Η οργή ξεχειλίζει, οι εξεγερμένοι γυναίκες και άντρες δημοκράτες μαζί αντεπιτίθενται στη βία των δυνάμεων καταστολής και το καθεστώς είναι υποχρεωμένο να ασκήσει ακόμα περισσότερη βία για να καθυστερήσει την πτώση του, κάτι που τελικά δε θα του βγει σε καλό. Τα χτυπήματα που έχει καταφέρει στο φασιστικό καθεστώς ο δημοκρατικός ιρανικός λαός έρχονται να πλήξουν πολιτικά παραπέρα την παγκόσμια επίθεση που διεξάγει την ίδια στιγμή ο νεοναζιστικός άξονας Ρωσίας-Κίνας, στον οποίον άξονα οι φασίστες της Τεχεράνης έχουν περίοπτη θέση. Δεν είναι μάλιστα καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι αυτός που επανέφερε σταδιακά από πέρυσι τους αυστηρούς κανόνες στο γυναικείο ντύσιμο και προκάλεσε την εξέγερση είναι ο τωρινός πρόεδρος Ραϊσί που διατηρεί άριστες σχέσεις με το Κρεμλίνο. Αυτός ήρθε εδώ και ένα χρόνο στην εξουσία εξαιτίας του προβοκαρίσματος της εξομάλυνσης των σχέσεων του Ιράν και ειδικά των σχέσεων των πιο μετριοπαθών μουλάδων με τη Δύση από το ρωσόδουλο φασίστα και προβοκάτορα Τραμπ. Χάρη σε αυτό το προβοκάρισμα έπεσε από την εξουσία ο προηγούμενος πρόεδρος της χώρας Ρουχανί, ο οποίος καθόλου τυχαία είχε χαλαρώσει σημαντικά τα μέτρα επιτήρησης και εξευτελισμού των γυναικών τα τελευταία χρόνια ακριβώς για να εκτονώσει την οργή της ιρανικής νεολαίας αλλά και να ενισχύσει τη θέση του απέναντι στους ρωσόφιλους της νεοναζιστικής κλίκας Ραϊσί -Αχμαντινετζάντ. Γι΄ αυτό η έκρηξη είναι τόσο δυνατή όσο ποτέ πριν από τις νέες γυναίκες, επειδή είχαν ανασάνει λίγο και η επιστροφή στην προηγούμενη περίοδο τους έγινε αφόρητη. Τόσο αφόρητη ώστε ακόμα και ένα κομμάτι των θρησκευομένων γυναικών που φοράνε το χιτζάμπ από πεποίθηση και βρίσκονται κοντά στους μουλάδες σαν μέλη της άρχουσας τάξης πήραν θέση υπέρ του δικαιώματος των γυναικών να μην το φοράνε οπότε και υπέρ του κινήματός τους.
Επειδή στο εσωτερικό του καθεστώτος, ο ανώτατος ηγέτης της χώρας, φιλο-ρώσος αλλά όχι ρωσόδουλος σαν τον Ραϊσί, εθνικοσοβινιστής φασίστας Καμενεΐ πνέει τα λοίσθια και το ζήτημα της διαδοχής του έχει μεγάλη σημασία για την πορεία που θα ακολουθήσουν οι μουλάδες σε σχέση με τους διεθνείς συμμάχους τους (ζήτημα παραμονής σε Συρία, ρήξη με Σαντρ στο Ιράκ κλπ.) όλα δείχνουν ότι ο Ραϊσί θα επιτεθεί σκληρά και θα καταστείλει άγρια το δημοκρατικό κίνημα που δυναμώνει αλλά μένει ακόμα στο αυθόρμητο επίπεδο. Όμως ακόμα και αν καταφέρει με την τρομοκρατία να το καταστείλει αυτή η συγκλονιστική εξέγερση των γυναικών θα δουλεύει από κάτω μέσα στην ιρανική κοινωνία και θα προετοιμάζει πολύ ευρύτερες και βαθύτερες από ποτέ εξεγέρσεις. Γιατί οι γυναίκες σε περιόδους πολιτικής ακινησίας είναι ο κοινωνικός παράγοντας που φροντίζουν οι καταπιεστές να είναι ο πιο συντηρητικός και δύσπιστος απέναντι σε μια επανάσταση, όμως όταν κάνουν το μεγάλο λάθος και τον ποδοπατήσουν τότε μετατρέπεται στο αντίθετο του οπότε σπρώχνει την κοινωνική επανάσταση ασύλληπτα μπροστά. Ο ρωσοκινέζικος σοσιαλιμπεριαλιστικός Άξονας έχει γενικά κηρύξει έναν παγκόσμιο πολιτιστικό και πολιτικό πόλεμο ενάντια στις γυναίκες αφού όλες οι χώρες του στηρίζουν στην πράξη ή ακόμα και νομοθετικά την αντρική βία εναντίον των γυναικών στο όνομα της σταθερότητας της οικογένειας. Επειδή όμως στην πρωτοπορία αυτού του πολέμου είναι οι πιο άθλιοι από τους μουλάδες του Ιράν, η εξέγερση των γυναικών του Ιράν ενάντια στη βία τους βρίσκεται στην πρωτοπορία του παγκόσμιου δημοκρατικού αντι-νεοχιτλερικού κινήματος δίπλα στο μεγάλο εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του ουκρανικού λαού.
Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο οι φίλοι του νεο-ναζιστικού Άξονα σε όλο τον κόσμο και βέβαια στη χώρα μας ανησυχούν τόσο πολύ με αυτήν την ιρανική εξέγερση, ώστε δεν κρατάνε και τα προσχήματα και κυριολεκτικά «το βουλώνουν» γι΄ αυτή. Είναι χαρακτηριστικό ότι όλη η ψευτοαριστερά δεν αναφέρει πουθενά το δυνάμωμα της δικτατορίας εκεί τώρα, δηλαδή επί Ραϊσί, δεν αναφέρει μάλιστα καν ότι το κεντρικό σύνθημα της εξέγερσης είναι «το θάνατος στον δικτάτορα» εννοώντας τον Καμενεί, ενώ ανέθεσε στο ΚΕΕΡΦΑ, το γνωστό αυτό μετωπικό «αντιφασιστικό» φερετζέ του ντόπιου σοσιαλφασισμού, να εκφράσει την υποστήριξη της στην ιρανική εξέγερση με μια ελάχιστη παρουσία στο Σύνταγμα και το χειρότερο με μια κατάπτυστη ανακοίνωση. Αυτή συγκεντρώνει τα πυρά της στο ότι η συγκλονιστική σημερινή εξέγερση είναι συνέχεια εκείνης του 2019 (που τη στήριξε ο Ραϊσί για να φάει τον Ρουχανί) που την προκάλεσε η …Δύση με τις κυρώσεις της κατά του Ιράν (εννοούν την προβοκάτσια του «ρώσου» Τραμπ με την οποία διαφώνησε η Ευρώπη), και η οποία Δύση, λέει η ανακοίνωση, υποκριτικά υποστηρίζει τις γυναίκες στο Ιράν αφού …απαγορεύει τη μαντήλα, καταπιέζει τους μαύρους στις ΗΠΑ, και πνίγει τους ιρανούς πρόσφυγες στο Αιγαίο. Έτσι κάνουν οι σοσιαλφασίστες εκεί όπου ο χιτλερισμός παίρνει τις πιο απεχθείς μορφές του. Τις δικαιολογούν πατσίζοντας τες με πλευρές της δυτικής καταστολής εκεί όπου το εγκληματικό λούμπεν, ο σοσιαλφασισμός και ο ισλαμοφασισμός εσκεμμένα διεισδύουν μέσα σε αυθόρμητα κινήματα καταπιεσμένων μαζών και τα προβοκάρουν δίνοντας το δικαίωμα σε δυτικούς ανοιχτούς εκμεταλλευτές, φασίστες και ακροδεξιούς τη δυνατότητα να ξεσπάσουν πάνω τους.
Εννοείται ότι η ιρανική κοινωνία δεν νοιάζεται για το τι λένε οι σοσιαλφασίστες της Ευρώπης και θα συνεχίσει είτε φανερά είτε υπόκωφα, αλλά με μεγαλύτερο πάθος από ποτέ τον αγώνα για να συντρίψει το φασιστικό καθεστώς των μουλάδων και τελικά να εμποδίσει την αιματηρή επίθεση του νεοχιτλερικού άξονα ενάντια στον πλανήτη. Μαζί με τους αγώνες παλιότερα του βοσνιακού, του τσετσένικου του συριακού και τώρα του ουκρανικού λαού, επαναστατικές εξεγέρσεις σαν κι αυτή του σπουδαίου ιρανικού λαού εγκαινιάζουν μια νέα λαμπρή επαναστατική εποχή για την ανθρωπότητα.