Επίσημη σελίδα ΟΑΚΚΕ

 Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΣΥΖΗΤΗΣΗ "ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΔΥΟ ΠΟΛΕΜΟΥΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ-ΠΟΥΤΙΝ" - Ουκρανία - Ισραήλ - Χαμάς, 22/12

 

 

 

ΝΕΑ ΑΝΑΤΟΛΗ

Νέα Ανατολή αρ.φ.559 (εδώ μπορείτε να βρείτε τα φύλλα από φ.486-Μάρτης 2013-και νεώτερα)

  Που μπορείτε να βρείτε την έντυπη έκδοση της Νέας Ανατολής

1pag559

 

crisis russia

Άρθρα Αναφοράς

OAKKE WEB TV

Εκδόσες Μεγάλη Πορεία

ΑΝΤΙΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ

http://www.antinazi.gr/ 

www.antinazi.gr

ΑΝΤΙ ΝΑΖΙ

 

Κάτω η φασιστική επίθεση στα Μεταλλεία της Χαλκιδικής

Ορ­γα­νω­μέ­νη φα­σι­στι­κή ε­πί­θε­ση έ­γι­νε τα ξημε­ρώ­μα­τα της Κυ­ρια­κής ε­να­ντί­ον εγκα­τα­στά­σε­ων των με­ταλ­λεί­ων Χαλ­κιδι­κής στις Σκου­ριές. Σύμ­φω­να με τα στοι­χεί­α
που έ­χουν δη­μο­σιευ­τεί ο­μά­δα 40 κου­κου­λο­φό­ρων μπή­καν στις ε­γκα­τα­στά­σεις και έ­βα­λαν φω­τιά. Έ­κα­ψαν μη­χανή­μα­τα, γεν­νή­τριες, ο­χή­μα­τα και τα γρα­φεί­α της ε­ται­ρεί­ας. Πρώ­τα ξυ­λο­κό­πησαν τους φύ­λα­κες, τους έ­δε­σαν και τους πε­ριέ­λου­σαν με βεν­ζί­νη, μί­α κίνη­ση με­γά­λης τρο­μο­κρά­τη­σης που μπο­ρεί να κά­νουν μό­νο α­πο­κτη­νω­μέ­νοι τραμπού­κοι α­πέ­να­ντι σε α­πλούς ερ­γα­ζό­με­νους. 
 
Οι δρά­στες είχαν μα­ζί τους κα­ρα­μπί­νες και πυ­ρο­βό­λη­σαν στα τζά­μια του φυ­λα­κί­ου. Φεύγο­ντας έ­φρα­ξαν με κορ­μούς δέ­ντρων την πρό­σβα­ση προς τις ε­γκα­τα­στά­σεις για να ε­μπο­δί­σουν την πυ­ρο­σβε­στι­κή να σβή­σει τη φω­τιά.
Για συ­ντο­νι­σμέ­νο χτύ­πη­μα κά­νει λό­γο και η α­στυ­νο­μί­α και α­να­φέ­ρει ό­τι η ε­πί­θε­ση εί­χε διάρ­κεια μό­λις δε­κα­πέ­ντε λε­πτά!
Πρό­κει­ται για μί­α κλι­μά­κω­ση των βί­αιων ε­πι­θέ­σε­ων της τε­λευ­ταί­ας πε­ριό­δου στα με­ταλ­λεί­α τα ο­ποί­α α­νή­κουν τώ­ρα σε μια κα­να­δι­κή ε­ται­ρεί­α.
Η ε­πί­θε­ση ε­νά­ντια στα με­ταλ­λεί­α Χαλ­κι­δικής ε­ξυ­πη­ρε­τεί την πο­λι­τι­κή του πα­ρα­γω­γι­κού σα­μπο­τάζ που α­κο­λου­θούν οι ηγε­σί­ες των 6 και η να­ζιστι­κή συμ­μο­ρί­α της «ΧΑ». Στό­χος της εί­ναι να ε­μπο­δι­στεί κά­θε ευ­ρω­πα­ϊ­κή ή δυ­τι­κή ε­πέν­δυ­ση για να γί­νει η χώ­ρα α­ποι­κί­α της Ρω­σί­ας και οι­κο­νο­μι­κή βά­ση του ρώ­σι­κου ι­μπε­ρια­λι­σμού κα­θώς και του συμ­μα­χι­κού του κι­νέ­ζι­κου. Έ­τσι η Κό­σκο α­πό­κτη­σε χω­ρίς κα­μί­α ε­νό­χληση το λι­μά­νι του Πει­ραιά και το έ­κα­νε ερ­γα­σια­κή γα­λέ­ρα χω­ρίς κα­νέ­νας ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ να κα­λέ­σει σε ε­ξέ­γερ­ση, ό­πως δεν κα­λούν σε κα­μιά ε­ξέ­γερ­ση αλ­λά α­ντί­θε­τα δίνουν δια­κομ­μα­τι­κή στή­ρι­ξη στην Γκάζ­προμ για να πά­ρει τον α­πό­λυ­το κα­το­χικού τύ­που μο­νο­πω­λια­κό έ­λεγ­χο του φυσικού α­ε­ρί­ου με το δια­γω­νι­σμό για ΔΕ­ΠΑ-ΔΕ­ΣΦΑ. Ει­δι­κά τα με­ταλ­λεί­α της Κασ­σάν­δρας δεν τα ε­πι­τρέ­πουν ποτέ οι ρω­σό­δου­λοι να α­νή­κουν σε ντό­πιο ή δυ­τι­κό κε­φά­λαιο. Έ­τσι οι ρω­σό­δουλοι σκό­τω­σαν σαν «17Ν» τον αρ­χι­κό τους ι­διο­κτή­τη Μπο­δο­σά­κη-Α­θα­να­σιά­δη, οπό­τε τα με­ταλ­λεί­α πέ­ρα­σαν στο κρά­τος. Τό­τε η «17Ν» σκό­τω­σε το διοι­κη­τή της Ε­θνι­κής Τρά­πε­ζας Βρα­νό­που­λο. Στη συ­νέ­χεια τα με­ταλ­λεί­α τα α­γό­ρα­σε α­πό το κρά­τος η κα­να­δι­κή TVX για να φτιά­ξει με­ταλ­λουρ­γί­α χρυ­σού. Ό­μως τα έ­κλει­σε έ­να μέ­τω­πο ψευ­τοΚ­ΚΕ-ΣΥΝ, με την πο­λι­τι­κή υ­ποστή­ρι­ξη κο­ρυφής α­πό Ση­μί­τη και Κα­ρα­μαν­λή και με τα χέ­ρια του ΣτΕ (Συμ­βού­λιου της Ε­πι­κρα­τεί­ας). Η TVX τε­λι­κά χρε­ω­κό­πη­σε. Με­τά το κρά­τος έ­δω­σε τα με­ταλ­λεία τζά­μπα στο ρω­σό­φι­λο Μπό­μπο­λα. Ο Μπό­μπο­λας τα εκ­με­ταλ­λεύ­τη­κε με­ρι­κά χρόνια χω­ρίς κα­νέ­νας ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, κα­νέ­να ψευ­τοΚ­ΚΕ, κα­νέ­νας Κα­ρα­μαν­λής, κα­νέ­να ΣτΕ να τον στα­μα­τή­σει, κα­νέ­να κί­νη­μα κα­τοί­κων να τον ε­νο­χλή­σει. Α­φού δεν υ­πήρ­ξε κα­μιά ε­νό­χλη­ση ο Μπό­μπο­λας τα πού­λη­σε πα­νά­κρι­βα στους κα­να­δούς της  European Goldfields και στη συνέχεια της Ελντοράντο που νό­μι­σαν προ­φα­νώς ό­τι θα έ­χουν και αυ­τοί η­συ­χί­α. Αλ­λά ή­συ­χη ε­ξό­ρυ­ξη χρυ­σού δί­πλα στην «κι­βω­τό της Ορ­θο­δο­ξί­ας» και στη Σκή­τη του Α­γί­ου Αν­δρέ­α, που τα θέ­λει η Ρω­σί­α για να κα­τε­βεί στο Αι­γαί­ο και για να στή­σει το δι­κό της πα­γκό­σμιο ορ­θό­δο­ξο γε­ω­πο­λι­τι­κό πό­λο ε­νά­ντια στο Φα­νά­ρι δεν υ­πάρ­χει.
Έ­τσι ε­ξη­γεί­ται η σιω­πή της κυ­βέρ­νη­σης και των κοι­νο­βου­λευ­τι­κών κομ­μά­των, που ως τώ­ρα τό­σες ώ­ρες με­τά την ε­πί­θε­ση των τρα­μπού­κων δεν έ­χουν βγά­λει κα­μί­α ανα­κοί­νω­ση κα­τα­δί­κης. Μά­λι­στα ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δι­καιο­λό­γη­σε πο­λι­τι­κά την ε­πίθε­ση με μί­α κα­τά­πτυ­στη α­να­κοί­νω­ση στην ο­ποί­α κα­ταγ­γέλ­λει τις «α­ποι­κιο­κρα­τι­κές πρα­κτι­κές της κα­να­δι­κής ε­ται­ρεί­ας» και χα­ρα­κτη­ρίζει το γε­γο­νός α­πλώς μια «α­νε­ξέ­λε­γκτη κα­τά­στα­ση» που ό­μως την προ­κά­λε­σε η «βί­αι­η κρα­τι­κή κα­τα­στο­λή» των κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων των κα­τοί­κων. Αυ­τά τα λέ­ει ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, ο πο­λιτι­κός υ­πο­στη­ρι­κτής της πιο α­ποι­κιο­κρα­τι­κής «ε­πέν­δυ­σης», που εί­ναι η ε­ξα­γο­ρά των ΔΕ­ΠΑ-ΔΕ­ΣΦΑ. Μέ­χρι σή­με­ρα τε­λι­κή ά­δεια για την ε­ξό­ρυ­ξη του χρυ­σού δεν έ­χουν πά­ρει οι κα­να­δοί, ε­νώ εκ­κρε­μεί η συ­ζή­τη­ση στο ΣτΕ της προ­σφυ­γής κα­τά της έ­γκρι­σης της πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κής με­λέ­της. Ε­πί­σης δεν υ­πήρ­ξε κα­μί­α κα­ταγ­γε­λί­α α­πό το το­πι­κό ερ­γα­τι­κό κέ­ντρο ή α­πό τη ΓΣΕ­Ε. Ό­πως δεν ά­νοι­ξε το στό­μα του ο ΣΕΒ, ού­τε κα­νέ­να θε­σμι­κό όρ­γα­νο α­πό αυ­τά που εί­ναι τό­σο δρα­στή­ρια συ­νή­θως σε εκ­δη­λώ­σεις υ­πέρ της ε­πι­χειρη­μα­τι­κό­τη­τας, και της α­νά­πτυ­ξης. Μό­νο ο δή­μαρ­χος Θεσ­σα­λο­νί­κης Μπου­τά­ρης, έ­βγα­λε α­να­κοί­νω­ση κα­ταγ­γε­λί­ας.
Τε­λι­κά ή­ταν οι ί­διοι οι ερ­γα­ζό­με­νοι στα με­ταλ­λεί­α που βγή­καν μπρο­στά και έ­κα­ναν μί­α γεν­ναί­α δή­λω­ση α­ντί­στα­σης στους πα­ρα­κρα­τι­κούς τρα­μπού­κους α­φού το κρά­τος ου­σια­στι­κά, δη­λα­δή πολι­τι­κά, τους προ­στα­τεύ­ει. Ο Σα­μα­ράς, ό­μως, έ­στει­λε τα ΜΑΤ να κα­θα­ρί­σουν α­στυ­νο­μι­κά κά­νο­ντας προ­σα­γω­γές στα χω­ριά ώ­στε να βγά­λει τους τρα­μπού­κους λα­ϊ­κούς ή­ρω­ες και την ε­ται­ρί­α κα­το­χι­κή δύ­να­μη, α­φού ού­τε στην τη­λε­ό­ρα­ση βγαί­νει για να κά­νει πο­λι­τι­κή δή­λω­ση κα­τα­δί­κης της έ­νο­πλης συμ­μο­ρί­ας, ού­τε συ­γκέ­ντρω­ση κά­νει, και, κυ­ρί­ως δεν ορ­γα­νώ­νει συ­ζή­τη­ση τώ­ρα δα με όλα τα κόμ­μα­τα και τους α­ντι­πά­λους της ε­πέν­δυ­σης για να πεί­σει το λα­ό ό­τι αυτή η ε­πέν­δυ­ση εί­ναι κα­λή για τη χώ­ρα.
Ο πρό­ε­δρος του Σω­μα­τεί­ου Ερ­γα­ζο­μέ­νων «Μαύ­ρη Πέ­τρα» στα με­ταλ­λεί­α, Άγ­γε­λος Δε­ληγιό­βας, δή­λω­σε «Οι ερ­γα­ζό­με­νοι θα πά­ρου­με το νό­μο στα χέ­ρια μας. Έ­ως εδώ. Α­φού δεν μπο­ρεί το κρά­τος να πε­ρι­φρου­ρή­σει την ε­πέν­δυ­ση, θα το κά­νου­με ε­μείς. Θα ξε­κι­νή­σει εμ­φύ­λιος. Θα γί­νει με­γά­λο κα­κό αν μας κό­ψουν το με­ρο­κάμα­το» και α­να­κοί­νω­σε συ­γκέ­ντρω­ση των ερ­γα­ζο­μέ­νων στα με­ταλ­λεί­α τις ε­πό­με­νες μέ­ρες στο χώ­ρο της ε­πέν­δυ­σης. Α­σφα­λώς οι ερ­γά­τες δεν έ­χουν κα­μί­α ό­ρε­ξη για εμ­φυ­λί­ους, και νο­μί­ζου­με ό­τι αυ­τή τη φο­ρά δεν πρό­κει­ται να κά­τσουν στην ά­κρη, ό­ταν το κα­θε­στώς ε­τοι­μά­ζε­ται να τους ρί­ξει στην α­νερ­γί­α, δη­λα­δή να τους σκο­τώ­σει. Πρό­κει­ται για μί­α α­ντι­κει­με­νι­κή α­ντίστα­ση και ά­μυ­να των ερ­γα­τών στην ε­πί­θε­ση των σα­μπο­τέρ, που ό­μως αν δεν γί­νει με πο­λι­τι­κές ει­ρη­νι­κές με­θό­δους, δη­λα­δή αν δεν α­πο­μο­νώ­σει πα­νελ­λαδι­κά τους τρα­μπού­κους και τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, εί­ναι κα­τα­δι­κα­σμέ­νη σε α­πο­τυ­χί­α.
Μέ­σα στο γε­νι­κό πο­λι­τι­κό κλί­μα της μη κα­τα­δί­κης, δηλ. της α­πο­δο­χής της ε­πί­θε­σης, σα «λα­ϊ­κής» εκ­δή­λω­σης δια­μαρ­τυ­ρί­ας, βγαί­νουν οι κα­θο­δη­γού­με­νες α­πό τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ «ε­πι­τροπές κα­τοί­κων» να πα­τά­νε πά­νω στα α­πο­κα­ΐ­δια και στον τρό­μο των φυ­λά­κων που δέ­χθη­καν την ε­πί­θε­ση για να προ­βά­λουν το αί­τη­μα της α­κύ­ρω­σης της επέν­δυ­σης.
Η Ο­ΑΚ­ΚΕ κα­λεί κά­θε δη­μο­κρα­τι­κό άν­θρω­πο και κά­θε πα­τριώ­τη να κα­τα­δι­κά­σει τους τρα­μπούκους και τον πο­λι­τι­κό προ­στά­τη τους ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και να στα­θεί στο πλευ­ρό των εργα­τών για να γί­νει η ε­πέν­δυ­ση. Η α­λη­θι­νή προ­ο­δευ­τι­κή τα­ξι­κή διεκ­δί­κη­ση εί­ναι αυ­τό να γί­νει πά­ντα με ό­ρους σύμ­φω­νους με τα πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κά στά­νταρ πο­λι­τι­σμέ­νης α­νε­ξάρ­τη­της χώ­ρας και με σε­βα­σμό στις κα­λύ­τερες ερ­γα­σια­κές συν­θή­κες και ό­χι σε συν­θή­κες γα­λέ­ρες. Μέ­χρι τώ­ρα αυ­τές οι συνθή­κες υ­πάρ­χουν και αν υ­πάρ­χουν κά­ποιοι που μπο­ρούν να τις εγ­γυ­η­θούν και στο μέλ­λον εί­ναι οι ί­διοι οι με­ταλ­λω­ρύ­χοι και οι κά­τοι­κοι της πε­ριο­χής. Οι τρα­μπού­κοι και τα κρυμ­μέ­να α­φε­ντικά τους εί­ναι αυ­τοί που εγ­γυού­νται για το α­ντί­θε­το. Δη­λα­δή εί­τε α­να­το­λι­κά με­ταλ­λεί­α μό­λυν­σης, κιν­δύ­νου, σπα­τά­λης του υ­πό­γειου πλού­του και κα­τα­να­γκα­στι­κών έρ­γων, θα έ­χου­με εί­τε, σε πρώ­τη φά­ση, δεν θα έ­χου­με κα­θό­λου με­ταλ­λεί­α, δη­λα­δή αρ­ρώ­στια α­πό πεί­να, ζητιανιά και θά­να­το.