Τον Π. Φύσσα θέλουν να τον σκοτώσουν για μια ακόμα φορά. Την πρώτη φορά τον σκοτώσανε σαν φυσική ύπαρξη με το κρύο δειλό μαχαίρι τους οι ναζιστές. Από τότε θέλουν να τον σκοτώσουν ηθικά και πολιτικά -για λογαριασμό πάλι των ναζιστών- οι ψεύτικοι φίλοι του.
Οι τρεις μεγάλες μαχαιριές των ψεύτικων φίλων
«Φίλοι» του υποτίθεται ότι ήταν αυτοί που του δώσανε την πρώτη μεγάλη μαχαιριά πέρσι όταν προκάλεσαν τη διάλυση της πελώριας διαδήλωσης διαμαρτυρίας για τη δολοφονία του καίγοντας μαγαζιά και εξαπολύοντας επίθεση στο αστυνομικό τμήμα του Κερατσινιού, δίνοντας την ευκαιρία στην αστυνομία να διακόψει την ατέλειωτη διαδήλωση. Τη δεύτερη μαχαιριά την έδωσαν δυο άλλοι υποτιθέμενοι «φίλοι» του πιστολάδες που σκότωσαν δυο χρυσαυγίτες εν ψυχρώ και εξαφανίστηκαν στο σκοτάδι προσφέροντας στους ναζί τους νεκρούς που τους έλειπαν για να εμφανιστούν σαν θύματα πολιτικής δίωξης και εκστρατείας φυσικής εξόντωσης την ώρα που ήταν στο εδώλιο για τους φόνους τους. Επίσης έδωσαν στο πολιτικό καθεστώς τη δυνατότητα να ζητήσει «ειρήνη» και παύση του εμφύλιου των δήθεν δύο άκρων, ενώ πρόκειται για το ίδιο άκρο με άλλη μορφή . Η τρίτη, και πιστεύουμε η ως τώρα μεγαλύτερη μαχαιριά, δόθηκε χθες στο Κερατσίνι όπως και την πρώτη φορά πάλι από «φίλους» και μάλιστα «λυσσασμένους από οργή». Ήταν η επίθεση 200 μασκοφόρων – ροπαλοφόρων που μέσα από τους κόλπους του αντιεξουσιαστικού μπλοκ βγήκαν και έσπασαν μαγαζιά, τράπεζες, ΚΕΠ, έσπασαν αυτοκίνητα, πετροβόλησαν το Δημαρχείο του Κερατσινιού και προκάλεσαν την κατάλληλη σύγκρουση με την αστυνομία.
Ειδικά η νέα σειρά καταστροφών στο Κερατσίνι, σ’ αυτή τη μεγάλη εργατούπολη έχει δυναμώσει ένα ρεύμα που λέει: «τι τις θέλουμε πια τις διαδηλώσεις υπέρ του Φύσσα την ώρα που προκαλούν τέτοιες καταστροφές;». Αν αυτό συνδυαστεί με ανάλογες ζημιές σε άλλες πόλεις αρχίζει σιγά σιγά να χτίζεται στη χώρα μια εικόνα ότι οι φίλοι του Π. Φύσσα δεν αποτελούν ταυτόχρονα και φίλους του λαού. Δηλαδή χτίζεται η εικόνα που βοηθάει στο πολιτικό δυνάμωμα των δολοφόνων του Π. Φύσσα. Αυτό το φαινόμενο, αυτή την αργή υπόκωφη μετακίνηση τμημάτων του λαού και της κοινής γνώμης προς την πλευρά του φασισμού την έχουμε παρατηρήσει τις τελευταίες δεκαετίες και την έχουμε δει μάλιστα να φουντώνει στα χρόνια της κρίσης επειδή ο ναζισμός, ανάμεσα στα άλλα, πόνταρε ανοιχτά και δημαγώγησε ασύστολα πάνω στις καταστροφές των περιουσιών, τις πυρκαγιές, τις λεηλασίες, τις συνήθως στημένες από το καθεστώς συγκρούσεις με την αστυνομία, το αναίτιο κάψιμο των εθνικών συμβόλων που προκάλεσε συστηματικά ένα είδους τραμπούκικου, λούμπεν ή και μικροαστικού αναρχισμού.
Πέρασε πια η εποχή που η άγνοια συγχωρούσε τα εγκλήματα. Ο ναζισμός είναι εδώ
Σε όλο αυτό το διάστημα αυτό το ρεύμα μπορούσε για μια μεγάλη περίοδο να μην καταλάβαινε που οδηγεί η πολιτική του, ή να υποτιμούσε τον κίνδυνο του ναζισμού, ή να πίστευε ελιτίστικα και ιστορικά ανερμάτιστα ότι κάποιοι άλλοι πρέπει να κάνουν την επανάσταση εφόσον οι ίδιες οι καταπιεσμένες μάζες κοιμούνται ή είναι «αλλοτριωμένες» και δεν ξέρουν τα συμφέροντά τους. Επίσης θα μπορούσε κάποιος καλόπιστος άνθρωπος να υποθέσει ότι αυτοί οι διάφοροι «αριστεροί» τύπου ΣΥΡΙΖΑ, που προστάτευαν αυτά τα αποσπάσματα βίας στις διαδηλώσεις, που πήγαιναν στα δικαστήρια να υπερασπίσουν τους συλληφθέντες τους ή που τα διαφύλασσαν μέσα στα μπλοκ τους στις διαδηλώσεις όταν κατάφευγαν εκεί για προστασία, απλά νόμιζαν ότι όλα αυτά τα αποσπάματα είναι παρασυρμένη νεολαία και πάντως όχι μέρος του εχθρού.
Όμως τώρα πια δεν είναι κανένας αφελής, αθώος και ανεύθυνος. Τώρα το ναζιστικό λεπίδι κρέμεται πάνω απ τη χώρα όχι μόνο γιατί το 10% περίπου του πληθυσμού στέλνει τους ναζιστές στη Βουλή και το ποσοτό αυτό τείνει να μεγαλώνει ακόμα και όταν αυτοί δικάζονται για κατά συρροή κτηνώδη εγκλήματα, αλλά γιατί η μισή αστυνομία είναι με τους ναζιστές, γιατί οι ναζί είναι το μόνο κόμμα που έχει στείλει στο ευρωκοινοβούλιο δύο ανώτατους ως χτες αξιωματικούς του ελληνικού στρατού, γιατί ατιμώρητα παρελαύνουν στις εθνικές επετείους στρατιωτικά τμήματα που ζητούν να γδαρθούν οι Αλβανοί και ατιμώρητα οι ευέλπιδες τραγουδούν ύμνους υπέρ της χούντας. Τώρα επίσης όλοι ξέρουν, πως ο ίδιος ο ήρωας Π. Φύσσας έχει διακηρύξει τον φιλειρηνισμό του και την αντιπάθειά του στα ψεύτικα παιχνίδια της βίας στους δρόμους, πως οι φίλοι του και οι δικοί του άνθρωποι γι αυτό το λόγο κάλεσαν επίσημα σε ειρηνική διαδηλωση για τη μνήμη του, επίσημα καταδίκασαν εκ των προτέρων και έκαναν έκκληση να μην ξαναγίνουνε τέτοια γεγονότα σαν τα περσινά στο Κερατσίνι. Τώρα λοιπόν εκείνοι που τα ποδοπάτησαν όλα αυτά και χτύπησαν πισώπλατα αυτήν την πορεία και τη χρησιμοποίησαν κάνοντας καταστροφές, που εξοργίζουν την τεράστια πλειοψηφία του πληθυσμού είναι ωμοί προβοκάτορες, είναι εχθροί του λαού, σιχαμεροί υποκριτές εχθροί του Π. Φύσσα και τουλάχιστον αδιάφοροι για το γεγονός ότι είναι αντικειμενικοί σύμμαχοι των φυσικών δολοφόνων του, των ναζιστών της «Χρυσής Αυγής».
Πίσω από τους προβοκάτορες αρχίζουν να φαίνονται πια οι «καθώς πρέπει» προστάτες τους. Η 18 του Σεπτέμβρη στο Κερατσίνι μιλάει.
Αλλά αν η οποιαδήποτε καταγγελία εναντίον τους μείνει μόνο στην καταγγελία των 200 προβοκατόρων αυτουργών της βίας τότε είναι κούφια, χωρίς νόημα και εσκεμένα συγκαλυπτική τους. Γιατί κρύβει τη βασική αλήθεια ότι αυτοί οι προβοκάτορες είναι μέρος ενός πολύ ευρύτερου ψευτοαναρχικού υπεραντιδραστικού ρεύματος που μισεί τα δημοκρατικά και αντιφασιστικά αισθήματα του λαού, και ότι αυτό το ρεύμα συγκεκριμένα και συνειδητά το συντηρεί, το αναπτύσσει και το προστατεύει πολιτικά και ιδεολογικά εδώ και πολλά χρόνια, παρά κάποιες αψιμαχίες επίδειξης αστυνομικής ισχύος από το ψευτοΚΚΕ, το πολιτικό ψευτοαριστερό μπλοκ ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ψευτοΚΚΕ, γιατί ιδεολογικά και πολιτικά είναι σάρκα από τη σάρκα του. Όταν ο ψευτοαναρχικός σπάει, καίει, και λεηλατεί την καπιταλιστική επιχείρηση ή το κρατικό κτίριο πραγματοποιεί στην πράξη και με την ωμή βία αυτό που διακηρύσσει στα λόγια ή πραγματοποιεί με την «εργατική βία» το ψευτοαριστερό μπλοκ: τον αντικαπιταλισμό και τον αντικρατισμό της καταστροφής και του ιμπεριαλισμού κόντρα στη συνείδηση αλλά και την ίδια την ύπαρξη των άμεσων παραγωγών και του λαού. Αυτό το μπλοκ μισεί θανάσιμα τον επαναστατικό σοσιαλιστικό αντικαπιταλισμό που είναι το μαζικό και συνειδητό πέρασμα της παραγωγής και της κρατικής εξουσίας στα χέρια των οργανωμένων παραγωγών και του λαού. Ο λαός νιώθει αυθόρμητα πόσο τερατώδες είναι και για αυτό μισεί τόσο πολύ τη βία των σπασιματιών και καταλαβαίνει στο βάθος το φασιστικό της χαρακτήρα. Εκείνο που δεν καταλαβαίνει τόσο είναι η ύπουλη συμμετοχή της «πολιτικής» ψευτοαριστεράς στη βία των σπασιματιών. Αυτή η υπουλία ποτέ δεν ήταν τόσο ευάλωτη όσο στις 18 του Σεπτέμβρη του 2014 στο Κερατσίνι.
Καταγγέλουμε λοιπόν τις ηγεσίες των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του κοινού θεωρούμενου αντιφασιστικου τους οργάνου που λέγεται ΚΕΕΡΦΑ, καθώς και του ΠΑΜΕ ότι στις 18 του Σεπτέμβρη στο Κερατσίνι ενώ ήξεραν ότι πολλά μπλογκ αυτού του χώρου καλούσαν στην πορεία με γραμμή βίας και σύνθημα «οργή και λύσσα για τον Π. Φύσσα», δεν έκαναν απολύτως τίποτα για να εμποδίσουν αυτή τη βία ούτε πριν ούτε κατά τη διάρκεια της πορείας. Και δε μιλάμε εδώ καν για μίνιμουμ μέτρα μαχητικής περιφρούρησης της πορείας από προαναγγελμένες προβοκάτσιες, που είναι απαραίτητα αλλά και αρκετά εύκολα για τόσο μαζικές πορείες. Μιλάμε τουλάχιστον για μέτρα πολιτικής περιφρούρησης, για μέτρα δηλαδή καταδίκης των προβοκατόρων με μαζικά συνθήματα φωναγμένα με δύναμη, και στην πορεία, αλλά και στη φάση της προετοιμασίας της πορείας με αφίσες, με προκηρύξεις, με ομιλίες εναντίον όσων ετοιμάζονται να λερώσουν τη σπουδαία αυτή μέρα της μνήμης και της διαμαρτυρίας. Αλλά και τίποτα να μην έκαναν πριν από τη διαδήλωση, οι επικεφαλής διοργανωτές της θα όφειλαν οπωσδήποτε στη διάρκεια της από την ώρα που οι προβοκάτορες χτύπησαν, να ρίξουν ένα σύνθημα υπέρ του ειρηνικού χαρακτήρα της και που θα έπρεπε να γίνει κεντρικό όσο θα συνεχιζόταν η προβοκάτσια και να φτάσει ως την ανοιχτή καταγγελία των προβοκατόρων σαν τέτοιων. Και τότε είτε το χέρι τους θα έπεφτε ξερό από την ξεφτίλα είτε θα τολμούσαν να χτυπήσουν και να ματώσουν μια διαδήλωση χιλιάδων ανθρώπων για να το εμποδίσουν να λέγεται. Αλλά αν το κάνανε θα είχαν σβήσει πολιτικά για πάντα. Και το κυριότερο, ό,τι και να κάνανε οι προβοκάτορες, ο λαός του Κερατσινιού, όλος ο ελληνικός λαός θα ήξερε ότι αυτή η διαδήλωση στα αλήθεια δεν ήθελε μαζί της τους προβοκάτορες, ότι ήταν το απόλυτο αντίθετό τους και ότι τους ξέρασε.
Λοιπόν, δεν έγινε τίποτε απολύτως από όλα τα παραπάνω που θα ήταν αυτονόητα για μια μη συνένοχη, για μια δημοκρατική πορεία. Αντίδραση οργανωμένη υπήρξε μόνο από το μικρό μπλοκ της Αντιναζιστικής Πρωτοβουλίας και της ΟΑΚΚΕ που φώναξε κατ επανάληψη το σύνθημα «πορεία ειρηνική – αντιναζιστική» όταν οι προβοκάτορες χτύπησαν για πρώτη φορά και έσπασαν -νομίζουμε όχι τυχαία- ακριβώς δίπλα στο μπλοκ αυτό. Επίσης αυθόρμητα αντέδρασαν στους σπασιματίες αρκετοί μεμονωμένοι άνθρωποι ή μέλη της βάσης των κομμάτων, κάποιους από τους οποίους οι τραμπούκοι τραυμάτισαν. Τότε η κεφαλή της πορείας στο μεγαλύτερο κομμάτι της, αντί να προχωρήσει προς τον Κορυδαλλό – όπως ήταν προγραμματισμένο και όπως άλλωστε κινήθηκε απομονωμένο το επικεφαλής μπλοκ των συγγενών και φίλων του Φύσσα – κινήθηκε μέσα στο Κερατσίνι σέρνοντας πίσω του απτόητους και δίνοντας κάλυψη ουσιαστικά στους σπασιματίες να προβοκάρουν όλο το Κερατσίνι σπάζοντας «ότι εξείχε», δηλαδή μεγάλα μαγαζιά, τράπεζες, ακριβά αυτοκίνητα και να πετροβολήσουν τελικά και το Δημαρχείο, και σπάζοντας έτσι να προκαλούν διαρκώς αστυνομικές επεμβάσεις, δακρυγόνα κ.λπ που αποδιαλύσαν τη συγκέντρωση. Βλέποντας αυτή την κατάσταση και αρνούμενη να γίνει μέρος μιας διαδήλωσης που ουσιαστικά έδινε πρακτική και πολιτική κάλυψη στους προβοκάτορες η ΟΑΚΚΕ και η Α.Π αποχώρησαν από αυτήν. (Δες αλλού ρεπορτάζ για την παρουσία και την απήχηση των συνθημάτων του μπλοκ μας).
Πολύ χαρακτηριστικά «πονηρή» ήταν η στάση του ΠΑΜΕ-ψευτοΚΚΕ. Αυτό κράτησε για τον εαυτό του μια θέση στο τέλος της πορείας και λίγο πριν εκδηλωθεί το πρώτο χτύπημα μέσα από το αναρχικό μπλοκ έστριψε μέσα απ τα στενά του Κερατσινιού για να πραγματοποιήσει μια δικιά του «καθωσπρέπει» πορεία μη προσδιορισμένη από τα πριν κάνοντας πως τίποτα απ όλα αυτά δεν το αφορούσαν.
Το προβοκάρισμα της 18 του Σεπτέμβρη, πολιτικός σταθμός για την αποκάλυψη του φαιο-«κόκκινου» κινδύνου
Αυτοί ήταν οι τρόποι με τους οποίους τα δύο μπλοκ ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ΠΑΜΕ έντεχνα συγκάλυψαν το μεγάλο πολιτικό έγκλημα της 18 του Σεπτέμβρη, καταγγέλοντας ως συνήθως εκ των υστέρων τους «προβοκάτορες της ασφάλειας» ή τους «κρυφοναζιστές» που «χάλασαν μια ακόμα πορεία» με το να προκαλέσουν την επέμβαση της αστυνομίας που ήταν τάχα ο ύψιστος τελικός εχθρός. Αυτό πιο ωμά το είπε ο συριζαίος δήμαρχος του Κερατσινιού μετά την πορεία. Έτσι έκρυψε αυτός, και οι άλλοι διοργανωτές, ότι το πιο μεγάλο ζήτημα δεν ήταν η αστυνομική επέμβαση, ούτε καν ακόμα και η διάλυση της πορείας, αλλά οι προβοκατόρικες καταστροφές στο μεγαλύτερο Δήμο-κλειδί του εργατικού Πειραιά στο όνομα του ηρωικού νεκρού. Αυτές οι καταστροφές, ειδικά σε συνθήκες οικονομικής καταστροφής, είναι εκείνες που κύρια στρέφουν την πόλη ενάντια στους διαδηλωτές, ενάντια στον Π. Φύσσα και τελικά υπέρ των ναζί που εμφανίζονται σαν οπαδοί της τάξης, της ασφάλειας, και κυρίως των περιουσιών και των δουλειών για τις οποίες τόσο διψάνε οι άνεργοι που αργοσβήνουν στην πόλη. Η αστυνομία απλά προσποιείται ότι κυνηγάει τους προβοκάτορες και αν κάνει πως συλλαμβανει κανέναν, αυτός μετατρέπεται συνήθως από τους προστάτες τύπου ΣΥΡΙΖΑ, από θέση αρχής σε αθώο ειρηνικό διαδηλωτή.
Για μας, την ΟΑΚΚΕ και την Αντιναζιστική Πρωτοβουλία, το προβοκάρισμα της 2ης μεγάλης πορείας για το Φύσσα στο Κερατσίνι είναι ένας πολιτικός σταθμός για την Ελλάδα. Είναι το πιο ωμό, το πιο συνειδητό ως τώρα ποδοπάτημα υπέρ του ναζισμού του μεγαλύτερου μεταπολυτεχνικού δημοκρατικού, αντιναζιστικού συμβόλου της νεολαίας όπως είναι ο Π. Φύσσας, χάρη στη συντονισμένη δράση, σε διαφορετικούς ρόλους βέβαια, του ψευτοαναρχισμού και της κοινοβουλευτικής ψευτοαριστεράς.
Όποιος αυτού του είδους τις προβοκάτσιες δεν τις κάνει κεντρικό πολιτικό ζήτημα ανοίγει το δρόμο όχι μόνο στο ορμητικό δυνάμωμα των ναζί αλλά και στην όλο και πιο ανοιχτή εκδήλωση της κρυφής ακόμα συμμαχίας φαιών φασιστών και ψευτοαριστερών και ψευτοαναρχικών σοσιαλφασιστών.
Αυτή η σύμπλευση αρχίζει να αχνοφαίνεται ήδη α) με την υποστήριξη από τους «Πυρήνες της Φωτιάς», των «αντισυστημικών» ναζιστών τύπου Καλέτζη, β) με τη στήριξη που δίνουν ηγετικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στους κατηγορούμενους χρυσαυγίτες, γ) με τη φανατική κοινή γραμμή ΣΥΡΙΖΑ- ψευτοΚΚΕ να μην τεθεί εκτός νόμου η «Χ.Α», δ) με την πρόσφατη συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ- ψευτοΚΚΕ με τους χρυσαυγίτες στον φιλο-εργοδοτικό συνδικαλισμό της COSCO, ε) με την ανοχή από όλες τις κομματικό-συνδικαλιστικές παρατάξεις των χρυσαυγίτικων παρατάξεων κατ αρχήν στα επαγγελματικά σωματεία (ταξί, γιατροί), στ) με την κοινή τους σιωπή στη διείσδυση των ναζί σε αστυνομία και στρατό και, πάνω απ όλα, με τον κοινό τους φιλορωσισμό και αντιευρωπαϊσμό στο παγκόσμιο κεντρικό ζήτημα που είναι η ρώσικη χιτλερικού τύπου εισβολή στην Ουκρανία και η ωμή προσάρτηση ενός κομματιού της.
Δεν πρέπει να αφήσουμε αυτό το μαύρο μπλοκ, ειδικά τους ναζί να ανέβουν στην πολιτική εξουσία. Δεν πρέπει να τους αφήσουμε να επιβάλλουν τη φαιο-«κόκκινη» τερατώδη δικτατορία που ύπουλα ετοιμάζουν. Δεν πρέπει να τους αφήσουμε να σκοτώσουν για δεύτερη φορά και να σύρουν στη λάσπη τους τον ευγενικό ήρωα του αντιφασισμού Παύλο Φύσσα.
Αθήνα 20/9/2014