ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Η. ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΚΕ ΟΑΚΚΕ ΣΤΗΝ EΡΤ ΣΤΙΣ 31 ΜΑΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2024
ΔΙΑΚΑΝΑΛΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΟΑΚΚΕ ΣΤΙΣ 26 ΜΑΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2024
ΝΕΑ ΑΝΑΤΟΛΗ
Νέα Ανατολή αρ.φ.559 (εδώ μπορείτε να βρείτε τα φύλλα από φ.486-Μάρτης 2013-και νεώτερα)
Που μπορείτε να βρείτε την έντυπη έκδοση της Νέας Ανατολής
Σε νέα ιστορική φάση μπήκε η Ελλάδα με την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση. Αντίθετα όμως από εκείνο που ισχυρίζεται ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ και οι πολιτικοί του φίλοι παντού στον κόσμο, το ιστορικά σημαντικό σε αυτήν την άνοδο δεν βρίσκεται στην άνοδο της αριστεράς στην εξουσία, αλλά στην άνοδο μιας ακροδεξιάς νέου τύπου,
μιας ακροδεξιάς φαιο-”κόκκινου” τύπου υπηρέτριας της νεοναζιστικής πουτινικής Ρωσίας. Στην ουσία, στις 25 του Γενάρη του 2015 ήρθε στην εξουσία, πατώντας πάνω σε ένα ρεύμα λαϊκής οργής και απόγνωσης, μια συμμορία ελλήνων Κουίσλιγκ που ντύθηκαν αριστεροί πατριώτες. Μάλιστα δεν ήρθε στην εξουσία μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά κάτω από τις φτερούγες του θα χωθεί μέσα στο ευρύτερο κράτος, αθόρυβα και χωρίς να εκτίθεται στο λαό, ένα σημαντικό κομμάτι και από τη ρωσόδουλη και ακόμα πιο πολιτικά αποσταγμένη φαιο-”κόκκινη” φασιστική αντίδραση των αντιμαρξιστών του ψευτοΚΚΕ και των ναζί της Χρυσής Αυγής.
Αν ο ελληνικός λαός δεν μπορέσει να ενωθεί έγκαιρα ενάντια στο φαιο-”κόκκινο” μέτωπο και να το ρίξει από τη διακυβέρνηση της χώρας πριν αυτό καταλάβει ολοκληρωτικά τον κρατικό μηχανισμό η χώρα κινδυνεύει να μπει σε μια μακρυά νύχτα δικτατορίας πιθανά με κοινοβουλευτικό μανδύα μέσα από την οποία θα μπορεί να βγει μόνο με πάρα πολύ πόνο και μετά από ανείπωτες καταστροφές. Σε κάθε περίπτωση πάντως, πιστεύουμε ότι τελικά αυτή η εξουσία θα γίνει τόσο καθολικά μισητή που η ανατροπή της όχι μόνο θα είναι αναπόφευκτη αλλά θα δώσει σαν διαδικασία την πολιτικοϊδεολογική γνώση και οργάνωση που χρειάζεται η χώρα για να πνίξει μέσα της ό,τι την εμπόδιζε πάντα να γίνει σύγχρονη, δημοκρατική και ανεπτυγμένη παραγωγικά και τελικά την κατάφαγε από μέσα, την αποσύνθεσε και τη μετέτρεψε εδώ και αρκετά χρόνια στον πιο ύπουλο εχθρό όλης της ευρωπαϊκής ενοποίησης και προόδου.
Παλιό το τέρας
Αρκετά σύντομα οι δημοκρατικοί άνθρωποι στη χώρα μας και σε όλη την Ευρώπη θα εκπλαγούν για το τέρας που θα δουν να αναδύεται μέσα από αυτή τη νέα εξουσία που προβάλλεται με το πρόσωπο ενός γελαστού Τσίπρα. Ήδη έχουν εκπλαγεί για την ενότητα του “φιλοευρωπαίου” και “αριστερού” ΣΥΡΙΖΑ με το ακροδεξιό αντι-ευρωπαϊκό ΑΝΕΛ, ενώ πήραν και ένα ακόμα πιο μεγάλο σοκ με την υποστήριξη της νέας κυβέρνησης στους ρώσους εισβολείς και διαμελιστές της Ουκρανίας. Εκείνο που πιθανά ο ΣΥΡΙΖΑ θα προσπαθήσει να πουλήσει στον ελληνικό λαό, στην Ευρώπη και γενικά στη Δύση είναι ότι αυτή η ανοιχτή πολιτική στροφή της Ελλάδας προς τη Ρωσία είναι μια ουσιαστικά πρόσφατη απάντηση στην καταστροφή και στην πείνα που τάχα έφεραν οι δυτικοί δανειστές στη χώρα. Έτσι όχι μόνο θα κρύψει το ακριβώς αντίθετο, ότι δηλαδή τη χρεωκοπία την πείνα και την καταστροφή την έφερε ένα 40χρονο σαμποτάζ των ρωσόδουλων το οποίο κλιμακώθηκε και μέσα στην κρίση και στο οποίο ο ίδιος ο ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ πρωταγωνίστησε, αλλά θα απαιτήσει οικονομικά και πολιτικά ανταλλάγματα από την ΕΕ για να μην ανατινάξει όλο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα με μια ανοιχτή χρεωκοπία της Ελλάδας και μια ακόμα πιο ανοιχτή προσχώρησή της στη ρώσικη επιρροή. Με αυτόν τον εκβιασμό και με δεδομένη την επίσης μακρόχρονη, μεθοδική διάβρωση των κρατών και των ενωσιακών θεσμών της ΕΕ και των ΗΠΑ από ηγέτες υποτακτικούς ή και φιλικούς προς τη Ρωσία, η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ θα προσπαθήσει να βάλει μια βαθειά διπλή σφήνα: σφήνα στην ήδη προχωρημένη αντίθεση ανάμεσα στα πιο ανεπτυγμένα παραγωγικά κράτη της ΕΕ και στα σχετικά πιο καθυστερημένα, και σφήνα ανάμεσα στις υφεσιακές απέναντι στη Ρωσία κυβερνήσεις και σε αυτές που της αντιστέκονται.
Ο ρόλος των ελλήνων μαρξιστών είναι να αποκαλύψουν ότι το τέρας που οι έλληνες και οι ευρωπαίοι δημοκράτες θα δουν να αναδύεται μπροστά στα μάτια τους εκκολάφθηκε εδώ και πολλές δεκαετίες από τους νεοτσαρικούς αστούς νέου τύπου που πήραν την εξουσία στην ΕΣΣΔ στα 1956. Αυτοί οργάνωσαν μια ομάδα πρακτόρων τους στο εσωτερικό του παλιού ΚΚΕ, μετά εξολόθρευσαν με ωμή βία την επαναστατική ηγεσία του, το διέλυσαν και τελικά έφτιαξαν ένα ομοίωμα κομμουνιστικού κόμματος, εντελώς δικό τους, πρακτόρικο, αντεπαναστατικό και αντιμαρξιστικό. Αυτό το κόμμα, αφού έκανε ότι μπορούσε για να ματαιώσει τη μεγάλη εξέγερση του Πολυτεχνείου, μπήκε μέσα της και μέσα στα σπλάχνα της ευρύτερης αριστεράς και της μεταπολυτεχνειακής δημοκρατίας και τα δηλητηρίασε και τα δύο μετατρέποντας ένα κομμάτι τους στο φασιστικό αντίθετό τους. Το πιο διπρόσωπο κομμάτι του ψευτοΚΚΕ με επικεφαλής τους χειρότερους αριβίστες έφτιαξε τον ΣΥΝ- ΣΥΡΙΖΑ που ανέλαβε το ρόλο του προγεφυρώματος μέσα στην παλιού τύπου αστική τάξη και κυρίως μέσα στο κράτος της. Αυτό το κόμμα έγινε ο αρχηγός του παραγωγικού σαμποτάζ και το ιδεολογικό πολιτικό αλλά συχνά και οργανωτικό στήριγμα της πολιτικής ψευτοεπαναστατικής βίας, ενώ ήταν και είναι ο κύριος πολιτικός προστάτης των νεοναζί και της δικιάς τους βίας. Ταυτόχρονα ο ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ, μαζί πάντα με το ψευτοΚΚΕ, βοήθησαν τους παλιού τύπου αστούς πράκτορες και φίλους της νεοτσαρικής Ρωσίας να επικρατήσουν μέσα στα δύο μεγάλα αστικά κόμματα τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, εκκαθαρίζοντας κυρίως μέσω επιλεκτικών υπαρκτών και ανύπαρκτων σκανδάλων τους εκπροσώπους της ντόπιας δυτικόφιλης αστικής τάξης, και να επιβάλουν την κυριαρχία της ρωσόφιλης πολιτικής και ιδεολογικής γραμμής μέσα σ’ αυτά τα κόμματα. Ταυτόχρονα οι ίδιοι αυτοί ψευτοαριστεροί εξασφάλισαν από τους συνεργάτες τους πρωθυπουργούς μια ουσιαστικά αδιάπτωτη πολιτική ασυλία που τελικά τους έφερε στην εξουσία.
Στελεχικά πρακτορικό κόμμα ή κόμμα με αρχηγό πράκτορα. Η βασική διαφορά του ΣΥΡΙΖΑ από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ
Αυτό το πιο προωθημένο και πιο ειδικευμένο στην κρατική διείσδυση πολιτικό απόσπασμα του ρώσικου σοσιαλιμπεριαλισμού ανέβηκε τελικά στην κυβέρνηση αξιοποιώντας πάνω από όλα την οικονομική κρίση που το ίδιο και οι ρωσόδουλοι πρωθυπουργοί προκάλεσαν, αλλά που τη χρεώθηκαν οι δυτικοί μονοπωλιστές δανειστές οι οποίοι πολιτικά τυφλοί και ταξικά χοντρόπετσοι ανέλαβαν ευχαρίστως το ρόλο του οργανωτή της πείνας και της ανεργίας του λαού μιας ξένης χώρας που οι πράκτορες της Ρωσίας τους τον ανέθεσαν.
Έτσι ήρθαν τώρα οι πράκτορες μαζικά στη εξουσία με το κόμμα τους. Δηλαδή δεν ήρθαν, απλά με έναν εισοδιστή πρωθυπουργό σαν τον Α. και Γ. Παπανδρέου, σαν τον Σημίτη, σαν τον Καραμανλή τον Β, ή σαν τον προβοκάτορα Σαμαρά, που απλά διοικούσαν από την κορυφή γενικά ξένα προς αυτούς κόμματα, δηλαδή κόμματα φιλοευρωπαϊκά και εν μέρει εθνικοσοβινιστικά, δηλαδή κόμματα που πλειοψηφικά είχαν στελέχη με διαφορετική από τους ίδιους πολιτική και ιδεολογική γραμμή, στελέχη τα οποία όμως ήταν δίχως ισχυρό χαρακτήρα και πεποιθήσεις όπως συμβαίνει ιστορικά με την ελληνική αστική τάξη. Αυτή τη φορά οι πράκτορες ήρθαν μαζικά με ένα κόμμα ολόκληρο που έχει μπόλικα ηγετικά στελέχη ξεσκολισμένους πράκτορες και έχει και άλλους χιλιάδες μη συνειδητούς πράκτορες, δηλαδή απλούς μικρομεσαίους σοσιαλφασίστες που ταξικά είναι φιλόδοξοι μικροαστοί, οι οποίοι δεν ξέρουν τόσο καλά να αγαπάνε τη Ρωσία όσο να μισούν τον ευρωπαϊκό αντιφασιστικό δημοκρατισμό και τον δυτικού τύπου καπιταλισμό που δεν τους επιτρέπουν να είναι κι αυτοί “κάτι” όπως τους υπόσχεται η δραστήρια στελεχική συμμετοχή τους σε έναν παρασιτικό κρατικό στρατό.
Να γιατί είναι τόσο ξεχωριστό ότι συμβαίνει σήμερα. Ό, τι κάνει μέσα σε λίγες μέρες ο κυβερνητικός ΣΥΡΙΖΑ είναι μέσα στις καλύτερες προδιαγραφές του, από τη σύνθεση της κυβέρνησης ως τα τελετουργικά. Παντού η διπροσωπία, ο πραξικοπηματισμός και ο έρπων φασισμός.
Έτσι ο πρωθυπουργός παίρνει αθόρυβα την ευχή του αρχιεπίσκοπου για να ορκιστεί μπροστά στα διεθνή ΜΜΕ σαν άθεος. Ταυτόχρονα πάλι μπροστά στα διεθνή ΜΜΕ τελεί μια μη θρησκευτική ορκωμοσία όλου του υπουργικού του συμβουλίου που θα ικανοποιήσει την ευρωπαϊκή πρόοδο που έχει κατακτήσει εδώ και δυο αιώνες το διαχωρισμό εκκλησίας κράτους, ενώ λίγο πριν πάλι στη ζούλα έχει υποσχεθεί στον αρχιεπίσκοπο ότι θα αναβαθμίσει τη σχέση εκκλησίας και πολιτείας. Μετά αυτός ο πιο νεαρός πολιτικός απατεώνας στην ιστορία των ελλήνων πρωθυπουργών, πηγαίνει να αποτίσει τιμές στο μεγάλο εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα υπό την καθοδήγηση των κομμουνιστών αφού προηγούμενα έχει ανεβάσει για πρώτη φορά στην μεταδικτατορική Ελλάδα τη φασίζουσα ακροδεξιά στην εξουσία και μάλιστα στο ρόλο του πολιτικού προϊσταμένου του στρατού.
Ο μικροΦύρερ εξορμά και δικαιώνει τον προϊστάμενο του αληθινό Φύρερ Πούτιν
Και όλα αυτά, από τις τελετουργίες ως τη σύνθεση της νέας κυβέρνησης και μέχρι το αιφνιδιαστικό παγκόσμιας σημασίας σπάσιμο του κοινού μετώπου της ΕΕ απέναντι στους ρώσους εισβολείς και διαμελιστές της Ουκρανίας, γίνονται από τον πρωθυπουργό χωρίς κανένα κομματικό όργανο να έχει συνεδριάσει εκτός ίσως από την άτυπη καμαρίλα του, που περιλαμβάνει εκτός από τους παλιούς κνίτες που τον φέρανε στην εξουσία και προσωπικούς φίλους του και άλλους ευνοούμενους. Είναι χαρακτηριστικό που ακόμα και μέλη της πολιτικής γραμματείας τόνιζαν στις τηλεοράσεις τις ώρες που σχηματιζόταν η κυβέρνηση ότι δεν ήξεραν τίποτα για τη σύνθεσή της γιατί αυτό ήταν της απόλυτης αρμοδιότητας του πρωθυπουργού. Εδώ αμέσως-αμέσως φαίνεται η πρακτική σημασία της διάλυσης των δίχως αρχές συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ, που τελικά δεν εκχώρησαν την αυτόνομη λειτουργία τους σε ένα ενιαίο κόμμα που λειτουργεί δημοκρατικά, αλλά σε έναν μικροΦύρερ που παίρνει την εξουσία του και τη γραμμή του κατευθείαν από τον πρεσβευτή μιας ξένης δύναμης.
Το τελευταίο το λέμε γιατί κανείς λογικός άνθρωπος που ξέρει έστω και λίγο την ελληνική πολιτική ζωή και την ιστορία της δεν μπορεί να φανταστεί πρωθυπουργό δύο ημερών να έχει πάρει μόνος του την απόφαση να συγκρουστεί με όλη την Ευρώπη και να την κατηγορήσει για αντιδημοκρατικότητα στη λήψη αποφάσεων και μάλιστα της απόφασης της να συνεχίσει να αντιστέκεται στοιχειωδώς στον κύριο σήμερα εχθρό της, χωρίς να έχει τις πελώριες πλάτες και τέλεια γνώση των ενδο- ευρωπαϊκών αντιθέσεων και συσχετισμών. Αυτή η διασπαστική πράξη απέναντι σε μια εθελοντική και δημοκρατική ένωση κρατών- που είναι η ΕΕ- εμφανίζεται σαν το άκρο άωτο του πατριωτισμού της νέας κυβέρνησης ενώ είναι το άκρο άωτο της υποδούλωσής της σε μια υπερδύναμη που μόνο με ωμή βία ή με εκβιασμούς ξέρει να “ενώνεται” με άλλες χώρες.
Η χώρα μας ήδη έχει μπει σε μεγάλες περιπέτειες με τη συμμορία που ανέβηκε στην κυβέρνηση. Από όσα μπορούμε να συμπεράνουμε από την πολιτική φύση της και από τις 3 μέρες δράσης της, εκείνο που θα επιδιώξει πάνω απ όλα είναι να προωθήσει πιο δραστήρια από κάθε προηγούμενη κυβέρνηση, την από τα μέσα διάσπαση της Ένωσης υπέρ του αποικιοκράτη αφέντη της. Μόνο που αντίθετα με τις προηγούμενες κυβερνήσεις που χρησιμοποιούσαν μόνο τον οικονομικό εκβιασμό της ελληνικής χρεωκοπίας, αυτή εδώ θα χρησιμοποιήσει και την απειλή βέτο, μαζί με την Κύπρο στο ουκρανικό για να βοηθήσει άμεσα το αφεντικό της και να το ελαφρύνει από την όλο και μεγαλύτερη οικονομική πίεση από τις κυρώσεις.
Όμως βγαίνοντας στο ξέφωτο, σαν μια ρωσόφιλη, και μάλιστα σαν η πιο ενεργητικά ρωσόφιλη μέσα στην ΕΕ κυβέρνηση, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα συσπειρώσει σύντομα ενάντια της τη συντριπτική πλειοψηφία των λαών της Ευρώπης και την πλειοψηφία των κυβερνήσεων καθώς ουσιαστικά θα ηγηθεί ενός ολόκληρου μετώπου διάσπασης της Ένωσης. Αντίθετα από ότι πιστεύουν πολλοί η κυβέρνηση Τσίπρα, δηλαδή η ρώσικη διπλωματία, δεν έκανε μια αποκοτιά με το να στραφεί ανοιχτά και προκλητικά ενάντια στην κοινή απόφαση για το ουκρανικό. Ήδη όλα δείχνουν ότι οι κυβερνητικές ηγεσίες της Γαλλίας, της Ιταλίας, της Αυστρίας, της Τσεχίας, της Ουγγαρίας, ακόμα και αυτή της διπρόσωπης Μέρκελ περίμεναν κάποια άλλη κυβέρνηση να μπει μπροστά για να υποστηρίξει ωμά τη “συνεννόηση” με τη Ρωσία και αυτές να κρυφτούν πίσω της σαν πιο “μετριοπαθείς” και έτσι να επιτευχθεί μια ελεεινή συμβιβαστική απόφαση υπέρ της Ρωσίας ενάντια στην επέκταση των κυρώσεων, πράγμα που τελικά έγινε. Οι παραπάνω φιλορώσικες ή ακραία υφεσιακές ηγεσίες δεν αποτολμούν να ξεκινήσουν κάτι τέτοιο, όπως δεν το αποτολμά και ο ρωσόδουλος Ομπάμα, για τον απλό λόγο ότι αυτές δεν έχουν ελέγξει ούτε την κοινή γνώμη των χωρών τους, ούτε τα περισσότερα κυβερνητικά στελέχη, ούτε, κυρίως, το στρατό τους για να βγάλουν μια κύρια φιλορώσικη και αντιδυτική απόφαση, όπως μπορεί χοντρικά να το κάνει μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Από εκεί και πέρα η πανίσχυρη ρώσικη διπλωματία μπορεί να στηρίξει τέτοιες μεγάλες κινήσεις που αυτή αναθέτει στα αδύναμα τσιράκια της γιατί έχει φροντίσει προηγούμενα να διαβρώσει με καίριους πράκτορες τα μεγάλα κράτη και τα θεσμικά όργανα της ΕΕ. Το ότι ο ΥΠΕΞ της Γερμανίας Σταϊνμάγερ, της ΕΕ Μογκερίνι δέχτηκαν με ανοιχτές αγκαλιές στις Βρυξέλλες τον φιλο-Ντούγκιν έλληνα ΥΠΕΞ Κοτζιά, και το ότι ο ρωσόδουλος Ομπάμα, φρόντισε να στείλει συμπαράσταση στον Τσίπρα και να χαριεντιστεί τρυφερά μαζί του αμέσως μόλις αυτός μαχαίρωσε την ΕΕ στο ουκρανικό, δείχνει τι σημαίνει ρώσικη διπλωματική ασπίδα στα αποθρασυμένα παπαγαλάκια του Κρεμλίνου.
Το ουκρανικό επιτάχυνε τις εκλογές
Όλα δείχνουν ότι είναι το ουκρανικό, το κεντρικά παγκόσμιο και πιο βαθύ στρατηγικό μέτωπο για τη Ρωσία, ο λόγος για τον οποίο αυτή αποφάσισε να παραδώσει ο πράκτοράς της Σαμαράς άμεσα και πρόωρα τη διακυβέρνηση της χώρας από τη μη εντελώς υπάκουη ΝΔ στο συμπαγώς ρώσικο ΣΥΡΙΖΑ. Λέμε ότι αυτό το πέρασμα ήταν πρόωρο από οικονομική άποψη, δηλαδή από την άποψη ότι ο Σαμαράς δεν είχε ακόμα πραγματοποιήσει όλες τις απεχθείς “μεταρρυθμίσεις” για να βρει έτοιμα ο ΣΥΡΙΖΑ τουλάχιστον κάποια δις των δανειακών δόσεων. Πρέπει να σημειώσουμε εδώ ότι η παράδοση του στρατού από το ΣΥΡΙΖΑ στους ΑΝΕΛ δεν οφείλεται στο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ υποχρεώθηκε να το κάνει επειδή δεν ήταν αυτοδύναμος, αλλά γιατί μόνο ένας πατενταρισμένος παλιοδεξιός εθνοσοβινιστής θα μπορούσε να αποσπάσει την έγκριση ή την ανοχή του στρατού για μια ωμή στροφή της “εθνικής” στρατηγικής προς τη Ρωσία ενός στη φόρμα ΝΑΤΟικού και στην ουσία εθνοσοβινιστικού στρατού. Κυρίως όμως μόνο ένας τέτοιος υπουργός άμυνας θα μπορούσε να πραγματοποιήσει τις αναγκαίες γι αυτή τη στροφή εκκαθαρίσεις και ανακατατάξεις του στελεχικού στρατιωτικού προσωπικού που συνεπάγεται αυτή η στροφή. Καταλαβαίνει δηλαδή κανείς ότι ο δήθεν αντιεθνικιστικός και φιλο-”αναρχικός” ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μπορούσε εύκολα να κάνει αυτή τη δουλειά τόσο αποτελεσματικά όσο ένας κλασικός αντιδραστικός σαν τον Καμμένο, δίπλα στον οποίο ο Τσίπρας πάντως τοποθέτησε τον πολύ πιο έμπιστο παλιό καλό κνίτη Ήσυχο.
Το πιο δύσκολο μέτωπο για τη νέα κυβέρνηση το οικονομικό
Με αυτήν λοιπόν τη βεβιασμένη παράδοση εξουσίας το δυσκολότερο μέτωπο για την νέα κυβέρνηση έμεινε να είναι το οικονομικό. Αυτό είναι σήμερα το πιο ζωτικό από την άποψη της πολιτικής ευστάθειας της νέας κυβέρνησης που θέλει μπόλικο χρόνο για να χωθεί και να αρπάξει τον κρατικό μηχανισμό στα χέρια της και επίσης να τσακίσει τα υπολείμματα της ευρωπαιόφιλης μεγαλοαστικής τάξης που ακόμα επιβιώνει πολιτικά και οικονομικά. Για να το πετύχει αυτό πρέπει να εξαγοράσει την υποστήριξη καταρχήν της ανήσυχης με τις απολύσεις κρατικής υπαλληλίας (γι αυτό εξαγγέλλει πρώτη-πρώτη την επαναπρόσληψη κάποιων απολυμένων υπαλλήλων) και μετά του πιο εξαθλιωμένου κομματιού της φτωχολογιάς. Αυτή είναι η στρατηγική όλων των υποψήφιων δικτατόρων που πληρώνουν αρχικά για την οικονομική εξαγορά των πολιτικά καθυστερημένων μαζών και μετά κάθονται στο σβέρκο τους μόλις πιάσουν τα πόστα. Νομίζουμε δηλαδή ότι αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση δεν νοιάζεται άμεσα να πετύχει το γενικό της στόχο, δηλαδή να προκαλέσει μια οικονομική διάσπαση στην Ευρωζώνη με ισχυρές αναδιαρθρώσεις ή κουρέματα του χρέους και με μεγάλες ανατροπές των μνημονιακών μέτρων, αλλά μια συμβιβαστική λύση και στο χρέος και στα μέτρα που θα της δώσει τα αναγκαία κεφάλαια για τη βραχυπρόθεσμη πολιτική εξαγορά ενός μέρους του πληθυσμού. Αυτό είναι το νόημα της μεταβατικής ρύθμισης που ζητάει ήδη ο ευέλικτος γεροκνίτης Δραγασάκης για να σταθεροποιηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ και να αρχίσουν αργότερα οι διαπραγματεύσεις με την ΕΕ για το χρέος.
Εδώ λοιπόν στο οικονομικό θα γίνει η μεγάλη μάχη. Η κυβέρνηση αυτή διψάει για ρευστό που πρέπει να της το δώσει η ΕΖ, αν και η Κίνα και η Ρωσία θα δίνανε τα πάντα για να την κρατήσουν στην εξουσία. Το βασικό είναι η Ελλάδα του ΣΥΡΙΖΑ να είναι και οικονομικά και πολιτικά μέσα στην ΕΕ και στην ΕΖ γιατί μόνο έτσι θα υπηρετησει καλύτερα τα αφεντικά της που δεν μπορούν να είναι εκεί μέσα όσα λεφτά και να δώσουν, όσους πυραύλους και θωρηκτά να αποκτήσουν. Άλλωστε ο Ντούγκιν, ο καλυμμένος νεοναζί ψευτοφιλόσοφος του Πούτιν το είπε καθαρά: “...είναι πολύ πιο σημαντικό το να συμβάλλει η Ελλάδα στην αναδημιουργία της αρχιτεκτονικής της Ευρώπης μέσω της ενίσχυσης της Ανατολικής Ευρώπης ως πόλο στο εσωτερικό της ΕΕ από ό, τι το να ενταχθεί η Ελλάδα στην Ευρασιατική Ένωση”. (Διάλεξη του Ντούγκιν που πραγματοποιήθηκε με διοργανωτή τον Κοτζιά στα πλαίσια του μαθήματος “Η Εξωτερική Πολιτική της Ρωσίας” του τμήματος Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πειραιά. Η διάλεξη πραγματοποιήθηκε στις 12 Απριλίου 2013).
Η μεγάλη αντίφαση των πρακτόρων και το αντιφασιστικό πατριωτικό μέτωπο
Με το να είναι όμως υποχρεωτικά μέσα στην ΕΕ και την ΕΖ η ρωσόδουλη κυβέρνηση θα ταλανίζεται από την εξής αντίφαση. Πρέπει να προχωράει στον αυταρχισμό και στη λεηλασία σεβόμενη όμως στοιχειωδώς το δημοκρατικό παιχνίδι που αυτοί οι εξωτερικοί προς τη χώρα θεσμοί λίγο πολύ επιβάλουν. Αυτό θα επιτρέπει σε κάθε πολιτική αντιπολίτευση για αρκετό διάστημα να συγκροτεί, έστω και δύσκολα πολιτικό στρατό αντίστασης. Αυτήν την αντίφαση της νεοναζιστικής υπερδύναμης πρέπει να εκμεταλλευτεί το νέο δημοκρατικό και αριστερό κίνημα που μοιραία θα προκύψει στη χώρα μας ενάντια στην ψευτοδημοκρατία και στην ψευτοαριστερά που θα εκτίθεται, θα σαπίζει και θα αποσυντίθεται κάτω από τις ισχυρές θερμοκρασίες που θα προκαλεί η απογοήτευση των πιο πλατειών μαζών. Γιατί αυτές είναι αδύνατο να εξαγοραστούν για πολύ χρόνο αφού η νέα εξουσία θα συνεχίζει το παραγωγικό σαμποτάζ και θα εξασφαλίζει τους όρους της άγριας νεοαποικιακής εκμετάλλευσης από τα αφεντικά της. Με λίγα λόγια οι ρώσοι πράκτορες θα είναι μέσα στην ευρωπαϊκή δημοκρατία, αλλά και η ευρωπαϊκή δημοκρατία θα είναι διαρκώς μέσα στα πόδια των πρακτόρων.
Αυτή είναι μια εξαιρετικά χρήσιμη μεταβατική περίοδος κατά την οποία το τέρας θα έχει αποκαλυφθεί εντελώς και ταυτόχρονα δεν θα μπορεί να δαγκώσει εντελώς. Σαν συνεπείς δημοκράτες και αριστεροί και ακόμα περισσότερο σαν μαρξιστές επαναστάτες πρέπει να εκμεταλλευτούμε αυτήν την περίοδο εντελώς. Το σύνθημα της φάσης πρέπει να είναι: οργάνωση πλατιού αντιρώσικου αντιφασιστικού και πατριωτικού μετώπου και δυνάμωμα της ΟΑΚΚΕ η οποία θα πρέπει να είναι στην καρδιά του μετώπου για να είναι αυτό αποτελεσματικό και συνεκτικό.