Σήμερα είχε οριστεί να γίνει η δίκη κατά των δύο συντρόφων μας στο Α΄ Μονομελές Πλημμελειοδικείο Πειραιά στις δύο το μεσημέρι, μετά από αναβολή μόλις μίας μέρας που τους δόθηκε ενώ είχαν ζητήσει περισσότερες μέρες για να προετοιμαστούν αλλά και για να είναι διαθέσιμος ο δικηγόρος τους. Σήμερα ξαναζήτησαν αναβολή για τους ίδιους λόγους. Αυτή τους δόθηκε για τις 29 Μαρτίου στις 2 το μεσημέρι. Αλλά έτσι κι αλλιώς η αναβολή θα γινόταν γιατί δεν προσήλθε ο μάρτυρας αστυνομικός.

Από ότι φαίνεται οι εμπνευστές της δίωξης  έχουν βρεθεί σε δύσκολη θέση μπροστά σε μία δίκη που θα αποκαλύψει το δυνάμωμα του ναζισμού μέσα στην αστυνομία και στη δικαιοσύνη και πως η αιτία γι αυτό είναι ότι σύσσωμα τα κοινοβουλευτικά κόμματα υπερασπίζουν τη νομιμότητα των ναζί.

 

Η Αντιναζιστική Πρωτοβουλία (Α.Π) συμμετείχε με πανώ στην χθεσινή μαζική συγκέντρωση στο Σύνταγμα που τη διοργάνωσε η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ. Βέβαια η μαζικότητα αυτή προήλθε από την αυθόρμητη διάθεση συμμετοχής κυρίως της  αντιφασιστικής νεολαίας καθώς οι διοργανωτές φρόντισαν να την ανακοινώσουν ουσιαστικά μόνο το πρωί της ίδιας μέρας. Στη συγκέντρωση αυτή μοιράστηκε και η παρακάτω προκήρυξη.

 

Από τότε που η χώρα μας μπήκε για τα καλά στην κρίση, την οποία προκάλεσε το επί δεκαετίες παραγωγικό σαμποτάζ των ρωσόδουλων, ακούγονται από την πλευρά τους συχνά-πυκνά, ανάλογα

Δημοσιεύουμε παρακάτω το κείμενο της ομιλίας ενός συντρόφου καθηγητή που εκφωνήθηκε σε ένα Γυμνάσιο της Αθήνας στη διάρκεια της γιορτής για την επέτειο της 28ης Οκτώβρη 1940.

Μετά το τέλος της ομιλίας οι παρευρισκόμενοι μαθητές ξέσπασαν σε θερμό χειροκρότημα, κάτι που δείχνει ολοφάνερα τις ισχυρές αντιστάσεις που βρίσκει ο ναζισμός στο χώρο της νεολαίας. Επίσης, σχεδόν όλοι οι παρευρισκόμενοι καθηγητές συγχάρηκαν προσωπικά το σύντροφο

- Όποιες και να είναι οι ποινές, θα είναι πολύ μικρότερες από αυτές που αξίζουν σε ναζιστές δολοφόνους γιατί τα κοινοβουλευτικά κόμματα με πρωτοστάτη το ΣΥΡΙΖΑ μεθόδευσαν την τεράστια ελάφρυνση τους

- Οι μεγάλες μάχες με τους ναζιστές είναι μπροστά μας

 

Ο διακομματικός νεο-μεσαίωνας καλύπτει ουσιαστικά την καταδίκη

Καθώς η εύθραυστη κρούστα δημοκρατισμού που αγωνίζεται να περιβάλει ακόμα το ελληνικό πολιτικό σύστημα ραγίζει καθημερινά ολοένα και περισσότερο και καθώς ο φαιοκόκκινος νεο-μεσαίωνας δεν φαντάζει πλέον για αυτή τη χώρα ένα τόσο μακρινό ενδεχόμενο, ήρθε και η πρώτη καταδίκη μπλόγκερ

Η αλλαγή η οποία έχει συντελεστεί στην πολιτική ζωή και στο δημόσιο λόγο στην Ευρώπη και σε κάποιο βαθμό και στις υπόλοιπες δημοκρατικές χώρες του πλανήτη μετά τις 24/2, όταν ο Πούτιν ξεκίνησε το νεοχιτλερικό του γιουρούσι στην ανεξάρτητη, ηρωική Ουκρανία είναι εντυπωσιακή. Ξαφνικά εκατοντάδες δημοσιολόγοι, διανοούμενοι, δημοσιογράφοι και άλλοι ιδεολογικοί εκπρόσωποι - στην κύρια πλευρά - της δυτικού τύπου, φιλελεύθερης αστικής τάξης ξύπνησαν από μια οικονομίστικη χαύνωση δεκαετιών και αντίκρισαν το πρόσωπο του νέου Χίτλερ στο πρόσωπο του μέχρι χτες «προέδρου της Ρωσικής Ομοσπονδίας κυρίου Βλάντιμιρ Πούτιν», όπως τον αποκαλούσαν με όλο τον «προσήκοντα» σεβασμό.

    «Μαχόμενες Λαϊκές Επαναστατικές Δυνάμεις» (ΜΛΕΔ) είναι - στα λόγια - οι σκοτεινοί τύποι που καταφέρανε να γίνουν σχεδόν το ίδιο σιχαμεροί με τους κλασσικούς ναζί της Χρυσής Αυγής στον πλατύ λαό. 

Με την ευκαιρία της δημοσίευσης του φιλοσοφικού δοκιμίου του Μάο Τσε Τουνγκ  «Για την Πράξη»

Δη­μο­σιεύ­σα­με σε δύ­ο συ­νέ­χειες στα φύλ­λα 483 και 484 της Νέ­ας Α­νατο­λής το σπου­δαί­ο φι­λο­σο­φι­κό δο­κί­μιο «Για την πρά­ξη» που έ­γρα­ψε ο Μά­ο Τσε Τουν­γκ το 1937 στη διάρ­κεια του α­ντι­για­πω­νέ­ζι­κου ε­θνι­κο­α­πε­λευ­θε­ρω­τικού πο­λέ­μου. Στο κά­θε κομ­μά­τι εί­χα­με γρά­ψει και α­πό έ­να μι­κρό πρό­λο­γο. Τώ­ρα το δη­μο­σιεύ­ου­με ό­λο μα­ζί στην ι­στο­σε­λί­δα της Ο­ΑΚ­ΚΕ. 

Αρ­χι­κά εί­χα­με την πρό­θε­ση να ε­νο­ποιή­σου­με κά­πως τους δύ­ο προ­λό­γους, με έ­ναν τρί­το ε­πί­σης ο­λι­γό­λο­γο. Αρ­χί­ζοντας όμως να γρά­φου­με αυ­τόν τον τε­λευ­ταί­ο, αι­σθαν­θή­κα­με την α­νά­γκη να δια­τυ­πώ­σου­με κά­ποιες σκέ­ψεις για το γε­νι­κό­τε­ρο πλαί­σιο μέ­σα στο ο­ποί­ο κα­τά τη γνώ­μη μας ε­ξε­λίσ­σε­ται η ση­με­ρι­νή πά­λη για την α­νά­πτυ­ξη της μαρ­ξιστι­κής γνώ­σης και τε­λι­κά της πρά­ξης. Δεν εί­ναι τυχαί­ο  ό­τι α­πό ό­λα τα θεω­ρη­τι­κά κεί­με­να του Μά­ο Τσε Τουν­γκ δια­λέ­ξα­με αυ­τό για να δη­μο­σιεύ­σου­με σε αυ­τή τη φά­ση και μά­λι­στα το με­τα­φρά­σα­με και α­πό το γαλ­λι­κό πρω­τό­τυ­πο των πα­λιών κι­νέ­ζι­κων εκ­δό­σε­ων του Λα­ού για να εί­ναι πιο α­κρι­βές.