Οι παράγοντες που επηρεάζουν την πορεία του ελληνικού τουρισμού και πλήττουν την ανταγωνιστικότητά του είναι: οι διαδοχικές αυξήσεις των συντελεστών ΦΠΑ, η κατάργηση των μειωμένων συντελεστών των νησιών, οι επιβαρύνσεις όλων των επιμέρους κλάδων του τουρισμού με νέα τέλη και φόρους.
Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και ο εσωτερικός τουρισμός. Οι Έλληνες με το βάρος της ανεργίας, της υψηλής φορολόγησης και των οικονομικών τους υποχρεώσεων δεν πήγαν διακοπές. “Η απώλεια σε οικονομικούς όρους για την τουριστική βιομηχανία από τον περιορισμό των ταξιδιωτικών δαπανών των Ελλήνων, πέρυσι, έφθασε σε 121 εκατ. ευρώ. Οι τουριστικοί φορείς της χώρας εκτιμούν ότι η αρνητική πορεία του εσωτερικού τουρισμού συνεχίσθηκε και φέτος” (http://www.kathimerini.gr, 1-10). Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση της ελληνικής αεροπορικής εταιρείας Aegean η οποία εμφάνισε ζημιές 23,7 εκατ. ευρώ στο πρώτο εξάμηνο. Τα αίτια των ζημιών “αποδίδονται στην αύξηση του ΦΠΑ, σε πρώτη φάση από 13% σε 23% και σε δεύτερη φάση από 23% στο 24%” (www.capital.gr, 29-9).
Ξαφνικός θάνατος για τις μικρές τουριστικές επιχειρήσεις
Σε ξαφνικό θάνατο οδηγούνται οι επιχειρήσεις μικρών τουριστικών καταλυμάτων, που δραστηριοποιούνται σε περιοχές της χώρας με λιγότερους από 2.000 κατοίκους, γιατί εντάσσονται στη νέα διαδικασία καταβολής ασφαλιστικών εισφορών που ισχύει και για τους ελεύθερους επαγγελματίες.
Σύμφωνα με την Συνομοσπονδία Επιχειρηματιών Τουριστικών Καταλυμάτων Ελλάδας “αυτό σημαίνει ότι από την 1η Ιανουαρίου 2017 κι έπειτα θα καταβάλλουν το 20% του εισοδήματός τους για συνταξιοδοτική κάλυψη και το 6,95% για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Δυστυχώς, η εξέλιξη αυτή σε συνδυασμό με τις υπόλοιπες φορολογικές επιβαρύνσεις, θα οδηγήσουν, με μαθηματική ακρίβεια, σε “εξόντωση” τις επιχειρήσεις μικρών τουριστικών καταλυμάτων και σε “ακρωτηριασμό” τον κλάδο” (www.dealnews.gr, 19-9).
Επιδείνωση του επενδυτικού κλίματος
Σε μια καπιταλιστική χώρα, που βρίσκεται σε βαθειά οικονομική και κυρίως κρίση παραγωγικού δυναμικού και η οποία ούτε από τις διεθνείς ούτε από τις εσωτερικές συνθήκες δεν είναι έτοιμη για μια εργατική επανάσταση, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει όχι μόνο μια αριστερή αλλά μια απλά δημοκρατική-πατριωτική κυβέρνηση, είναι να διευκολύνει τις επενδύσεις, ιδιαίτερα τις βιομηχανικές. Το μόνο που πρέπει να φροντίζει σε σχέση με αυτό είναι δυο πράγματα: πρώτα να γίνονται σεβαστοί ικανοποιητικοί μισθολογικοί και εργασιακοί όροι και δεύτερο να προστατεύεται το περιβάλλον με ευρωπαϊκά στάνταρ Τελικά στην κατάσταση παραγωγικής καταστροφής που έχει φτάσει η Ελλάδα. μόνο οι επενδύσεις, ιδιαίτερα οι βιομηχανικές, θα μειώσουν την ανεργία, θα αυξήσουν τις εξαγωγές, θα μειώσουν το χρέος, θα κάνουν εύκολο τον εξωτερικό και εσωτερικό δανεισμό. . Στη συνέχεια καθώς η ανεργία θα μειώνεται και οι επενδύσεις θα αυξάνονται θα μπορούν να αυξάνονται και οι μισθοί.
Ήδη μια τέτοια διέξοδο από την δικιά της κρίση χρέους την ακολούθησε η Ιρλανδία η οποία σε δύο μόλις χρόνια και με πολύ λιγότερα χρήματα από την ΕΕ βγήκε από την επιτήρηση και το μνημόνιο. Μάλιστα έχει ήδη δώσει αυξήσεις στους μισθούς δύο φορές από την εποχή του μνημόνιου και σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία της Eurostat ο κατώτατος μισθός είναι ο δεύτερος υψηλότερος στην ΕΕ (“http://ec.europa.eu/eurostat/statistics-explained/index.php/Minimum_wage_statistics/el” europa.eu/eurostat/statistics-explained/index.php/Minimum_wage_statistics/el). Αντίθετα, με βάση τη γενικότερη κατάσταση της οικονομίας η Ελλάδα βρίσκεται στην 86η θέση μεταξύ 138 στην κατάταξη ανταγωνιστικότητας του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (WEF) από την 81η θέση πέρυσι μεταξύ 140 χωρών.
Η κατάταξη των χωρών από το WEF γίνεται με βάση τη βαθμολογία που παίρνει κάθε χώρα σε έναν μεγάλο αριθμό επί μέρους δεικτών. Από τις 12 γενικές κατηγορίες δεικτών, η Ελλάδα είχε την καλύτερη επίδοση στις υποδομές (37η θέση), την τεχνολογική ετοιμότητα (42η θέση), την ανώτερη παιδεία και εκπαίδευση (45η θέση), την υγεία και την πρωτοβάθμια εκπαίδευση (46η θέση). Δηλαδή η χώρα έχει όλες εκείνες τις προϋποθέσεις για μια οικονομική ανάπτυξη, εκτός βέβαια από την ουσιαστικότερη που είναι η πολιτική βούληση αυτών που την κυβερνάνε οι οποίοι όλοι τους κυρίως στην κυβέρνηση, αλλά και στις ηγεσίες της αντιπολίτευσης είναι ως ρωσόφιλοι συνειδητοί σαμποταριστές της παραγωγής, ιδιαίτερα της βιομηχανικής.. Αυτοί έχουν πριν πολλά χρόνια υπονομεύσει και συνεχίζουν να υπονομεύουν για λογαριασμό της Ρωσίας την παραγωγή της χώρας.
Τις χαμηλότερες επιδόσεις η Ελλάδα είχε στην ανάπτυξη της χρηματοπιστωτικής αγοράς (136η θέση), το μακροοικονομικό περιβάλλον (131η θέση) και την αποτελεσματικότητα της αγοράς εργασίας (114η θέση). Δηλαδή σε εκείνους τους δείκτες που είναι άμεση συνάρτηση της πολιτικής που ακολουθούν οι κυβερνήσεις.
Οι πιο προβληματικοί παράγοντες για το επιχειρείν στην Ελλάδα, σύμφωνα με την έκθεση του WEF, είναι η πολιτική αστάθεια, οι φορολογικοί συντελεστές, η αναποτελεσματική γραφειοκρατία του δημόσιου τομέα, η πρόσβαση σε χρηματοδότηση και οι φορολογικές ρυθμίσεις (www.huffingtonpost.gr/2016/09/28/). Αναποτελεσματικότητα του δημοσίου τομέα όλες αυτές οι στατιστικές και αναλύσεις ονομάζουν αυτό που στην ουσία είναι συνειδητό και με πολιτική στόχευση παραγωγικό σαμποτάζ.