Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

 

Για να χαρακτηριστεί το ύψος ενός επιτοκίου τοκογλυφικό, θα πρέπει να συσχετιστεί πρώτ’ απ’ όλα με το τρέχον επιτόκιο της αγοράς. Αν δηλαδή έβγαινε η χώρα στην παγκόσμια αγορά και ζητούσε δανεικά, με τι επιτόκιο θα τη δάνειζαν οι τράπεζες. Το επιτόκιο αυτό λοιπόν είναι για τα ήδη εκδοθέντα ομόλογα -από την άνοιξη του 2010- ουσιαστικά απαγορευτικό για την Ελλάδα, καθώς κινείται από το 10% ως το 25% τείνοντας όλο και περισσότερο προς το πάνω όριο!

 

Στο ίδιο αυτό διάστημα τα επιτόκια που κατέβαλε η Ελλάδα μεταξύ Ιουνίου 2010 και Μαρτίου 2012 στους Ευρωπαίους εταίρους της κυμάνθηκαν από 2,67% έως 4,03%, δηλαδή το επιτόκιο άρχισε για τα πρώτα δάνεια από το 4,03% και με αλλεπάλληλες ευνοϊκές ρυθμίσεις έχει πέσει στα τελευταία δάνεια στο 2,67%. Όσο για το ΔΝΤ αυτό μας δανείζει με επιτόκια κάτω από το 3%. (Τα παραπάνω στοιχεία από δημοσίευμα της Καθημερινής της 4/11 που μεγάλο τμήμα του δημοσιεύουμε παρακάτω*. Ολόκληρο υπάρχει στη διεύθυνση http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_2_04/11/2012_500729). Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν αρκετές χώρες της ΕΕ όπως η Ισπανία και η Ιταλία που φτάνουν τελευταία να μας δανείζουν ακόμα και με το μισό επιτόκιο με το οποίο δανείζονται οι ίδιες από τις αγορές! Αν σκεφτεί κανείς ότι η βασική αιτία που αυτές δανείζονται τόσο ακριβά είναι το παγκόσμιο κλίμα πιστωτικής αναξιοπιστίας του ευρωπαϊκού νότου, η οποία πυροδοτείται από την πιστωτική αναξιοπιστία της Ελλάδας, καταλαβαίνει κανείς το γκεμπελίστικο θράσος των φαιο-«κόκκινων» μπαταχτζήδων.

 

Η ουσία είναι ότι οι δανειστές της Ελλάδας μας δανείζουν ως τώρα με επιτόκια που βρίσκονται ανάμεσα στις 2,5 φορές ως τις 8,5 φορές κάτω από τα επιτόκια της διεθνούς αγοράς. Αλλά ακόμα και το μάξιμουμ επιτόκιο της διεθνούς αγοράς για την Ελλάδα, το 25% θα μπορεί να θεωρηθεί τοκογλυφικό μόνο εκ των υστέρων, δηλαδή μόνο αν εισπραχθεί, δηλαδή μόνο αν η Ελλάδα δεν χρεωκοπήσει στο μεταξύ. Γιατί αν χρεωκοπήσει, οι σπεκουλαδόροι που τη δανείζουν με 25% αγοράζοντας σκοτωμένα ελληνικά ομόλογα, θα χάσουν όλο το ποσόν του δανείου ή θα χάσουν το μεγαλύτερο μέρος του. Αυτό το τελευταίο ήδη το έπαθαν οι ιδιώτες αγοραστές ελληνικών ομολόγων που δάνεισαν την Ελλάδα με πολύ χαμηλό επιτόκιο από την ώρα που αυτή μπήκε στο Ευρώ έως το 2011 οπότε αυτή κήρυξε το επίσημα «ακήρυκτο» κανόνι της με το λεγόμενο PSI. Αυτοί οι ιδιώτες έχασαν το 75% των χρημάτων τους αποδεικνύοντας ότι δεν ήταν μεγάλοι τοκογλύφοι, όπως τους κατηγορούν οι φαιο-«κόκκινοι» από το 2010 αλλά σαν μεγάλα κορόιδα επειδή νόμισαν ότι δάνειζαν μια ευρωπαϊκή χώρα ενώ δάνειζαν τους ανατολικούς μπαταχτζήδες που την κυβερνούσαν.

 

Η υποκρισία των φαιο-«κόκκινων» αποδεικνύεται και από κάτι άλλο: από τη σύγκριση του επιτοκίου της ΕΕ προς την Ελλάδα με το επιτόκιο της Ρωσίας προς την Κύπρο.

 

Ίσως δεν είναι ευρύτερα γνωστό, αλλά η Ρωσία ως κράτος έχει δανείσει τελευταία απευθείας την Κυπριακή Δημοκρατία με επιτόκιο 4,5%, δηλαδή 50% πιο πάνω από το 3% με το οποίο τώρα δανείζονται οι χώρες του ευρωπαϊκού νότου από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης. Κι αυτό είναι εντελώς δευτερεύον σε σχέση με τα μεγάλα και κρυφά στην πλήρη έκτασή τους ανταλλάγματα που η Ρωσία έχει ήδη αποσπάσει στον κυπριακό ενεργειακό υποθαλάσσιο πλούτο. Επίσης κανένα αντάλλαγμα δεν έχει αποσπάσει καμιά χώρα της ΕΕ από την Ελλάδα για τα 52 δις Ευρώ που της έχει δώσει με το ουσιαστικά ασήμαντο για την οικονομική της κατάσταση σημερινό επιτόκιο. Όπως μάλιστα γράφει η κυπριακή εφημερίδα Σημερινή (1 Οχτώβρη), επειδή εδώ και μερικούς μήνες η υπό την ηγεσία του ρωσόδουλου Χριστόφια κυπριακή κυβέρνηση έχει ζητήσει από τη Ρωσία και νέο δάνειο 5 δισεκατομμυρίων, αυτή τη φορά η Μόσχα, για να χωθεί πιο βαθιά στην ίδια την ΕΕ δε θα τα δώσει (αν τα δώσει τελικά) απευθείας στην κυπριακή κυβέρνηση, αλλά μέσω του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης και του ΔΝΤ. Διαβάζουμε: «Την περασμένη Πέμπτη, ο υπουργός Οικονομικών της Ρωσίας Αντόν Σιλουάνοφ είχε δηλώσει στο διεθνές ειδησεογραφικό πρακτορείο Reuters ότι τα 5 δισεκατομμύρια ευρώ θα δοθούν ως δάνειο στην Κύπρο μόνο ως μέρος μιας συντονισμένης οικονομικής βοήθειας με την Ευρωπαϊκή Ένωση προς τη χώρα μας (…) η Μόσχα διεμήνυσε ότι θα δανείσει τα 5 δισεκατομμύρια στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, το οποίο με τη σειρά του θα τα παραχωρήσει στην Κύπρο».

 

Όπως και να τα δώσει η Ρωσία τα λεφτά για την Κύπρο, σημασία έχει πως χώνεται όλο και πιο βαθιά στους μηχανισμούς της ΕΕ αλλά και του ΔΝΤ προκειμένου να μπορεί να ελέγχει η ίδια συνολικά και άμεσα την ευρωπαϊκή κρίση. Το μόνο που χρειάζεται για να παίξει αυτό το ρόλο είναι ένα μόνιμο οικονομικό σαμποτάζ στην Ελλάδα μέσω των κομματικών ηγετικών συμμοριών της, διόγκωση του ελληνικού χρέους και της πιστωτικής αιμορραγίας της ΕΖ, βαθύτερη εξάρτηση και εξαγορά και της Ελλάδας και της Κύπρου. Και όλα αυτά με το αζημίωτο. Η κυπριακή εφημερίδα επισημαίνει ότι, ακόμη και αν η Ρωσία δανείσει απευθείας την Κύπρο, «η Κύπρος θα κληθεί να καταβάλλει 75 εκατομμύρια περισσότερους τόκους στη Μόσχα ετησίως, λόγω ακριβώς του ύψους του επιτοκίου».

 

Αν το ποσό αυτό φαίνεται μικρό, για τα πληθυσμιακά δεδομένα της Κύπρου είναι μεγάλο. Ο πληθυσμός του νησιού με βάση την απογραφή του 2005 ανερχόταν στις 800 χιλιάδες κατοίκους, ενώ της Ελλάδας είναι γύρω στα 10 εκατομμύρια. Αν λοιπόν κάνουμε τη σχετική αναγωγή, είναι σαν να πλήρωνε η Ελλάδα στους δανειστές της επιπλέον τόκους 937,5 εκατομμύρια ευρώ ετησίως! Κοντά ένα δισεκατομμύριο. Κι όμως όχι μόνο κανένα από τα αντιευρωπαϊκά, ονομαζόμενα αντιμνημονιακά κόμματα, δεν καταγγέλλει τη Ρωσία ως τοκογλύφο απέναντι στο κυπριακό κράτος, αλλά όπου μπορούν και όσο τους παίρνει ισχυρίζονται ότι και η Ελλάδα και η Κύπρος θα σωθούν μόνο αν δανειστούν από την Ρωσία.

 

Αλλά η Ρωσία η ίδια δεν θέλει όπως είδαμε να εμφανιστεί στους υποτακτικούς της σαν μοναδικός σωτήρας τους. Εκείνο που τη νοιάζει είναι να χωθεί στην ΕΕ για να τους «σώσει» τάχα μαζί με αυτήν. Δεν αποκλείεται κάποια στιγμή να κάνει και με την τσακισμένη Ελλάδα ότι και με την Κύπρο. Πιθανά δηλαδή να περιμένει αφού η Γερμανία δηλώσει αδυναμία να βουλώνει με χαμένα δις την τρύπια ελληνική βάρκα να εμφανιστεί μπροστά στην βυθιζόμενη Μέρκελ και να της πει: Θα πληρώσω και εγώ μαζί σου αν με βάλεις συνδιασώστη της Ελλάδας και της Κύπρου. Αυτή θα είναι μια πιο επωφελής για τη Ρωσία και πολιτικά πιο άμεση αξιοποίηση της ελληνικής αυτοκαταστροφής από όσο είναι η έκδοση ευρωομολόγων που επίσης η Ρωσία την επιδιώκει διακαώς.

 

*Tο άθροισμα του πρώτου και του δεύτερου προγράμματος διάσωσης με πόρους των κρατών-μελών της Ευρωζώνης και του ΔΝΤ φτάνει τα 240 δισ. ευρώ. Το ποσό ισοδυναμεί με το 115% του ΑΕΠ της Ελλάδας για το 2011.

 

Τον Μάιο του 2010, το Eurogroup έδωσε την έγκρισή του για την παροχή διμερών δανείων από τις χώρες της Ευρωζώνης προς την Ελλάδα, συνολικού ύψους 80 δισ. ευρώ. Το δανειακό πρόγραμμα θα ξεκινούσε άμεσα και η χορήγηση των δόσεων θα συνεχιζόταν έως τον Ιούνιο του 2013 (το ποσό αυτό στη συνέχεια μειώθηκε κατά 2,7 δισ. ευρώ, λόγω άρνησης συμμετοχής της Σλοβακίας και αποχώρησης της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας, όταν κι αυτές αναγκάστηκαν να ζητήσουν προγράμματα στήριξης).

 

Το αρχικό επιτόκιο στα διακρατικά αυτά δάνεια (πληρωτέο ανά τρίμηνο) ήταν κυμαινόμενο και ισοδυναμούσε με το τρίμηνο euribor συν ένα spread τριών ποσοστιαίων μονάδων (που ανερχόταν στις 4 μονάδες για ποσά που θα εκκρεμούσαν πάνω από 3 χρόνια από την καταβολή της δόσης) συν μία προκαταβαλλόμενη προμήθεια 0,5% για κάθε δόση. Η αρχική περίοδος αποπληρωμής των δανείων αυτών ήταν πέντε χρόνια (από την καταβολή της κάθε δόσης), με διετή περίοδο χάριτος. Τον Μάρτιο του 2011 το spread επί του euribor μειώθηκε στο 2%, η λήξη επεκτάθηκε στα 10 έτη και η περίοδος χάριτος στα 4,5 έτη. Η δεύτερη ρύθμιση, που επικυρώθηκε στις 28 Μαρτίου του 2012, προβλέπει ελάχιστη διάρκεια αποπληρωμής τα 15 έτη, δεκαετή περίοδο χάριτος και μείωση του spread στο 1,5%, που ίσχυσε αναδρομικά από τον Ιούνιο του 2011. Ως αποτέλεσμα, τα επιτόκια που κατέβαλε η Ελλάδα μεταξύ Ιουνίου 2010 και Μαρτίου 2012 στους Ευρωπαίους εταίρους της κυμάνθηκαν από 2,67% έως 4,03%.

 

Το επίσης τριμηνιαίο επιτόκιο του ΔΝΤ, για τα 30 δισ. ευρώ που δεσμεύτηκε να παράσχει στην Ελλάδα τον Μάιο του 2010, ήταν ακόμα χαμηλότερο. Σύμφωνα με τους κανόνες που διέπουν τα stand-by agreements του ΔΝΤ, κυμαίνεται λίγο κάτω από το 3%, σε δάνεια με πενταετή διάρκεια και περίοδο χάριτος 3 ετών.

 

Με αυτούς τους όρους, μεταξύ του Μαΐου 2010 και του Δεκεμβρίου 2011 η Ελλάδα δανείστηκε, σε έξι δόσεις, 73 δισ. ευρώ (52,9 δισ. οι χώρες της Ευρωζώνης και 20,1 δισ. το ΔΝΤ).

 

**Μεταξύ Μαρτίου-Ιουνίου φέτος, η Ελλάδα έλαβε 75,6 δισ. ευρώ από τους επίσημους δανειστές της – 74 δισ. από το EFSF (για τα ομόλογα-sweeteners και δεδουλευμένους τόκους στο πλαίσιο του PSI, για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και τις λοιπές ανάγκες του ελληνικού Δημοσίου) και 1,6 δισ. από το ΔΝΤ. Τα δάνεια από τον EFSF, το πρώτο εκ των οποίων πρέπει να πληρωθεί το 2023, χορηγούνται με επιβάρυνση το κόστος δανεισμού του μηχανισμού στήριξης συν το λειτουργικό του κόστος, που επί της παρούσης μεταφράζεται σε (ετήσιο) επιτόκιο 2%. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, το επιτόκιο αυτό θα κυμανθεί στη διάρκεια ζωής των δανείων (ώς το 2042) στο 3,5%.

 

Ακόμα πιο αποκαλυπτική είναι η σύγκριση των επιτοκίων που καταβάλλει η Ελλάδα στους εταίρους της με το δικό τους κόστος δανεισμού. Στις 15 Ιουνίου 2010, ο τόκος που πλήρωσε η Ελλάδα για την πρώτη δόση των διμερών δανείων ήταν 3,42%. Την ημέρα εκείνη, τα δεκαετή ομόλογα της Ισπανίας είχαν απόδοση 4,74%, της Ιταλίας 4,04% και της Πορτογαλίας 5,45%, ενώ η Ιρλανδία χρεώθηκε τόκο 4,52% για εξαετή ομόλογα και 5,09% για οκταετή.

Στις 15 Δεκεμβρίου 2011, η Ελλάδα κατέβαλε τόκο 4,53% στους εταίρους της στη Ευρωζώνη, που μειώθηκε αναδρομικά τρεις μήνες αργότερα σε 3,03%. Οι Ιρλανδοί και οι Πορτογάλοι δεν συγκαταλέγονταν πια στους πιστωτές μας τότε. Τα δεκαετή ισπανικά ομόλογα έκλεισαν εκείνη την ημέρα με απόδοση 5,43% και τα ιταλικά με 6,57%. Ακόμα και η απόδοση στο δεκαετές της Γαλλίας εκείνη την ημέρα ήταν υψηλότερη από το κόστος που αναδρομικά κλήθηκε να πληρώσει η Ελλάδα.