Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Η συγκέντρωση στο Σύνταγμα για τον γιορτασμό της εθνικής ανεξαρτησίας, που γίνονταν ταυτόχρονα σε πολλές χώρες του κόσμου είχε μαζική συμμετοχή. Η πλατεία χρωματίστηκε από την επιβλητική σημαία των 50 μέτρων που είχαν ετοιμάσει και κρατούσαν σε όλη τη διάρκεια της εκδήλωσης οι Ουκρανοί μετανάστες και πρόσφυγες, κυρίως γυναίκες και παιδιά που είχαν αφήσει πίσω τους άντρες να πολεμάνε. Αυτό που διέκρινε κανείς σε σχέση με τις συγκεντρώσεις της αρχής του πολέμου ήταν ότι τότε ήταν σαν μια βαριά στενοχώρια ανάμικτη με κατάπληξη να διαπερνούσε το πλήθος. Προχτές έβλεπε κανείς μια άλλου είδους ατμόσφαιρα από όλες τις ως τώρα συγκεντρώσεις ακόμα και τις δύο πρώτες αμέσως μετά τον πόλεμο που ήταν μαζικότερες. Τώρα δεν υπήρχαν αλλεπάλληλες ομιλίες όπως τότε, αλλά ο κόσμος συμμετείχε και φώναζε ασταμάτητα επί δύο ώρες συνθήματα και τραγούδαγε και διέκρινε κανείς μια ζωντάνια και μια αισιόδοξη αποφασιστικότητα και μια μεγάλη συγκίνηση που δεν την είχαμε ξαναδεί. Μας είπαν φίλοι ουκρανοί ότι ούτε οι ίδιοι δεν περίμεναν τόσο μεγάλη συμμετοχή έξι μήνες μετά το ξέσπασμα του πολέμου.

20 χρόνια μετά τη σκηνοθετημένη «κατάρρευση» της ρωσικής υπερδύναμης, οι ηγεμονιστές του Κρεμλίνου συνεχίζουν να αναμειγνύονται στα εσωτερικά των κρατών της πρώην ΕΣΣΔ και να καταπατούν τα κυριαρχικά τους δικαιώματα. Τα κράτη αυτά – ειδικότερα τα

Το σκη­νι­κό σε σχέ­ση με την προ­βο­κα­τό­ρι­κη χρή­ση των ι­σλα­μο­να­ζι­στών του λε­γό­με­νου “Ι­σλα­μι­κού Κρά­τους” (ΙΚ ή Ι­ΣΙΣ) α­πό τη Ρω­σί­α γί­νε­ται ό­λο και πιο ξε­κά­θα­ρο, ό­σο περ­νά­ει ο και­ρός, πρώ­τι­στα στη Συ­ρί­α, αλ­λά και στο Ι­ράκ.

Αυ­τό το βλέ­πει κα­νείς βλέ­πο­ντας ποιες δυ­νά­μεις προ­κρί­νει και “σπρώ­χνει” η Μό­σχα ως βα­σι­κούς διεκ­πε­ραιω­τές της “μά­χης” που υ­πο­τί­θε­ται δίνουν α­πό κοι­νού Δύ­ση και Ρω­σί­α ε­νά­ντια στους ι­σλα­μο­να­ζί. Οι διεκ­πε­ραιω­τές αυ­τοί, ό­χι τυ­χαί­α, εί­ναι στε­νοί φί­λοι ή και υποτα­κτι­κοί των Ρώ­σων σο­σια­λι­μπε­ρια­λι­στών, μο­λο­νό­τι η γλοιω­δώς και α­νελ­λι­πώς φι­λο­ρώ­σι­κη η­γε­σί­α Ομπά­μα τους δέ­χε­ται και συμ­μα­χεί με χα­ρά μα­ζί τους. Πρό­κει­ται για τους Κούρδους σο­σιαλ­φα­σί­στες του PKK - PYD στη Συ­ρί­α και τις σι­ι­τι­κές, ι­ρα­νό­φι­λες και ιρα­νό­δου­λες πο­λι­το­φυ­λα­κές, που α­σκούν βί­α σε ά­μα­χους σου­νί­τες μου­σουλ­μά­νους στο Ι­ράκ, στο ό­νο­μα και πά­λι της μά­χης ε­νά­ντια στο ΙΚ.

Προετοιμάζοντας τον πόλεμο για την παγκόσμια κυριαρχία οι νέοι χίτλερ του Κρεμλίνου είναι υποχρεωμένοι να επιβάλουν στο εσωτερικό της χώρας τους μια ασύλληπτη τρομοκρατία ενάντια σε όσους στέκονται με τον ένα ή άλλο τρόπο εμπόδιο στα καταχτητικά τους σχέδια.

Η φύση και τα αποτελέσματα της συνόδου των G20 στην Αγία Πετρούπολη επιβεβαιώνουν σκανδαλωδώς την παρακάτω ανάλυση της ΟΑΚΚΕ που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα μας την 1ης του Σεπτέμβρη. Σε μια στιγμή δηλαδή όπου πουθενά

Για πρώτη φορά στην ιστορία της Ενωμένης Ευρώπης η εκλογή της προεδρίας της Κομισιόν – του εκτελεστικού συμβουλίου της Ένωσης – είναι το επίκεντρο μιας τόσο πολύ οξυμένης πολιτικής αντιπαράθεσης.

ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΟ ΣΠΟΤ "ΟΙ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ-ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ''

Η Δύση χαϊδεύει το Κρεμλίνο. Πρωταθλήτρια στην αθλιότητα η Ελλάδα.

Στις 28/2 ο πιο σημαντικός από τους ηγέτες της ρώσικης αντιπολίτευσης, ο Νεμτσόφ, που κατάγγειλε με βαθύ και πολύ τολμηρό τρόπο το φασιστικό καθεστώς Πούτιν και ιδιαίτερα τη ρώσικη εισβολή στην Ουκρανία*, έπεφτε νεκρός από τέσσερις σφαίρες στη γέφυρα που οδηγεί στην Κόκκινη Πλατεία, με θέα το Κρεμλίνο.

Η δολοφονία του Ναβάλνι από το ναζιστικό καθεστώς Πούτιν δεν ήταν η υποχρεωτική θανάτωση ενός άμεσα επικίνδυνου για μια δικτατορία αντιστασιακού, υπό το φόβο μιας πολιτικής αλλαγής, με ή χωρίς εξωτερική πίεση. Τέτοια προοπτική στη Ρωσία δεν υπάρχει εδώ και πάρα πολλά χρόνια, από τη στιγμή που οι σοσιαλιμπεριαλιστές - σοσιαλφασίστες της Καγκεμπέ που ηγούνται του καθεστώτος έδεσαν γρήγορα-γρήγορα μετά το 1991 το ρώσικο λαό ιδεολογικά με τα δεσμά του μοναδικού τους υβρίδιου νεοτσαρισμού και εθνικο-”κομμουνισμού”. Πρόκειται για έναν ασύγκριτα πιο “έξυπνο”, δηλαδή με έναν πολύ πιο δουλεμένο ιδεολογικά σε βάθος δεκαετιών ναζισμό σε σχέση με εκείνον της Γερμανίας του 1933-1945. 

Ο Πούτιν έχει συνηθίσει να τα χει όλα δικά του: και τσάρος και κληρονόμος του «κομμουνισμού» και του «αντιιμπεριαλισμού» τύπου Μπρέζνιεφ, και κλασσικός νεοτσαρικός φασίστας και συνέχεια του «κόκκινου» αντιδυτικισμού, και καπιταλιστής του χειρότερου και πιο αρπακτικού είδους στον κόσμο και πάτρωνας κάθε «αντινεοφιλελεύθερου αντικαπιταλιστή» του πλανήτη.