Σύντομα θα έχουμε πιο πολλά στοιχεία τόσο για το ποια από τις δυο αντιμαχόμενες πλευρές ξεκίνησε αυτή την νέα σύγκρουση στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, και κυρίως ποια η ποιες τρίτες δυνάμεις ευνοούνται από αυτήν. Γιατί με τους δοσμένους συσχετισμούς δύναμης δεν μας φαίνεται πολύ πιθανό να μπορούν ούτε η Αρμενία, ούτε το Αζερμπαϊτζάν να κερδίσουν σημαντικές στρατιωτικές και πολιτικές θέσεις σε αυτό το λίγο πολύ παγιωμένο θέατρο συγκρούσεων.

Στο προηγούμενο φύλλο της Νέας Ανατολής (φ. 552) είχαμε γράψει ένα σημείωμα (https://www.oakke.gr/global/item/1258-) για τον πόλεμο που μόλις πριν λίγες μέρες είχε ξεσπάσει στο Ναγκόρνο Καραμπάχ. Σε αυτό δεν είχαμε πάρει θέση για το αν αυτός ο πόλεμος ήταν δίκαιος από κάποια από τις δύο πλευρές, ή αν ήταν άδικος και από τις δύο, και είχαμε επιφυλαχθεί να το κάνουμε στη συνέχεια όταν θα είχαμε περισσότερα στοιχεία μέσα από την ίδια την εξέλιξή του. Είχαμε πει δηλαδή ότι ο χαρακτήρας ενός πολέμου δεν κρίνεται από τα μερικά και τοπικά στοιχεία του, αλλά από τις διεθνείς σκοπεύσεις και τις επιπτώσεις του. Ξέραμε σε ότι αφορούσε την περιορισμένη τοπική διάσταση του ότι το δίκιο ήταν με το μέρος του Αζερμπαϊτζάν, αφού δικά του εδάφη είχε καταλάβει με άδικο πόλεμο η Αρμενία από τα 1994 με ρώσικη υποστήριξη και αυτό το δίκιο πάντα σαν ΟΑΚΚΕ το υποστηρίζαμε. Παρόλα αυτά ο πόλεμος του Αζερμπαϊτζάν, και βέβαια ακόμα περισσότερο της Αρμενίας, αυτή τη φορά δεν ήταν δίκαιος. Και η αιτία γι αυτό βρίσκεται στον ευρύτερο χαρακτήρα του.

Γιατί λοιπόν έφυγε η Ρωσία από το διαγωνισμό για ΔΕΠΑ-ΔΕΣΦΑ, αποσύροντας σε μία μέρα και τις δύο εταιρείες της Γκάζπρομ και Σιντέζ, ύστερα από μήνες διαπραγματεύσεων,