Για να στηρίξει λοιπόν την αντίθεσή του με όλα αυτά τα έργα ο κυβερνητικός αυτός περιφερειάρχης επικαλείται διάφορα περιβαλλοντικά, οικονομικά, γραφειοκρατικά κ.ά. επιχειρήματα. Για παράδειγμα, επικαλέστηκε μεταξύ άλλων σχετικά με τις έρευνες για υδρογονάνθρακες, που συγκεντρώνουν το ενδιαφέρον ξένων μονοπωλίων όχι σε συνθήκες μιας λαϊκής επανάστασης – η οποία είναι προϋπόθεση της οικονομικής ανεξαρτησίας της χώρας – αλλά εξάρτησης από το ρωσικό πετρέλαιο και αέριο (70% και 60-65% των εισαγωγών αντίστοιχα), την έλλειψη ενός δημόσιου φορέα που να εφαρμόζει μια εθνική πολιτική επωφελή για τους πολίτες του τόπου. Στην περίπτωση του ξενοδοχείου της NCHCapital στην Κέρκυρα αντέτεινε ότι δεν έχει εκδοθεί πράξη χαρακτηρισμού από το δασάρχη ή ότι οδηγεί σε βέβαιη βλάβη του οικοσυστήματος (βίδρα, αποδημητικά πτηνά κ.ά.). Στη δε περίπτωση των τουριστικών εγκαταστάσεων της Ζακύνθου στήριξε την αγωγή της τοπικής μητρόπολης που διεκδικεί τμήμα της έκτασης. Όσον αφορά την ιδιωτικοποίηση των περιφερειακών αεροδρομίων, τη χαρακτήρισε επιζήμια για την οικονομία και καταχρηστική για το δημόσιο συμφέρον (τα αεροδρόμια αγοράστηκαν τελικά από τη γερμανική Fraport που όχι τυχαία έχει αναπτύξει στενούς δεσμούς με το ρωσικό κράτος).
Το αποτέλεσμα αυτών των κινήσεων είναι συνήθως η μεγάλη καθυστέρηση ή ακύρωση σημαντικών έργων που θα ενίσχυαν την τσακισμένη παραγωγική βάση της ελληνικής οικονομίας και θα έδιναν μιαν ανάσα στα δεινά του λαού μας.
Όμως στην περίπτωση του ρώσου ολιγάρχη Ντ. Ριμπολόβλεφ, ο οποίος ετοιμάζεται να επενδύσει σε δίκτυα υψηλής τεχνολογίας και στον τουρισμό πολυτελείας στο ιδιόκτητο καταπράσινο νησί του (Σκορπιός), τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά. Η ανάθεση των αρχιτεκτονικών σχεδίων για την ανάπλαση του Σκορπιού έγινε στο διεθνή οίκο Denniston το καλοκαίρι του ’15. Δυο χρόνια αργότερα το έργο είχε κιόλας εγκριθεί από τη διυπουργική επιτροπή στρατηγικών επενδύσεων χωρίς φασαρία. Δεν υπήρξε εδώ κάποιο κίνημα κατά της επένδυσης, ούτε ήρθε το υπουργείο ή το δασαρχείο να την μπλοκάρει παρόλο που οι προς κατασκευή εγκαταστάσεις βρίσκονται εντός περιοχής NATURA. Άξια προσοχής είναι εδώ η διάθεση συνεργασίας που, παρόλη τη σαμποταριστική του φήμη, έχει γενικά επιδείξει ο κυβερνητικός μας περιφερειάρχης με τον επίδοξο επενδυτή.
Αυτό επισφραγίστηκε στις 13/9, όταν ο εκπρόσωπος του ρώσου ολιγάρχη Σεργκέι Τσερνίτσιν επισκέφτηκε το γραφείο της Περιφέρειας Ιονίων Νήσων (ΠΙΝ) για να ενημερώσει το Γαλιατσάτο σχετικά με την πορεία του έργου. Όπως διαβάζουμε στην Καθημερινή της 13/9: «Ο κ. Τσερνίτσιν, ενημέρωσε τον κ. Γαλιατσάτο για την άμεση επενδυτική αξιοποίηση του Σκορπιού, ύψους 184 εκατ. ευρώ, σε έκταση περίπου 10.000 τ.μ., που ξεκινά τον Οκτώβριο και τον ευχαρίστησε θερμά για την υποστήριξη της ΠΙΝ, ως προς την «προσπέλαση» της γραφειοκρατίας και τη θετική προσέγγιση του επενδυτικού σχεδίου» (http://www.kathimerini.gr/984629/article/epikairothta/ellada/o-rimpolovlef-ependyei-184-ekat-eyrw-ston-skorpio). Στη μεταξύ τους συζήτηση, συνεχίζει το δημοσίευμα, αναπτύχθηκε κοινό ενδιαφέρον για την προστασία του περιβάλλοντος με τον περιφερειάρχη να καταλήγει στο συμπέρασμα ότι «μπορεί να υπάρξει συνεργασία, με στόχο την προστασία του περιβάλλοντος» και τον εκπρόσωπο του ολιγάρχη να ζητά συνεργασία με την περιφέρεια σε σχετικές δράσεις σε Λευκάδα και Μεγανήσι. «Είναι επωφελής αξιοποίηση για όλη την περιοχή και θα αναβαθμίσει τη Λευκάδα και ευρύτερα το Ιόνιο. Ότι γίνεται πρέπει να γίνεται με σεβασμό προς το περιβάλλον. Και μπορούμε να συμβαδίσουμε σε αυτό» είπε ο Γαλιατσάτος.
Στην περίπτωση των πολυτελών κατοικιών του ρώσου ολιγάρχη στο Σκορπιό όχι μόνο δε συναντήσαμε κάποια συντονισμένη αντίδραση από κρατικούς φορείς με επίκληση περιβαλλοντικών, δημόσιου συμφέροντος ή γραφειοκρατικών προσκομμάτων αλλά έγιναν ενέργειες ώστε τα τελευταία να παραμεριστούν. Δύο πράγματα μπορεί να συμβαίνουν: ή οι ανατολικοί ολιγάρχες έχουν περισσότερο κοινωνική, περιβαλλοντική κτλ. συνείδηση από τους ντόπιους και δυτικούς καπιταλιστές ή διαθέτουν περισσότερους δεσμούς με ανθρώπους σαν τον περιφερειάρχη Ιονίων Νήσων. Αν κρίνουμε από την αντισυνταγματική παραχώρηση με νόμο στον Ριμπολόβλεφ χωρικών υδάτων, που σημαίνει απαγόρευση της θαλάσσιας διέλευσης σε όλους τους υπόλοιπους πράγμα που φανερώνει μια αποικιοκρατικού τύπου επέλαση, τότε μόνο το δεύτερο ενδεχόμενο είναι δυνατό. Φυσικά οι αποικιακού, υποτελούς τύπου αυτές συμπάθειες δεν είναι τυχαίες αλλά αποτελούν στρατηγική επιλογή του πολιτικού διακομματικού καθεστώτος της χώρας που έχει στο τιμόνι της διακυβέρνησης το ΣΥΡΙΖΑ.
Όπως διαπίστωνε και η Βραδυνή της 15/12/17 σε σχετικό άρθρο της: «Ορισμένοι κακεντρεχείς έσπευσαν να σχολιάσουν ότι υπάρχει μία γενικότερη θετική γραμμή στην κυβέρνηση για τις ρωσικής προέλευσης επενδύσεις».