Πως έγινε και η πλειοψηφία του ελληνικού πληθυσμού αρνείται την μόνη ουσιαστική βοήθεια στο θύμα του νέου Χίτλερ; Έγινε γιατί όχι μόνο τα ακροδεξιά κόμματα και οι ναζί είναι όλα με τη Ρωσία, όπως είναι φυσικό, αλλά είναι, εκτός από την ΟΑΚΚΕ, και όλα τα αυτοαποκαλούμενα αριστερά κόμματα. Αυτά κάνουν ότι είναι ουδέτερα αλλά είναι υπέρ της Ρωσίας λέγοντας πως ΝΑΤΟ και Ουκρανία την περικυκλώνουν. Το χειρότερο όμως είναι ότι με τη Ρωσία είναι στην πράξη και ο Μητσοτάκης και ο Ανδρουλάκης, οι υποτιθέμενοι φιλοευρωπαίοι. Κι αυτό γιατί δεν αντικρούουν ποτέ την προπαγάνδα των ρωσόφιλων που έτσι κερδίζουν σταδιακά την κοινή γνώμη. Και η αντίκρουση είναι απλή: Τρεις μέρες πριν ο Πούτιν εισβάλει στην Ουκρανία, ανακοίνωσε επίσημα, και το επαναλαμβάνει, ότι δεν υπάρχει Ουκρανία, ούτε ουκρανικό έθνος, και ότι όλη ανήκει στη Ρωσία εκτός από κάποια κομμάτια της που ανήκουν στην Πολωνία και στην Ουγγαρία. Είναι όμως προφανές ότι οποιοσδήποτε φοβάται πως ο εχθρός του θα εγκαταστήσει βάσεις σε βάρος του σε γειτονική του χώρα, το μόνο που δεν θα έκανε ποτέ θα ήταν να αρνηθεί σε αυτή τη χώρα την εθνική της υπόσταση και να προσαρτήσει κομμάτια της γιατί έτσι θα την έκανε αιώνιο και ορκισμένο εχθρό του. Είναι αυτή η κανιβαλική διάσταση του πολέμου, που από μόνη της αποδεικνύει ότι τα περί ΝΑΤΟ ήταν ένα απλό πρόσχημα της Ρωσίας για την εισβολή.
Κι όμως αυτή τη διάσταση την έχει εντελώς αποσιωπήσει ο Μητσοτάκης από τον ελληνικό λαό. Όχι τυχαία. Μια μέρα μετά το θριαμβευτικό του πρώτο εκλογικό γύρο έδωσε την πρώτη ειδοποίηση στην Ευρώπη για το ποιος είναι όταν έβαλε ανοιχτό βέτο στην ΕΕ και μαζί με τον Ορμπάν σταμάτησε νέες κυρώσεις της στη Ρωσία. Το δεύτερο ζήτημα στο οποίο θέλουμε να επιμείνουμε αφορά την άμεση υλική επιβίωσης του λαού, και είναι άρρηκτα δεμένο με το πρώτο. Πρόκειται για το ότι είναι οι ρωσόφιλες πολιτικές δυνάμεις, κυρίως αυτές που εμφανίζονται σαν αριστερές, που επί δεκαετίες οργανώνουν κινήματα για να εμποδίσουν την εγκατάσταση μεγάλων βιομηχανικών μονάδων ή ακόμα και για να τις κλείσουν, με πρόσχημα την υπεράσπιση του περιβάλλοντος ή των αρχαιοτήτων ή του τουρισμού ή ακόμα και των ίδιων τα εργατικών συμφερόντων. Και το πετυχαίνουν κάθε φορά χάρη στη συνεργασία με μια σειρά ρωσόφιλους πρωθυπουργούς, που πήραν την ηγεσία σε φιλοευρωπαϊκά κόμματα όπως στη ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ, με πρώτο και καλύτερο τον τον Α. Παπανδρέου και μετά τον Σημίτη, τον Καραμανλή τον Β, και άλλοι.
Σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ και το λεγόμενο ΚΚΕ συνεχίζουν το χτύπημα των εξορύξεων υδρογονανθράκων που είναι ζωτικής σημασίας για την Ελλάδα αλλά και όλη την Ευρώπη, και εμποδίζουν τις ενεργειακά πολύ αποδοτικές ανεμογεννήτριες. Στο πλευρό τους έχουν πρώτο και καλύτερο τον δήθεν φιλελεύθερο Μητσοτάκη. Η προσφορά του Μητσοτάκη στο σαμποτάζ είναι ότι έθαψε τις έρευνες για τους υδρογονάνθρακες και τις ξανάρχισε μόνο κάτω από την πίεση της ΕΕ όταν άρχισε ο αποκλεισμός από το ρωσικό φυσικό αέριο, ουσιαστικά απέτρεψε τη Μάζντα και την VW που έψαχναν να φτιάξουν εργοστάσια στην Ελλάδα και το χειρότερο πάγωσε τα χωροταξικά για τη βιομηχανία ειδικά για τις ΑΠΕ. Οι επενδύσεις που έφερε είναι σε επιχειρήσεις που υπάρχουν, και πιο πολύ σε τουριστικά ακίνητα. Στον εφοπλιστή Προκοπίου που σπάει το εμπάργκο στο ρωσικό πετρέλαιο, έδωσε τα ναυπηγεία του Σκαραμαγκά και αυτός δεν τα λειτουργεί ουσιαστικά. Όσο για το ναυπηγείο της Ελευσίνας, ο Μητσοτάκης δεν του έχει δώσει άδεια, ούτε κατασκευαστικό έργο για τις φρεγάτες, και οι εργάτες παλεύουν να το κρατήσουν και έχουν απέναντι τους το ΠΑΜΕ. Μέσα στις εκλογές αυτό έστειλε τους τραμπούκους του από το φασιστικό σωματείο του στη Ζώνη για να τους υποχρεώσουν παρά τη θέληση τους να κάνουν απεργία και αυτοί διαμαρτυρήθηκαν οπότε οι τραμπούκοι τους τραυμάτισαν. Ο Μητσοτάκης παρόλο που το σωματείο ήταν στα χέρια της ΔΑΚΕ απαγόρευσε στην ΝΔ να καταγγείλει την επίθεση όπως απαγορεύει οποιαδήποτε ουσιαστική κριτική μέσα στο κόμμα του ενάντια στο κόμμα του Περισσού.
Δικαίως οι δημοκράτες έχουν χαρεί από την συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ που είναι ένα κόμμα βίας, ραδιουργίας και πραξικοπηματικού ελέγχου του κράτους αλλά πρέπει να ανησυχούν που ο Μητσοτάκης δίνει στο ψευτοΚΚΕ, που ασκεί ακόμα πιο ωμή βία και μάλιστα στα ανώτατα συνδικαλιστικά όργανα, μια εξουσία που είναι στην ουσία κρατική φασιστική εξουσία στο όνομα της εργατικής τάξης Είναι ο πόλεμος στη βιομηχανία ο πρώτος λόγος που η ελληνική εργατική τάξη υποφέρει από χαμηλά μεροκάματα και υπερκόπωση. Αυτή είναι η κατάσταση και στις περισσότερες μεγάλες αλλά και στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις στις οποίες λόγω βιομηχανικού σαμποτάζ απασχολείται η μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων και όπου πιο εύκολα ακόμα και νομοθετικά παραβιάζεται κάθε εργασιακό δικαίωμα και κλέβεται χρόνος, υπερωρίες και ένσημα. Τέτοια αφεντικά εργολάβους προσλαμβάνει τελευταία και η πολύ μεγάλη εργοδοσία για να σπάει τα μεροκάματα. Αυτά τα αφεντικά τα προστατεύει το λεγόμενο ΚΚΕ όταν απορρίπτει την ψηφιακή κάρτα εργασίας που είναι ένα εμπόδιο στην κλεμμένη εργασία, όταν προστατεύει σαν ιερές τις επιθεωρήσεις εργασίας που τόσο εκτεταμένη είναι η διαφθορά υπέρ των εργοδοτών και όταν βάζει κατώτατο μικτό 850 Ευρώ. Μόνο όταν οι εργαζόμενοι πάρουν τη μοίρα τους στα δικά τους χέρια θα αντιμετωπίσουν τα νέα εργασιακά κάτεργα.
Είμαστε της άποψης ότι πρέπει να οργανωθούν πάνω σε δυο ειδών αιτήματα:
Πρώτον: Για ψηφιακή κάρτα εργασίας γενικά, με ταυτόχρονη καταγγελία των εργοδοτών και των επιθεωρήσεων εργασίας όταν είναι πουλημένες. Με αίτημα τα 950 ευρώ ελάχιστο μισθό τώρα, και
Δεύτερον: Εργατικό αλλά και παλλαϊκό δημοκρατικό κίνημα ενάντια στους σαμποταριστείς για να επιτραπούν άμεσα οι μεγάλες βιομηχανικές επενδύσεις με προστασία στο περιβάλλον καθώς και γρήγορες διοικητικές και δικαστικές διαδικασίες. Μπορούμε να διεκδικήσουμε αυτά τα αιτήματα μόνο με Δημοκρατία στα συνδικάτα. Όχι συνδικάτα στα οποία να έχει όλες τις θέσεις στο ΔΣ μια κομματική παράταξη όπως το ΠΑΜΕ. Όχι παρατάξεις σαν την ΠΑΣΚΕ και τη ΔΑΚΕ που βολεύουν τους δικούς τους αλλά πραγματικά ταξικές και αντιφασιστικές παρατάξεις ή επιτροπές αγώνα ανεξάρτητα από τις πολιτικές πεποιθήσεις των μελών τους, αλλά συμπαγείς σε ένα πράγμα στην πάλη για το ψωμί και τη δουλειά ενάντια στο σπάσιμο του μεροκάματου από εξωτερικούς εργολάβους και πάνω απ όλα για τη δημοκρατία, και ενάντια στον ρατσισμό. Αυτά τα μέτωπα θα είναι και ενάντια στους φασίστες και ναζιστές που πρέπει να είναι εκτός νόμου αλλά και ενάντια στους σοσιαλφασίστες όταν ασκούν βία στα συνδικάτα κατηγορώντας πάντα τους αντιπάλους τους σαν πράκτορες της αστικής τάξης. Αυτή είναι η ταξική αλλά και δημοκρατική αντιφασιστική και πατριωτική γραμμή της σύγχρονης εργατικής τάξης, η γραμμή που οδηγεί μέσα από τον συνεπή αντιφασισμό στην επαναστατική απελευθέρωση της εργατικής τάξης και όλης της κοινωνίας. Υπερασπίστε αυτή τη λογική, ψηφίστε αποφασιστικά την ΟΑΚΚΕ. Το δυνάμωμα της είναι ζήτημα ζωτικής σημασίας για τη ζωή του λαού, για τη δημοκρατία και την ευημερία του.