπης.

 

Την ώρα που οι νέοι τσάροι του Κρεμλίνου και τα φαιο-«κόκκινα» παπαγαλάκια τους σε κάθε χώρα προπαγανδίζουν τη θέση της λεγόμενης περικύκλωσης της Ρωσίας από τη Δύση, η τελευταία (και κυρίως η Ευρώπη) μόλις τώρα έχει αρχίσει να ξυπνάει από το λήθαργό της για να ανακαλύψει με τρόμο ότι είναι oυσιαστικά άοπλη απέναντι στον «περικυκλωμένο» αντίπαλό της.

Με­τά τη πα­ρα­βί­α­ση του σου­η­δι­κού και φι­λαν­δι­κού ε­να­έ­ριου χώ­ρου, την α­πα­γω­γή ε­νός ε­σθο­νού μυ­στι­κού πρά­κτο­ρα και την κα­τά­σχε­ση μιας λι­θουα­νι­κής ψα­ρό­τρα­τας, οι χι­τλε­ρι­κοί σο­σια­λι­μπε­ρια­λι­στές  συ­νε­χί­ζουν τις προ­κλή­σεις τους στη Σκαν­δι­να­βι­κή χερ­σό­νη­σο και Στη Βαλτι­κή. Αυ­τή τη φορά στέλ­νουν πο­λε­μι­κό τους υ­πο­βρύ­χιο στο αρ­χι­πέ­λα­γος της Στοκ­χόλ­μης.

Η μπροσούρα με τον τίτλο «Αποκαλύψεις της διπλωματικής ιστορίας του 18ου αιώνα» αποτελείται από ένα μικρό μέρος των πολλών δημοσιεύσεων του Κ. Μαρξ

 

Την ίδια ώρα που εντείνεται η χιτλερική επέμβαση των ρώσων σοσιαλιμπεριαλιστών στην ανατολική Ουκρανία, τα ελληνόφωνα φερέφωνά τους – που έχουν εδώ το μονοπώλιο της ενημέρωσης – προσπαθούν μάταια να μας πείσουν πως δεν υπάρχει καμία ρωσική εισβολή,ότι τα θύματα είναι αποτέλεσμα της «απροκάλυπτης επέμβασης των ΗΠΑ και της ΕΕ στη χώρα αυτή» (βλ. π.χ. ανακοίνωση ψευτοΚΚΕ, 29/8)

Η απόφαση για τη μεταφορά της αμερικάνικης πρεσβείας από το Τελ Αβίβ στην Ιερουσαλήμ αποτελεί μια προβοκάτσια ιστορικών διαστάσεων, με την οποία ο Τραμπ κλιμακώνει τη ρατσιστική αντιμουσουλμανική εκστρατεία του και είναι ρυθμισμένη έτσι ώστε να στείλει στο παγκόσμιο φασιστικό, αντισημιτικό στρατόπεδο, το οποίο οικοδομεί ο νεοχιτλερικός άξονας Ρωσίας- Κίνας υπό την ηγεσία της πρώτης, ένα δισεκατομμύριο διακόσια εκατομμύρια μουσουλμάνων, και με πιο μεγάλο φανατισμό ανάμεσά τους τα 350 εκατομμύρια των Αράβων.

Και εκεί που ο ευρωπαϊκός οικονομικός γίγας νόμιζε ότι θα απογειωθεί μετά την έξοδο του από την πανδημική οικονομική συρρίκνωση ένιωσε ένα σιδερένιο χέρι να του έχει αρπάξει το πόδι. Κοίταξε και είδε ότι ήταν η Ρωσία του Πούτιν. Αυτή, την ώρα που η παγκόσμια ζήτηση για πρώτες ύλες ιδιαίτερα για τις ενεργειακές εκτοξεύτηκε απότομα μετά τα αντι-πανδημικά λοκντάουν και ενώ η ΕΕ είχε αδειάσει τις αποθήκες της του φυσικού αερίου από έναν πολύ ψυχρό χειμώνα και ένα πολύ θερμό καλοκαίρι, μείωσε ξαφνικά την παροχή αερίου στην ΕΕ κατά 20% με αποτέλεσμα

 (To άρθρο αυτό γράφτηκε πριν από τις επιθέσεις στο Παρίσι)

Εξαιτίας της άθλιας υποχωρητικής στάσης της μονοπωλιακής Δύσης απέναντι στη ρώσικη τραμπουκική επέμβαση στη Συρία, το Κρεμλίνο έχει καταφέρει σήμερα να βρίσκεται στο επίκεντρο των διπλωματικών κινήσεων πάνω στο συριακό.

Πολύ γρήγορα από την έναρξη της ανοιχτής επέμβασης οι ρώσοι επιθετιστές ενέτειναν τις αεροπορικές τους επιθέσεις που είχαν σαν αποτέλεσμα την προέλαση του αιμοσταγούς καθεστώτος της Δαμασκού στα βόρεια του κυβερνείου Χάμα κοντά στα παράλια.

Το ψευτοΚΚΕ πασχίζει πολύ για να δείξει ότι στέκεται υπεράνω των μεγάλων συγκρούσεων που κλονίζουν τον πλανήτη μας σήμερα, που η επίθεση της ρωσικής νεοχιτλερικής υπερδύναμης, η οποία πολιτικο-διπλωματικά είναι επικεφαλής του πολεμικού άξονα Μόσχας-Πεκίνου, διεξάγεται τόσο ωμά και απροκάλυπτα. Στην πραγματικότητα η στάση αυτού του κόμματος – που γεννήθηκε από την βίαιη επέμβαση των ρώσων σοσιαλφασιστών στα εσωτερικά του παλιού επαναστατικού ΚΚΕ στα μέσα της δεκαετίας του ’50 – συνιστά στην πράξη τη μεγαλύτερη στρατηγική υποστήριξη των άνομων ρωσικών ιμπεριαλιστικών συμφερόντων. Μια πρόσφατη έρευνα της αντικαθεστωτικής ρωσικής εφημερίδας Νόβαγια Γκαζέτα μελέτησε τη στάση των κομμάτων του ευρωκοινοβουλίου απέναντι σε μια σειρά αποφάσεις του που αφορούσαν το ρωσικό κράτος και βρήκε ότι τα κόμματα της ψευτοαριστεράς καθώς και εκείνα της κλασικής ακροδεξιάς ήταν εκείνα που περισσότερο υποστηρίζουν στην πράξη το καθεστώς του Κρεμλίνου. Στο φαιο-«κόκκινο» αυτό μέτωπο πρωτοστατεί το ψευτοΚΚΕ ενώ δε λείπει από κει και η ΣΥΡΙΖέικη μετάστασή του.