Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Κάποιοι δημοκρατικοί άνθρωποι, ακόμα και από αυτούς που υποστηρίζουν τη σωστή θέση ότι η γειτονική χώρα πρέπει να ονομάζεται έτσι όπως την έχει ονομάσει ο λαός της και το μεγαλύτερο μέρος των κρατών της γης, θεωρούν ότι τουλάχιστον στο ζήτημα αυτό η στάση του Τσίπρα, δηλαδή η με το ζόρι βάπτιση της χώρας σε Βόρεια Μακεδονία βρίσκεται λιγότερο δεξιά από τη στάση της παλιάς δεξιάς και των ναζήδων που απαιτούσαν όλα αυτά τα χρόνια - και ακόμα περισσότερο απαιτούν σήμερα - να μην υπάρχει καθόλου στο όνομα της το συνθετικό Μακεδονία.

Η κατάσταση στα Βαλκάνια μυρίζει μπαρούτι. Ιδιαίτερα στη γειτονική Δημοκρατία της Μακεδονίας, όπου οι σχέσεις της πλειοψηφικής μακεδονικής εθνότητας και της αλβανικής εθνικής μειονότητας τραβούν απ’ το κακό στο χειρότερο, η πιθανότητα ανάφλεξης, διαμελισμού και φασιστικής εκτροπής είναι κάθε άλλο παρά μακρινή.

Στο άρθρο μας σε αυτό το φύλλο της Νέας Ανατολής για τη συμφωνία Τσίπρα-Ζάεφ στη βάση της γενικότερης ανάλυσής μας, αλλά και των συγκεκριμένων διαδικαστικών βημάτων επικύρωσής της, εκτιμάμε ότι δεν οδηγεί σε ένταξη της Δημοκρατίας της Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ ενώ επιτρέπει βήματα ένταξης της στην ΕΕ.

Η ανοιχτή υποστήριξη που έδωσε η ΝΔ, ιδιαίτερα η καραμανλική φράξια, στη συγκέντρωση του Συντάγματος ενάντια σε κάθε λύση στο ζήτημα του ονόματος, η μαζική συμμετοχή σε αυτή της εκκλησιαστικής ηγεσίας η οποία μάλιστα ανέλαβε να κουβαλήσει μέσω των ενοριών της όσο γίνεται περισσότερο κόσμο από όλη την Ελλάδα, το γενικό πάθος του τηλεοπτικού τύπου να τη διαφημίσει και να την αναδείξει, και κυρίως η στάση της κυβέρνησης που δήλωσε ότι θα την πάρει υπόψη της στην πολιτική της για το όνομα, ενισχύουν την εκτίμηση που έχουμε κάνει ότι δεν θα υπάρξει λύση για το όνομα ώστε να μην μπει για μια ακόμα φορά η γειτονική χώρα στο ΝΑΤΟ.

Θα μπορούσε να λύσει το μακεδονικό μια συμφωνία που επικυρώνει την επέμβαση μιας χώρας, της δικιάς μας στα εσωτερικά μιας γειτονικής της χώρας, συμφωνία που θεμελιώνεται επίσημα όχι πάνω σε δημοκρατικές αρχές που θα πρέπει να διέπουν τις διακρατικές σχέσεις αλλά πάνω στη λογική της εξισορρόπησης κρατικών συμφερόντων και στη θεωρία του μικρότερου κακού;

Τι γελοίο θέατρο συνεχίζει να παίζει η σιχαμερή μας αστική τάξη με το όνομα Μακεδονία 25 χρόνια αφότου το ανακάλυψε σαν «εθνικό» ζήτημα; Γιατί πάλι φασαρία; Πως του ήρθε του Μουζάλα η κακιά λέξη;  Του ξέφυγε ή ήταν δοκιμή; Θύμωσε γνήσια ο Καμμένος ή παίζει κι αυτός το ίδιο παιχνίδι από άλλη θέση;

Σε προηγούμενα άρθρα μας αναλύαμε την τακτική του ρωσικού σοσιαλιμπεριαλισμού που γίνεται με την ταχτική που έχουμε ονομάσει σκούπα-φαράσι, δηλ. με τον ερεθισμό ενός σοβινισμού (πχ του αλβανικού, ελληνικού ή βουλγάρικου), να στρέψει μια άλλη χώρα στην αγκαλιά της Ρωσίας δίωχνοντάς την από το πλευρό κρατών που η Ρωσία αντιμετωπίζει σαν κύριους εχθρούς της πχ άλλες ιμπεριαλιστικές χώρες, όπως μεγάλες χώρες της ΕΕ, ΗΠΑ κλπ

Η ψήφιση στην ελληνική Βουλή του πρωτοκόλλου ένταξης της Δημοκρατίας της Μακεδονίας δεν σημαίνει την αυτόματη ένταξη της γειτονικής χώρας στο ΝΑΤΟ σαν κανονικού μέλους με δικαίωμα ψήφου. Για να γίνει αυτό πρέπει το πρωτόκολλο ένταξης να ψηφιστεί στη συνέχεια από τα κοινοβούλια και των υπόλοιπων 28 χωρών του ΝΑΤΟ σε μια διαδικασία που εκτιμάται ότι θα διαρκέσει πάνω από ένα χρόνο. Ως τώρα η μόνη χώρα του ΝΑΤΟ που έχει εκφράσει αντιρρήσεις στη συμφωνία των Πρεσπών επειδή δεν αναγνωρίζει μακεδονική γλώσσα, αλλά έχει ωστόσο δώσει με το μόνιμο αντιπρόσωπό της στο ΝΑΤΟ μια πρώτη έγκριση στο πρωτόκολλο ένταξης είναι η Βουλγαρία. Επίσης η Αλβανία μπορεί να ασκήσει εκβιασμούς για την κοινοβουλευτική έγκριση του πρωτοκόλλου ζητώντας ανταλλάγματα στο μειονοτικό. Όμως από την ώρα που οι ίδιες οι δυο ενδιαφερόμενες χώρες, Ελλάδα και Δημ. της Μακεδονίας έχουν ψηφίσει τη συμφωνία κάθε τρίτη χώρα που θα πρόβαλε βέτο σε αυτήν θα δεχόταν μια τεράστια πολιτική πίεση από τις υπόλοιπες χώρες του ΝΑΤΟ και θα απομονωνόταν επικίνδυνα. Επίσης και μόνο η προσωρινή ένταξη της γειτονικής χώρας σημαίνει συμμετοχή της σε όλες τις εσωτερικές διαδικασίες του ΝΑΤΟ πράγμα που από μόνο του δυναμώνει τη θέση της σε αυτό καθώς και τις πιθανότητές της να γίνει πλήρες μέλος. Έτσι παρόλο που ένα τέτοιο βέτο για την πλήρη ένταξη δεν είναι αδύνατο να συμβεί από ένα κοινοβούλιο στα ταραγμένα Βαλκάνια είμαστε υποχρεωμένοι να βάλουμε για πρώτη φορά σε σοβαρή αμφισβήτηση τη βεβαιότητά που εκφράσαμε από την πρώτη στιγμή της υπογραφής της συμφωνίας των Πρεσπών ότι η γειτονική χώρα δεν θα ενταχθεί στο ΝΑΤΟ και γι αυτό προβλέπαμε ότι αφού ψήφισε τη συμφωνία η Μακεδονία δεν θα την ψήφιζε η Ελλάδα, τουλάχιστον δεν θα ψήφιζε το πρωτόκολλο.

Η πο­λι­τι­κή κρί­ση που έ­χει ξε­σπά­σει τον τε­λευ­ταί­ο χρό­νο και έ­χει ο­ξυν­θεί α­κό­μη πε­ρισ­σό­τε­ρο τους τε­λευ­ταί­ους μή­νες στη Δη­μο­κρα­τί­α της Μα­κε­δο­νί­ας ε­πι­τα­χύ­νει α­πλώς τη δια­δι­κα­σί­α α­πο­μά­κρυν­σης της πο­λι­τι­κής ηγε­σί­ας της γει­το­νι­κής χώ­ρας α­πό το φι­λο­ευ­ρω­πα­ϊ­σμό και την προ­σέγ­γι­σή της με τη ρώ­σι­κη φα­σι­στι­κή υ­περ­δύ­να­μη.