Η ελληνική αστική τάξη, ιδίως σε ότι αφορά τα πολιτικά της επιτελεία, ήταν ξενόδουλη από τα γεννοφάσκια της. Ποτέ δεν φέρθηκε σαν πραγματικά εθνική τάξη. Πάντα λύγιζε τη μέση μπροστά στον ισχυρό κάθε φορά ιμπεριαλισμό. Σήμερα έχει επιλέξει τη συμμαχία με το ρώσικο και κινεζικό ιμπεριαλισμό.

Μια πολύ χαρακτηριστική στιγμή από τα γεγονότα του 1989 στην Κίνα είναι η καταστροφή από ένα τεθωρακισμένο στρατιωτικό όχημα του περίφημου αγάλματος της θεάς της Δημοκρατίας, μίας αρκετά ογκώδους κατασκευής από αφρολέξ και πεπιεσμένο χαρτί πάνω σε μεταλλικό καλούπι που παριστάνει μια γυναίκα να κρατά έναν πυρσό. Το άγαλμα κατασκευάστηκε από φοιτητές της κεντρικής ακαδημίας καλών τεχνών και στήθηκε στην πλατεία Τιεν Αν Μεν από τολμηρούς νεολαίους που αψήφησαν τις απειλές της ασφάλειας ότι θα έχαναν το δίπλωμά τους. Τοποθετήθηκε ανάμεσα στο Μνημείο των Ηρώων του Λαού και την Πύλη της πλατείας κοιτάζοντας προς το τεράστιο πορτραίτο του Μάο που κρέμεται εκεί. Αν και πολλοί συγκρίνουν το έργο με το άγαλμα της Ελευθερίας των ΗΠΑ προβάλλοντας τον ισχυρισμό περί αμερικανικής καλλιτεχνικής (και παραπέρα πολιτικής) επιρροής, ένας γλύπτης που ήταν παρών στην κατασκευή του αγάλματος ονόματι Τσάο Τσινγκ-γιουάν έχει εξηγήσει ότι οι δημιουργοί του όχι μόνο συνειδητά απέφυγαν να πάρουν σαν πρότυπο το άγαλμα της Νέας Υόρκης επειδή μια τέτοια κίνηση θα ήταν φιλο-αμερικανική, αλλά αντίθετα επηρεάστηκαν πολύ από το πασίγνωστο έργο σοσιαλιστικού ρεαλισμού της σοβιετικής γλύπτριας Βέρας Μούχινα που παριστάνει έναν εργάτη και μία αγρότισσα με προτεταμένα χέρια να κρατούν το σφυροδρέπανο.

Η κα­θε­στω­τι­κή προ­πα­γάν­δα μπο­ρεί να ε­ξυ­μνεί τον Τσά­βες σα λα­ϊκό η­γέ­τη ό­μως τα γε­γο­νό­τα βγά­ζουν το προ­φίλ ε­νός ε­πι­κίν­δυ­νου δι­κτά­τορα που μπή­κε στην υ­πη­ρε­σί­α του χει­ρό­τε­ρου ι­μπε­ρια­λι­σμού.

Πρώτα σε αυτήν τα ελληνικά κοινοβουλευτικά κόμματα και ο οικουμενικός πρωθυπουργός τους που σαμποτάρουν τη χώρα σηκώνοντας τη σημαία του τάχα πρωτοπόρου στην Ευρώπη ανθρωπισμού τους

Την ώρα που η Ευρώπη αντιμετωπίζει την πιο θανατερή αιχμή της πανδημίας, οι νεοχιτλερικοί του Άξονα Ρωσίας-Κίνας και οι κάθε λογής φίλοι τους στην Ευρώπη προσπαθούν να δυναμώσουν την ανησυχία, το φόβο και τον πανικό στους λαούς της, ιδιαίτερα στους πιο αγχωμένους χωρίς καθόλου ή με αμφίβολο μισθό και κλεισμένους στα σπίτια τους προλετάριους του Νότου, λέγοντάς τους ότι ο μεγαλύτερος εχθρός τους είναι οι κυβερνήσεις και οι χώρες της Βόρειας Ευρώπης. Με ξεχωριστή μανία μάλιστα κατηγορούν τις κυβερνήσεις των Βόρειων χωρών της ΕΕ ότι εγκαταλείπουν τις Νότιες χώρες παρόλο που οι πρώτες διαθέτουν κυρίως για τις δεύτερες 1300 δισεκατομμύρια Ευρώ από διάφορα κοινά ταμεία και κεντρικές τράπεζες τους. Ισχυρίζονται ότι μόνο η Κίνα και η Ρωσία τους αγαπάνε τάχα χωρίς όρους και προϋποθέσεις όπως αποδεικνύουν τα κιβώτια μάσκες που αυτές τους στείλανε.

Πάνω στην επέτειο ενός χρόνου από την έναρξη του ρώσικου νεοναζιστικού σφαγείου στην Ουκρανία, στα τέλη Φεβρουαρίου, βρήκαν την ευκαιρία να εμφανιστούν στο προσκήνιο οι καλύτεροι και στενότεροι φίλοι του Πούτιν, οι Κινέζοι νεοχιτλερικοί, προβάλλοντας ένα σκαρίφημα δικού τους «σχεδίου ειρήνευσης» μεταξύ του φίλου τους, Ρώσου θύτη και του θύματος-Ουκρανίας.

  Παντού η εργοδοσία  ποδοπατεί τα εργατικά δικαιώματα, άλλά μόνο στην COSCO οι εργαζόμενοι δουλεύουν σα δούλοι. Αυτό γίνεται γιατί τους αποικιοκράτες της COSCO τους καλύπτει  η κυβέρνηση, η αντιπολίτευση, τα δικαστήρια, η επιθεώρηση εργασίας, η ΓΣΕΕ και το ΠΑΜΕ.

Το αποικιοκρατικό πρόσωπο του φασιστικού κρατικού μονοπωλίου της ΚΟΣΚΟ που το διακομματικό καθεστώς έχει εγκαταστήσει στο λιμάνι του Πειραιά, αποκαλύπτεται από το ότι ο αγαπημένος «στρατηγικός επενδυτής» του καθεστώτος κάνει ότι μπορεί για να κλείσει την Ζώνη του Περάματος και να την μετατρέψει σε χωρο εμπορευματοκιβωτίων, από τη μία καθυστερώντας και τελικά ματαιώνοντας τις προγραμματισμένες της επενδύσεις, και από την άλλη αυξάνοντας τα τιμολόγια των χρηστών ώστε να χάσει κάθε ανταγωνιστικότητα.

 

Όσο προχωρά η ρωσική και η κινεζική οικονομική διείσδυση στη χώρα μας τόσο περισσότερο εκδηλώνεται η πολιτική υποτέλεια της Ελλάδας στον άξονα του πολέμου και του φασισμού και το αντίστροφο. Τελευταία πληθαίνουν οι κινήσεις σύσσωμης της ελληνικής κοινοβουλευτικής πολιτικής ηγεσίας που φανερώνουν μία βαθιά πολιτική υποτέλεια στους δύο αυτούς μεγάλους φασιστικούς ιμπεριαλισμούς και απομακρύνουν όλο και βαθύτερα τη χώρα μας και τη φέρνουν σε βαθιά σύγκρουση με την εθελοντική και από άποψη πολιτικής συγκρότησης δημοκρατική Ευρωπαϊκή Ένωση στην οποία τυπικά συμμετέχει.

Την ώ­ρα που ο κτη­νώ­δης κι­νέ­ζι­κος σο­σια­λι­μπε­ρια­λι­σμός ε­τοι­μά­ζεται για την ε­πί­θε­σή του στον Ει­ρη­νι­κό στο πλευ­ρό της ρω­σι­κής νε­ο­χι­τλε­ρικής υ­περ­δύ­να­μης, α­ντι­με­τω­πί­ζει έ­να μα­ζι­κό κύ­μα λα­ϊ­κής ορ­γής στο ε­σω­τε­ρικό. Τού­τη τη φο­ρά εί­ναι ο η­ρω­ι­κός λα­ός του Χον­γκ Κονγκ που μπαί­νει στην πρω­το­πο­ρί­α των α­γώ­νων του κι­νε­ζι­κού λα­ού για δη­μο­κρα­τί­α και ε­λευ­θε­ρί­α.

Πρόσφατα η κυβέρνηση της Τανζανίας αποφάσισε να διακόψει την κατασκευή του λιμανιού Μπαγκαμόγιο που χρηματοδοτείται από το κινεζικό κράτος. Το έργο υπογράφηκε στα 2013 και φιλοδοξεί να δημιουργήσει το μεγαλύτερο λιμάνι στην ανατολική Αφρική, όμως ο νυν πρόεδρος της χώρας Τζον Μανγκουφούλι το απέρριψε χαρακτηρίζοντάς το «εκμεταλλευτικό και επικίνδυνο». Είπε στα τοπικά μέσα ενημέρωσης ότι οι κινέζοι χρηματοδότες έθεσαν «σκληρούς όρους που μόνο τρελοί θα μπορούσαν να τους αποδεχτούν» (The Economic Times, 6/7).