Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Οι επιθέσεις των τζιχαντιστών σε άλλες χώρες είναι εντελώς έξω και σε πλήρη αντίθεση από κάθε λογική βιωσιμότητας μιας κρατικής οντότητας μέσα σε έναν τοπικό πόλεμο. Εκείνο μόνο που πετυχαί­νουν είναι να σπρώχνουν τις ευρωπαϊκές χώρες να πολεμήσει τον ΙΣΙΣ σε συμμα­χία με τη ρωσική χιτλερική υπερδύναμη, την ώρα που η τελευταία έχει ήδη ξεκι­νήσει από την Ουκρανία την προσπάθεια καταβρόχθισης της Ευρώπης. Εξαιτίας αυτού του αποπροσανατολισμού που επι­τρέπει στη Ρωσία να επεμβαίνει παντού, η Τουρκία έχει περάσει πολιτικά με τον άξονα Μόσχας-Πεκίνου-Τεχεράνης και η συριακή αντίσταση μόλις έχασε το προ­πύργιό της στο Χαλέπι. Αντίθετα με τον αρκετά διαδεδομένο μύθο που θέλει τον ISIS κατασκευασμένο από τη CIA, τα γε­γονότα μας λένε ότι αυτός γιγαντώθηκε με γενναία υλική στήριξη από το ρωσόφι­λο Κατάρ, με την ανοχή του ρωσόδουλου καθεστώτος της Δαμασκού και κυρίως με την προδοσία του ρωσόδουλου και ιρανό­δουλου πρωθυπουργού του Ιράκ, Μαλί­κι, που άφησε αφύλακτα τα σύνορα της χώρας του για να περάσει ελεύθερα από κει το χαλιφάτο. (Δες σχετικό άρθρο Νέας Ανατολής, φ. 499, Αύγουστος 2014, με τίτλο: Ουκρανία-Ιράκ-Γάζα: Τρεις ταυτό­χρονοι πόλεμοι στην υπηρεσία του ενός από αυτούς). 

Στην πραγματικότητα το γενοκτονικό τζι­χάντ είναι ένα κατασκεύασμα της KGB, μία ζωντανή προβοκάτσια που εξυπη­ρετεί τα τακτικά και στρατηγικά σχέ­δια του ρωσικού σοσιαλιμπεριαλισμού και τα δημοσιογραφικά στοιχεία αυτής της διασύνδεσης είναι πολύ δύσκολο να αμφισβητηθούν. Αρκετά απ’ αυτά τα στοιχεία μας προσφέρει ένα άρθρο του Michael Weiss, συντάκτη στον αμερικα­νικό ειδησεογραφικό ιστότοπο The Daily Beast, με τίτλο «Το διπλό παιχνίδι της Ρωσίας με την ισλαμική τρομοκρατία» δημοσιευμένο στις 23/8/15 (http://www.thedailybeast.com/articles/2015/08/23/russia-s-playing-a-double-game-with-islamic-terror0.html). Το άρθρο σταχυο­λογεί τρία-τέσσερα διαφορετικά περιστα­τικά που επιβεβαιώνουν τον παραπάνω ισχυρισμό. 

Το πρώτο είναι η συνδρομή του ρωσικού κράτους στη στρατολόγηση ισλαμιστών από το ISIS και άλλες ισλαμοφασιστικές συμμορίες στη Μ. Ανατολή. Έτσι αναφέ­ρεται σε μια έρευνα που διεξήγαγε η ρω­σική εφημερίδα Novaya Gazeta σχετικά με τη ροή μαχητών του βόρειου Καυκά­σου προς τη Συρία. «Ξέρω κάποιον που βρίσκεται σε πόλεμο εδώ και 15 χρόνια», είπε ο επικεφαλής του χωριού Νοβοσασι­τίλι του Νταγκεστάν, Αχιάντ Αμπντουλά­εφ, στη ρεπόρτερ της εφημερίδας Έλενα Μιλάσινα. «Πολέμησε στην Τσετσενία, στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ και τώρα στη Συρία. Σίγουρα δε μπορεί να ζήσει ειρηνικά. Αν τέτοιοι άνθρωποι φεύγουν για τον πόλεμο, αυτό δεν είναι απώλεια. Στο χωριό μας υπάρχει ένα άτομο, ένας διαπραγματευτής. Αυτός, μαζί με την FSB, έβγαλε πολλούς ηγέτες από την παρανομία και τους έστειλε έξω στη τζιχάντ». Ο ίδιος αυτός διαπραγ­ματευτής αποκάλυψε στη ρεπόρτερ ότι μεταξύ άλλων είχε φυγαδέψει έναν πολύ επικίνδυνο βομβιστή γνωστό σαν «εμίρη του βόρειου τομέα» στην Τουρκία με τη βοήθεια της FSB (πρώην KGB) που του προμήθευσε διαβατήριο και λειτούργησε σαν ταξιδιωτικός του ατζέντης. Αργότερα ο διαπραγματευτής έφερε άλλους πέντε ενόπλους σε επαφή με την FSB. «Αυτό έγινε το 2012,» είπε. «Λίγο πριν ανοί­ξει η συριακή οδός. Για την ακρίβεια, [η FSB] την άνοιξε». Η Τζοάνα Παρατσιούκ, μπλόγκερ του Radio Free Europe/Radio Liberty λέει για τους ενόπλους που στε­λεχώνουν τις ρωσικές ομάδες του ISIS: «Αρκετοί είναι νεαρά παιδιά που στρα­τολογούνται στη Ρωσία ή το Νταγκεστάν και μετά πηγαίνουν στην Κωνσταντινού­πολη. Ύστερα τους πηγαίνουν στα εδάφη του ISIS, συνήθως στη Ράκα. Βρίσκονται αυτοί σε λίστες παρακολούθησης; Εδώ είναι το περίεργο: Ορισμένοι από τους ριζοσπάστες ιεροκήρυκες από το Νταγκε­στάν καταλήγουν επίσης στο ‘χαλιφάτο’.» Ένας από αυτούς, συνεχίζει το δημοσί­ευμα, «είναι ο Ναντίρ Αμπου Χαλίντ, που βρισκόταν σε κατ’ οίκον περιορισμό στο Νταγκεστάν αλλά ξαφνικά ‘ξεπήδησε’ στο Ιράκ μαζί με έναν άλλον ένοπλο ονόμα­τι Αμπού Τζιχάντ, στενό φίλο του Αμπού Ουμάρ αλ-Σισανί, τσετσένου πολέμαρχου του ISIS στο Χαλέπι. «Αυτό που συμβαί­νει τώρα είναι ένας αυξανόμενος αριθμός νταγκεστανών ιεροκηρύκων που διαμορ­φώνουν τον πυρήνα των στρατολογημένων στο Ιράκ,» είπε η Παρατσιούκ». Όλοι αυ­τοί είναι απίθανο να έφυγαν από τη Ρωσία χωρίς τη βοήθεια, ή έστω την έγκριση των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών. Μάλιστα την εγκυρότητα του πορίσματος της έρευ­νας επιβεβαιώνει και ο πρώην στρατηγός της KGB Ολέγκ Καλούγκιν, λέγοντας ότι η ρωσικές μυστικές υπηρεσίες έχουν παράδοση στο να «προωθούν τα πιο εξ­τρεμιστικά στοιχεία και να χρησιμοποιούν τις εγκαταστάσεις τους για να κάνουν τη μεγαλύτερη ζημιά στον ντόπιο πληθυσμό». 

Ένα τέτοιο στοιχείο που αξιοποίησε η KGB ήταν και ο Μπασάγεφ, δολοφόνος παιδιών, επιλεγμένος για να συκοφαντή­σει και να συμβάλει στη διάβρωση και κατάπνιξη του τσετσένικου εθνικό-ανε­ξαρτησιακού κινήματος. Σήμερα ο αι­μοσταγής και σαδιστής εγκάθετος του Κρεμλίνου στην Τσετσενία, Καντίροφ (βασανίζει ο ίδιος τα θύματά του!), έχει εγκαθιδρύσει ένα ισλαμοφασιστικό κα­θεστώς και παρέχει στα αφεντικά του μια σειρά πολύτιμες υπηρεσίες. Έχει π.χ. στείλει τις παραστρατιωτικές του δυ­νάμεις στην Ουκρανία στο πλευρό των ρώσων διαμελιστών και σύμφωνα με το ρώσο δημοσιογράφο Αντρέι Σολντάτοφ βοήθησε το Κρεμλίνο να πιάσει επαφή με τον Ζαρκάουι-αρχηγό του προγόνου του ISIS στο Ιράκ, ενώ την ίδια στιγμή ένο­πλοι που δρουν ακόμα στον βόρειο Καύ­κασο έχουν εκδηλώσει την υποταγή τους στην προβοκατόρικη συμμορία. 

Η ίδια η εξαπόλυση του δεύτερου ρώ­σο-τσετσενικού πολέμου έγινε με αφορ­μή μια σειρά δολοφονικών εκρήξεων σε διάφορες ρωσικές πόλεις που χρεώθηκε στους ισλαμιστές καθώς συνέπεσε με μια εκστρατεία του προβοκάτορα Μπασάγεφ στη ρωσική δημοκρατία του Νταγκεστάν. Μία όμως από τις σχεδιασμένες επιθέσεις δεν πέτυχε το στόχο της κι αυτό οδήγη­σε στην αποκάλυψη των πραγματικών εμπνευστών των δολοφονιών. Πρόκειται για το επεισόδιο στο Ριαζάν, όπου στα μέσα Σεπτέμβρη του ’99 βρέθηκαν εκρη­κτικά στο υπόγειο μιας πολυκατοικίας. Οι αστυνομικές δυνάμεις που έφτασαν στο σημείο για να τα εξουδετερώσουν επιβε­βαίωσαν την ύπαρξη μιας ενεργούς βόμ­βας που περιείχε RDX, μια σπάνια στη Ρωσία εύφλεκτη ουσία που είχε χρησιμο­ποιηθεί και σε προηγούμενες επιθέσεις σε ρωσικές πόλεις. Την επομένη, ένας τηλε­φωνητής κατέγραψε μία κλήση που έλεγε «Χωριστείτε και διαφύγετε ο καθένας χω­ριστά». Κατόπιν έρευνας της αστυνομίας βρέθηκε ότι ο αριθμός ανήκε στην FSB. «Λίγο αργότερα», γράφει ο αμερικανός δημοσιογράφος Ντέιβιντ Σάτερ στο βι­βλίο του Darkness at Dawn: The Rise of the Russian Criminal State, «με τη βοήθεια υποδείξεων του πληθυσμού, η αστυνομία συνέλαβε δύο τρομοκράτες. Αναγνωρίστη­καν από την FSB και απελευθερώθηκαν με εντολές της Μόσχας». Την άλλη μέρα ο επικεφαλής της FSB Ν. Πατρούσεφ ισχυ­ρίστηκε ότι το επεισόδιο του Ριαζάν ήταν απλά μια άσκηση ετοιμότητας και ότι, αντίθετα από τα πορίσματα της αρχικής έρευνας, οι σάκοι που βρέθηκαν στο υπό­γειο περιείχαν απλά ζάχαρη! Το κόμμα του Πούτιν (που με αφορμή αυτά τα γε­γονότα είχε μόλις αναρριχηθεί στην προ­εδρία), Ενωμένη Ρωσία, μπλόκαρε οποια­δήποτε προσπάθεια για κοινοβουλευτική διερεύνηση του περιστατικού. Δύο πρώην πράκτορες της KGB που κατήγγειλαν την ανάμιξη της Μόσχας υπέστηκαν σφοδρές διώξεις. Ο μεν Μιχαήλ Τρεπάσκιν, που αποκάλυψε έναν ένοχο της βομβιστικής επίθεσης στη Μόσχα σαν άνθρωπο της FSB, φυλακίστηκε για κατοχή παράνο­μου οπλισμού που οι αρχές φύτεψαν στο αυτοκίνητό του, ο δε Αλεξάντερ Λιτβι­νένκο δολοφονήθηκε στο Λονδίνο με ρα­διενεργό πολώνιο.

Ένα ακόμα περιστατικό που αποκαλύ­πτει τη διασύνδεση Μόσχας-δολοφονι­κού τζιχαντισμού είναι η υπόθεση των αδερφών Τσαρνάεφ, που ανατίναξαν το Μαραθώνιο στη Βοστώνη στα 2013. Δύο χρόνια νωρίτερα η FSB είχε στείλει ένα υπόμνημα στο αμερικανικό FBI που παρείχε στοιχεία (μεταξύ άλλων ψευδή ημερομηνία γέννησης) για τον Ταμερλάν Τσαρνάεφ και τη μητέρα του, στοιχεία που τον ήθελαν έτοιμο να επιστρέψει στο βόρειο Καύκασο για να ενταχθεί σε ένο­πλες ισλαμικές ομάδες. Το Γενάρη του ’12 ο ύποπτος πέταξε για τη Μόσχα και στη συνέχεια πέρασε στο Νταγκεστάν για να επιστρέψει στις ΗΠΑ έξι μήνες αργό­τερα. Οι ρωσικές αρχές ισχυρίζονται ότι έχασαν τα ίχνη του όσο βρισκόταν στο Νταγκεστάν και αργότερα έστειλαν νέο υπόμνημα, αυτή τη φορά στη CIA, ζητώ­ντας πληροφορίες. Όμως σύμφωνα με τη δημοσιογράφο της Novaya Gazeta Ιρίνα Γκορντιένκο, ο Τσαρνάεφ βρισκόταν σε λίστα παρακολούθησης από το Κέντρο Καταπολέμησης του Εξτρεμισμού στο Νταγκεστάν ήδη από τον Απρίλη του ’12. Και τα ερωτήματα που τίθενται είναι πώς κατάφερε ο τζιχαντιστής αυτός να κάνει δύο αεροπορικά ταξίδια (Μαχατσκα­λά-Μόσχα-Νέα Υόρκη) όταν αναζητιόταν από τις ρωσικές αρχές για ανάκριση, και γιατί το δεύτερο υπόμνημα που έστειλε η FSB στο FBI δεν ανέφερε καθόλου ότι η τύχη του αγνοείται; Στην πραγματικότη­τα, μόλις οι αμερικανικές υπηρεσίες άρ­χισαν να ενδιαφέρονται λίγο περισσότερο για το ζήτημα η ενημέρωση από την KGB σταμάτησε! «Για τους αδελφούς Τσαρνάεφ μας είπαν κάποτε και μετά σταμάτησαν» είπε ο Μάικ Ρότζερς, πρώην επικεφαλής της επιτροπής πληροφοριών του Λευκού Οίκου. «Όταν το FBI έκανε παραπέρα αιτήματα, σταμάτησαν να συνεργάζονται. Σκέφτηκα ότι ήταν πράγματι πολύ ενδι­αφέρον γιατί γνώριζαν ξεκάθαρα ότι οι Τσαρνάεφ είχαν ριζοσπαστικοποιηθεί».

Το δημοσίευμα αναφέρει ακόμα ένα πε­ριστατικό που καταδεικνύει την εγκλημα­τική διασύνδεση: τη σύλληψη στα 1996 του μετέπειτα αρχηγού της Αλ-Κάιντα, Αϊμάν αλ-Ζαουαχίρι, στο Νταγκεστάν όπου ταξίδεψε με δύο μέλη της Ισλαμικής Τζιχάντ παρουσιαζόμενος σαν σουδανός επιχειρηματίας για μια αζέρικη εμπορική εταιρία. Μέχρι σήμερα οι ρωσικές αρχές, παρότι κατέσχεσαν το λάπτοπ του και το έστειλαν στη Μόσχα για ανάλυση, ισχυ­ρίζονται ότι δε γνώριζαν ποιον πραγματι­κά είχαν απέναντί τους για να τον απελευ­θερώσουν έξι μήνες μετά. Στη συνέχεια ο Ζαουαχίρι πέρασε άλλες 10 μέρες συνα­ντώντας ισλαμιστές στο Νταγκεστάν προ­τού πετάξει για το Αφγανιστάν. «Κάθε Ιβάν Ιβάνοβιτς αξιωματικός της KGB και του GRU που υπηρέτησε στην Αίγυπτο στα τέλη της δεκαετίας του ’70 και στα ’80ς γνώριζε ποιος ήταν ο Ζαουαχίρι εξαιτίας της εμπλοκής του στη δολοφονία του Σα­ντάτ», είπε ο Γκλεν Χάουαρντ του James­town Foundation. «Θα είχαν δει τις φω­τογραφίες του στην αιγυπτιακή τηλεόραση μέσα σε ένα πελώριο κλουβί σε ζωντανή μετάδοση μετά τη σύλληψη και δίκη του. Επομένως το να τον συλλαμβάνει η Μόσχα στο Νταγκεστάν το 1996, να τον κρατεί για έξι μήνες σε κελί του Νταγκεστάν και να ισχυρίζεται ότι δεν ήξερε ποτέ ποιος ήταν – ε, αυτό είναι καθαρή ανοησία»! 

Ο ρωσικός σοσιαλιμπεριαλισμός είναι ει­δικός στις μεταμφιέσεις και τις προβοκά­τσιες. Όμως όσο περισσότερο προχωρά­ει τόσο θα εκτίθεται στους λαούς και θα αποκαλύπτεται σαν ο Νο.1 εχθρός τους, υποκινητής της νέας γιγαντιαίας δολοφο­νικής προβοκάτσιας που ακούει στο όνο­μα «γενοκτονική τζιχάντ»!