Σήμερα στις 2 το μεσημέρι έχει προγραμματιστεί να γίνει στο Μονομελές Πλημμελειοδικείο Πειραιά μετά από τη χθεσινή αναβολή, η δίκη των δύο συντρόφων μας Βαγγέλη Χρήστου και Γρηγόρη Χρήστου για διακεκριμένη περίπτωση φθοράς επειδή έγραφαν συνθήματα υπέρ της απαγόρευσης της «Χρυσής Αυγής» έξω από ένα σχολείο που οι τοίχοι του ήταν γεμάτοι συνθήματα.

Μέσα σε μία στιγμή όλα τα θέματα της επικαιρότητας πάγωσαν στις οθόνες των τηλεοράσεων, και μία εικόνα εντυπώθηκε βαθειά στη συνείδηση της χώρας σαν ένα σοκ που αναζητάει την εξήγηση του : ήταν η εικόνα του πουτινικού ολιγάρχη Σαββίδη να τρέχει μέσα στο γήπεδο της Τούμπας, με το όπλο του στην πίσω τσέπη του παντελονιού σε κοινή θέα, και το χέρι του σε ετοιμότητα για να το πιάσει, για να εξαναγκάσει με απειλή βίας το διαιτητή του αγώνα που μόλις είχε ακυρώσει γκολ του ΠΑΟΚ να αλλάξει την απόφαση του.

Σε προηγούμενα άρθρα μας αναλύαμε την τακτική του ρωσικού σοσιαλιμπεριαλισμού που γίνεται με την ταχτική που έχουμε ονομάσει σκούπα-φαράσι, δηλ. με τον ερεθισμό ενός σοβινισμού (πχ του αλβανικού, ελληνικού ή βουλγάρικου), να στρέψει μια άλλη χώρα στην αγκαλιά της Ρωσίας δίωχνοντάς την από το πλευρό κρατών που η Ρωσία αντιμετωπίζει σαν κύριους εχθρούς της πχ άλλες ιμπεριαλιστικές χώρες, όπως μεγάλες χώρες της ΕΕ, ΗΠΑ κλπ

Eκείνο που χαρακτηρίζει περισσότερο από κάθε τι άλλο την ελληνική αστική τάξη στο επίπεδο της συνείδησης είναι η στενότητα της πολιτικής της σκέψης, πράγμα που έχει να κάνει σε τελική ανάλυση με το μοναδικά εξαρτημένο από τον ιμπεριαλισμό χαρακτήρα της. Αυτή η στενότητα φαίνεται πιο έντονα εκεί ακριβώς που θα περίμενε κανείς να είναι μικρότερη, δηλαδή στην εξωτερική πολιτική, και συγκεκριμένα στα λεγόμενα εθνικά θέματα.

Σε τρία άρθρα μας στην Νέα Ανατολή, που είχαμε γράψει το πρώτο το 2015 (http://www.oakke.gr/global/item/578), το δεύτερο το 2016 (http://www.oakke.gr/global/2013-02-16-19-25-28/item/693) και το τρίτο το 2017 (http://www.oakke.gr/global/2013-02-16-19-25-28/item/835), είχαμε δείξει πως η πολιτική και ιδεολογική γραμμή του αρχηγού του αγγλικού εργατικού κόμματος, του τροτσκιστή Κόρμπιν ταυτιζόταν απόλυτα με τα συμφέροντα της Ρωσίας.

Ενώ η καταστροφή της παραγωγής με το κλείσιμο των εργοστασίων και κάθε είδους παραγωγικής μονάδας συνεχίζεται με αμείωτη ένταση καταστρέφοντας την εργατική τάξη και τη χώρα, την ίδια στιγμή το σοσιαλφασιστικό μπλοκ εξουσίας καταστρέφει και τους ελεύθερους επαγγελματίες φτωχοποιώντας τους σε τεράστια έκταση. Αυτή η διαδικασία δεν είναι το αναπόφευκτο αποτέλεσμα της ανάπτυξης του καπιταλισμού στην Ελλάδα και της συγκέντρωσης του κεφαλαίου στα χέρια λίγων μεγάλων εταιριών, οπότε τα μικροαστικά αυτά στρώματα προλεταριοποιούνται μέσα από οικονομικές διαδικασίες ενισχύοντας το στρατό της εργατικής τάξης, αλλά είναι αποτέλεσμα της πολιτικής της διάλυσης της παραγωγικής βάσης της χώρας, δηλαδή είναι αποτέλεσμα του πολιτικού σαμποτάζ που πραγματοποιεί ο σοσιαλφασισμός χρόνια τώρα σε βάρος και της μεγάλης και της μικρής μη κομπραδόρικης παραγωγής.

Η δολοφονία από την πουτινική Ρωσία ενός κατοίκου της Βρετανίας με ένα στρατιωτικό νευροτοξικό αέριο εκλαμβάνεται σωστά από την κυβέρνηση αυτής της χώρας σαν η πρώτη επίθεση με χημικό όπλο σε ευρωπαϊκό έδαφος μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και προκαλεί εκ μέρους της την πιο σοβαρή πολιτική απάντηση που έχει δοθεί ως τώρα από ευρωπαϊκή χώρα στη νεοχιτλερική υπερδύναμη.