Το ιστορικό για τους αγώνες της εργατικής τάξης στην Ελλάδα ναυπηγείο Νεωρίου Σύρου, η μόνη ναυπηγική και επισκευαστική μονάδα της χώρας που βρίσκεται σε πλήρη και ακμαία λειτουργία, κινδυνεύει να κλείσει ή να πάρει θέση δίπλα στα μισόκλειστα, πολύ μεγαλύτερα και σε εγκατάλειψη του Σκαραμαγκά και της Ελευσίνας. Το διακομματικό καθεστώς, το ίδιο που έδωσε το λιμάνι του Πειραιά στους κινέζους νεοαποικιοκράτες της COSCO, έχει εξαπολύσει μια γκεμπελική εκστρατεία λάσπης, κατηγορώντας αυθαίρετα το ναυπηγείο για μόλυνση του περιβάλλοντος. Το εργοστασιακό σωματείο και η διοίκηση της εταιρείας διεξάγουν έναν ηρωικό αγώνα για τη σωτηρία του.  

Το άρθρο μας που αναρτήσαμε στην ιστοσελίδα μας στις 24 του Νοέμβρη για τις εσωκομματικές εκλογές του ΠΑΣΟΚ είχε τον εξής τίτλο: «Εκλογές ΠΑΣΟΚ: Το ελεγχόμενο λαλιωτικό δίπολο Παπανδρέου-Λοβέρδου και πως ΣΥΡΙΖΑ-Μητσοτάκης θέλουν τον Ανδρουλάκη εκτός Β΄ γύρου». Οι εξελίξεις δεν διαψεύδουν την εκτίμησή μας ότι αυτό το δίπολο ελεγχόταν από το χειρότερο ΠΑΣΟΚ, εκείνο του Λαλιώτη, όμως καθόλου δεν επαληθεύουν το ότι ο στόχος του δίπολου ήταν να πετάξει έξω από τον β΄ γύρο τον Ανδρουλάκη. Αντίθετα ο ανταγωνισμός Παπανδρέου-Λοβέρδου διευκόλυνε τον Ανδρουλάκη να ανέβει θριαμβευτικά στην προεδρία του ΠΑΣΟΚ καθώς του επέτρεψε να φανεί σαν ένα νέο, αγνό και πάνω από όλα ενωτικό κέντρο του κόμματος. Γιατί αυτό που έκανε ο Παπανδρέου ήταν να σύρει πίσω του και να εκθέσει σαν χρεωκοπημένες παλαιοκομματικές εκείνες ακριβώς τις τάσεις του που αντιστέκονταν στον πιο σκληρό, στον κνίτικο σοσιαλφασισμό (βασικά οι συνδικαλιστικές δυνάμεις οι κυρίαρχες στη σημερινή ΓΣΕΕ) ενώ ο δεύτερος προβόκαρε σαν εξάρτημα της πιο δεξιάς-σοβινιστικής μερίδας της Νέας Δημοκρατίας ακριβώς τις πιο ανοιχτά αντισυριζέικες και σε μεγάλο βαθμό δημοκρατικές δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ.

Είναι εξοργιστικό το πώς οι υπεύθυνοι του εργοστασίου Κυλινδρόμυλοι Κ. Σαραντόπουλος στο Κερατσίνι άφησαν τόση ώρα την 8χρονη ρομά Όλγα εγκλωβισμένη μέσα στη βαριά μεταλλική πόρτα να πεθαίνει επί 70 ολόκληρα λεπτά από ασφυξία, το πώς αδιαφόρησαν για την κατάστασή της ξανακλείνοντας την πόρτα και εγκλωβίζοντάς την εκ νέου και το πώς την άφησαν μισοπεθαμένη και αβοήθητη να μένει σωριασμένη στο έδαφος ώσπου να ξεψυχήσει.

Για την 48η επέτειο της λαϊκής εξέγερσης του Πολυτεχνείου ενάντια στη χούντα των συνταγματαρχών, αναδημοσιεύουμε παρακάτω ένα πολύ σηματικό άρθρο του φ. 418 της Νέας Ανατολής τον Οκτώβρη του 2006, που αποκάλυπτε πως το ψευτοΚΚΕ προσπάθησε να εμποδίσει αυτή την ιστορική εξέγερση για να βάλει πλάτες στη δικτατορία για λογαριασμό του ρώσικου σοσιαλιμπεριαλισμού που τότε επεδίωκε διακαώς τη «φιλελευθεροποίηση» Μαρκεζίνη».

Η ενεργειακή κρίση που πλήττει την Ευρώπη επηρεάζει και τη χώρα μας. Μέχρι εκεί σταματάει η ανάλυση που επιτρέπει να γίνεται πλατύτερα πάνω στο ζήτημα το κυρίαρχο διακομματικό πολιτικό καθεστώς. Μια πιο προσεκτική ματιά θα φώτιζε ωστόσο, όχι μόνο τις αιτίες αυτής της κρίσης, που κυρίως έγκεινται στην πολιτικό-στρατιωτική επίθεση του ρωσικού χιτλερικού μονοπωλίου, αλλά και την ελληνική ιδιαιτερότητα, δηλ. το σαμποτάρισμα από το πολιτικό καθεστώς της εγχώριας παραγωγής, που προκαλεί εδώ ακόμα μεγαλύτερη έκρηξη της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος σε σχέση με την υπόλοιπη ΕΕ. Η ειδοποιός διαφορά βρίσκεται στο γεγονός ότι στη χώρα μας η μη αξιοποίηση της πυρηνικής ενέργειας και το σαμποτάρισμα της παραγωγής ορυκτών καυσίμων κινδυνεύει να καταστήσει απόλυτη την εξάρτησή της από ξένους προμηθευτές πετρελαίου (Ιράκ, Καζακστάν, Ρωσία κτλ.) και φυσικού αερίου. Το παρακάτω άρθρο του Κωνσταντίνου Γιωτόπουλου – τέως γενικού διευθυντή Οικον. ΔΕΗ, τέως προέδρου Επιτροπής Ενέργειας του Ευρωπαϊκού Κέντρου Επιχειρήσεων με Δημόσια Συμμετοχή (CEEP) και τέως διευθύνοντος συμβούλου της ΤΡΑΜ ΑΕ – στην Capital της 19/10 (https://www.capital.gr/me-apopsi/3589319/pio-sobares-gia-tin-ellada-oi-epiptoseis-tis-energeiakis-krisis), καταγγέλλει αυτήν ακριβώς την πολιτική του σαμποτάζ, το κρυμμένο αυτό σκάνδαλο μεγατόνων ενάντια στο οποίο εδώ και αρκετό καιρό και με ιδιαίτερο σθένος παλεύει η ΟΑΚΚΕ.

Η μητσοτακική ηγεσία της ΝΔ, στηριγμένη αποκλειστικά στους πελώριους εμπρησμούς του καλοκαιριού τους οποίους απέκρυψε σαν τέτοιους αποδίδοντας τις εκατοντάδες ταυτόχρονες πυρκαγιές σε όλη τη χώρα και τους δεκάδες συλληφθέντες και ουσιαστικά ατιμώρητους εμπρηστές στην κλιματική αλλαγή, εκκαθάρισε σύσσωμο το κυβερνητικό επιτελείο κατά …της πανδημίας(!). Όχι τυχαία το αντικατάστησε με ένα άλλο, με επικεφαλής του έναν φιλοναζί, πρώην αντιεμβολιαστή, τον Θ. Πλεύρη (Δες δυο βασικά κείμενα του Αυγούστου το ένα για το μεγάλο εμπρησμό https://www.oakke.gr/esoteriki-politiki/item/1343- και το άλλο για τον ανασχηματισμό https://www.oakke.gr/esoteriki-politiki/item/1344). Παράλληλα υποβίβασε τη λειτουργία της επιτροπής επιδημιολόγων.

Τα τάγματα εφόδου χτυπήσανε ουσιαστικά ανενόχλητα στη Σταυρούπολη, ενώ προχθές, στην Παλιά Κοκκινιά ξεκίνησαν να κάνουν αντιμεταναστευτικά πογκρόμ τραυματίζοντας και κυνηγώντας επί τρεις ώρες, χωρίς η αστυνομία να επέμβει, πακιστανούς εργάτες που ζουν χρόνια δεμένοι με τον υπόλοιπο λαό σ αυτήν την ιστορική γειτονιά.

Πριν ένα χρόνο στη μεγαλειώδη συγκέντρωση μπροστά στο Εφετείο, όπου ανακοινωνόταν η φυλάκιση των αρχιναζί και το πιο μεγάλο κομμάτι αυτού που λέγεται αντιφασιστικό κίνημα έριχνε το σύνθημα ότι η “Χρυσή Αυγή τέλειωσε”, η Αντιναζιστική Πρωτοβουλία και η ΟΑΚΚΕ ύψωναν το πολύ τολμηρό για εκείνη τη στιγμή πανώ, που προειδοποιούσε τους δημοκράτες αντιφασίστες ότι «η μεγάλη μάχη με τους ναζιστές είναι μπροστά μας» (δες τη φωτογραφία στην αρχή αυτού του κειμένου). Τότε αυτή η άποψη είχε θεωρηθεί στην καλύτερη περίπτωση σαν μια παραδοξολογία και στη χειρότερη σαν μεμψίμοιρη ή ηττοπαθής. Σήμερα οι αντιφασίστες αναρωτιούνται με αληθινή ανησυχία τι σημαίνει η επανεμφάνιση των ναζιστικών ταγμάτων εφόδου και πόσο βάρος έχει αυτή.