Πρόκειται για την εμπλοκή των Κλίντον στην εξαγορά από τη ρωσική κρατική υπηρεσία ατομικής ενέργειας, Rosatom, των ορυχείων και κοιτασμάτων ουρανίου της καναδικής εταιρίας Uranium One, τα οποία εκτείνονται από το Καζακστάν μέχρι τις δυτικές ΗΠΑ. Όπως αποκάλυψαν οι Τάιμς της Νέας Υόρκης (23/4) που έκαναν και τη σχετική έρευνα, η εξαγορά έδωσε στη Ρωσία, μεταξύ άλλων, τον έλεγχο του 1/5 των αμερικανικών αποθεμάτων ουρανίου και μετέτρεψε τη Rosatom σε έναν από τους μεγαλύτερους παραγωγούς ουρανίου στον πλανήτη φέρνοντας έτσι “τον Πούτιν πιο κοντά στο στόχο του να ελέγξει ένα μεγάλο τμήμα της παγκόσμιας αλυσίδας προμήθειας ουρανίου”. Η ευγνωμοσύνη των νέων χίτλερ απέναντι στο ζεύγος για τις πολύτιμες υπηρεσίες που τους προσέφερε και με τούτη εδώ την υπόθεση φέρεται να έχει προσλάβει τη μορφή ενός κύματος χρηματικών καταθέσεων στο ίδρυμα Κλίντον, που οι ίδιοι αυτοί πρώην επικεφαλείς του Λευκού Οίκου έχουν ιδρύσει.
Η εφημερίδα “Το Βήμα” στις 23/4 εξηγεί:
“Συγκεκριμένα, την περίοδο 2009 έως 2013, (σ.σ. δηλ. μετά τη ρωσική εισβολή στη Γεωργία) όταν οι ρώσοι σταδιακά αναλάμβαναν τον έλεγχο της καναδικής Uranium One, από τα στοιχεία των καναδών φαίνεται ότι έγιναν διαδοχικές δωρεές στο ίδρυμα Κλίντον, συνολικού ύψους 2,35 εκατ. δολαρίων.
Μετά από ένα σύντομο χρονικό διάστημα, αφ’ ότου οι Ρώσοι απέκτησαν τον έλεγχο της Uranium One, ο κ. Κλίντον αμείφθηκε με το ποσόν των 500.000 δολαρίων από μια ρωσική επενδυτική τράπεζα με διασυνδέσεις στο Κρεμλίνο, για ένα λόγο του, ο οποίος είχε στόχο την προώθηση της μετοχής της Uranium One.
Το εάν οι δωρεές διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στην έγκριση της συμφωνίας, είναι άγνωστο. Όμως ανακύπτει τεράστιο ηθικό θέμα, σύμφωνα με την εφημερίδα, σε περίπτωση που η Χίλαρι Κλίντον ως υπουργός Εξωτερικών ευνοούσε τους δωρητές του ιδρύματος.
Σύμφωνα με το άρθρο των New York Times η υπόθεση αυτή δημιουργεί ερωτηματικά για το ρόλο που διαδραμάτισε η οικογένεια Κλίντον, καθώς ένα σημαντικό ποσό από τις δωρεές δεν ανακοινώθηκε δημόσια, ενώ υπάρχει και η διπλωματική διάσταση καθώς, όπως υποστηρίζουν πρώην πρεσβευτές των ΗΠΑ, η συγκεκριμένη εξαγορά δημιουργεί την υπόθεση ότι η Ρωσία εισέρχεται στον πυρήνα των θεμάτων εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ”.
Η πώληση από μια υπερδύναμη των κοιτασμάτων ουρανίου - που αποτελεί ένα τόσο σημαντικό υλικό για την παραγωγή πυρηνικής ενέργειας συστατικό των ορυκτών - στη στρατηγικά αντίπαλή της υπερδύναμη προϋποθέτει σίγουρα την έγκριση από την ανώτατη πολιτική ηγεσία αυτής της υπερδύναμης και σε ένα βαθμό βαρύνει συνολικά αυτή την ηγεσία. Στην περίπτωση των ΗΠΑ, η απόφαση περνά οπωσδήποτε από την Επιτροπή για τις Ξένες Επενδύσεις στις ΗΠΑ στην οποία σημαντικό ρόλο παίζει και ο υπουργός των εξωτερικών, που εκείνη την περίοδο δεν ήταν άλλος από τη Χ. Κλίντον. Η σφοδρά επικριτική στάση της τελευταίας απέναντι σε άλλες προσπάθειες στρατηγικής εξαγοράς, όπως ήταν για παράδειγμα η απόπειρα μεταβίβασης του μάνατζμεντ των μεγαλύτερων αμερικανικών λιμανιών σε μια εταιρία με βάση τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, δηλαδή μια φιλοδυτική χώρα (βλ. ΝΥΤ), δείχνει το μέγεθος της επιμελημένης επιλεκτικότητας με την οποία δουλεύουν οι υπηρέτες της πυρηνικά εξοπλισμένης, ανοιχτά επιθετικής ρωσικής υπερδύναμης. Δείχνει επίσης πόσο εύκολη μπορεί να είναι η διείσδυση του υπερσυγκεντρωμένου κρατικού μονοπωλίου της ανερχόμενης νεοναζιστικής Ρωσίας στην καρδιά μιας ιδεολογικά αντιδραστικής και σε οικονομική σχετική πτώση υπερδύναμης όπως οι σημερινές ΗΠΑ. Είναι εξοργιστικό το πώς από τη μια μεριά η ηγεσία αυτής της τελευταίας επιτέθηκε στο τριτοκοσμικό Ιράκ με την υποψία και μόνο ότι διέθετε όπλα μαζικής καταστροφής, όταν η ίδια υπονόμευε τη δική της εθνική ασφάλεια για λογαριασμό των εμπρηστών ενός νέου παγκόσμιου πολέμου ρώσων νεοχιτλερικών.