Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

 Η ι­δε­ο­λο­γι­κή και πο­λι­τι­κή πη­γή της νέ­ας δι­κτα­το­ρί­ας εί­ναι αυ­τό που υ­πήρ­ξε ο εσω­τε­ρι­κός εχθρός της τό­τε σε με­γά­λο βαθ­μό αυ­θόρ­μη­της ε­ξέ­γερ­σης του ελ­λη­νι­κού λα­ού: το ψευ­τοΚ­ΚΕ. Αυ­τό έ­κα­νε το πά­ντα για να ε­μπο­δί­σει την κα­τά­λη­ψη  του Πο­λυ­τε­χνεί­ου στις 14 του Νο­έμ­βρη και α­φού α­πέ­τυ­χε μπή­κε μέ­σα σε αυ­τήν προ­σπα­θώ­ντας α­πό τό­τε ως σή­με­ρα να με­τα­τρέ­ψει τη δι­καιο­λο­γη­μέ­νη α­ντί­θε­ση του ελ­λη­νι­κού λα­ού στον α­με­ρι­κά­νι­κο ι­μπε­ρια­λι­σμό σε α­νο­χή ή και α­γά­πη στο ρώ­σι­κο σο­σια­λι­μπε­ρια­λι­σμό. Αυ­τό δεν ή­ταν τυ­χαί­ο: Το ψευ­τοΚ­ΚΕ γεν­νή­θη­κε α­πό την πρα­ξι­κο­πη­μα­τι­κή κα­θαί­ρε­ση της η­γε­σί­ας Ζα­χα­ριά­δη και την ορ­γα­νω­τι­κή διά­λυ­ση του α­λη­θι­νού ΚΚΕ το 1958 α­πό τους ρώ­σους σο­σια­λι­μπε­ρια­λι­στές και τους έλ­λη­νες ε­γκα­θέ­τούς τους. Μά­λι­στα η η­γε­σί­α Φλω­ρά­κη 3 μή­νες  πριν α­πό την ε­ξέ­γερ­ση του Πο­λυ­τε­χνεί­ου εί­χε συ­νερ­γή­σει πο­λι­τι­κά στην δο­λο­φο­νί­α του η­γέ­τη του α­λη­θι­νού ΚΚΕ Ν. Ζα­χα­ριά­δη α­πό την η­γε­σί­α Μπρέζ­νιεφ ώ­στε να μην μπο­ρεί έ­να πραγ­μα­τι­κό κομ­μου­νι­στι­κό κί­νη­μα να α­ντι­πα­ρα­τε­θεί με­τά  τη δια­φαι­νό­με­νη πτώ­ση της χού­ντας στο προ­δο­τι­κό ψεύ­τι­κο ΚΚΕ.

 Στη με­τα­πο­λί­τευ­ση και α­φού πρώ­τα το ψευ­τοΚ­ΚΕ συμ­μά­χη­σε με την α­στι­κή τά­ξη ε­πι­τέ­θη­κε με τη βί­α και τη δη­μα­γω­γί­α ε­νά­ντια στην ε­πα­να­στα­τι­κή α­ρι­στε­ρά του Πο­λυ­τε­χνεί­ου, έ­πνι­ξε το με­γά­λο α­ντι­φα­σι­στι­κό κί­νη­μα της  εκ­κα­θά­ρι­σης των χου­ντι­κών α­πό το κρά­τος, την λε­γό­με­νη α­πο­χου­ντο­ποί­η­ση, έ­σπα­σε με τη βο­ή­θεια της ΝΔ, του α­ντι­πο­λι­τευ­τι­κού ΠΑ­ΣΟΚ και της ερ­γο­δο­σί­ας  τα πρώ­τα ρι­ζο­σπα­στι­κά α­περ­για­κά ερ­γα­τι­κά κι­νή­μα­τα (πχ Νά­σιο­ναλ Καν, ΙΤ­Τ) και διέ­λυ­σε ό­σο μπο­ρού­σε τα ερ­γο­στα­σια­κά σω­μα­τεί­α στή­νο­ντας σε βα­σι­κούς κλά­δους, τα ε­λεγ­χό­με­να  α­πό το ί­διο, κλα­δι­κά σω­μα­τεί­α. Ταυ­τό­χρο­να το ψευ­τοΚ­ΚΕ α­φαι­ρού­σε α­πό τις ε­πε­τεί­ους του Πο­λυ­τε­χνεί­ου το βα­σι­κό στη χου­ντι­κή βί­α που ή­ταν η ε­πέ­λα­ση του στρα­τού ε­νά­ντια στο λα­ό και την ί­δια την ε­ξέ­γερ­ση. Αυ­τό για­τί α­πό τό­τε το ψευ­τοΚ­ΚΕ ή­θε­λε να κά­νει ει­σο­δι­σμό μέ­σα στο α­στι­κό κρά­τος δη­λα­δή κυ­ρί­ως στο στρα­τό και στην α­στυ­νο­μί­α.

Τε­λι­κά α­φού α­πέ­σπα­σε την ε­μπι­στο­σύ­νη της α­στι­κής τά­ξης, με­τά  την πα­λι­νόρ­θω­ση του κα­πι­τα­λι­σμού και στην Κί­να στα 1980 που έ­δω­σε έ­να συ­ντρι­πτι­κό πλήγ­μα στα μα­ο­ϊ­κά κι­νή­μα­τα, και α­φού ήρ­θε στην ε­ξου­σί­α το ΠΑ­ΣΟΚ του ρω­σό­δου­λου Α. Πα­παν­δρέ­ου και με τις πλά­τες του, το ψευ­τοΚ­ΚΕ έ­κα­νε μια δή­θεν «α­ρι­στε­ρή στρο­φή», δη­λα­δή στρά­φη­κε α­νοι­χτά ε­νά­ντια στα ντό­πια και δυ­τι­κό­φι­λα τμή­μα­τα της α­στι­κής  τά­ξης, ό­χι για να α­να­τρέ­ψει την α­στι­κή τά­ξη σαν τέ­τοια, αλ­λά για να φέ­ρει στην ε­ξου­σί­α μια νέ­α ρω­σό­φι­λη κρα­τι­κή ο­λι­γαρ­χί­α: ό­πως τους Κόκ­κα­λη, Μπό­μπο­λα, Γερ­μα­νό, Κο­πε­λού­ζο και τε­λι­κά το ί­διο το ρώ­σι­κο και το σύμ­μα­χό  του κι­νέ­ζι­κο κε­φά­λαιο (Γκάζ­προμ, ΚΟ­ΣΚΟ, Ο­ΠΑΠ, Σαβ­βί­δης, Ρι­μπο­λό­βλεφ). Αυ­τό στο οι­κο­νο­μι­κό επί­πε­δο σή­μαι­νε σα­μπο­τάζ στις πα­ρα­γω­γι­κές δυ­νά­μεις που οι ρω­σό­δου­λοι δεν ε­λέγ­χα­νε και στο πο­λι­τι­κό ε­πί­πε­δο σή­μαι­νε τη στα­δια­κή ά­νο­δο του φα­σι­σμού στην ε­ξου­σί­α.  

Αυ­τή δη­λα­δή η «α­ρι­στε­ρή» στρο­φή στη μορ­φή σή­μαι­νε το δυ­νά­μω­μα της δε­ξιάς  κί­νη­σης στο πε­ριε­χό­με­νο. Δεν εί­ναι τυ­χαί­ο ό­τι α­πό τους κόλ­πους του «α­ρι­στε­ρού» ψευ­τοΚ­ΚΕ  βγή­καν με φι­λι­κά δια­ζύ­για δύ­ο ρεύ­μα­τα για να κά­νουν κα­τα­με­ρι­σμό ρό­λων: το έ­να ή­ταν ο Συ­να­σπι­σμός-ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και το άλ­λο το ΝΑΡ -Α­νταρ­συα. Το πρώ­το, α­νέ­λα­βε να μπει στο κρά­τος και να το «κνι­το­ποι­ή­σει»  δη­λα­δή να κά­νει ι­σχυ­ρό­τε­ρο το πα­ρα­γω­γι­κό σα­μπο­τάζ, ε­ντο­νό­τε­ρη τη ρω­σο­κι­νε­ζι­κή νε­ο­α­ποι­κια­κή διείσ­δυ­ση και κυ­ρί­ως να το φα­σι­στι­κο­ποι­ή­σει με: τον α­πό­λυ­το έ­λεγ­χο ό­λων των α­νε­ξάρ­τη­των αρ­χών, τον πλή­ρη έ­λεγ­χο της δι­κα­στι­κής ε­ξου­σί­ας, τον  έ­λεγ­χο της α­στυ­νο­μί­ας (δες τώ­ρα την εκ­κα­θά­ρι­ση υ­πεύ­θυ­νου ε­σω­τε­ρι­κών υ­πο­θέ­σε­ων), τις βα­θιές εκ­κα­θα­ρί­σεις στο στρα­τό και την αυ­ξα­νό­με­νη δύ­να­μη των να­ζι­στών σε αυ­τόν,  και πά­νω απ’ ό­λα το κλεί­σι­μο ή τον έ­λεγ­χο των τη­λε­ο­πτι­κών κα­να­λιών κα­τά τα πρό­τυ­πα του Πού­τιν. Το δεύ­τε­ρο α­πό­σπα­σμα, α­νέ­λα­βε να μπει στο ε­πα­να­στα­τι­κό κί­νη­μα  και  να το «κνι­το­ποι­ή­σει» δη­λα­δή να το κά­νει σα­μπο­τα­ρι­στι­κό, τρα­μπού­κι­κο  και ρω­σό­φι­λο, δη­λα­δή σο­σιαλ­φα­σι­στι­κό.

Ό­μως

Δεν εί­ναι α­ρι­στε­ρά και κα­θό­λου στο πνεύ­μα του Πο­λυ­τε­χνεί­ου να χτυ­πάς σαν κύ­ριο ε­χθρό την α­στι­κή δη­μο­κρα­τί­α ό­ταν πα­γκό­σμια και ει­δι­κά στη χώ­ρα σου α­νε­βαί­νει ο φα­σι­σμός που ε­πί­σης έ­χει σαν κύ­ριο ε­χθρό του την α­στι­κή δη­μο­κρα­τί­α. Δεν εί­ναι δη­λα­δή α­ρι­στε­ρά να πα­λεύ­εις για να εί­ναι νό­μι­μοι οι να­ζί δο­λο­φό­νοι και να μοι­ρά­ζε­σαι μα­ζί τους την ί­δια ε­πι­λε­κτι­κή δή­θεν α­ντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή δη­μα­γω­γί­α, τον ί­διο πο­λι­τι­στι­κού  τύ­που α­ντι­δυ­τι­κι­σμό, τον ί­διο α­ντι­ση­μι­τι­κού τύ­που α­ντι­σιω­νι­σμό και πά­νω απ’ όλα την ί­δια φι­λί­α στη φα­σι­στι­κή Ρω­σί­α. Η ι­δε­ο­λο­γι­κή ά­νο­δος του να­ζι­σμού εί­χε ό­χι μό­νο τη θερ­μή έ­γκρι­ση  της φα­σι­στι­κής δε­ξιάς και ακρο­δε­ξιάς αλ­λά και την ι­δε­ο­λο­γι­κή προ­δο­σί­α  της ψευ­το­α­ρι­στε­ράς.

Δεν εί­ναι α­ρι­στε­ρό και στο πνεύ­μα του Πο­λυ­τε­χνεί­ου να κα­τα­στρέ­φεις τις πα­ρα­γω­γι­κές δυ­νά­μεις για να νι­κή­σεις τά­χα την α­στι­κή τά­ξη. Α­ρι­στε­ρό  εί­ναι να α­να­τρέ­πεις  την α­στι­κή τά­ξη για να α­να­πτύ­ξεις πα­ρα­πέ­ρα τις πα­ρα­γω­γι­κές δυ­νά­μεις που αυ­τή ό­λο και πε­ρισ­σό­τε­ρο δε­σμεύ­ει. Αυ­τός εί­ναι ό­ρος ό­χι μό­νο για να κά­νεις με την ε­πα­νά­στα­ση τις πα­ρα­γω­γι­κές δυ­νά­μεις κτή­μα του λα­ού, ό­χι μό­νο ό­ρος για να υ­πάρ­χει το υ­πο­κεί­με­νο της ε­πα­νά­στα­σης, το βιο­μη­χα­νι­κό προ­λε­τα­ριά­το, αλ­λά και ό­ρος για να μην πει­νά­ει αυ­τή τη στιγ­μή ο λα­ός.  

Δεν εί­ναι α­ρι­στε­ρά να θε­ω­ρείς το μνη­μό­νιο σαν συ­νέ­πεια της πο­λι­τι­κής των δα­νει­στών, αλ­λά την ε­πέμ­βα­ση των δα­νει­στών σαν α­πο­τέ­λε­σμα της υ­περ­χρέ­ω­σης της χώ­ρας και αυ­τήν σαν α­πο­τέ­λε­σμα του μα­κρό­χρο­νου πα­ρα­γω­γι­κού σα­μπο­τάζ που η κυ­βέρ­νη­ση Τσί­πρα κλεί­νο­ντας τις τρά­πε­ζες ε­κτί­να­ξε στα ύ­ψη, μα­ζί και το χρέ­ος. 

Δεν εί­ναι α­ρι­στε­ρά να δη­μο­σιο­ϋ­παλ­λη­λο­ποιείς, δη­λα­δή να κρα­τι­κο­ποιείς το προ­λε­τα­ριά­το α­ντί να το στρέ­φεις ε­νά­ντια στο κρά­τος σαν το συ­μπυ­κνω­μέ­νο τα­ξι­κό ε­χθρό του.

Δεν εί­ναι στο πνεύ­μα του Πο­λυ­τε­χνεί­ου να μι­λάς για ε­θνι­κή α­νε­ξαρ­τη­σί­α και την ί­δια ώ­ρα να υ­πο­στη­ρί­ζεις μα­ζί με τους να­ζι­στές και κά­θε ευ­ρω­παί­ο φα­σί­στα την ει­σβο­λή και δια­με­λι­σμό και κα­το­χή της Ου­κρα­νί­ας α­πό την που­τι­νι­κή Ρω­σί­α. Ού­τε βέ­βαια εί­ναι α­ρι­στε­ρό το να δια­δη­λώ­νεις με τους α­γα­να­κτι­σμέ­νους ε­νά­ντια στη δη­μο­κρα­τι­κή Ευ­ρώ­πη δί­πλα στη Χρυ­σή Αυ­γή.

Δεν εί­ναι στο πνεύ­μα του Πο­λυ­τε­χνεί­ου και α­ρι­στε­ρό το να θε­ω­ρείς σαν πο­λι­τι­κούς κρα­τού­με­νους τους  ψευ­το­α­ναρ­χι­κούς Πυ­ρή­νες της φω­τιάς, τους α­νοι­χτούς αυ­τούς υ­πε­ρα­σπι­στές του αρ­χι­να­ζι­στή Κα­λέ­ντζη (ο ο­ποί­ος ε­πί­σης α­νοι­χτά τους υ­μνεί), τους προ­στα­τευό­με­νους του κρά­τους του Σύ­ρι­ζα, τους πιο ορ­κι­σμέ­νους ε­χθρούς του σύγ­χρο­νου τε­χνι­κού  πο­λι­τι­σμού και των ί­διων των πλα­τιών λα­ϊ­κών μα­ζών τις ο­ποί­ες θε­ω­ρούν αλ­λοτριω­μέ­νες προ­φα­νώς για­τί αυ­τές προ­τι­μούν τον α­στο­δη­μο­κρα­τι­σμό α­πό το φα­σι­σμό  αλ­λά και ε­πει­δή θέ­λουν να γευ­τούν ό­λα τα τε­χνι­κά ε­πι­τεύγ­μα­τα του σύγ­χρο­νου πο­λι­τι­σμού.

Ο λό­γος για τον ο­ποί­ο το κα­θε­στώς Σύ­ρι­ζα προ­στα­τεύ­ει πολιτι­κά τους να­ζί και τους  ψευ­το­α­ναρ­χι­κούς φί­λους του Κα­λέ­ντζη εί­ναι α­πλός: οι να­ζι­στές, και έ­να εί­δος δή­θεν α­ναρ­χι­σμού μοι­ρά­ζο­νται σή­με­ρα και α­νοι­χτά το ί­διο μί­σος για μια βιο­μη­χα­νι­κή τε­χνο­λο­γι­κά α­νε­πτυγ­μέ­νη και κυ­ρίως δη­μο­κρα­τι­κή Ελ­λά­δα. Αυ­τό θέ­λει και ο νε­ο­να­ζι­στι­κός ά­ξο­νας Ρω­σί­ας - Κί­νας. Θέ­λει δη­λα­δή μια Ελ­λά­δα ρη­μαγ­μέ­νη υ­πό την  φα­σι­στι­κή του κυ­ριαρχί­α για να την έ­χει α­ποι­κί­α α­πό ό­που θα περ­νά­νε τα ε­νερ­γεια­κά και ε­πι­κοινω­νια­κά του δί­κτυα και τό­σο πει­να­σμέ­νη και τα­πει­νω­μέ­νη με τό­σο μί­σος ε­νά­ντια στην Ευ­ρώ­πη, ώ­στε να την πά­ρει μα­ζί του στον κοι­νό α­ντιευ­ρωπα­ϊ­κό τους πό­λε­μο. Σ’ αυ­τή τη φά­ση ι­διαί­τε­ρα ε­πει­δή θέ­λουν η Ελ­λά­δα να είναι μέ­σα στην Ε­Ε, θέ­λουν την ω­μή φα­σι­στι­κή  βί­α να μην την α­σκεί το ί­διο το κρά­τος α­νοι­χτά, αλ­λά το να­ζι­στι­κό και το ψευ­το­α­ναρ­χι­κό πα­ρα­κρά­τος.

Να για­τί οι σο­σιαλ­φα­σί­στες της η­γε­σί­ας του ψευ­τοΚ­ΚΕ, του ΣΥΡΙ­ΖΑ, και του ψευ­το­α­ρι­στε­ρού ρι­ζο­σπα­στι­σμού θέ­λουν ε­δώ και δε­κα­ε­τί­ες να α­να­τρέ­ψουν το πνεύ­μα του Πο­λυ­τε­χνεί­ου και να με­τα­τρέ­ψουν και  το ί­διο στο α­ντί­θε­τό του. Να το με­τα­τρέ­ψουν δη­λα­δή α­πό κά­στρο δη­μο­κρα­τί­ας σε άντρο α­ντι­δη­μο­κρα­τί­ας, τρα­μπου­κι­σμού και κα­τα­στρο­φι­κής προ­βο­κά­τσιας ώ­στε τε­λι­κά να το κά­νουν α­διά­φο­ρο ή και μι­ση­τό στο λα­ό την ί­δια ώ­ρα που οι ανοι­χτοί και οι κρυ­φοί ε­χθροί του Πο­λυ­τε­χνεί­ου ε­νώ­νο­νται σαν κρά­τος και πα­ρα­κρά­τος πί­σω α­πό τις πλά­τες του λα­ού.

Οι α­ρι­στε­ροί και δη­μο­κρα­τι­κοί άν­θρω­ποι πρέ­πει να κά­νουν το α­ντί­θε­το: Πρέ­πει διαρ­κώς να ζω­ντα­νεύ­ουν το α­λη­θι­νό, με­γά­λο, παλ­λα­ϊ­κό, πανδη­μο­κρα­τι­κό  Πο­λυ­τε­χνεί­ο του 1973, να το υ­ψώ­νουν ε­νά­ντια στα ψεύ­τι­κα Πο­λυ­τεχνεί­α του φα­σι­σμού και του σο­σιαλ­φα­σι­σμό και πά­νω απ ό­λα να ε­μπο­δί­σουν μια νέ­α φα­σι­στι­κή δι­κτα­το­ρί­α που ή­δη χτυ­πά­ει την πόρ­τα της χώ­ρας μας.

Αθήνα, 13/11/2015