Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Αναδημοσιεύουμε εδώ κάποια αποσπάσματα από ένα άρθρο που είχε δημοσιευτεί στο φ. 435 της Νέας Ανατολής, Ιούλης 2008. Σε αυτά τα αποσπάσματα οι αναγνώστες μας θα βρουν συγκεντρωμένα χρήσιμα στοιχεία ενάντια στα ψέμματα που χρησιμοποιεί ο ελληνικός σοβινισμός όπως προκύπτουν από τις παραδοχές ακόμα και αυτών που θεωρούνται σήμερα εθνικά έγκυροι ιστορικοί ή εθνικά «άμεμπτοι» πολιτικοί παράγοντες

Όσο πιο ορμητικά προωθεί η ανερχόμενη νεοτσαρική Ρωσία τις πολιτικές και γεωστρατηγικές θέσεις της στην Ευρώπη τόσο πιο φιλόδοξες, λεπτές και αποτελεσματικές κάνει τις χειρουργικές της επεμβάσεις στον κατεξοχήν χώρο επιρροής της, στα Βαλκάνια, τα οποία γι αυτό το λόγο άλλωστε αποτελούν σήμερα, όπως και τον 19ο αιώνα το μαλακό υπογάστριο της Ευρώπης. Ο κύριος στόχος των χειρουργικών επεμβάσεων της Ρωσίας σε αυτό το υπογάστριο είναι για πολλές δεκαετίες τώρα ο έλεγχος ή έστω η εξουδετέρωση της ισχυρής και αρκετά ανεξάρτητης από τις δύο υπερδυνάμεις Τουρκίας, που είναι ο φύλακας των Στενών και του χερσαίου δρόμου της Ευρώπης προς τους υδρογονάνθρακες του Κόλπου.

Η γειτονική μας χώρα έχει όνομα που είναι το «Δημοκρατία της Μακεδονίας» και κατοικείται από ένα έθνος που λέγεται μακεδονικό

ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΚΑΙ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΒΙΩΣΗΣ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟΥ ΣΤΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ

Το θεατρικό διπλωματικό παιχνίδι, η νέα δόση από το σοβινιστικό δηλητήριο, και ο ρόλος των πραγματικών κομμουνιστών

Θα μπορούσε να λύσει το μακεδονικό μια συμφωνία που επικυρώνει την επέμβαση μιας χώρας, της δικιάς μας στα εσωτερικά μιας γειτονικής της χώρας, συμφωνία που θεμελιώνεται επίσημα όχι πάνω σε δημοκρατικές αρχές που θα πρέπει να διέπουν τις διακρατικές σχέσεις αλλά πάνω στη λογική της εξισορρόπησης κρατικών συμφερόντων και στη θεωρία του μικρότερου κακού;

Το να πεθαίνει κανείς αυτήν την εποχή στη χώρα μας σαν μεγάλος πατριώτης και ταυτόχρονα σαν προσωπικότητα διεθνούς βεληνεκούς και να του αποδίδονται μεγάλες τιμές από όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα σημαίνει ότι κάποιο πολύ μεγάλο κακό έχει κάνει σε βάρος του λαού μας αλλά και σε βάρος άλλων λαών. Μάλιστα όσο περισσότερο τον τιμάνε αυτά τα κόμματα τόσο το χειρότερο για τη μελλοντική θέση του νεκρού στην ιστορία.

Τα τάγματα εφόδου χτυπήσανε ουσιαστικά ανενόχλητα στη Σταυρούπολη, ενώ προχθές, στην Παλιά Κοκκινιά ξεκίνησαν να κάνουν αντιμεταναστευτικά πογκρόμ τραυματίζοντας και κυνηγώντας επί τρεις ώρες, χωρίς η αστυνομία να επέμβει, πακιστανούς εργάτες που ζουν χρόνια δεμένοι με τον υπόλοιπο λαό σ αυτήν την ιστορική γειτονιά.

Πριν ένα χρόνο στη μεγαλειώδη συγκέντρωση μπροστά στο Εφετείο, όπου ανακοινωνόταν η φυλάκιση των αρχιναζί και το πιο μεγάλο κομμάτι αυτού που λέγεται αντιφασιστικό κίνημα έριχνε το σύνθημα ότι η “Χρυσή Αυγή τέλειωσε”, η Αντιναζιστική Πρωτοβουλία και η ΟΑΚΚΕ ύψωναν το πολύ τολμηρό για εκείνη τη στιγμή πανώ, που προειδοποιούσε τους δημοκράτες αντιφασίστες ότι «η μεγάλη μάχη με τους ναζιστές είναι μπροστά μας» (δες τη φωτογραφία στην αρχή αυτού του κειμένου). Τότε αυτή η άποψη είχε θεωρηθεί στην καλύτερη περίπτωση σαν μια παραδοξολογία και στη χειρότερη σαν μεμψίμοιρη ή ηττοπαθής. Σήμερα οι αντιφασίστες αναρωτιούνται με αληθινή ανησυχία τι σημαίνει η επανεμφάνιση των ναζιστικών ταγμάτων εφόδου και πόσο βάρος έχει αυτή.