Το πρώτο που έχουμε να αντιμετωπίσουμε είναι η απαξίωση και η σταδιακή καταστροφή της ομιλούμενης γλώσσας.Οι μαθητές έχουν φτωχό λεξιλόγιο, κάνουν συντακτικά λάθη, εμφανίζουν αδυναμία κατανόησης των κειμένων και απουσία της κριτικής σκέψης. Το δεύτερο είναι η τραγική κατάσταση στα Μαθηματικά, ιδιαίτερα στη Γεωμετρία. Τα ίδια και στις φυσικές επιστήμες όπου απουσιάζει η καρδιά τους το πείραμα.
Τα ίδια και σε κάθε μάθημα. Αυτά δείχνουν την καταστροφή του επιστημονικού τρόπου σκέψης και την επιδείνωση της παπαγαλίας στους μαθητές ακόμα και για τους σχετικά καλούς. Ακόμη πιο πολύ όμως ερχόμαστε αντιμέτωποι με την απαξίωση και την ακύρωση πολλές φορές της καθημερινής εκπαιδευτικής πράξης και της προσπάθειάς μας.
Γυμνάσια και ΓΕΛ παράγουν μαθητές που μεθαύριο θα πουλήσουν έναντι ενός ελάχιστου μισθού τις ελάχιστες γνώσεις τους, Μόνο λίγα παιδιά μορφωμένων ή εύπορων γονιών, που μπορούν να πληρώσουν για φροντιστήρια, μπορούν να μπουν σε καλές σχολές και να βρουν μια δουλειά.
Μπροστά σε αυτή την κατάσταση οι ηγεσίες της ΟΛΜΕ, με ιδεολογικοπολιτικά κυρίαρχη μέσα τους μια ψεύτικη αριστερά, δεν κάνουν τίποτα για να σταματήσει αυτή η καταστροφική πορεία και δεν ανέδειξαν ποτέ την πραγματική κατάσταση της εκπαίδευσης. Μάλιστα η ΟΛΜΕ έγινε ο μεγαλύτερος εχθρός της εκπαίδευσης, ιδιαίτερα των παιδιών της φτωχολογιάς, γιατί χτύπησε με μανία κάθε μορφής κοινωνική, ατομική η συλλογική αξιολόγηση του διδακτικού έργου, κάθε πειραματισμό, κάθε μορφή ενισχυτικής διδασκαλίας για τους μαθητές που υστερούν και που συνήθως είναι οι πιο φτωχοί, κάθε απόπειρα ανάπτυξης της τεχνικής εκπαίδευσης, ενώ δεν αντέδρασε ούτε στην υποβάθμιση των φυσικών επιστημών στο λύκειο.
Καμιά κυβέρνηση τα τελευταία χρόνια δεν προσπάθησε να λύσει στ’ αλήθεια αυτά τα βαθιά προβλήματα. Υπήρξαν κάποιοι υπουργοί παιδείας που κάτι προσπάθησαν επιχειρώντας μόνο το στοιχειώδες αλλά ανεπαρκές, την αξιολόγηση δηλαδή των εκπαιδευτικών και συνετρίβησαν από τις κυβερνητικές ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και πρώτα από όλους από την λεγόμενη αριστερά* .
Έτσι η τάξη διασπάστηκε σε δύο διακριτά πια διαμερίσματα και το δημόσιο σχολείο έγινε χώρος ταπείνωσης κυρίως για τα παιδιά της φτωχολογιάς που βρίσκονται παραμερισμένα στο πίσω διαμέρισμα της τάξης και κοιτάζουν απλανώς χωρίς να μιλούν. Ούτε ένα εκπαιδευτικό συνέδριο της ΟΛΜΕ δεν ασχολήθηκε με το ζήτημα της μόρφωσης και της σχολικής πράξης από την πλευρά και των εκπαιδευτικών και των μαθητών. Η ΟΛΜΕ αποδίδει κάθε κακό στα λίγα λεφτά που δίνει η αστική τάξη σαν κράτος στην εκπαίδευση, αλλά Ν. Κορέα και Τουρκία δίνουν λιγότερα και όμως οι μαθητές τους πάνε καλύτερα από τους δικούς μας στο διαγωνισμό της ΡΙΖΑ στον οποίο για μια ακόμη φορά η Ελλάδα κατακρημνίσθηκε χειρότερα από ποτέ. Γιαυτό οι ηγεσίες της ΟΛΜΕ χτυπάνε την ΡΙΖΑ, του Διεθνούς προγράμματος αξιολόγησης μαθητών, αντί να κάνουν αυτοκριτική μπροστά στο λαό και να παραιτηθούν τώρα δα.
Δεν νοιάζονται που ενώ οι εκτός τάξης μαθητές ήταν κάποτε ένα μικρό ποσοστό, τώρα είναι μια πλειοψηφία. Η σχολική μας τάξη είναι σήμερα όχι απλά διχασμένη, αλλά διαλυμένη και στα όρια μιας έκρηξης της πλειοψηφίας των μαθητών που προς το παρόν εκδηλώνεται κυρίως με βία μεταξύ τους ή με μικροεγκληματικότητα εκτός σχολείου. Αυτή η βία θα δυναμωσει αν συνεχίσουμε ετσι και βεβαια δεν αντιμετωπίζεται από την αστυνομία και τις εξωσχολικές κοινωνικές υπηρεσίες παρά μόνο δευετερευόντως. Τα «όχι στην εντατικοποίηση και στην παπαγαλία» είναι κούφια συνθήματα όταν δεν υποστηρίζει κανείς το αντίθετό τους που είναι η έμφαση στο πείραμα, στην πρακτική τεχνική κατάρτιση και στη διδασκαλία με ζωντανό δημιουργικό τρόπο κάθε μαθήματος. Η εντατικοποίηση που μια γραφειοκρατική ψευτοαριστερά βάζει σαν κύριο πρόβλημα είναι πρόβλημα των σε γενικές γραμμές σχετικά πιο εύπορων εντός τάξης μαθητών και όχι των ουσιαστικά εκτός τάξης φτωχών μαθητών. Μόνο από αυτό το σύνθημα καταλαβαίνει κανείς ότι όσοι τα λένε δεν νοιάζονται για τις πλατιές λαϊκές μάζες
Ειδικά όσοι μιλούν στο όνομα της αριστεράς και θέλουν να λύσουν τα παραπάνω προβλήματα με το «υποχρεωτικό δωδεκάχρονο σχολείο της γενικής παιδείας» αυτοί κάνουν τη μεγαλύτερη ζημιά. Γιατί το 12χρονο τους είναι μαχητικά αντίθετο με την παραγωγή, και απεχθάνεται το πείραμα, τη μέση τεχνική και την πολυτεχνική εκπαίδευση. Αυτοί που προβάλουν το 12χρονο σχολείο έχουν λεηλατήσει με ψέματα και διαστρέβλωση του μαρξισμού την αριστερά αφαιρούν από την εργατική νεολαία το δικαίωμα να δουλεύει και να σπουδάζει ταυτόχρονα, και της επιβάλλουν να σέρνεται μέσα στην τάξη του γενικού λυκείου στο όπως αναφεραμε παραπάνω μαρτυρικό της διαμέρισμα της πίσω τάξης.
Αλλά αν κανείς ρίξει μια ματιά στα πολιτικά εκπαιδευτικά προγράμματα του παλιού πραγματικού προλεταριακού και επαναστατικού ΚΚΕ και του ΕΑΜ, θα δει πόσο αυτά κυριαρχούνταν από την ανάγκη για το δέσιμο της εκπαίδευσης με την παραγωγή. Έγραφε το πρόγραμμα της ΕΠΟΝ για τη μέση εκπαίδευση: “Θέλουμε να την ενώσουμε με τη ζωή μας και τις ανάγκες της, να τη συμφιλιώσουμε με τον αγρό, το εργοστάσιο, το εμπόριο, με το εργαστήριο, γενικά με την υλική και πνευματική παραγωγή μας”. Είναι πολύ χαρακτηριστικό πόσο τόνιζε ο Μαρξ στην Κριτική του προγράμματος της Γκότα την « έγκαιρη σύνδεση της παραγωγικής δουλειάς με τα μαθήματα σαν ένα από τα πιο ισχυρά μέσα για τη μετατροπή της σημερινής κοινωνίας». Πρόκειται για ό,τι πιο αντίθετο με το 12χρονο σχολείο.
Γιατί λοιπόν συμπεριφέρεται έτσι αυτή η λεγόμενη αριστερά; Συμπεριφέρεται έτσι γιατί έχει τους βαθύτερους δεσμούς με τους ανερχόμενους στον κόσμο σήμερα φασίστες υπερεκμεταλλευτές ρώσους και τους στενούς σύμμαχούς τους κινέζους ιμπεριαλιστές. Αυτό μπορεί να γίνει αντιληπτό με το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και το ψευτοΚΚΕ ενώ κάνουν «λαϊκά» κινήματα ενάντια σε κάθε μεγάλη ντόπια και δυτική βιομηχανική επένδυση βοηθάνε μόνο τη Ρωσία και Κίνα να αγοράσουν υποδομές κλειδιά όπως τα μεγαλύτερα λιμάνια της (Πειραιά, Θεσσαλονίκη, Βόλου), και ποτέ και σε τίποτα δεν ενοχλούν οικονομικά και πολιτικά τους ρωσόφιλους και κινεζόφιλους ολιγάρχες (Κοπελούζο, Κόκκαλη, Μπόμπολα, Μυτιληναίο, Μαρινάκη).
Σε αυτήν την εξαρτημένη οικονομία αντιστοιχεί μια εκπαίδευση που θα παράγει ελάχιστους ειδικούς και ένα πελώριο πλήθος από ανέργους και μισοανέργους ανειδίκευτους εργάτες που θα οδηγούν άθελά τους ακόμα παρακάτω τους μισθούς. Η απόδειξη ότι όλη η ψευτοαριστερά είναι υποταγμένη στη Ρωσία και τον Πούτιν είναι το ότι είναι αντίθετη με τον εθνικοαπελευθερωτικό πόλεμο του ουκρανικού λαού ενάντια στην κατοχή της χώρας του.
Η ΟΛΜΕ ΘΕΛΕΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΤΕΧ. ΕΠ. ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ
Στο 12ο εκπαιδευτικό συνέδριο της ΟΛΜΕ και στην ενότητα «Επαγγελματική Εκπαίδευση και Κατάρτιση (Ε.Ε.Κ.)» έχουν γίνει χαρακτηριστικές τοποθετήσεις υπέρ της καταστροφής και όχι της βελτίωσης της τεχνικής επαγγελματικής εκπαίδευσης. Λένε οι ΣΥΝΕΚ: «Αντιπαλεύοντας την «καταστροφή» των «βιομηχανικών ειδικοτήτων», θα πρέπει να αναδειχτεί μια νέα στρατηγική για την ΤΕΕ/ΕΕΚ».
Δηλαδή λένε ότι πρέπει να καταργηθούν οι τομείς και οι ειδικότητες στα ΕΠΑΛ και να δούμε ένα άλλο μοντέλο: «Αυτό το μοντέλο για την ΕΕΚ προτείνεται να προσεγγίζει διαλεκτικά επιστήμες, τεχνολογία και κοινωνία». Δηλαδή αντί οι μαθητές να γίνουν ειδικοί της παραγωγής, να συζητούν γενικά για την επιστήμη και την τεχνολογία και όχι για να μάθουν όσο πιο καλά γίνεται το επάγγελμα που επέλεξαν. Αλλά τους τομείς και τις ειδικότητες τους επιβάλλει η ίδια η παραγωγή της κοινωνίας και δεν βγήκαν από το κεφάλι κανενός γραφειοκράτη υπουργού. Οπότε αυτό σημαίνει ότι από την ΤΕΕ θα βγαίνουν απόφοιτοι που δεν θα ξέρουν τίποτα για τη δουλειά στην παραγωγή!
Η 2η ομάδα (Παρεμβάσεις, ΠΑΜΕ) είναι σαφέστερη και απαιτεί την καταστροφή τώρα δά. Λένε: « … Απαιτούμε: Ένα σχολείο 12χρονης, ενιαίας και υποχρεωτικής εκπαίδευσης, … και ολοκληρωμένη επαγγελματική εκπαίδευση αμέσως μετά, για όσα επαγγέλματα δεν απαιτείται πανεπιστημιακή μόρφωση. Αυτό πρέπει να είναι το μοναδικό δημόσιο, δωρεάν εκπαιδευτικό σύστημα επαγγελματικής εκπαίδευσης, με ταυτόχρονη κατάργηση όλων των δομών έξω απ’ αυτό (ΔΙΕΚ, ΙΕΚ, ΕΠΑΣ άλλων υπουργείων κλπ)». Ζητούν δηλαδή να αντικατασταθεί όλη η μέση ΤΕΕ με το γενικό τους λύκειο, για το οποίο ποτέ δεν περιέγραψαν τα προγράμματα σπουδών του και ποτέ δεν εξήγησαν την παραγωγική αναγκαιότητά του. Ακριβώς για να μην αποκαλυφθεί η απάτη τους στους συναδέλφους των ΕΠΑΛ, αφού απαιτούν να τους καταργήσουν, όχι μόνο σαν ειδικούς της παραγωγής (ηλεκτρολόγους, μηχανολόγους, πληροφορικούς, σχεδιαστές κλπ) αλλά και σαν εργαζόμενους.
ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ
Ας αναπτύξουμε παντού πλατιές προοδευτικές δημοκρατικές κινήσεις σε κάθε σχολείο συζητώντας και παλεύοντας για ένα άλλο πρόγραμμα και για μιαν άλλη πορεία στη βάση των παραπάνω θέσεων. Για να ξαναστήσουμε τον καθηγητικό συνδικαλισμό στα πόδια του πρέπει ο πυρήνας της οργάνωσης βάσης να είναι ο σύλλογος των καθηγητών και από κει σε συντονισμό με άλλους συλλόγους να ξαναζωντανέψουν και οι συνελεύσεις των ΕΛΜΕ. Πιο βασικό ακόμα είναι η συνεργασία με τους συλλόγους Γονέων και τα 15μελή. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να απαιτούμε αποφάσεις μέσα από πραγματικά μαζικές συνελεύσεις που να μπορεί να γίνουν μόνο σε μια νέα δημοκρατική διεκδικητική γραμμή όπως την περιγράψαμε.
Και τότε ένα άλλο προοδευτικό και δημοκρατικό σχολείο μπορεί να γίνει πραγματικότητα!
* Εδώ πρέπει να επισημάνουμε ότι η αξιολόγηση απαραίτητη σε κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα, μπορεί να είναι περισσότερο δημοκρατική όταν γίνεται κυρίως από τους γονείς, τους μαθητές και τους συλλόγους των καθηγητών και λιγότερο δημοκρατική όταν γίνεται μόνο από τα πάνω δηλαδή από το οποιοδήποτε κράτος της αστικής τάξης.
ΨΗΦΙΣΤΕ-ΕΝΙΣΧΥΣΤΕ
ΤΗΝ ΚΙΝΗΣΗ «ΠΑΙΔΕΙΑ ΓΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗ»
www.kpad.gr, e-mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.