Η Ρωσία δεν έχασε τίποτα το ουσιαστικό. Απλά έδωσε τη ΔΕΠΑ και το ΔΕΣΦΑ, (πιθανά μόνο μεσοπρόθεσμα), για να κερδίσει στρατηγικά το μέγιστο: Να καταστρέψει το Nabucco West (Δυτικό Ναμπούκο), δηλαδή την ενεργειακή ανεξαρτησία της Ευρώπης και να επιβάλλει στη θέση του τον ΤΑP (Transadriatic Pipeline- αδριατικός αγωγός), έναν αγωγό που περνάει από ελληνικό έδαφος τον οποίο θα μπορεί να ελέγχει μέσω των πρακτόρων της που κυβερνάνε τη χώρα μας, όπως ελέγχει και κάθε αγωγό που περνάει από ρώσικο έδαφος.
Τη Ρωσία δηλαδή την ενδιέφερε όλο αυτόν τον καιρό πάνω απ όλα ένας άλλος διαγωνισμός που βρισκόταν σε εξέλιξη παράλληλα με αυτόν της ΔΕΠΑ-ΔΕΣΦΑ. Αυτός ο διαγωνισμός αφορούσε τον αγωγό που θα μετέφερε το αζέρικο αέριο στην Ευρώπη, στο λεγόμενο νότιο διάδρομο των αγωγών. Την ενδιέφερε συγκεκριμένα να απορριφθεί ο Ναμπούκο Γουέστ που περνάει από τις γενικά δυτικόφιλες χώρες Βουλγαρία, Ρουμανία, την ταλαντευόμενη Ουγγαρία και φτάνει στην Αυστρία και να εγκριθεί ο μοναδικός ανταγωνιστής του, ο ΤΑΠ, που στο μεγαλύτερο μέρος του, μετά το Αζερμπαϊτζάν, τη Γεωργία και την Τουρκία, περνάει από την Ελλάδα, και μέσω της Αλβανίας καταλήγει στην Ιταλία.
Η Ρωσία ήταν τόσο αποφασισμένη να σταματήσει το Ναμπούκο Γουέστ που έχει επιχειρήσει χίλια τερτίπια για να τον εμποδίσει ακόμα και να αγοράσει μεγαλύτερες ποσότητες φυσικού αερίου από το Αζερμπαϊτζάν ώστε να μην υπάρχει αρκετό απόθεμα για να περνάει από το Ναμπούκο! (http://www.eurodialogue.org/energy-security/Putin-Looks-Sour-Loser-On-Nabucco). Όταν όλα τα ρώσικα τερτίπια ενάντια στον Ναμπούκο απέτυχαν τότε αυτή προώθησε όσο μπορούσε πιο αθόρυβα έναν δεύτερο αγωγό στον οποίο όχι τυχαία πρωταγωνιστεί η Ελλάδα, τον ΤΑΠ (αδριατικός αγωγός). (Για να επιβάλει τον ΤΑΠ σα μεσαία λύση, η Ρωσία είχε προηγούμενα προωθήσει σαν ακραία λύση έναν πιο δικό της αγωγό, το Σάουθ Στριμ, που θα μετέφερε ρώσικο αέριο μέσω της Μαύρης Θάλασσας στην Ευρώπη περνώντας από το νότιο διάδρομο). Ο ΤΑΠ έχει σαν πιο μικρός αγωγός επιπλέον πλεονεκτήματα, δηλαδή είναι πιο εύκολη τεχνικά η κατασκευή του και είναι πιο οικονομικός. Το αληθινό και καίριο του μειονέκτημα βέβαια είναι ότι δεν εξασφαλίζει καμιά απολύτως ενεργειακή ανεξαρτησία της Ευρώπης από τη Ρωσία αφού περνάει από την Ελλάδα. Αυτό όμως δεν το ξερει η Ευρώπη, που ανησυχεί ελαφρώς, αλλά δεν πιστεύει κιόλας ότι η Ελλάδα είναι εντελώς διαβρωμένη από τη Ρωσία.
Για να αποδείξει η Ελλάδα την ανεξαρτησία της από τη Ρωσία σκηνοθέτησαν από κοινού την αρχική προσφορά και την αποτυχία της εξαγοράς των ΔΕΠΑ και ΔΕΣΦΑ τη στιγμή ακριβώς που παιζόταν στην Ευρώπη το δίλημμα: Ναμπούκο ή ΤΑΠ. Λίγο δηλαδή πριν κριθεί το δίλημμα, η Ρωσία απέσυρε την προσφορά με έκφραση δυσφορίας προς την Ελλάδα και η Ελλάδα διέρρευσε ότι η ευθύνη της διακοπής ήταν στη Ρωσία. Έτσι φάνηκε να αποτρέπεται ο κίνδυνος ο ΤΑΠ να γίνει ρώσικος μέσω του ρώσικου ελέγχου των ΔΕΠΑ-ΔΕΣΦΑ, ενώ και η ανησυχία για μεγάλη ρώσικη επιρροή στην Ελλάδα κατευνάστηκε. Έτσι και οι δυτικοί άρχισαν να καλοβλέπουν την υπόθεση του φτηνού ΤΑΠ, ενώ το Αζερμπαϊτζάν είναι καταχαρούμενο που οη Ελλάδα του έδωσε και ένα μεγάλο δώρο αν προτιμούσε τον ΤΑΡ, που είναι ο έλεγχος του ΔΕΣΦΑ.
Νομίζουμε μάλιστα ότι η ρώσικη προσφορά για τη ΔΕΠΑ θορύβησε την ΕΕ και ειδικά τη Γερμανία ανεξάρτητα από το Ναμπούκο. Δηλαδή, ακόμα και αν προτιμιόταν ο Ναμπούκο από την ΕΕ και το Αζερμπαϊτζάν, μια Ρωσία που θα ελέγχει τα ελληνικά δίκτυα θα δημιουργούσε προβλήματα στον ενεργειακό εφοδιασμό της ΕΕ από τα ισραηλινά, κυπριακά, και τα κοιτάσματα της Νότιας Κρήτης. Σε αυτό ακριβώς το σημείο είναι πιθανό οι Ρώσοι να εκβίασαν την Ευρώπη και ιδιαίτερα τη Γερμανία να πάρει ουδέτερη θέση απέναντι στους δύο αγωγούς με αντάλλαγμα να αποχωρήσουν οι Γκάζπρομ-Σίντεζ από το διαγωνισμό της ΔΕΠΑ. Αυτή είναι μια εξήγηση γιατί ξαφνικά η Γερμανία αποχώρησε στα μέσα Απρίλη από το Ναμπούκο Γουέστ πουλώντας το ποσοστό της στην αυστριακή OMV (http://www.rferl.org/content/nabucco-rwe-sells-omv/24957233.html). Σημειώνουμε ότι για καιρό η Γερμανία ταλαντευόταν μεταξύ Ναμπούκο Γουέστ και ΤΑΠ. Η αποχώρηση της Γερμανίας ήταν ένα πολύ ισχυρό πλήγμα για το Ναμπούκο Γουέστ, ενώ εμφανίστηκαν μία σειρά ρεπορτάζ ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει πλέον ουδέτερη στάση για τους δύο αγωγούς. Έμειναν να υποστηρίζουν φανατικά το Ναμπούκο Γουέστ η Αυστρία, η Βουλγαρία και η Ρουμανία που όμως έχουν μικρότερο οικονομικό ρόλο και ελάχιστη πολιτική επιρροή. (http://www.upi.com/Business_News/Energy-Resources/2013/06/17/Central-European-presidents-back-Nabucco-West-over-TAP-rival/UPI-60321371441780/).
Μέσα στο Μάη, λίγο πριν την υποβολή της δεσμευτικής προσφοράς της, η Γκάζπρομ εμφάνισε πλήθος προσκόμματα στην ελληνική πλευρά, ζητώντας επίμονα την αλλαγή μίας σειράς όρων του διαγωνισμού όπως το ύψος της εγγυητικής επιστολής που θα έδινε, και η χορήγηση εξασφαλίσεων για τα χρέη των ελληνικών βιομηχανιών. Η Ρωσία τελικά αποχώρησε επειδή δεν δόθηκαν επαρκείς εγγυήσεις από την ελληνική πλευρά όπως είπε επιδεικτικά στην ανακοίνωσή της η Γκάζπρομ, την ώρα που η Ελλάδα της έκανε όλα τα χατίρια με συγκινητική εθνική ομοψυχία. Αξίζει να σημειωθεί εδώ ότι η ελληνική κυβέρνηση είχε προηγούμενα φροντίσει με αλλεπάλληλες παρατάσεις του διαγωνισμού για ΔΕΠΑ-ΔΕΣΦΑ να συμπέσει η τελική του φάση με την κρίσιμη στιγμή της επιλογής ενός από τους δύο αγωγούς.
Έτσι ματαιώθηκε ο διαγωνισμός για τη ΔΕΠΑ και έμεινε μόνη της η αζέρικη Socar να διεκδικεί το ΔΕΣΦΑ. Η ελληνική κυβέρνηση συνεργάστηκε μαζί της δίνοντας της το ΔΕΣΦΑ και δίνοντας στο Αζερμπαϊτζάν το κίνητρο που του έλειπε για να γείρει η πλάστιγγα υπέρ του ΤΑΠ. Δηλαδή, η ανάδειξη της Socar σαν αναδόχου του διαγωνισμού για τον ΔΕΣΦΑ έγινε η ταφόπλακα του Ναμπούκο Γουέστ.
Με αυτές τις μεθοδεύσεις προκρίθηκε τελικά ο ΤΑΠ αντί του Ναμπούκο Γουέστ για την προμήθεια του αζέρικου αερίου στην Ευρώπη. Αυτή ήταν μία τεράστια νίκη για τη Ρωσία που δεν χρειάζεται να έχει ονομαστικούς τίτλους στη ΔΕΠΑ, αφού την ελέγχει μέσω της μονοπωλιακής εξάρτησης που έχει η ΔΕΠΑ από το ρώσικο φυσικό αέριο, ενώ η απώλεια του ΔΕΣΦΑ είναι μικρό τίμημα για τη ματαίωση του Ναμπούκο Γουέστ.
Εννοείται ότι η Ευρώπη ανακουφίστηκε επειδή αποχώρησαν οι Γκάζπρομ-Σίντεζ από το διαγωνισμό. Λες και η Ρωσία χρειαζόταν το διαγωνισμό αυτό για να ελέγξει τη χώρα μας, λες και δεν ελέγχει τις πολιτικές ηγεσίες όλων των κοινοβουλευτικών κομμάτων που για λογαριασμό των ρώσικων συμφερόντων έχουν οδηγήσει τη χώρα σε κατάρρευση μέσω του παραγωγικού σαμποτάζ. Αυτές είναι οι αυταπάτες της Ευρώπης που πιστεύει μέχρι σήμερα ότι η Ελλάδα είναι σε ότι αφορά την πολιτική ηγεσία της μία δυτική ευρωπαϊκή χώρα και δεν βλέπει -και δε νοιάζεται από γνήσια αντιδημοκρατική αδιαφορία- ότι σε όλα τα μεγάλα βαλκανικά θέματα η Ελλάδα πάντα στήριζε και στηρίζει τις ρώσικες θέσεις. Χώρια που δίνει σε ανθρώπους της Ρωσίας τις τράπεζες της (Πειραιώς, Αγροτική), τις βιομηχανίες της (Δωδώνη, ΣΕΚΑΠ), ετοιμάζεται τώρα να τους δώσει το σιδηρόδρομο, και στη σύμμαχο της Κίνα τα λιμάνια της. Την ίδια ώρα που ο Σαμαράς φέρνει τον ΤΑΠ στην Ελλάδα, συναντιέται με την Κόσκο για να της δώσει ολόκληρο το λιμάνι του Πειραιά, και τη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη.
Στο μεταξύ οι σαμποταριστές που κυβερνάνε τη χώρα θα βρουν χίλιους τρόπους για να υπονομεύσουν τον ελεγχόμενο από αυτούς ΤΑΠ, που θα περνάει από ελληνικό έδαφος.
Ουσιαστικά ο διαγωνισμός ΔΕΠΑ-ΔΕΣΦΑ αποτέλεσε το έδαφος για να στηθεί ένα θέατρο εκβιασμών και εξαπάτησης της Ευρώπης για να υποχωρήσει αυτή από το Ναμπούκο Γουέστ και να υποθηκεύσει ακόμα περισσότερο το ενεργειακό της μέλλον στη Ρωσία με πρωταγωνιστή το δούρειο ίππο της Ρωσίας στην Ευρώπη, τη ρωσόδουλη ελληνική πολιτική ηγεσία.