Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Στα μέτρα που έχει πάρει η ΕΕ για να βοηθήσει την αγωνιζόμενη Ουκρανία περιλαμβάνεται μεταξύ άλλων η δέσμευση ρωσικών περιουσιακών στοιχείων μέσα από μια μαύρη λίστα 1300 φυσικών προσώπων και 120 οντοτήτων που σχετίζονται με το Κρεμλίνο. Η κίνηση αυτή έχει αποδώσει περί τα 20,3 δις ευρώ και στόχος είναι πλέον τα παγωμένα αυτά περιουσιακά στοιχεία να κατασχεθούν για να διατεθούν στην ανοικοδόμηση της Ουκρανίας. Οχτώ από τα κράτη-μέλη της ΕΕ έχουν ήδη δεσμεύσει πάνω από 1 δις το καθένα και σχεδόν καθένα από τα υπόλοιπα μέλη έχει παγώσει περιουσιακά στοιχεία αξίας εκατομμυρίων. Στην τελευταία θέση της λίστας και με διαφορά φιγουράρουν η Ελλάδα και η Μάλτα με πάγωμα στοιχείων αξίας μόλις 212.000 και 147.000 ευρώ αντίστοιχα!

Στη σύνοδο των Ηνωμένων Εθνών για το κλίμα, ο Μητσοτάκης ανακοίνωσε ότι θα προχωρήσει στο κλείσιμο όλων των λιγνιτικών ηλεκτρικών μονάδων της ΔΕΗ δήθεν στα πλαίσια της αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής. Μάλιστα, δεσμεύτηκε να τις κλείσει το αργότερο ως το 2028, όταν ο προηγούμενος πρωθυπουργός, που άφησε έργο σε κλεισίματα, ο Τσίπρας είχε αφήσει ένα περιθώριο για να κλείσουν μέχρι το 2030, ενώ άφηνε να ζήσει το 17% της ηλεκτρικής παραγωγής από τα λιγνιτικά.

Η τιμή της ηλεκτρικής ενέργειας ιδιαίτερα για τις ενεργοβόρες βιομηχανίες-τη βαριά βιομηχανία της χώρας, όση έχει απομείνει ακόμη μετά το πολύχρονο σαμποτάζ των ρωσόδουλων- αποτελεί τον κύριο παράγοντα ο οποίος διαμορφώνει το κόστος του προϊόντος τους και κατά συνέπεια τη βιωσιμότητά τους.

Στην Ελλάδα το κόστος αυτό όπως είχαμε γράψει και στη Νέα Ανατολή αρ. φ. 542 είναι 34% περίπου (https://www.oakke.gr/component/k2/item/1143). Αυτό σημαίνει ότι κάθε μεταβολή του επηρεάζει σημαντικά το κόστος αυτό.

Τη φετινή χρονιά αλλεπάλληλα μπλακάουτ έχουν πλήξει μια σειρά περιοχές της χώρας, κυρίως νησιά, αλλά και την ίδια την πρωτεύουσα. Η επί 2,5 ώρες διακοπή του ηλεκτρικού σε αρκετές περιοχές του λεκανοπεδίου στις 22/8 προκάλεσε προβλήματα σε πάρα πολύ κόσμο (επηρέασε το 10% της ζήτησης σε όλη τη χώρα), ενώ το 34ωρο μπλακάουτ στην Ύδρα λίγες μέρες αργότερα στέρησε το νησί και από νερό.

Η ψευτοαριστερή κυβέρνηση Τσίπρα διαρρηγνύει τα ιμάτιά της προσπαθώντας να πείσει τον ελληνικό λαό και τις λεγόμενες αγορές ότι είναι υπέρ των επενδύσεων και ότι κάνει τα πάντα για να τις προσελκύσει. Αυτή όμως είναι η μισή αλήθεια: στην πραγματικότητα κάνει ό,τι μπορεί για να διευκολύνει τις ρώσικες και τις κινέζικες επενδύσεις, ή, για να είμαστε ακριβέστεροι, τις εξαγορές επιχειρήσεων (βλ. ΣΕΚΑΠ Σαββίδη και χαριστική κατάργηση προστίμου για λαθρεμπορία) από ρώσικα και κινέζικα κεφάλαια.

Το στρατιωτικό πραξικόπημα στο Νίγηρα με την καθαίρεση της εκλεγμένης κυβέρνησης του Μοαμέντ Μπαζούμ, αποτελεί μία κρίσιμη εξέλιξη στον πόλεμο του ενεργειακού στραγγαλισμού που έχει εξαπολύσει η Ρωσία ενάντια στην Ευρώπη. Το ότι το πραξικόπημα αυτό ήταν ρωσοκίνητο φάνηκε από την πρώτη στιγμή. Οι πραξικοπηματίες οργάνωσαν συγκέντρωση έξω από τη γαλλική πρεσβεία με ρώσικες σημαίες στα χέρια και με συνθήματα υπέρ του Πούτιν, ενώ κινήθηκαν επιθετικά ενάντια στη γαλλική πρεσβεία και έβαλαν φωτιά σε μία πόρτα της. (1) Ο Νίγηρας είναι ένας από τους μεγαλύτερους προμηθευτές ουρανίου της ΕΕ.

Πρόκειται για την τρίτη χώρα της στρατηγικής περιοχής του Σαχέλ στην Αφρική που μετά το Μαλί και τη Μπουρκίνα Φάσο περνάει με πραξικόπημα στον έλεγχο της Ρωσίας. Το βασικό όμως είναι ότι πρόκειται για τη μόνη χώρα του Σαχέλ που είχε φιλοουκρανική και όχι φιλορώσικη ή ψευτοουδέτερη θέση. Με την κατοχή μέσω αντιπροσώπων του Νίγηρα η Ρωσία ελέγχει το Σαχέλ και τελικά μια απέραντη λωρίδα γης που κόβει οριζόντια την Αφρική στη μέση και η οποία ξεκινάει από τον Ατλαντικό και φτάνει ως την Ερυθρά Θάλασσα. Αυτό σημαίνει ότι από σήμερα η Ρωσία ελέγχει τις συγκοινωνιακες καρωτίδες της Αφρικής σε ότι αφορά τις στρατηγικές πρώτες ύλες και τις μεταναστευτικές ροές.

Αυτή η ιστορικής σημασίας εξέλιξη επιβεβαιώνει δυστυχώς με δραματικό τρόπο μία πολύ διεξοδική ανάλυση της ΟΑΚΚΕ για την παγκόσμια στρατηγική του νεοχιτλερικού άξονα στο βασικότερο κείμενο της για το ουκρανικό, που είχε δημοσιευτεί στην ιστοσελίδα της στις 24 Μάη 2022, τρεις μήνες μετά τη ρώσικη εισβολή στην Ουκρανία με τίτλο «Ο θερμός κεντρικός και ο ενεργειακός κυκλωτικός - ΟΙ ΔΥΟ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ ΔΟΚΙΜΑΖΟΥΝ ΣΚΛΗΡΑ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ» (https://www.oakke.gr/global/item/1484- ) το οποίο αναδημοσιεύουμε σήμερα. Συγκεκριμένα στην εισαγωγή εκείνου του άρθρου παρουσιαζόταν η εκτίμηση ότι : «η κτηνώδης εισβολή της στην Ουκρανία ενώ αποτελεί την αρχή του προετοιμαζόμενου κατακτητικού της πολέμου ενάντια στην Ευρώπη, είναι ταυτόχρονα και ένα μέσο, ένας πρόσχημα, για την επιτάχυνση του μεσοπρόθεσμου πολιτικού στόχου της που είναι το κλείσιμο των στροφίγγων του φυσικού αέριου, οπότε η ενεργειακή πολιορκία και η πολιτική διάσπαση της Ευρώπης». Στη συνέχεια υπάρχει εκτεταμένη αναφορά για τη ρώσικη στρατηγική στον Τρίτο Κόσμο και ανάμεσα στα άλλα αναφέρονται τα εξής: «Αυτή η περικύκλωση εκδηλώνεται σήμερα πιο εκκωφαντικά στο ζήτημα της ενέργειας, αλλά ισχύει ευρύτερα στο ζήτημα των στρατηγικών πρώτων υλών, όπου ισχύει ο εξής καταμερισμός ανάμεσα στις δύο χώρες του πολεμικού Άξονα Ρωσίας-Κίνας: Η μεν Ρωσία ελέγχει στην κύρια πλευρά τους υδρογονάνθρακες και τα σιτηρά και μια σειρά στρατηγικά μέταλλα, ενώ η Κίνα ελέγχει ειδικά τις σπάνιες γαίες που είναι κρίσιμες για την κατασκευή των μπαταριών, είναι απαραίτητες για την λειτουργία των ΑΠΕ καθώς και για μια σειρά βιομηχανικά εξαρτήματα. Για παράδειγμα αν κυριαρχήσει η Ρωσία και στο Νίγηρα (που τον έχει από παντού περικυκλώσει μετά από τις πρόσφατες δικτατορίες της στο Μάλι, στη Μπουργκίνα Φάσο και την πολιτική κρίση στο Τσαντ) θα μπορέσει να ελέγξει το 75% της παγκόσμιας παραγωγής του ουράνιου αφού ουσιαστικά ήδη ελέγχει το Καζακστάν και το Ουζμπεκιστάν. Έτσι θα μπορεί την κατάλληλη στιγμή να στερήσει από τη Γαλλία το ουράνιο που τροφοδοτεί τους πυρηνικούς της αντιδραστήρες».

Αυτό είναι το ανοιχτό χτύπημα που δίνεται σήμερα στην Ευρώπη με το πραξικόπημα στο Νίγηρα να είναι το αποτέλεσμα μίας μεθοδικής ρώσικης στρατηγικής.

(1) Ενημέρωση 23/9/2023: Ενημερώνουμε το άρθρο με την απάλειψη της φράσης «Ταυτόχρονα ο στρατηγός που ανέλαβε την εξουσία ο Αμπτνουραχμάν Τιανί, ανακοίνωσε ότι αναστέλλει τις εξαγωγές ουρανίου και χρυσού στη Γαλλία». Η συγκεκριμένη είδηση μεταδόθηκε από το BBCτο οποίο έχει διορθώσει το σχετικό άρθρο του σε αυτό το σημείο με την εξής παρατήρηση (https://www.bbc.com/news/world-africa-66358951): «Διόρθωση: Αυτό το άρθρο έχει τροποποιηθεί με την απάλειψη αναφοράς ότι η χούντα διακόπτει τις εξαγωγές ουρανίου στη Γαλλία» («Correction: This article has been amended to remove a reference to the junta stopping uranium exports to France» ).

Παρά τις άριστες στρατηγικά σχέσεις που διατηρούν με τη Μόσχα και το Πεκίνο, οι φασίστες εθνοεκκαθαριστές του Βελιγραδίου επιδιώκουν ταυτόχρονα να ενταχθούν στην ΕΕ, για να τη διαβρώσουν από τα μέσα και να τη διασπάσουν όπως κάνουν οι ομοϊδεάτες τους στην Ουγγαρία. Σε αυτή τους την προσπάθεια έχουν τη στήριξη σύσσωμου του ελληνικού πολιτικού κόσμου που με επικεφαλής τον διπρόσωπο Μητσοτάκη στάθηκε κόντρα σε όλες τις ευρωπαϊκές αστοδημοκρατίες στο πλευρό τους στο καίριο ζήτημα της γενοκτονίας της Σρεμπρένιτσα όπως απέδειξε η σχετική ψηφοφορία του περασμένου Μάη στον ΟΗΕ. Το πιο ανησυχητικό όμως σε αυτό δεν είναι ότι καμμιά ευρωπαϊκή χώρα και κανένας θεσμός της ΕΕ δεν διαμαρτυρήθηκε για την ελληνική στάση και κυρίως δεν σταμάτησε κάθε συζήτηση για ένταξη στην ΕΕ της Σερβίας που δεν κάνει την αυτοκριτική της για τη Σρεμπρένιτσα και επιμένει στην πολιτική της ντε φάκτο προσάρτησης και διαμελισμού της Βοσνίας. Το πιο ανησυχητικό είναι ότι η ΕΕ με επικεφαλής της τη Γερμανία συζητάει και επιδιώκει να προμηθεύεται το λίθιο, που της είναι απαραίτητο στην παραγωγή μπαταριών της, για τις οποίες κυρίως ενδιαφέρεται η γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία, από τη... Σερβία! Ναι αυτό θέλουν να κάνουν ΕΕ και Γερμανία επενδύοντας στην εκμετάλλευση των κοιτασμάτων μεταλλεύματος λιθίου και βορίου στη δυτική Σερβία μέσω της βρετανο-αυστραλιανής κοινοπραξίας “RioTinto”.

Δεν υπάρχει τίποτα πιο ξένο στη μεγάλη μάζα της εργατικής τάξης της χώρας μας από τις 24ωρες πανελλαδικές απεργίες που κηρύσσουν αραιά και που τα δύο τριτοβάθμια συνδικαλιστικά όργανα, η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ και τις οποίες συνήθως αναλαβαίνει να μεταφράσει σε μαζικές μετωπικές κομματικές του συγκεντρώσεις το ψευτοΚΚΕ. Αυτό το κόμμα όμως το απεχθάνεται η καρδιά της εργατικής τάξης, το βιομηχανικό προλεταριάτο, επειδή εκτός από αντιδημοκρατικό είναι και λυσσαλέα αντίθετο σε κάθε μορφής βιομηχανική ανάπτυξη δηλαδή αντίθετο στους υλικούς όρους ύπαρξης αυτής της τάξης αλλά και ολόκληρου του λαού. Γι αυτό το λόγο και παρόλη την τεράστια κινητοποίηση του κομματικού του στρατού το ψευτοΚΚΕ δεν μπορεί ποτέ να δώσει πνοή στον τελετουργικό, δημοσιο-υπαλληλικό, ταξικά άγονο και πολιτικο-ιδεολογικά υπονομευτικό της εργατικής τάξης χαρακτήρα αυτών των 24ωρων απεργιών.

Μιλάμε για υπονόμευση γιατί οι συνθήκες διεξαγωγής των ελληνικών 24ωρων απεργιών είναι στην πράξη συνθήκες υποκατάστασης και ευνουχισμού της εργατικής τάξης από τα αστικά μισοδημοκρατικά ή ακόμα περισσότερο από τα σοσιαλφασιστικά κόμματα καθώς: πρώτο οι απεργίες αυτές και η πλατφόρμα τους αποφασίζονται από τα πάνω και δεν επικυρώνονται και δεν οργανώνονται από τις Γενικές Συνελεύσεις των πρωτοβάθμιων σωματείων πράγμα που θα έδινε στους εργαζόμενους τη συνείδηση ότι ο αγώνας είναι δικός τους, οπότε θα είχαν λόγο στην προοπτική του και θα μπορούσαν να κριτικάρουν τις συνδικαλιστικές και πολιτικές ηγεσίες τους που συστηματικά καταστρέφουν κάθε προοπτική, δεύτερο δεν συνδυάζονται με πραγματικές παρατεταμένες απεργίες σε μεγάλες επιχειρήσεις ή κλάδους της παραγωγής των οποίων αυτές οι 24ωρες είτε θα αποτελούσαν την κορύφωση, ή αντίθετα θα αποτελούσαν μια προετοιμασία, μια σφυγμομέτρηση για ένα φάσμα από πιο ειδικές παρατεταμένες, δηλαδή ουσιαστικές ταξικές απεργίες, τρίτο δεν διεξάγονται από το βασικό και πιο άγρια εκμεταλλευόμενο μισθωτό προλεταριάτο στο κεντρικό πεδίο της απεργιακής ταξικής πάλης που είναι αυτό του ιδιωτικού τομέα, αλλά διεξάγεται κυρίως από όλο και λιγότερα τμήματα του προλεταριάτου των κρατικών ΔΕΚΟ, όπως πχ τους οδηγούς των ΜΜΜ ή από τους μικρο-ιδιοκτήτες ταξί, ή από λίγα τμήματα του μισοπρολεταριάτου της δημόσιας υπαλληλίας. Όμως τέτοιες απεργίες δεν συγκινούν θετικά ή ακόμα και γεννούν αντιθέσεις στους εργαζόμενους αφού έχουν χρησιμοποιηθεί πολύ συχνά στους πολιτικούς ανταγωνισμούς των αστικών μισοδημοκρατικών φασιστικών και σοσιαλφασιστικών κομμάτων και τέταρτο και το χειρότερο, αυτού του είδους οι 24ωρες διασπούν τους εργαζόμενους στους χώρους δουλειάς και ακομα περισσότερο σχετικοποιούν και εξευτελίζουν το ιερό ζήτημα της απεργίας μετατρέποντας σε ατομικό ζήτημα του κάθε μεμονωμένου εργαζόμενου το να συμμετέχει ή όχι σε μια απεργία που κηρύσσει ένα υποτίθεται ανώτερο συνδικαλιστικό όργανο. Είναι πάνω σε αυτόν τον εξευτελισμό του απεργιακού όπλου, καθώς και σε μια μακριά σειρά από απεργίες των ΔΕΚΟ που πραγματοποιήθηκαν εκβιάζοντας και κρατώντας σε ομηρεία το λαό, το βάθρο στο οποίο πάτησε η κυβέρνηση Μητσοτάκη για να βάλει νέα εμπόδια για να περιορίσει ή ακόμα και να συντρίψει το απεργιακό δικαίωμα. Γι αυτό ακόμα και σε αυτές τις απεργίες που καλλιεργούν τη διάλυση και την ατομικοποίηση της εργατικής τάξης, οι πραγματικά ταξικοί δημοκράτες, αφού επιχειρηματολογήσουν πρέπει να υποτάσσονται στις διαθέσεις της πλειοψηφίας των εργαζομένων του χώρου της δουλειάς τους προωθώντας όσο μπορούν ΓΣ.

Σιγά-σιγά έρχονται στο φως τα καταστροφικά αποτελέσματα της νομοθεσίας για τα κόκκινα δάνεια που έχουν επιβάλει οι σαμποταριστικές κυβερνήσεις σε συνδυασμό με την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.

Δυόμιση μήνες μετά τις 24 του Φλεβάρη οπότε ξεκίνησε η μεγαλύτερη και πιο ωμή εισβολή σε μια ευρωπαϊκή χώρα από μια άλλη μετά τον β παγκόσμιο πόλεμο αρχίζουν να διακρίνονται αχνά, κυρίως μέσα από τα γεγονότα και λιγότερο μέσα από τις δικές της διακηρύξεις, οι ευρύτερες στοχεύσεις της πουτινικής Ρωσίας, που η ίδια θέλει να συσκοτίζει και να πνίγει στην αμφιβολία. Παίρνοντας υπόψη μας το μακροπρόθεσμο, καλά μελετημένο, γεμάτο θεαματικές προσποιήσεις και κυρίως παγκόσμιο τρόπο με τον οποίο δρα πάντα αυτή η πιο πολιτική από τις δύο υπερδυνάμεις, εκτιμάμε ότι η κτηνώδης εισβολή της στην Ουκρανία ενώ αποτελεί την αρχή του προετοιμαζόμενου κατακτητικού της πολέμου ενάντια στην Ευρώπη, είναι ταυτόχρονα και ένα μέσο, ένας πρόσχημα, για την επιτάχυνση του μεσοπρόθεσμου πολιτικού στόχου της που είναι το κλείσιμο των στροφίγγων του φυσικού αέριου, οπότε η ενεργειακή πολιορκία και η πολιτική διάσπαση της Ευρώπης.