Η μία ανάγνωση, η επίσημη, αυτή που υιοθετήθηκε αστραπιαία από τα κανάλια, την αστυνομία, τους δικαστές, τους εισαγγελείς, και το "Χαμόγελο του Παιδιού", είναι ότι κάποιοι τσιγγάνοι, αυτοί οι «γνωστοί περιθωριακοί», απήγαγαν ένα «ξανθό αγγελούδι». Όταν το ελληνικό κράτος με τα όργανά του, αντιλήφθηκε το έγκλημα, πήρε το παιδί από τους απαγωγείς και το παρέδωσε στα ζεστά χέρια των χαμογελαστών παιδαγωγών μέχρι να εμφανιστεί η φυσική του μάνα να το πάρει, ή τέλος πάντων μέχρι να μεγαλώσει σε ένα μη εγκληματικό περιβάλλον. 

Η δικιά μας ως τώρα ανάγνωση, σύμφωνα με τα νέα στοιχεία που εμφανίζονται με το σταγονόμετρο είναι αρκετά αλλιώτικη: Το ελληνικό κράτος με μια ρατσιστικής νοοτροπίας επιχείρησή του, στην οποία συνδυασμένα συμμετείχαν αστυνομία, εισαγγελείς, δικαστές, δημοσιογράφοι και καθεστωτικά αναγνωρισμένοι "παιδαγωγοί", απήγαγαν αστραπιαία ένα πεντάχρονο παιδί μιας τσιγγάνικης οικογένειας που το είχε μεγαλώσει, το πήγαν με το ζόρι ξαφνικά και χωρίς καμιά ψυχολογική προετοιμασία και το έβαλαν σ' ένα εντελώς ξένο περιβάλλον χωρίς καμιά έστω μεταβατική επαφή με το προηγούμενο περιβάλλον του. Το παιδάκι στενοχωρήθηκε τόσο πολύ γι αυτήν την ξαφνική στέρηση όλου του περιβάλλοντός του, ιδίως της γυναίκας που είχε για μάνα του, ώστε χρειάστηκε να το μεταφέρουν αρχικά σε νοσοκομείο. Όμως οι κρατικοί απαγωγείς όχι μόνο συνέχισαν να του στερούν οποιαδήποτε επαφή με τους μόνους γονείς ή έστω κηδεμόνες που γνώρισε, αλλά τους κλείσανε και τους δύο στη φυλακή.

Νομίζουμε ότι μόνο αυτή η δεύτερη ανάγνωση στέκει, αν κοιτάξει κανείς τα πράγματα από τη μόνη πλευρά από την οποία ένας πολιτισμένος λαός θα τα εξέταζε. Δηλαδή κύρια από την άποψη των δικαιωμάτων και της ψυχικής υγείας του ίδιου του παιδιού. Το κράτος θα είχε δικαίωμα να πάρει έτσι ξαφνικά και χωρίς οποιαδήποτε ψυχολογική προετοιμασία το παιδί από το άμεσο κοινωνικό περιβάλλον του μόνο στην περίπτωση που είχε διαπιστώσει πέρα από κάθε αμφιβολία ότι αυτό γινόταν αντικείμενο κακοποίησης, ή έστω απαράδεκτης για μικρό παιδί μεταχείρισης. Αλλά για κάτι τέτοιο δεν έχει υπάρξει ως σήμερα καμιά αξιόπιστη μαρτυρία. Άλλωστε αν ήταν αντικείμενο κακομεταχείρισης το παιδάκι θα κούρνιαζε ανακουφισμένο στο νέο του καταφύγιο και θα μίλαγε τρομαγμένο γι αυτά που υπέφερε, όμως ούτε οι ίδιοι οι «παιδαγωγοί» που το ανέλαβαν δεν ισχυρίζονται κάτι τέτοιο. Επίσης είδαμε τους γείτονες της οικογένειας να εκφράζονται με οργή για την απόσπαση του παιδιού από αυτούς που θεωρούσε γονείς του και να υποστηρίζουν ότι το παιδί μεγάλωνε με την αγάπη που δίνουνε οι Ρομά στα κανονικά παιδιά τους. Μάλιστα υπάρχουν και βίντεο που δείχνουν ότι  αυτό το παιδί συγκέντρωνε μια ξεχωριστή προσοχή και τρυφερότητα από όλη τη γειτονιά όπως απέδειξε η μαζική γιορτή που έκαναν οι γονείς όταν το παιδί έγινε καλά από μια αρρώστια των ματιών του.

Το κράτος δικαιολόγησε αμέσως την πράξη του, χωρίς καθόλου να έχει ψάξει τα στοιχεία της υπόθεσης, υπονοώντας σαφώς ότι οι γονείς απήγαγαν ή έστω αγόρασαν το παιδί από τους φυσικούς του γονείς πριν από χρόνια. Ακόμα και αν είχε γίνει κάτι τέτοιο, μια απαγωγή δεν δικαιολογεί μια άλλη και μάλιστα μια απαγωγή είναι πολύ πιο τραυματική για ένα παιδί όταν αυτό είναι 5 χρονών παρά όταν είναι βρέφος. Αλλά αν οι ρομά, που είχαν ήδη παιδιά, είχαν απαγάγει ή είχαν αγοράσει το παιδί θα το έκαναν μόνο για να το εκμεταλλευτούν, κυρίως για να το πουλήσουν. Όμως αυτό δεν συνέβη. Επίσης το πως έγινε και μια «κλέφτρα γύφτισα» γυρνούσε όλη τη Θεσσαλία, ακόμα και τα δικαστήρια, με το ξανθό παιδί της είναι κάτι που δεν πολυαπασχόλησε την αστυνομία.

Το αν αυτής της απαγωγής απ' το κράτος προηγήθηκαν ποινικές παραβάσεις των γονιών δεν είναι λόγος να τους πάρουν ξαφνικά το παιδί. Ξέρουμε σήμερα ότι πολλές γυναίκες σε όλο τον κόσμο αγοράζουν παιδιά όταν δεν μπορούν να υιοθετήσουν. Αυτό είναι ένα έγκλημα που τιμωρείται. Αλλά ποιο κράτος θα έπαιρνε ένα τέτοιο παιδί από τη μόνη μάνα που έχει γνωρίσει έτσι ξαφνικά, χωρίς ενδελεχή έρευνα για το πως περνούσε το παιδί μαζί της, και κυρίως χωρίς καθόλου να πάρουν υπόψη τους τη διάθεση του παιδιού και τους δεσμούς του με τη θετή μάνα του;
Κι όμως εδώ το έκαναν οι αστυνομικοί, δικαστές και εισαγγελείς -ως χθες δεινοί προστάτες των ναζί μαχαιροβγαλτών- υπό τη σκέπη καθεστωτικών "παιδαγωγών" που δεν ντράπηκαν να συμμετέχουν ενεργά και δίχως δεύτερη συζήτηση και έρευνα σε αυτό το τραυματικό για το παιδάκι εγχείρημα, ενώ σύσσωμα τα κανάλια μετέδιδαν το αστυνομικό-παιδαγωγικό αυτό κατόρθωμα στην άκρη του κόσμου παροξύνοντας σε όλη την Ευρώπη ένα υπαρκτό αντι-Ρομά ρεύμα.

Δυστυχώς η χώρα μας, η πρώτη και η μόνη χώρα κοινοβουλετικού ναζισμού σε όλο τον κόσμο, έχει μπει στο δρόμο μιας όλο και πιο μαζικής φασιστικής αντίληψης για τα πράγματα και αυτήν την αντίληψη έχει αρχίσει να την εξάγει. Ποια είναι αυτή η αντίληψη σε σχέση με τους Ρομά; Είναι ότι η μάνα «γύφτισσα» δεν αγαπάει τα παιδιά της όπως οι άλλες μανάδες αφού τα αφήνει μες τη βρώμα ή τα πάει στη ζητιανιά και την κλεψιά, ότι κατά συνέπεια, αν το παιδί της δεν το έχει νόμιμα, πρέπει να της το πάρουν αμέσως, άσε που το πιο πιθανό είναι ότι το έκλεψε, οπότε καλό είναι να μπει προληπτικά στη φυλακή. Στο βάθος υπάρχει και η αντίληψη ότι ένα «ξανθό αγγελούδι», δηλαδή ένα «άρειο» παιδάκι δεν κάνει για παιδί «γύφτων», γιατί κάτι τέτοιο ισοδυναμεί με φυλετικό και πολιτιστικό υποβιβασμό.